Καταστρατηγείται κάθε ιεραρχία στην Εθνική

Όποιος αποφασίσει να γράψει κείμενο για την Εθνική, θα ξεκινήσει με την συμμετοχή του Πασχαλάκη. Δεν φταίει το παιδί, η αλήθεια είναι πως στην Εθνική ομάδα, είναι και αδικημένος. Μοιάζει όμως σαν κάποιος να μας κάνει πλάκα. Λες και η Εθνική ομάδα, είναι μέρος μίας φαρσοκωμωδίας, σαν ξαφνικά να πάρθηκε απόφαση να κάνουν πάνω της πειράματα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αυτή η εμφάνιση δεν είναι από τις χειρότερες που έχουμε πραγματοποιήσει τα τελευταία χρόνια. Μπορεί να χάσαμε με 2-0 από έναν αντίπαλο, που έπαιξε σε χαλαρό τέμπο, όμως για τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί, μπορούμε να πούμε, πως σταθήκαμε με μία σχετική αξιοπρέπεια.

Η ΟΜΑΔΑ ΗΤΑΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ

Υπήρξε μία ποδοσφαιρική πρόταση που πάνω της μπορούμε να χτίσουμε. Από την ημέρα που γυρίσαμε από τα γήπεδα της Βραζιλίας, από την Εθνική Ελλάδος έλειπε η κεντρική ιδέα. Βλέπαμε συνέχεια ενδεκάδες, διατάξεις, λογικές χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Ο Φαν Σιπ στο παιχνίδι με την Ιταλία, έκανε μία νέα προσπάθεια και χρησιμοποίησε κάποιους ποδοσφαιριστές που μπορούσαν να καλύψουν αποστάσεις. Το ταβάνι είναι χαμηλό, αλλά με βάση όσα έχουμε δει το τελευταίο διάστημα, η εμφάνιση με την Ιταλία κρίνεται αξιοπρεπής. Κρατήσαμε για μεγάλο διάστημα το μηδέν, δεν δεχτήκαμε την παραμικρή καθαρή ευκαιρία, είχαμε δύο σημαντικές στιγμές, αλλά στο τέλος χάσαμε με 2-0.

Αν κριθούμε σαν την επιτυχημένη ομάδα που επέστρεψε από τα γήπεδα της Βραζιλίας, η εμφάνιση μας ήταν εξαιρετικά φτωχή, όμως με βάση, όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, μπορεί να πει κανείς πως έγινε ένα μικρό βήμα προς τα μπρος. Υπήρξε, μία λογική που πάνω της μπορούμε να χτίσουμε. Δώσαμε μπάλα στους Ιταλούς και είχαμε ένα σχήμα, με τρία χαφ στον άξονα και ταχύτητα στην επίθεση. Δυστυχώς δεν υπάρχει μεσοεπιθετικά η κλάση, που θα μπορέσει την καλή ευκαιρία να την τελειώσει σωστά.

ΤΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΠΛΑΝΟ ΒΓΗΚΕ

Ο Φαν Σιπ χρησιμοποίησε τον Μπακασέτα σαν στήριγμα, τακτικά ακόμα και ενδοιασμοί να υπήρχαν, το πλάνο βγήκε. Με τριάδα των Κουρμπέλη, Ζέκα, Μπουχαλάκη στον άξονα, υπήρχαν σωστά μαρκαρίσματα και αντιμετωπίστηκε σε χαμηλά μέτρα το 4-3-3 της Ιταλίας, και καταφέραμε να βγάλουμε δύο μεγάλες ευκαιρίες από αντεπιθέσεις. Αυτό που δεν υπήρξε, ήταν ποιότητα στην τελική επιλογή και διάρκεια στην απειλή.

Το αμυντικό πλάνο βγήκε, παίξαμε σε χαμηλά μέτρα, οι Ιταλοί δεν ανέβαζαν τα μπακ τους και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα μαρκαρίσματα να βγαίνουν εύκολα και να μην δεχόμαστε καθαρές ευκαιρίες. Είναι ένας άγραφος κανόνας, όταν παίζεις σε παιχνίδι μισό γηπέδου και με περιορισμένη κατοχή, αν δεν απειλείσαι κάποια στιγμή, θα βρεις εσύ την καθαρή ευκαιρία.

ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΠΟΥ ΚΑΠΟΤΕ ΚΕΡΔΙΖΑΜΕ

Τακτικά δημιουργήσαμε το παιχνίδι που κάποτε κερδίζαμε, τώρα όμως δεν έχουμε την δυνατότητα, να εκμεταλλευτούμε τις δύο καθαρές φάσεις που μας αναλογούν, ούτε να παίξουμε για μεγάλο διάστημα χαμηλά, χωρίς να κάνουμε κάποιο ακραίο ατομικό λάθος. Τον Φαν Σιπ μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς, για πολλά πράγματα, ήταν αστείο που έβαλε τον Πασχαλάκη, όμως τακτικά το παιχνίδι του βγήκε, η ποδοσφαιρική πρόταση ταιριάζει σε αυτό που μπορούμε να ακολουθήσουμε, όμως δεν υπάρχει η κλάση που να μας επιτρέψει να πάρουμε κάτι από ένα παιχνίδι που τακτικά το κερδίσαμε.

Δημιουργήσαμε δύο καθαρές ευκαιρίες, οι Ιταλοί δεν μας άνοιξαν ούτε μία φορά την άμυνα κι όμως χάσαμε με 2-0. Χάσαμε γιατί έχουμε μάθει να χάνουμε και σε κάθε παιχνίδι ψάχνουμε να βρούμε τον τρόπο. Άσχημο πράγμα να μαθαίνεις στην αποτυχία, δεν γυρνά εύκολα το ζάρι.

ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Ο Φαν Σιπ πήρε μία απόφαση ανέκδοτο, έπραξε σαν να έχει σκοπό να παίξει με τα νεύρα των ελάχιστων που ενδιαφέρονται ακόμα για την Εθνική ομάδα, λειτούργησε λες και θέλει να σπάσει ι πλάκα. Ο Πασχαλάκης, πέρυσι είχε κατεβάσει ρολά. Έμοιαζε σαν να τον έχουν ευλογήσει οι θεοί του ποδοσφαίρου και να τους έχουν δώσει όλη την εύνοια του κόσμου. Υπήρχε ένας συνδυασμός προσόντων και ρέντας που έβγαζε μάτι. Η Εθνική είχε απίστευτα μεγάλη ανάγκη, την εύνοια που είχε ο Πασχαλάκης, κι όμως δεν βρέθηκε προπονητής να του δώσει ένα επίσημο παιχνίδι την χρονιά που ήτανε κανονικός Σούπερμαν και έμοιαζε ευλογημένος από τους θεούς.

Φέτος που τον ξεζούμισαν, που δεν πιάνει βαλσαμωμένο πουλί και δεν παίζει στον ΠΑΟΚ, τον έβαλε ο Φαν Σιπ βασικό. Είναι αστείο να κάτσω να γράψω επιχειρήματα, γιατί ήταν παράλογη η συμμετοχή του, σέβομαι τον εαυτό μου και δεν μπαίνω σε αυτήν την διαδικασία.

Προσέξτε, το τακτικό πλάνο βγήκε, το πρώτο τέρμα το φάγαμε από ατομικό λάθος του Μπουχαλάκη και μέχρι να έρθει η συγκεκριμένη φάση, δεν είχαμε δεχτεί καμία καθαρή ευκαιρία. Δεδομένα δεν επηρέασε την εξέλιξη του αγώνα, η επιλογή του Φαν Σιπ, να χρησιμοποιήσει βασικό τον Πασχαλάκη. Ήταν όμως μία απόφαση που στερείται σοβαρότητας, όπως σοβαρότητας στερείται το γεγονός που δόθηκε η ομάδα, σε έναν προπονητή με τόσο φτωχό βιογραφικό, όπως ο Φαν Σιπ.

ΘΑΛΑΣΣΟΜΠΑΛΑ

Ο Πασχαλάκης, σε ένα παιχνίδι, που δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος, έκανε βουτιές λες και έπαιζε θάλασσομπαλα. Θα μπορούσε ένας κανονικός επαγγελματίας να αντιδρούσε διαφορετικά στο δεύτερο τέρμα, δεν χάσαμε όμως από αυτό, απλά στην Εθνικη μας ομάδα, έγινε ακόμα μία επιλογή, που στερείται λογικής και σοβαρότητας.

ΚΑΤΑΣΤΡΑΤΗΓΕΙΤΑΙ ΚΑΘΕ ΙΕΡΑΡΧΙΑ

Το χειρότερο είναι που παίρνονται συνεχόμενες αποφάσεις, που καταστρατηγούν κάθε ιεραρχία, επιλογές που δεν είναι δεμένες, από πουθενά. Παρότι έχουμε κάνει στο παρελθόν πολύ χειρότερες εμφανίσεις. Παρότι έπαιξαν παιδιά που μπορούν να κουμπώσουν με τα δικά μας θέλω, η κατάσταση παραμένει άρρωστη και δεν γίνεται με αυτές τις συνθήκες να πετύχουμε το παραμικρό.

Χάσαμε με καθαρό σκορ, ένα παιχνίδι που τακτικά το ελέγξαμε, επειδή δεν υπάρχει ούτε το ταλέντο, ούτε η πίστη, πως μπορούμε να πετύχουμε. Ναι, έχουμε παίξει πολύ χειρότερα, αλλά δεν είδαμε το παραμικρό που να μας κάνει να αισιοδοξούμε, πως στο μέλλον, μπορούμε κάτι να πετύχουμε. Για ένα λόγο που δεν μπορεί να εξηγηθεί, στην Εθνική ομάδα παίρνονται ανόητες αποφάσεις, πού δεν μπορεί η λογική να δώσει απαντήσεις.