Η Μπαρτσελόνα έχασε την περηφάνια της

Αυτά όμως συμβαίνουν, όταν δεν αντιλαμβάνεσαι τα μηνύματα, όταν δέχεσαι ισχυρές σφαλιάρες και συνεχίζεις στην ίδια λογική σαν να μην τρέχει τίποτα.

ΤΡΙΤΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΣΤΗΝ ΣΕΙΡΑ

Δεν μιλάμε για ένα ακραίο αλλά μεμονωμένο αποτέλεσμα, αλλά για μία συνέχεια. Δεν γίνεται να χάνει αυτός ο σύλλογος με 3-0 από την συμπαθή αλλά πολύ κατώτερου επιπέδου Ρόμα, να της ανατρέπει η Ρόμα το 4-1 του πρώτου παιχνιδιού και να μην αλλάζει το παραμικρό. Την επόμενη σεζόν, επαναλαμβάνεται ακριβώς η ίδια ιστορία με την Λίβερπουλ, τους κέρδισε με 4-0 χωρίς τους Σαλάχ, Φιρμίνο, με τους Οριγκί, Σακίρι στην επιθετική της τριάδα.

Πολλοί μετά από την 8άρα θυμήθηκαν τον Βαλβέρδε, όμως αυτές οι δύο ταπεινώσεις ήρθαν με τον Βαλβέρδε προπονητή και η ιστορική ταπείνωση από την Μπάγερν είναι το αποτέλεσμα της απόφασης να μην αλλάξει έγκαιρα φιλοσοφία ο σύλλογος.

Το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει, σε υψηλό επίπεδο έχει γίνει γρήγορο και επιθετικό, αν δεν το ακολουθήσεις και εφαρμόζεις μοντέλο που παιζόταν σε μία άλλη εποχή με γερασμένους ποδοσφαιριστές, σε υψηλό επίπεδο είναι δεδομένο θα ταπεινωθείς. Στην Μπαρτσελόνα αυτή η ταπείνωση έρχεται μόνιμα τα τελευταία τρία χρόνια μόνο που αυτήν την φορά έμπλεξε με Γερμανούς και το πράγμα ξέφυγε.

ΟΛΟΙ ΑΠΕΤΥΧΑΝ

Οι αιτίες που η Μπαρτσελόνα, κάθε χρόνο ταπεινώνεται είναι πολλές, το πρόβλημα έχει να κάνει με την συνολική φιλοσοφία του συλλόγου. Στο κείμενο του ο Θέμης με νούμερα και παραδείγματα ανέδειξετην άρρωστη φιλοσοφία του συλλόγου, να σκορπά λεφτά σε επιλογές που δεν βγαίνουν. Κάποιες περιπτώσεις προβληματικές, αλλά σίγουρα σε αυτές τις επιλογές υπήρχαν και ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να προσφέρουν.

Το αποτέλεσμα ήταν πως όλοι απέτυχαν. Κουτίνιο, Γκριζμάν, Ντεμπελέ, Μάλκομ, Λεγκλέ, Βιδάλ, Ντε Γιονγκ και ένα σωρό ακριβοπληρωμένοι ποδοσφαιριστές, κόστισαν πολλά και δεν κατάφεραν να βρουν ρόλους για να προσφέρουν.

Παρότι ο ένας μετά τον άλλον αποτυγχάνει, η διοίκηση συνεχίζει να ακολουθεί την ίδια λογική. Για το καλοκαίρι έχει κλείσει τον Πιάνιτς, που η φετινή σεζόν του στην Ιταλία φωνάζει πως ο ποδοσφαιριστής είναι σε πτώση και το κυριότερο του λείπουν ακριβώς αυτό που χρειάζεται η ομάδα. Φρεσκάδα, τρεξίματα, ενέργεια.

ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΜΑΣΙΑ

Πέρα από τις επιλογές όμως, που οι περισσότεροι σαν μονάδες θα πήγαιναν πολύ καλύτερα αν βρισκόντουσαν σε άλλη ομάδα και θα το εξηγήσω αυτό στην συνέχεια, η συγκεκριμένη πολιτική της διοίκησης, ακυρώνει την περηφάνια του συλλόγου.

Η Μπαρτσελόνα περηφανεύεται πως είναι ένας σύλλογος χτισμένος μέσα από τις αρχές της Μασία, μόνο που πλέον η λογική της ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας που υπάρχει στις ακαδημίες του συλλόγου έχει σταματήσει να είναι κομμάτι της πρώτης ομάδας.

Σταμάτησε γιατί η διοίκηση πήγε στην εύκολη λύση, να σπαταλά με χαρακτηριστική ευκολία λεφτά για να αγοράζει ποδοσφαιριστές. Στην πράξη η Μασία έχει γίνει ένα μέρος που οι ατζέντηδες γνωρίζουν πως μπορούν να το αξιοποιήσουν καλά.

Όποιος έχει στο βιογραφικό του, πως ξεκίνησε από εκεί, έχει πιο υψηλή τιμή από τους υπόλοιπους και μία ωραία ιστορία να τον συνοδεύει. Η Μπαρτσελόνα όμως δεν την αξιοποιεί όπως παλιά. Ασφαλώς και δεν γίνεται να βγάζει πάντοτε Τσάβι και Ινιέστα, όμως είναι απαράδεκτό να μην είναι εδώ και χρόνια μέλος της βασικής ομάδας ο Τιάγκο Αλκάνταρα. Δεν υπήρξε ποτέ, στην ίδια κλάση με τον Ινιέστα, είναι όμως ότι πιο κοντινό βγήκε από τα σπλάχνα της ομάδας αυτήν την δεκαετία στο ποδόσφαιρο που θέλει να ακολουθήσει ο σύλλογος.

Η πολιτική του συλλόγου με τις πολυδάπανες μεταγραφές είναι η μία πλευρά, το πρόβλημα όμως είναι σύνθετο και αφορά μία συνολική φιλοσοφία που έχει μεταμορφώσει τον σύλλογο σε μία ομάδα επίδειξης.

ΟΜΑΔΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ

Το έχω αναφέρει πολλές φορές, η Μπάρτσα έχει μετατραπεί σε έναν σύλλογο που εξυπηρετεί τον τουρισμό της Βαρκελώνης. Ο τουρίστας που θα πάει ένα τριήμερο στην πανέμορφη πόλη, μπορεί να συνδυάσει τις διακοπές του με ένα υπέροχο δίωρο στο Καμπ Νου, σαν να πηγαίνει να παρακολουθήσει μία φολκλόρ παράσταση.

Οι Μέσι, Μπούσκετς, Πικέ, Άλμπα, Σουάρες είναι μόνιμα εκεί, έτοιμοι για να διαλύσουν την κάθε, Μαγιόρκα, Αλαβές, Βαγιαδολίδ. Ομολογώ πως εδώ και πολλά χρόνια, έχουν σταματήσει να με απασχολούν οι εκπληκτικές παραστάσεις του Μέσι απέναντι σε κατώτερους, όχι επειδή δεν σέβομαι την αξία του, αλλά επειδή αντιλαμβάνομαι πως με αυτό το ποδόσφαιρο η Μπαρτσελόνα, δεν έχει τύχη στο υψηλό επίπεδο.

Είναι πλέον πολλά τα χρόνια, που έχουμε να δούμε τον Μέσι, να κερδίζει εκτός ισπανικού πρωταθλήματος, αγώνες σε υψηλό επίπεδο, τόσο με την Μπάρτσα, όσο και με την εθνική. Ασφαλώς για αυτό δεν ευθύνεται η αξία του, αλλά ο συνολικός τρόπος που διαχειρίζονται τις ικανότητες του και που επιλέγουν να τον πλαισιώνουν.

ΔΕΝ ΦΤΑΙΝΕ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ

Εδώ ερχόμαστε στις προσθήκες που προαναφέραμε. Ασφαλώς και δεν έχει ανάγκη η Μπαρτσελόνα τόσες μεταγραφές, όπως έγραψα παραπάνω η συγκεκριμένη πολιτική ακυρώνει την φυσιογνωμία και την υπερηφάνεια του συλλόγου, δεν γίνεται όμως να μην καταφέρει ούτε ένας να βρει τον ρόλο του στην ομάδα.

Δεν μπορώ να δεχτώ για παράδειγμα πως ο Γκριεζμάν, είναι τόσο κακός, όσο δείχνει την φετινή σεζόν. Μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή που μπορεί να παίξει και στους 4 ρόλους της επίθεσης, που κατάφερε να κρατήσει ψηλά τα νούμερα του, παίζοντας το δύσκολο ποδόσφαιρο του Σιμεόνε, για τον MVP της Εθνικής Γαλλίας στο Μουντιάλ, σε μία ομάδα που έπαιζε ο Εμπαμπέ. Ο Γκριζμάν αποκτήθηκε το περασμένο καλοκαίρι, για να προστεθεί σε μία λίστα με αποτυχημένες δαπανηρές μεταγραφές των τελευταίων χρόνων. Ασφαλώς και δεν γίνεται να φταίνε μόνο αυτοί που έρχονται.

ΜΠΟΥΣΚΕΤΣ-ΠΙΚΕ

Πέρα από την συζήτηση, για όσους έρχονται στην Μπαρτσελόνα, το πρόβλημα έχει να κάνει κυρίως με τον κορμό της ομάδας και με την φιλοσοφία που υπάρχει. Όσοι έρχονται καλούνται να υπηρετήσουν ένα ποδόσφαιρο γύρω από τον Μέσι, να συνυπάρξουν με τον Μπουσκέτς να είναι το βασικό 6άρι και τον Πικέ στο κέντρο της άμυνας.

Αποκτήθηκε ο Ντε Γιονκ, δεν μπόρεσε να προσφέρει αυτά που μπορεί, καθώς δεν έκανε ποτέ την θέση 6 δική του. Ο Μπουσκέτς στα χρυσά χρόνια της Μπάρτσα ήταν το απόλυτο κομπιούτερ. Σε μία ομάδα που έπαιζε ποδόσφαιρο υψηλής κατοχής, είχε μπροστά του, τους Τσάβι, Ινιέστα να δημιουργούν την απόλυτη ισορροπία και αυτός ήξερε πως πρέπει να λειτουργεί για να βοηθά, ώστε να κερδηθεί ξανά η κατοχή μπάλας. Έκανε μία δουλειά δική του, η οποία ταίριαζε απόλυτα στις ανάγκες της συγκεκριμένης ομάδας. Τα χρόνια όμως πέρασαν, Τσάβι-Ινιέστα δεν υπάρχουν, η Μπαρτσελόνα συνολικά δεν παίζει το ίδιο ποδόσφαιρο, οι κενοί χώροι μπροστά από τον Μπούσκετς μόλις χάνεται η μπάλα είναι πολλοί και ο ίδιος σε φανερή πτώση.

Ο Πικέ εδώ και πολλά χρόνια, παίζει με το στόμα. Θυμίζει περισσότερο συνδικαλιστή παρά ποδοσφαιριστή, έχει βάλει βάρος και όποτε παίζει σε πιο υψηλό επίπεδο εκτίθεται.

Ο Φλικ μέσα στις αλλαγές που έκανε στην Μπάγερν, μονιμοποίησε και ένα ταχύτατο αμυντικό δίδυμο. Μετέτρεψε τον Αλάμπα σε στόπερ και τον πάντρεψε με τον Μπόατενγκ. Το δίδυμο της Μπαρτσελόνα, με Πικέ και Λανγκλέ ήταν για λύπηση. Αν βάλεις αυτούς τους 4 ποδοσφαιριστές να κάνουν πάνω κάτω το γήπεδο, οι Αλάμπα, Μπόατενγκ θα συναντήσουν τους Πικέ-Λανγκλέ στο κέντρο, όταν θα επιστρέφουν, για να τερματίσουν.

Όλα αυτά μαζί με ένα ποδόσφαιρο απόλυτα συγκεντρωτικό πάνω στον Μέσι. Ένα ποδόσφαιρο που τον εξυπηρετεί, να δίνει σόου απέναντι σε κατώτερους, δεν βοηθά όμως τους συμπαίκτες του, να βρουν ρυθμό και τον ίδιο, να διατηρηθεί και να πάρει με την Μπαρτσελόνα, τους τίτλους που δικαιούται με βάση την επιρροή και την διάρκεια που έχει η καριέρα του.

Παίζει μόνιμα στον άξονα και τα πάντα, περνάνε από τα πόδια του. Με αυτόν τον τρόπο, δεν του δίνεται η δυνατότητα να πάρει μπάλες στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου και να τον ελευθερώσουν οι συμπαίκτες του. Ο Τούχελ για παράδειγμα τους Νεϊμάρ, Εμπαμπέ τους είχε να περιμένουν τις μπάλες μόνιμα στα άκρα, για να ελευθερωθούν και να ελευθερώσουν το παιχνίδι της ομάδας τους.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΕΤΙΕΝ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Μετά από ένα ταπεινωτικό αποτέλεσμα είναι εύκολο να δείξεις σαν υπεύθυνο τον προπονητή. Ο Σετιέν πιθανότατα είναι ακόμα ένας κρίκος στην αλυσίδα, με τους προπονητές με μικρή προσωπικότητα, κατώτερους από το μέγεθος του συλλόγου που έχουν δουλέψει στην Μπάρτσα από την στιγμή που έφυγε ο Γκουαρντιόλα, δεν είναι όμως το πρόβλημα.

Το 8-2 δεν ήρθε, επειδή δούλεψε ο ίδιος άσχημα τους τελευταίους μήνες, αλλά ως αποτέλεσμα λανθασμένων επιλογών που γίνονται εδώ και πολλά χρόνια και φέρνουν μόνιμα ταπεινώσεις στο υψηλό επίπεδο, απλά αυτήν την φορά έγινε η μεγάλη ζημιά.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Στο ποδόσφαιρο δεν πρέπει να λες μεγάλα λόγια, ο χρόνος κυλάει περίεργα και καμία φορά, τα πράγματα εξελίσσονται σε διαφορετικό χρόνο, από ότι περιμένεις και όταν δουλεύεις καλά και όταν δουλεύεις άσχημα. Η Μπάγερν έδωσε μία γροθιά στην Μπάρτσα, που δεν γίνεται να μην φέρει σημαντικές αποφάσεις.

Είναι σημαντικό να παραμείνει ο Μέσι και να υπάρξουν συνθήκες, να φτιαχτεί μία φρέσκια ομάδα με αυτόν ηγέτη και όχι που να λειτουργεί αποκλειστικά γύρω από αυτόν. Για να συμβεί αυτό χρειάζεται η διοίκηση, να επιλέξει έναν προπονητή με όνομα, με προσωπικότητα ικανή για να πείσει τον Μέσι, πως με αυτόν τον τρόπο θα βοηθηθεί να πετύχει ξανά μεγάλες νίκες, να κάνει την διαφορά εκεί που οι μεγάλοι ξεχωρίζουν και να κερδίσει ξανά το Champions League με την Μπαρτσελόνα.

Και φυσικά το πιο σημαντικό από όλα είναι, να επιστρέψει ξανά το κλαμπ στις δικές του αξίες, αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να κάνει μεταγραφές, αλλά πως δεν γίνεται να μην αξιοποιεί τις ακαδημίες της, να ψάχνει μόνιμα την λύση στις μεταγραφές και να δέχεται με ευκολία, πως μία πολυδάπανη μεταγραφή, δεν μπορεί να προσφέρει στο παραμικρό.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Μπαρτσελιώμα

AS: Οι παίκτες της Μπαρτσελόνα ψηφίζουν Τσάβι

Μπαρτσελόνα: Εννέα παίκτες της βαθμολογήθηκαν με μηδέν

Photo credits: AP Images