Στον Ολυμπιακό είχαν στοχεύσει στη διακοπή για το Μουντιάλ προκειμένου ο Μίτσελ να καταφέρει να δέσει την ομάδα του, να φέρει τους ποδοσφαιριστές του σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση.

Ήταν η ελπίδα πως αυτά θα φτάσουν για να γίνει μία τελευταία προσπάθεια για να επιστρέψουν οι ερυθρόλευκοι στη μάχη του πρωταθλήματος.

Δημιουργική βελτίωση, αμυντικό χάος

Στα δύο πρώτα παιχνίδια, με Ατρόμητο 4-1 για το Κύπελλο και στο 2-2 στους Ζωσιμάδες με τον ΠΑΣ, φάνηκε πως δημιουργικά υπάρχει βελτίωση, με τον Φορτούνη να έχει επιστρέψει σε εντυπωσιακή κατάσταση και να έχει ανεβάσει το επίπεδο της δημιουργίας και της τελικής απόφασης της ομάδας.

Αμυντικά όμως τα προβλήματα είναι τεράστια, αφορούν όλες τις γραμμές και το χειρότερο είναι πως με το υπάρχον ρόστερ, μοιάζει δύσκολο να αλλάξει η κατάσταση.

Απόσταση ατομικού ταλέντου της υπόλοιπης ομάδας με την αμυντική τετράδα

Έχουμε δει στην Ελλάδα πολλές φορές ομάδες να έχουν μία αναντιστοιχία στο επίπεδο που υπάρχει μεσοαμυντικά με αυτό μεσοεπιθετικά.

Κάτι ανάλογο ζήσαμε με την περσινή ΑΕΚ, όμως ακόμα και σε εκείνη την περίπτωση η απόσταση που χώριζε τους ποδοσφαιριστές της αμυντικής τετράδας δεν ήταν τόσο μεγάλη με αυτήν στις μεσοεπιθετικές θέσεις, όπως του φετινού Ολυμπιακού.

Ειδικά με τον τρόπο που παρουσιάστηκε στην επανέναρξη, όταν ο Μίτσελ ξεκαθάρισε το ρόστερ του, πήρε τις αποφάσεις του και επέλεξε με ποιους θα χτίσει την δική του ομάδα, μέχρι να γίνουν και κάποιες προσθήκες.

Άνοιξε ακόμη ένα πρόβλημα η απομάκρυνση Άβιλα

Μεσοεπιθετικά υπήρχαν ποδοσφαιριστές πολύ υψηλού επιπέδου. Εμβιλά, Χουάνγκ, Φορτούνης, Χάμες, Μπιέλ, Ελ Αραμπί. Τόσο ποιότητα μαζεμένη είναι δύσκολο να θυμηθείς σε ρόστερ ελληνικής ομάδας τα τελευταία χρόνια. Όμως αν δούμε την αμυντική τετράδα του Ολυμπιακού είναι φανερό πως κάτι δεν κουμπώνει καλά.

Ο Μίτσελ και συνολικά ο Ολυμπιακός αποφάσισαν πως πρέπει να απομακρυνθεί ο Άβιλα και στην πράξη άνοιξαν ακόμη ένα πρόβλημα, σε μία ομάδα που έχει ζητήματα και στις υπόλοιπες θέσεις της αμυντικής τετράδας.

Η εικόνα που έδειξε ο Ισπανός μπακ δεν δικαιολογεί την συγκεκριμένη απόφαση, ακόμη περισσότερο όταν μιλάμε για μία ομάδα που έχει ανοιχτά θέματα να λύσει στις υπόλοιπες τρεις θέσεις.

Πάρθηκε η απόφαση να ανοίξει ακόμη ένας χώρος. Σε κάθε περίπτωση η ίδια ομάδα που από την μέση και μπροστά είχε τους Εμβιλά, Χουάνγκ, Φορτούνη, Μπιέλ, Χάμες, Ελ Αραμπί, κατέβηκε με αμυντική τετράδα, τους Βρουσάι, Ρέτσο, Ντόι, Ρέαμπτσουκ.

Ο παικταράς είναι καλά

Όταν έχεις τόσους καλούς ποδοσφαιριστές στα διαστήματα που έχεις την μπάλα μοιάζει δεδομένο πως κάποιος θα βγει μπροστά και θα σε κουβαλήσει. Σε αυτά τα δύο πρώτα παιχνίδια στην επιστροφή στην δράση, απολαύσαμε τον καλό Φορτούνη.

Πολύ ευχάριστο που αυτός ο παικταράς δείχνει να ξεπέρασε το σκληρό τραυματισμό του, τον δεύτερο χιαστό που αντιμετώπισε στην καριέρα του και πως είναι έτοιμος να γίνει ξανά ηγέτης του Ολυμπιακού.

Είναι η κλάση του Φορτούνη τέτοια, που η διοίκηση μπορεί να γεμίσει το ρόστερ με σπουδαίους ποδοσφαιριστές, όμως όταν αυτός νοιώσει καλά δεν μπορεί να είναι άλλος ο ηγέτης της ομάδα, στο τελευταίο τρίτο.

Το αγκάθι του Μαρτίνς

Εδώ νιώθω την ανάγκη να κάνω μία μικρή παρένθεση. Στην περίπτωση Φορτούνη στο τέλος πρυτάνεψε η λογική και πάρθηκε η σωστή η δίκαιη απόφαση. Ο Μαρτίνς είχε ένα προβληματικό τελευταίο κύκλο δουλειάς, έπρεπε να αποχωρήσει πολύ νωρίτερα, συνολικά όμως η πορεία του στον Ολυμπιακό κρίνεται θετική.

Το μεγαλύτερο αγκάθι της παρουσίας του είναι ο τρόπος που φέρθηκε στον Φορτούνη. Τόσο από προπονητικής πλευράς, καθώς δεν μιλάμε για ποδοσφαιριστή που έχει το δικαίωμα ένας προπονητής να τον ακυρώσει, αλλά και από ανθρώπινης πλευράς. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ σκληρό, πολλές φορές και άδικο.

Ο Μαρτίνς έβγαλε αυτό το πρόσωπο σε έναν ποδοσφαιριστή, που μέχρι να πάθει τον πρώτο του χιαστό, τον είχε στηρίξει στο ξεκίνημα της καριέρας του στον Ολυμπιακό.

Δεν γίνεται να έρχεται αυτός ο ποδοσφαιριστής με την ποιότητα του από τραυματισμό και εσύ όχι μόνο να μην κάνεις ότι περνά προπονητικά και ανθρώπινα από τα χέρια σου, για να τον στηρίξεις ψυχολογικά και αγωνιστικά, ώστε να γίνει πιο εύκολη την επιστροφή του, αλλά να βάζεις βέτο, ζητώντας την αποχώρηση του.

Θεωρώ πως ο Μαρτίνς το μεγαλύτερο διάστημα του έκανε μία καλή προπονητική δουλειά στον Ολυμπιακό. Κάπου υπήρξε φθορά και στις ιδέες του τον τελευταίο ενάμιση χρόνο και στο τέλος έκανε ζημιά.

Το μεγαλύτερο αγκάθι όμως ήταν ο τρόπος που φέρθηκε στον Φορτούνη και στις δύο επιστροφές του, ειδικά τη δεύτερη φορά. Γιατί εκεί αξιολογείται και το ανθρώπινο στοιχείο, που πρέπει να έχει ένας προπονητής πέρα από την ποδοσφαιρική του αξιολόγηση.

Συνδυασμός που δημιουργεί τεράστια αμυντικά ζητήματα

Ο Μαρτίνς στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν τα είχε και τα δύο, ας επιστρέψουμε όμως στο σήμερα. Ο Φορτούνης στα πρώτα δύο παιχνίδια έδειξε πως επέστρεψε και είναι έτοιμος να κάνει στο επιθετικό κομμάτι την διαφορά. Και στα δύο παιχνίδια όμως, αποδείχτηκε πως δεν είναι αρκετό.

Το 4-1 με τον Ατρόμητο είναι ένα πλασματικό αποτέλεσμα, δέχθηκε πολλές φάσεις η άμυνα του Ολυμπιακού, την ευκολία που δέχεται καθαρές ευκαιρίες, το πλήρωσε στους Ζωσιμάδες, που άφησε δύο πολύτιμους βαθμούς.

Υπάρχει ένας συνδυασμός που κάνει πολύ δύσκολη την κατάσταση και αν δεν γίνουν μεταγραφές και δουλειά που θα λύσει το πρόβλημα μοιάζει μη αναστρέψιμη. Στον ομαδικό αθλητισμό και ειδικά στο ποδόσφαιρο το πιο σημαντικό από την ατομική ποιότητα είναι η χημεία.

Ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρο, πως έχει ένα ρόστερ με μεσοεπιθετικούς πολύ υψηλού επίπεδου και με μία αμυντική τετράδα, που δεν γίνεται να ανήκει σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό.

Πλάνο με 3-4 δεκάρια

Σε αυτήν την πραγματικότητα προσθέστε πως ο Μίτσελ έχει κατασταλάξει σε ένα πλάνο με τέσσερα δεκάρια. Οι Χουάνγκ, Φορτούνης, Μπιέλ, Χάμες, είναι ποδοσφαιριστές που ο καθένας στον χώρο του είναι δημιουργοί και σκέφτονται το παιχνίδι, κυρίως επιθετικά. Δεν είναι εύκολο παίζοντας μαζί αυτοί οι τέσσερις ποδοσφαιριστές, να είναι απόλυτα προσηλωμένοι στο αμυντικό τους πλάνο.

Μοιάζει πως για την επιτυχία αυτής της ομάδας είναι προαπαιτούμενο να υπάρχει η απόλυτη κυριαρχία, κάτι που συνέβη στην Λεωφόρο. Μπορεί να μην κέρδισε στο τέλος, όμως αγωνιστικά ήταν πολύ ανώτερος του Παναθηναϊκού, κάτι που δεν συνέβη όμως με την ΑΕΚ.

Συνέβη στο πρώτο ημίχρονο με τον ΠΑΣ Γιάννινα, όμως δεν ήταν η ίδια εικόνα στην επανάληψη. Ο ΠΑΣ μένοντας πίσω στο σκορ με δύο τέρματα πήρε την απόφαση να παίξει επιθετικά από τις πίσω γραμμές, κάτι που η δημιουργική τετράδα των τεσσάρων δεκαριών δεν ακολούθησε και έφερε την πίεση, σε μία χαμηλού επιπέδου αμυντική τετράδα, που δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει.

Ο κύριος στόχος θα πρέπει να είναι η μεγάλη εικόνα

Είναι δεδομένο πως στον Ολυμπιακό υπάρχει ταλέντο, ατομική ποιότητα, όμως η ομάδα δημιουργήθηκε με έναν περίεργο τρόπο και όχι μέσα σε ένα συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό σχέδιο.

Ο Μίτσελ φαίνεται πως έχει μία ιδέα να αξιοποιήσει αυτό το ταλέντο, παίζοντας με πολλούς δημιουργούς, μόνιμα είτε με τρία, είτε με τέσσερα δεκάρια, που δεδομένα θα χαρίσει όμορφες ποδοσφαιρικές στιγμές στον κόσμο.

Όμως μοιάζει δύσκολο, με αυτό το ρόστερ να φέρει και αποτελέσματα. Για να έχουμε μία πλήρη εικόνα θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε και τις μεταγραφές που θα γίνουν τον Ιανουάριο. Σίγουρα ο Ολυμπιακός δεν γίνεται, δεν ταιριάζει στο μενταλιτέ του, να αφήσει την φετινή χρονιά.

Ωστόσο, ο κύριος στόχος του, θα πρέπει να γίνει η μεγάλη εικόνα. Δηλαδή, να δημιουργηθεί ένα σύνολο με χημεία, ώστε να μπορέσει την επόμενη χρονιά, να γίνει ξανά η κυρίαρχη ομάδα στο ελληνικό ποδόσφαιρο και να ξαναβρεί σύντομα το μέγεθος της στην Ευρώπη.