Η Βραζιλία μάς γύρισε στα χρόνια της αθωότητας

Η Εθνική Βραζιλίας πήγε στο Κατάρ ως το φαβορί του Μουντιάλ και με μία κοινή παραδοχή: ότι έχει το πιο πλήρες ρόστερ στο Παγκόσμιο Κύπελλο 2022. Στο πρώτο νοκ άουτ παιχνίδι έκανε το καλύτερο ημίχρονο που έχουμε δει από ομάδα στη διοργάνωση.

Θέαμα από τα παλιά

Για 36 λεπτά οι παίκτες του Τίτε έκρυψαν την μπάλα και προσέφεραν ένα θέαμα από τα παλιά. Τους μεγαλύτερους μάς ταξίδεψαν στις εποχές που ανεξάρτητα από το αν κατακτούσε η όχι το τρόπαιο σε αυτές τις διοργανώσεις η εθνική Βραζιλίας κέρδιζε πιστούς οπαδούς.

Έκανε τα νέα παιδιά, που κάθονταν να την παρακολουθήσουν γεμάτα ανυπομονησία από τις διηγήσεις των μεγαλυτέρων τους, να αποκτήσουν μία μεγάλη αγάπη και στο τέλος κάθε Παγκοσμίου Κυπέλλου να μετρούν αντίστροφά μέχρι να την ξαναδούν να παίζει ποδόσφαιρο.

Το άθλημα έχει αλλάξει, έχει μπει μέσα πολλή τακτική και ταχύτητα, οι παίκτες έχουν απίστευτες φυσικές δυνάμεις. Οπότε δεν υπάρχει η δυνατότητα ακόμη και για -τους προικισμένους σε ατομικό ταλέντο και σε τεχνικά χαρίσματα- Βραζιλιάνους να βάλουν ως προτεραιότητα το θέαμα. Παρόλα αυτά στο πρώτο ημίχρονο έκρυψαν την μπάλα.

Σε εποχές που πρώτα φανταζόσουν τους ποδοσφαιριστές και μετά τους έβλεπες

Υπήρξαν στιγμές που χόρευαν μαζί της και γύρισαν τους μεγαλύτερους στα χρόνια την αθωότητας.

Στα χρόνια που τους μεγάλους ποδοσφαιριστές δεν τους είχες δει μέχρι να εμφανιστούν στο Μουντιάλ, αλλά τους διάβαζες σε διάφορα μικρά έντυπα τα οποία μάθαινες πως κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα και περπατούσες με τις ώρες, άλλαζες λεωφορεία μέχρι να τα βρεις. Πρώτα τους φανταζόσουν και μετά τους έβλεπες.

Εκείνη την εποχή, στην εμφάνιση τους στην μεγάλη οθόνη, που φυσικά δεν ήταν και τόσο μεγάλη, υπήρχαν ήρωες που απογοήτευαν, τους έβλεπες σε εκείνα τα λίγα παιχνίδια που είχες την ευκαιρία, πολύ πιο γήινους από όσο τους φανταζόσουν, αλλά και μία ομάδα που δεν σε απογοήτευε ποτέ, παρότι εκείνα τα χρόνια, δεν έφθανε μέχρι το τέλος.

Ίσως το γεγονός πως η Βραζιλία του '82, ακόμη και του '86, δεν κατέκτησε το τρόπαιο να μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το μύθο της και τη μαγεία που έκρυβε για τα παιδιά αλλά και τους μεγαλύτερους εκείνης της εποχής. Άλλωστε όλοι μας είχαμε δεχθεί προετοιμασία από τους πρεσβυτέρους, πριν καθίσουμε να δούμε το πρώτο παιχνίδι της Εθνικής Βραζιλίας.

Τίκαραν τον πρώτο στόχο τους

Είτε χάσουν είτε κερδίσουν το Μουντιάλ, οι Βραζιλιάνοι για 36 λεπτά μας έφεραν πίσω σε εκείνα τα χρόνια. Ασφαλώς για να συμβεί αυτό χρειάζεται να έχεις απέναντι σου και έναν αντίπαλο που προσφέρεται, αλλά και την ποιότητα και την διάθεση για να προσφέρεις εσύ, στον κόσμο τις αρετές σου.

Οι Βραζιλιάνοι, αποδείχθηκε πως παρότι κατεβαίνουν με άγχος, πίεση από τις παλιότερες αποτυχίες και θέλουν να κατακτήσουν το τρόπαιο, είχαν και στο μυαλό τους πως για να πετύχουν, δεν φθάνει μόνο να κατακτήσουν το τρόπαιο. Υπάρχει μία κληρονομιά που πρέπει να υπηρετήσουν.

Φάνηκε, από τον τρόπο που επέλεξαν να πανηγυρίσουν τα γκολ τους πως το σύγχρονο ποδόσφαιρο, η εμπορευματοποίηση του και όσα καλά και κακά έχει φέρει δεν τους έχει κάνει να ξεχάσουν τις ρίζες τους.

Τον πρώτο στόχο τους λοιπόν τον πέτυχαν. Έδειξαν στον πλανήτη του ποδοσφαίρου πως μπορούν και παραμένουν διαφορετικοί. Δεν είναι εύκολο, ούτε αυτονόητο. Το αντίθετο θα έλεγα, καθώς η συντριπτική πλειονότητα των Βραζιλιάνων ποδοσφαιριστών, από πολύ μικρή ηλικία, απορροφούνται σε ευρωπαϊκούς συλλόγους.

Ο Νεϊμάρ όμως και η παρέα του έδειξαν πως το ποδόσφαιρο στην άμμο, τα παιχνίδια στις φαβέλες στα οποία επιτρέπονται τα πάντα, βρίσκονται μέσα στο DNA τους και αν βρεθούν όλοι μαζί, ψάχνουν την ευκαιρία, για να χαρούν το άθλημα και να παρουσιάσουν, τη δική τους ποδοσφαιρική πρόταση.

Ασφαλώς, από εδώ και πέρα, πρέπει να συγκεντρωθούν να μπουν ξανά σε καλούπια, να βρουν τον τρόπο για να ελέγξουν το κέντρο απέναντι στους Μόντριτς, Μπρόζοβιτς, Κόβατσιτς, για να τα βγάλουν πέρα είτε με το 3-4-1-2 του Φαν Χαλ είτε πως θα αντιμετωπίσουν τον Μέσι, ώστε να φθάσουν στον τελικό μετά από 20 χρόνια και στη συνέχεια για να κατακτήσουν το τρόπαιο.

Να σκοτώσουν το φάντασμα της 7άρας

Οι Βραζιλιάνοι λοιπόν με το πρώτο ημίχρονο που πραγματοποίησαν απέναντι στη Νότια Κορέα, τίκαραν έναν στόχο τους, ένα πρέπει που τους ακολουθεί και για να είναι ολοκληρωμένη μία διοργάνωση, πρέπει να το έχουν καλύψει.

Θύμισαν Βραζιλία, τώρα πρέπει να επιστρέψουν στη σύγχρονη εποχή του αθλήματος, για να κατακτήσουν τη διοργάνωση.

Από πλευράς ρόστερ δεν τους λείπει τίποτα, πήγαν στο Μουντιάλ, γνωρίζοντας πως έχουν το πληρέστερο ρόστερ της διοργάνωσης. Αυτό που τους λείπει όμως είναι οι επιτυχίες του πρόσφατου παρελθόντος που δίνουν αυτοπεποίθηση.

Όσοι παρακολουθούν ρεπορτάζ, δηλώσεις, την πραγματικότητα που υπάρχει γύρω από την Εθνική Βραζιλίας τα τελευταία χρόνια, γνωρίζουν καλά, πως η 7άρα από τους Γερμανούς το 2014 τούς έχει στοιχειώσει. Έχει δημιουργήσει ένα μεγάλο βάρος, ένα μαύρο σύννεφο πάνω από τη Σελεσάο που μόνο η κατάκτηση του Μουντιάλ μπορεί να το απομακρύνει. Είναι μία κατάσταση που φέρνει πίεση στους ποδοσφαιριστές και δημιουργεί την ανθρώπινη σκέψη για το πώς θα τη διαχειριστούν, όταν ένα παιχνίδι στραβώσει.

Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος φόβος των Βραζιλιάνων, καθώς από πλευράς δυνατοτήτων δεν έχουν να φοβηθούν κανέναν αντίπαλο.

Ο βατός δρόμος μέχρι τα ημιτελικά, που δεν τους δίνει το δικαίωμα να δοκιμαστούν σε δύσκολες καταστάσεις.

Ο αποκλεισμός της Γερμανίας και η απόφαση των Ισπανών να πάνε στο απέναντι γκρουπ δημιουργούν ένα βατό δρόμο μέχρι τα ημιτελικά. Όμως στο τέλος θα γνωρίζουμε, αν αυτή η πραγματικότητα θα βοηθήσει τους Βραζιλιάνους, καθώς το πιθανότερο είναι να φθάσουν στα ημιτελικά σβηστοί, χωρίς να έχει χρειαστεί να δοκιμαστούν στα δύσκολα, δίχως να έχουν αντιμετωπίσει πραγματικά πιεστικές καταστάσεις στο τουρνουά.

Τις απαντήσεις θα τις πάρουμε στο τέλος. Πριν καν ξεκινήσει το Μουντιάλ γνωρίζαμε πως αυτή η διοργάνωση έχει φαβορί, το οποίο όμως πρέπει να αποδείξει στο γήπεδο ότι είναι σε θέση να αντέξει στις δύσκολες καταστάσεις που δημιουργούνται στα μονά νοκ άουτ παιχνίδια. Κάτι που δεν κατάφερε πριν από τέσσερα χρόνια με το Βέλγιο στα γήπεδα της Ρωσίας.