Η εποχή του Εμπαπέ
Πέρα από την προσωπική ιστορία του Εμπαπέ, που σηματοδοτεί και μία νέα εποχή του αθλήματος, στη μετά Μέσι-Ρονάλντο εποχή που έρχεται, η πρόκριση στον τελικό αποτελεί μία δικαίωση για την Παρί Σεν Ζερμέν. Γράφει ο Τσάρλυ.
Ο Μέσι βρίσκεται στα 33 του χρόνια, ο Ρονάλντο στα 35 του και το ποδόσφαιρο πηγαίνει στην εποχή του Εμπαμπέ. Το σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει πάει στην υψηλή ένταση, στην ταχύτητα, στους μεγάλους διασκελισμούς και στην κάλυψη αποστάσεων. Όλα αυτά να γίνονται με υψηλή ποιότητα και δημιουργία.
ΤΕΛΙΚΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ
Ο Εμπαπέ φωτογραφίζει την εξέλιξη του αθλήματος και αν οι θεοί του ποδοσφαίρου τον κρατήσουν υγιή, είναι σίγουρο πως θα κυριαρχήσει. Γεννημένος Δεκέμβριο του '98, πριν καν συμπληρώσει τα 22 του χρόνια, έχει κατακτήσει ήδη ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και την Κυριακή, θα δώσει τον πρώτο του τελικό στο Champions League. Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή, στα πρώτα κατορθώματα του δικού του ταξιδιού και την Κυριακή, πιθανότατα με αντίπαλο την Μπάγερν και ως αουτσάιντερ, θα δώσει τον πρώτο του τελικό στη μεγάλη διασυλλογική διοργάνωση. Παιχνίδι που θα έχει ιστορική σημασία και θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον το πώς θα ανταποκριθεί.
ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ
Πέρα από την προσωπική ιστορία του Εμπαπέ, που σηματοδοτεί και μία νέα εποχή του αθλήματος, στη μετά Μέσι-Ρονάλντο εποχή που έρχεται, η πρόκριση στον τελικό αποτελεί μία δικαίωση για την Παρί. Η ομάδα που φτιάχτηκε με τα χρήματα του Κατάρ, έζησε δύο ιστορικούς αποκλεισμούς, που είναι δύσκολο να βγουν από το μυαλό των ανθρώπων που την βίωσαν. Μία ανεπανάληπτη διαιτητική σφαγή στο Καμπ Νόου, τον πιο γελοίο αποκλεισμό που έχει υποστεί ομάδα από την Γιουνάιτεντ, σε ένα παιχνίδι που για να αποκλειστεί έπρεπε να δεχτεί 3 τέρματα και τα κατάφερε χωρίς ο αντίπαλος της, να είναι σε θέση να δημιουργήσει μία καθαρή ευκαιρία.
Ήταν δεδομένο πως παρά τα υπερβολικά χρήματα που είχε ξοδέψει η διοίκηση του συλλόγου, έλειπε το βάρος της φανέλας. Στο Καμπ Νόου αδικήθηκαν ακραία, όμως τα πρόσωπα τόσο των ποδοσφαιριστών όσο και του Εμίρη, μαρτυρούσαν τον φόβο της επιτυχίας. Ακόμα χειρότερα ήταν τα πράγματα, στο περσινό εφιαλτικό παιχνίδι με την Γιουνάιτεντ, στο πρόσωπο των ποδοσφαιριστών του Τούχελ, έβλεπες ηττοπάθεια, εφιάλτες, φαντάσματα, που δημιούργησαν συνθήκες αποκλεισμού.
ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΚΛΗΡΩΣΗΣ
Σε αυτήν την ειδικών συνθηκών διαδικασία, που διεξάγεται η διοργάνωση, η κλήρωση έκανε ένα μεγάλο δώρο στην Παρί. Την έβαλε σε ένα εύκολο γκρουπ. Τα πράγματα τα έκανε ακόμα πιο εύκολα η πρόκριση της Λειψίας επί της Ατλέτικο. Η Παρί είχε ήδη κάνει την δύσκολη αποστολή, να περάσει την Αταλάντα και είχε την τύχη, να μπορεί να φθάσει στον τελικό, χωρίς να χρειάζεται να αποκλείσει κανέναν από τους ισχυρούς συλλόγους. Μετά την πρωτάρα στην διοργάνωση Αταλάντα, επόμενος αντίπαλος ήταν ένας νεοσύστατος σύλλογος, η Λειψία. Δεν θα μπορούσαν ούτε να το ονειρευτούν οι άνθρωποι της Παρί, πως θα παίξουν προημιτελικά και ημιτελικά και η δική τους ομάδα, να είναι αυτή που θα έχει την βαριά φανέλα, την μεγαλύτερη ιστορία.
Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ
Η δύσκολη αποστολή ήταν με την Αταλάντα. Όταν έπρεπε να τα καταφέρουν να κερδίσουν μία δημιουργική, γρήγορη ομάδα, με πλούσιο επιθετικό ταλέντο, χωρίς τον Ντι Μαρία και με τον Εμπαμπέ ανέτοιμο και διαθέσιμο μόνο για 30 λεπτά. Έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, η είσοδος του Εμπαπέ αποδείχθηκε ικανή για να πάρει την πρόκριση η Παρί και να γυρίσει το παιχνίδι απέναντι στην Αταλάντα. Ο Τούχελ τον πέρασε στα αριστερά και οι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού επαφές του, δημιούργησαν συνθήκες για να απορυθμιστεί η άμυνα του Γκασπερίνι. Τα μαρκαρίσματα δεν έβγαιναν, οι δυνάμεις των Ιταλών είχαν σωθεί και το παιχνίδι φώναζε πως με το που ισοφαρίσει η Παρί θα πετύχει και δεύτερο τέρμα.
Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΤΛΕΤΙΚΟ
Την επόμενη ημέρα, η Λειψία της έκανε το μεγάλο δώρο και της άνοιξε διάπλατα τον δρόμο για τον τελικό. Δεδομένα ένας ημιτελικός με την Ατλέτικο θα ήταν τελείως διαφορετικός. Η ομάδα του Τσόλο δεν θα πρόσφερε μέτρα προς εκμετάλλευση, θα έπαιζε το γνωστό της ποδόσφαιρο με αυταπάρνηση, ξύλο και θα μπορούσε να δημιουργήσει στην Παρί, ξανά το αίσθημα του φόβου, που την έχει λυγίσει πολλές φορές στην διοργάνωση.
Κάτι που δεν γινόταν να πετύχει ούτε η Αταλάντα, ούτε η Λειψία. Κάπως έτσι όμως γίνονται τα πράγματα. Όταν έχεις τη δυνατότητα να έχεις στο ρόστερ σου συνεχώς τους καλύτερους, να δουλεύεις με τεράστια μπάτζετ και να βρίσκεσαι στον αφρό, θα έρθει η χρονιά που όλα θα λειτουργήσουν υπέρ σου. Αυτό έγινε φέτος και η Παρί, με μία διαδρομή με Ντόρτμουντ, Αταλάντα, Λειψία, με αντίπαλους σε προημιτελικούς και ημιτελικούς, χωρίς ιστορία και ειδικό βάρος στην διοργάνωση, νίκησε τους εφιάλτες της, σκότωσε τα φαντάσματα και βρέθηκε στον τελικό.
ΔΕΝ ΕΒΓΑΙΝΑΝ ΤΑ ΜΑΡΚΑΡΙΣΜΑΤΑ
Δεν έβγαινε τακτικά το παιχνίδι για την Λειψία, δεν είναι εκπαιδευμένοι οι παίκτες του Νάγκελσμαν να προσαρμόζονται στο παιχνίδι αντιπάλων τους. Λόγω της ιστορικότητας, της σημασίας του αγώνα προσπάθησαν να το κάνουν και παρουσίασαν μία άθλια εικόνα. Δεν είχαν την μεσοαμυντική εκπαίδευση, για να αντιμετωπίσουν τις συνεργασίες και την ποιότητα των Εμπαμπέ, Νείμάρ, Ντι Μαρία.
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΛΟΣ ΣΥΜΠΑΙΚΤΗΣ
Με συμπάθεια παρακολούθησα αυτά τα δύο παιχνίδια του Νεϊμάρ. Ήταν πολύ σημαντικός για την Παρί, έπαιρνε μεγάλο όγκο επιθέσεων πάνω του, ήταν άτυχος και χωρίς αυτοπεποίθηση στην τελική προσπάθεια, αλλά και πιο ομαδικός και ακομπλεξάριστος από ποτέ. Πιθανότατα να έχει βάλει νερό στο κρασί του, επειδή αντιλαμβάνεται. πως λόγω των πολλών τραυματισμών, δεν είναι σε ιδανική κατάσταση. Σε αυτά τα δύο παιχνίδια ήταν απλός, έπαιξε φανερά για την επιτυχία της ομάδας και όχι για την προσωπική του προβολή. Ήταν πολύ χρήσιμος, καλός συμπαίκτης και πιο συμπαθής στο μέσο φίλαθλο.
ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΥΧΕΛ
Έχω διαβάσει για πολλούς που λένε πως η πρόκριση στον τελικό αποτελεί μία δικαίωση για τους Καταριανούς, που έχουν βάλει τα λεφτά τους στην Παρί. Έχουν λεφτά και τους λόγους που τα σκορπάνε και αγοράζουν τους Εμπαπέ, Νεϊμάρ στην τιμή που πουλήθηκε όλος ο Αστέρας Βουλιαγμένης. Να πληρώνουν στο ρόστερ τους, τους Εμπαπέ, Νείμάρ, Καβάνι, Ντι Μαρί, Ικάρντι, Ντράξλερ, Σαράμπια για τρεις επιθετικές θέσεις και να δίνουν στον προπονητή, το δικαίωμα να τους εναλλάσσει.
Δικαιώθηκαν πάντως, για την απόφαση να κρατήσουν τον Τούχελ μετά την περσινή χρονιά. Ο Γερμανός προπονητής πέρυσι δεν χρεώνεται μόνο τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από την Γιουνάιτεντ. Έχασε επίσης και τα δύο εγχώρια κύπελλα, γνωρίζοντας τον αποκλεισμό στο Λικ Καπ εντός έδρας από την ουραγό Γκινγκάμπ, έχασε και το κύπελλο στον τελικό από την Ρεν και γνώρισε στο πρωτάθλημα ταπεινωτική ήττα με 5-1 από την Λιλ. Η διοίκηση αποφάσισε να του ανανεώσει την εμπιστοσύνης και ο Τούχελ έστω και μέσα από πολλές συγκυρίες, πήγε την Παρί εκεί που την ήθελαν τα πάμπλουτα αφεντικά του, στον τελικό του Champions League.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ: