Το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι της Τότεναμ στο καινούριο γήπεδο συνδυάστηκε με ένα τεράστιο αποτέλεσμα, 1-0 τη Σίτι στον πρώτο προημιτελικό του Champions League. Το γκολ του Σον δίνει ένα μικρό προβάδισμα στους Spurs και κάνει τον πλανήτη του ποδοσφαίρου να περιμένει με μεγάλη αγωνία την ρεβάνς της επόμενης Τετάρτης.

Στο Έτιχαντ η Τότεναμ θα ψάξει το μεγάλο αποτέλεσμα που της λείπει, το σημείο αναφοράς που να πιστοποιεί το επίπεδο το οποίο έχει βρεθεί με την δουλειά που κάνει ο Ποτσετίνο τα τελευταία χρόνια.

ΤΗΝ ΑΝΕΒΑΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΤΟΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟ ΧΑΡΤΗ

Ο Αργεντινός τεχνικός δουλεύοντας με μέθοδο και ποντάροντας σε μία φουρνιά με ποδοσφαιριστές υψηλού επιπέδου, κατάφερε να ανεβάσει σημαντικά το επίπεδο που ανήκει στον ποδοσφαιρικό χάρτη η Τότεναμ. Δούλεψε ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό σχέδιο με όπλο την ανάπτυξη και την δημιουργία, την ποιότητα του Έρικσεν και την τριάδα των Ντελε Άλι, Σον, Κέιν που συνδυάζει κάθετα πατήματα στην αντίπαλη περιοχή από την πίσω γραμμή, κίνηση στον κενό χώρο, ταχύτητα, πλάτος και ποιοτική τελική επιλογή. Με αυτές τις αρχές, έφτασε την Τότεναμ να είναι η 3η καλύτερη ομάδα στο νησί και την έβαλε στην κορυφαία Ευρωπαϊκή 8άδα.

ΤΗΣ ΛΕΙΠΕΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ

Μοιάζει όμως σε αυτήν την προσπάθεια κάτι να λείπει, μία μεγάλη στιγμή, ένα αποτέλεσμα που θα είναι το σημείο αναφοράς μίας πράγματι εκπληκτικής δουλειάς προπονητή, που συνδυάζεται με μία αξιόλογη φουρνιά ποδοσφαιριστών, που βρέθηκαν μαζί σε καλή ηλικία. Δεν έχει κατακτήσει κάποιον τίτλο και πέρυσι έχασε την μεγάλη ευκαιρία για να πάρει την πρόκριση απέναντι σε ένα τεράστιο ποδοσφαιρικό μέγεθος όπως η Γιουβέντους. Στην πραγματικότητα τα δύο περσινά παιχνίδια με την Γιουβέντους αποτελούν ένα σημείο αναφοράς, που όμως δεν ολοκληρώθηκε η ιστορία με τον τρόπο που άξιζε η Τότεναμ.

Πλήρωσε την απειρία της σε διαχείριση ειδικών καταστάσεων και για να είμαι ακριβής, το γεγονός πως στα δύο παιχνίδια δεν μπόρεσε να αντέξει η άμυνά της τα 15 λεπτά επιθετικότητας της Γιουβέντους. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι δύο ομάδες δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους, η Τότεναμ ήταν κυρίαρχη για 165 λεπτά, το γήπεδο φώναζε πως ακολουθεί μία πιο σύγχρονη ποδοσφαιρική πρόταση, αλλά στο πρώτο δεκάλεπτο στο Τορίνο που μπήκε μουδιασμένα δέχτηκε δύο τέρματα και στο Λονδίνο από το 60ό λεπτό μέχρι το 67ο που έκανε διορθωτικές κινήσεις ο Αλέγκρι και κυνήγησε την ανατροπή, δέχτηκε άλλα δύο.

ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ

Τα νοκ άουτ παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι μία διαφορετική ιστορία, συναντιούνται οι καλύτεροι σε δύο μάχες μέσα - έξω, ο ένας θα συνεχίσει, ο άλλος θα πάει σπίτι του. Επειδή έχουν τους δικούς τους κανόνες, βλέπουμε κάποια πράγματα να επαναλαμβάνονται. Τις εκπληκτικές ομάδες του Γκουαρδιόλα να δυσκολεύονται πολύ περισσότερο στην συγκεκριμένη διαδικασία από ό,τι στα παιχνίδια των εθνικών διοργανώσεων, τη Μπαρτσελόνα από τότε που έγινε πολύ εξαρτώμενη από τον Μέσι να μην κατακτά το τρόπαιο με την συχνότητα που θα έπρεπε με βάση την επιρροή που έχει ο Μέσι την ίδια εποχή στο άθλημα και τις περισσότερες φορές να καταλήγει ο τίτλος σε ομάδες που έχουν πολλούς ποδοσφαιριστές world class και οι προπονητές επιλέγουν να διαχειριστούν τα προσόντα τους.

ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

Με το σκεπτικό πως η νοκ άουτ φάση του Τσάμπιονς Λιγκ είναι μία ξεχωριστή ιστορία, η σειρά με τη Σίτι για την Τότεναμ ξεκινούσε εκεί που έμεινε στα δύο παιχνίδια με τη Γιουβέντους. Ξεκάθαρα αυτό που της έλειπε, ήταν η αμυντική ασφάλεια στην τελευταία γραμμή άμυνάς της και η εμπειρία να διαχειριστεί την επιθετικότητα του αντιπάλου. Ασφαλώς και το παιχνίδι της Σίτι δεν έχει καμία σχέση με αυτό της Γιουβέντους, οι ομάδες του Πεπ παίρνουν πολύ μεγαλύτερη κατοχή, δεν βασίζονται τόσο πολύ στο να περάσουν τη μπάλα στον φορ, αλλά στο να χτίσουν τις επιθέσεις με υπομονή από χαμηλά.

Όμως σε αυτό το επίπεδο, για να έχεις πιθανότητες να προχωρήσεις, πρέπει να μπορείς να γίνεις σκληρός και να αμυνθείς με ασφάλεια. Το γήπεδο έδειξε πως ανταποκρίθηκε στο Νο1 ζητούμενο: Η Τότεναμ ήταν πιο σκληρή από ποτέ.

ΧΩΡΙΣ ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ, ΜΟΝΟ ΔΟΥΛΕΙΑ

Την Τότεναμ και την προσπάθεια του Ποτσετίνο τη σέβομαι πολύ, γιατί τίποτα δεν το αγόρασε, όλα τα έχτισε μέσα από δουλειά. Δεν έχει την δυνατότητα του Γκουαρδιόλα να δώσει 150 εκατομμύρια να πάρει τρία μπακ, ούτε να ξοδεύει περιουσία για τον Λαπόρτ. Κάνω εδώ μια παρένθεση, να εξηγήσω πως δεν είμαι χαζός να πιστεύω πως η επιτυχία της Σίτι του Γκουαρδιόλα χτίστηκε ή βασίστηκε στα χρήματα. Σίγουρα όμως σου λύνει τα χέρια το να μπορείς να σπαταλάς χρήμα για να αγοράσεις τον ποδοσφαιριστή που πιστεύεις πως θα κάνει πιο εύκολα τα απαιτητικά πράγματα που ζητάς.

Στην Τότεναμ το διάστημα που εξελίσσονται οι Έρικσεν, Σον, Ντελε Άλι, Κέιν, έχτιζαν το γήπεδο, οπότε το σημαντικό ήταν να παραμείνουν οι ποδοσφαιριστές. Αυτό που συνέβη όμως ήταν ακραίο. Η τελευταία μεταγραφή ενδεκάδας έγινε το καλοκαίρι του 2017, ήταν ο Σάντσες και αυτός παίζει βασικός μόνο όταν ο Ποτσετίνο θέλει άμυνα με τρεις. Τελευταία μεταγραφή ήταν αυτή του Λούκας Μόουρα που έγινε τον Ιανουάριο του 2018 και ο ποδοσφαιριστής είναι 14ος, 15ος παίκτης στο rotation του Αργεντινού τεχνικού. Με λίγα λόγια, ο μοναδικός δρόμος για βελτίωση είναι η δουλειά και η εξέλιξη μίας φουρνιάς σπουδαίων ποδοσφαιριστών παίζοντας συνέχεια μαζί, κάτι όμως που συχνά προκαλεί και κορεσμό, ειδικά όταν δεν κατακτάς τίποτα.

ΤΕΤΡΑΔΑ ΙΚΑΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Στο πρωτάθλημα φέτος έκανε τον δικό της πρωταθλητισμό, σε μία κούρσα που Σίτι και Λίβερπουλ δίνουν μάχη σε αφύσικους κερδισμένους βαθμούς. Άντεξε μέχρι της 23/2, όταν έχασε από την Μπέρνλι και έχασε την επαφή της με την κορυφή. Το Τσάμπιονς Λιγκ όμως είναι μία διαφορετική υπόθεση, η Τότεναμ έχει τους μεσοεπιθετικούς που είναι ικανοί να σκοτώσουν κάθε άμυνα. Ο Κέιν είναι ο καλύτερος σύγχρονος στράικερ στον κόσμο, ο Έρικσεν ένας εκπληκτικός δημιουργός, που σε όποια ομάδα και να πήγαινε εκτός της Μπάρτσα θα ήταν ηγέτης.

Οι διαγώνιες κινήσεις που κάνει χωρίς μπάλα ο Σον, από τον άξονα του γηπέδου προς τα άκρα της περιοχής και το αντίστροφο και ο συνδυασμός ταχύτητας με αποτελεσματικότητα εκτέλεσης, σοκάρει. Ο Ντέλε Άλι στα 22 του μόλις χρόνια, διαθέτει έναν σπάνιο συνδυασμό σωματότυπου, αθλητικότητας, κάθετου παιξίματος και τεχνικής που ανεβάζει πολύ υψηλά τον πήχη των προσδοκιών.

Με λίγα λόγια, έχει μία επιθετική τετράδα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα και από κανέναν. Πολλές φορές, ακόμα και σε παιχνίδια που δεν της πήγαιναν καλά, έπιανα τον εαυτό μου να μένει με ανοιχτό το στόμα, παρακολουθώντας την Τότεναμ να ξετυλίγει επίθεση. Αυτό που της λείπει είναι η φανέλα, η αυτοπεποίθηση και η σιγουριά δηλαδή που σου δίνουν οι επιτυχίες από το παρελθόν και το σθένος που χρειάζεται για να αμυνθεί στο πιο υψηλό επίπεδο.

ΤΕΤΡΑΔΑ ΣΤΗΝ ΑΝΥΜΑ ΚΑΙ ΔΙΔΥΜΟ ΑΜΥΝΤΙΚΩΝ ΧΑΦ

Αυτά τα στοιχεία τα βρήκε με τη Σίτι και την οδήγησαν στο να πάρει ένα μικρό πλεονέκτημα ενόψει της ρεβάνς. Όταν παίζεις με την Σίτι, το πρώτο που χρειάζεται να μην πάθεις, είναι να μην σου φέρει την μπάλα ανάμεσα στις γραμμές.

Ο Ποτσετίνο έχτισε στον άξονά του και δικαιώθηκε, αποφάσισε να μην θυσιάσει κανέναν από τους μεσοεπιθετικούς του για να παίξει με τρίτο στόπερ, πήγε με το δίδυμο Φερτόνχεν, Αλντερβάιρελντ και χρησιμοποίησε τους Γουίνκς, Σισοκό σαν δίδυμο αμυντικών χαφ. Ο Ντέλε Άλι έπαιξε ανάμεσα στους δύο κεντρικούς χαφ και τον Κέιν, ο Σον έβγαινε από τα αριστερά, ο Έρικσεν από τα δεξιά.

ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥΣ ΧΑΦ

Βοήθησε πολύ το γεγονός ότι ο Γκουαρδιόλα έκρινε πως δεν επιτρέπει η ατομική κατάσταση του Ντε Μπράινε να ξεκινήσει το παιχνίδι και το γεγονός πως ο Ρόουζ τα πήγε περίφημα με τον Μαχρέζ, που προτιμήθηκε από τον Σανέ. Το δίδυμο Ρόουζ, Μαχρέζ δημιούργησε κυριαρχία της Τότεναμ, στην συγκεκριμένη πλευρά.

Η Τότεναμ κατάφερε να αμυνθεί με ασφάλεια, να μην την "ανοίξει" με τη δημιουργία της η Σίτι και όποτε χρειάστηκε ήταν σκληρή και βρήκε αποφασιστικές, έγκαιρες αμυντικές αποφάσεις. Είχαν εντυπωσιακά καλό παιχνίδι οι Σισοκό, Γουίνκς ενώ το ίδιο καλός στην αμυντική του συμπεριφορά ήταν και ο Γουανιάμα στο τελευταίο 15λεπτο, που πήρε την θέση του Γουίνκς. Η Τότεναμ, που κατά μέσο όρο έχει 15,7 επιτυχημένα τάκλινγκ στο Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι στην Σίτι είχε 22, κατάφερε και όσο πέρναγε η ώρα κατέβαζε τον αριθμό κατοχής μπάλας της Σίτι και δεν της επέτρεπε να φέρει ποτέ τον επιθετικό της σε καθαρή εκτέλεση. Ήταν πιο σκληροί στην επαφή οι παίκτες της, έκαναν πολύ σημαντικά δύσκολα μαρκαρίσματα και κατάφεραν να μην επιτρέψουν στην Σίτι να χτίσει τις επιθέσεις της με τον τρόπο που θέλει.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΤΟΥ ΓΚΟΥΑΡΝΤΙΟΛΑ ΣΤΑ ΝΟΚ ΑΟΥΤ

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι ομάδες του Πεπ στα νοκ άουτ παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ και δεν του έχει επιτραπεί να κατακτήσουν το τρόπαιο από την ημέρα που έφυγε από την Μπάρτσα, παρότι τις περισσότερες φορές οι ομάδες του ήταν οι καλύτερες στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν, είναι πως δεν έχουν μάθει να πολεμούν. Έχουν εκπαιδευτεί στο να παράγουν, να χτίζουν επιθέσεις, συνεργασίες, να ψάχνουν με τους πιο ευφάνταστους τρόπους να φέρουν τον επιθετικό τους σε κενό τέρμα, μέσα από εντυπωσιακή δημιουργία.

Στο πιο υψηλό επίπεδο όμως, όταν το Τσάμπιονς Λιγκ φθάνει στο τέλος του, μπορεί να βρεθεί ένας αντίπαλος που χωρίς να είναι καλύτερος, για ένα βράδυ να σου χαλάσει το παιχνίδι, να μην σε αφήσει να βγάλεις τις επιθετικές αρετές σου στο γήπεδο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση οι ομάδες που το πετυχαίνουν εκμεταλλεύονται στη συνέχεια πως η σκέψη όλων των παικτών, όλων των λειτουργιών των ομάδων του Πεπ έχουν σαν κατεύθυνση τη δημιουργία. Οπότε ο αντίπαλος παίρνει πλεονέκτημα, κάτι που συνέβη στο χθεσινό πρώτο παιχνίδι.

Θυμάμαι την ημιτελική σειρά της Μπάγερν με την Ατλέτικο το 2016. Ο Γκουαρδιόλα ήταν για 3η χρονιά στο Μόναχο, είχε δουλέψει το σχέδιό του, είχε διορθώσει αδυναμίες και ήταν έτοιμη η ομάδα του να φθάσει μέχρι το τέλος. Η Ατλέτικο κέρδισε το πρώτο παιχνίδι με 1-0 και πήρε μεγάλο πλεονέκτημα, στη ρεβάνς η Μπάγερν ήταν πολύ ανώτερη, ο αποκλεισμός της ήταν μία από της μεγαλύτερης αδικίες του θεσμού.

Το θυμίζω γιατί είναι η 3η χρονιά που δουλεύει ο Γκουαρδιόλα στη Σίτι και δεν αποκλείεται να παρουσιάσει ένα σύνολο, έτοιμο να κατακτήσει με ποδόσφαιρο απόλυτης ανωτερότητας το Τσάμπιονς Λιγκ. Εύκολο δεν είναι, ο Γκουαρδιόλα έχει ακολουθήσει τον δύσκολο δρόμο, η ημέρα όμως που θα καταφέρει να κατακτήσει το πρώτο του εκτός Μπαρτσελόνα Τσάμπιονς Λιγκ, θα είναι μία πραγματικά σπουδαία μέρα για το ποδόσφαιρο. Το γκολ του Σον, η εικόνα των παικτών του Ποτσετίνο να τρώνε σίδερα, δημιούργησαν συνθήκες για να δούμε μία μεγάλη ρεβάνς την επόμενη Τετάρτη στο Έτιχαντ.