Η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος, ισχυροποιεί σε πολύ μεγάλο βαθμό, τον Πάμπλο Γκαρσία. Ο αγαπημένος Πάμπλο των οπαδών του ΠΑΟΚ, κατάφερε να πετύχει όλους τους ρεαλιστικούς στόχους που του είχαν τεθεί, όταν ανέλαβε την ομάδα και για να κατακτηθεί το τρόπαιο χρειάστηκε την κρίσιμη στιγμή, να κάνει ένα τακτικό ματ, στον Πέδρο Μαρτίνς, που έκρινε τον νικητή.

Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να τρέχει τα χρυσά του χρόνια. Αυτήν την πενταετία, έχει επιτυχίες, που δεν υπάρχουν ανάλογες στην ιστορία του. Πέντε τίτλοι σε πέντε, χρόνια, τέσσερις κερδισμένους τελικούς, σε τέσσερις συμμετοχές, οι τρεις μάλιστα στην Αθήνα. Επιτυχίες που ούτε θα μπορούσαν να φανταστούν, πριν μερικά χρόνια οι οπαδοί του συλλόγου. Είναι πολύ σημαντικό για τον σύλλογο, που μία άσχημη διετία, ολοκληρώθηκε με έναν κερδισμένο τίτλο.

ΙΣΧΥΡΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ

Ασφαλώς αυτή η κατάκτηση έχει την υπογραφή του Πάμπλο Γκαρσία. Μία προσωπική επιτυχία που δίνει και στην μετέπειτα παρουσία του στον ΠΑΟΚ, μία ξεχωριστή δυναμική. Η αλήθεια είναι, πως από άποψη στόχων, ο αγαπημένος Πάμπλο των οπαδών του ΠΑΟΚ, έφθασε την ομάδα στο ταβάνι της. Δεν μπορούσε να πετύχει τίποτα περισσότερο, από το να κατακτήσει την δεύτερη θέση στο πρωτάθλημα και να κατακτήσει το κύπελλο Ελλάδος. Είναι δεδομένο, πως μετά την κατάκτηση του κυπέλλου, κανένας δεν μπορεί να τον κουνήσει και, σαν ισχυρός, θα μπορέσει το καλοκαίρι να προσπαθήσει να δημιουργήσει τον ΠΑΟΚ που ο ίδιος ονειρεύεται.

Η αλήθεια είναι, πως από την φετινή χρονιά, δεν μπορέσαμε να αποκωδικοποιήσουμε απόλυτα τον προπονητή Γκαρσία. Κατάφερε πάντως στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν, μέσα από μία συντηρητική λογική, του 3-4-3 να μαζέψει τον ΠΑΟΚ, να βελτιώσει την μεγάλη του παθογένεια, που ήταν ο τρόπος που λειτουργούσε η τελευταία γραμμή άμυνας και να τον οδηγήσει στην δεύτερη θέση και στην κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος.

Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΠΟΥ ΕΦΕΡΕ ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ

Στον τελικό, πιστώνεται το ματ, που έκανε με την τελική του κίνηση στον Πέδρο Μαρτίνς. Είναι δεδομένο, πως η έμπνευση του, να αλλάξει την τακτική του σε 3-5-2 στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, ήταν αυτή που άλλαξε την ιστορία του τελικού.

Η επιλογή του, να δέσει με τρίτο χαφ τον άξονα, περνώντας τον Τσιγγάρα, αντί του Ουάρντα και πάνω από όλα, να φέρει τον Ζίφκοβιτς, δίπλα στον Κρμέντσικ, έκανε την διαφορά.

. Όταν στο 3-4-3 του Μαρτίνς ο Γκαρσία, πήρε τον Ζίφκοβιτς από τα δεξιά και τον πέρασε δίπλα στον Κρμέντσικ, δημιούργησε συνθήκες, που δεν κατάφερε να τις αντιμετωπίσει η άμυνα του Ολυμπιακού.

Το γράφω καιρό, ο Μαρτίνς δουλεύει σωστά με ένα σύγχρονο τρόπο το 3-4-3, όμως μιλάμε για ένα συνολικά δύσκολο σύστημα αν θες μέσα από αυτό να αποκτήσεις επιθετικότητα.

ΧΤΥΠΗΣΕ ΣΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΟΥ 3-4-3

Βλέπετε ο Ολυμπιακός ακολουθούσε την ίδια τακτική, με μία όμως διαφορετική, πιο επιθετική, λογική. Μπορεί και οι δύο ομάδες, να εφάρμοζαν το 3-4-3, οι εντολές όμως και τα θέλω τους, ήταν τελείως διαφορετικά.

Ο ΠΑΟΚ στον τελικό κατάφερε να αναδείξει πολλές από τις αδυναμίες της τακτικής επιλογής του Πορτογάλου προπονητή, την διαφορά όμως την έκανε το εξής:

Παίζοντας σε μία επιθετική λογική με τρεις αμυντικούς και δύο χαφ, δεν είναι εύκολο οι δύο κεντρικοί χαφ να προσφέρουν βοήθειες στους κεντρικούς αμυντικούς. Αν για παράδειγμα έπαιζε το κλασικό 4-3-3 ο Μαρτίνς, τον Ζίφκοβιτς που πήγε πιο μέσα θα τον έπαιρνε ο παίκτης από την θέση 6. Παίζοντας όμως ο Ολυμπιακός, με 3-4-3 σε ψηλά μέτρα, δεν υπήρχε η δυνατότητα να συμβεί αυτό με κάποιον από τους δύο χαφ. Είδαμε λοιπόν τον ΠΑΟΚ, να δημιουργεί με τον Κρμέντσικ τρεις πολύ μεγάλες ευκαιρίες, επειδή έπεφτε απευθείας το επιθετικό του δίδυμο πάνω στην αμυντική τριάδα του Ολυμπιακού. Με λίγα λόγια, του απομόνωσε την τελευταία γραμμή άμυνας και εξέθεσε τις αδυναμίες της.

Είχε εκπληκτικές επιλογές ο Ζίφκοβιτς παίζοντας δίπλα από τον Κρμέντσικ και η αμυντική τριάδα του Μαρτίνς δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί.

ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟ 3-4-3

Ασφαλώς ένα θέμα συζήτησης που αφορά τον Ολυμπιακό έχει να κάνει με το αν υπήρχε λόγος να πειράξει ο Μαρτίνς το καλά δουλεμένο 4-3-3 του Ολυμπιακού και να παρουσιάσει στο τελευταίο κομμάτι της σεζόν το 3-4-3 σαν πρώτο σύστημα.

Σε αυτό το κομμάτι πρέπει να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά. Ο Πορτογάλος προπονητής βρήκε ένα διάστημα στην σεζόν που του επέτρεψε να πάρει χρόνο για να δουλέψει ένα εναλλακτικό πλάνο. Όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές, το 3-4-3 το διδάσκει με έναν σύγχρονο τρόπο και έδωσε σωστές αρχές στην ομάδα του. Πρόκειται όμως για μία δύσκολη ποδοσφαιρική φιλοσοφία, που χρειάζεσαι ποδοσφαιριστές που να συνδυάζουν προσόντα που τους δίνει την δυνατότητα να καλύψουν πολλούς ρόλους ώστε να μπορείς να το εφαρμόσεις σε μεγάλο ποσοστό αγώνων στην επιθετική τους μορφή. Η αλήθεια είναι πως προσωπικά περίμενα στα δύο τελευταία παιχνίδια, των πλέι οφ, που ήθελε να ετοιμάσει τον Ολυμπιακό του τελικού, να επιστρέψει στο κλασικό 4-3-3.

ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΡΕΞΙΜΟ

Δεν το έκανε και η αλήθεια είναι πως το πλήρωσε. Είναι και παράλογο για τον Ολυμπιακό να εφαρμόζει μία διάταξη που με βάση την λογική της δεν χωράνε στην βασική της ενδεκάδα κανένας από τους δύο δημιουργούς. Είδαμε λοιπόν στο πρώτο ημίχρονο τον Ολυμπιακό, να είναι σε θέση να απειλεί και να επιτίθεται μόνο μέσα από τρέξιμο. Έκανε επίθεση και γινόταν απειλητικός αποκλειστικά από την δημιουργία τριών ποδοσφαιριστών και από την ταχύτητα των Μπρούμα, Μασούρα. Δεν υπήρχαν, άλλες επιλογές.

ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ Ο ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ

Μόλις μπήκε ο Φορτούνης κατάφερε ο Ολυμπιακός να κρατήσει την μπάλα, να να πιέσει ψηλά. Ο διεθνής μέσος έδωσε την δυνατότητα στην ομάδα του για δημιουργία εν στάση και να μπορεί να επιτίθεται χωρίς να είναι αναγκαστικό, να πάρει την μπάλα κάποιος και να τρέξει στην ευθεία. Δημιουργήθηκε ένα διάστημα που οι ερυθρόλευκοι, έδειξαν πως είναι ικανοί, να κερδίσουν τον τελικό.

ΤΟΝ 3-5-2 ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Στο συγκεκριμένο κομμάτι του αγώνα τον ΠΑΟΚ τον κράτησε ο Πασχαλάκης, που θύμισε τον Σούπερμαν της χρονιάς της κατάκτησης του πρωταθλήματος. Από την στιγμή, που το παιχνίδι δεν γύρισε και οι ευκαιρίες του Ολυμπιακού χάθηκαν, το γκολ το έβαλε ο Πάμπλο Γκαρσία.

Η έμπνευση που έκανε την διαφορά δεν ήταν ο Κρμέντσικ. Αυτή η αλλαγή θα γινόταν και πιθανότατα δεν θα άλλαζε και τίποτα, με το να μπει ένας επιθετικός στην θέση ενός άλλου. Την διαφορά την έκανε η επιλογή να χρησιμοποιηθεί ο Τσιγκάρας, σε ρόλο τρίτου χαφ, να αλλάξει το σύστημα σε 3-5-2 και να περάσει δίπλα στον φορ ο Ζίφκοβιτς.

ΔΕΝ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ Ο ΜΑΡΤΙΝΣ

Ο Μαρτίνς είναι ξεκάθαρο πως δεν διάβασε σωστά την κίνηση του Γκαρσία, δεν απάντησε και άφησε την ομάδα του να δεχτεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο τρεις καθαρές ευκαιρίες. Αν ο Κρμέντσικ πετύχαινε γκολ στην πρώτη επίθεση θα μπορούσε να πει κανείς πως αιφνιδιάστηκε ο Πορτογάλος τεχνικός και ήταν και τυχερός ο Γκαρσία, που είδε στην πρώτη φάση, την αλλαγή του να δικαιώνεται.

Ο Ολυμπιακός στάθηκε δύο φορές τυχερός, η αμυντική του τριάδα νικήθηκε δύο φορές από το νέο σχήμα του ΠΑΟΚ και ο Μαρτίνς δεν ένιωσε την ανάγκη, να πάει σε κάποια διορθωτική κίνηση που θα βοηθήσει την ομάδα του να αντιμετωπίσει την αλλαγή δεδομένων. Δεν διάβασε την κίνηση του Γκαρσία και δέχτηκε το τελικό χτύπημα.

Σε τίποτα το γεγονός αυτό δεν μπορεί να μειώσει την εξαιρετική δουλειά που πραγματοποιεί ο Πορτογάλος τεχνικός και το επιτελείο του στον Ολυμπιακό, νομίζω όμως πως ο τρόπος που ήρθε η ήττα από τον ΠΑΟΚ, αποτελεί ένα καμπανάκι για τον Μαρτίνς και κατά πόσον είναι σοφό να χτίσει τον Ολυμπιακό της επόμενης σεζόν πάνω στο 3-4-3.

ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΑ ΤΙΤΛΟΥΣ

Ο ΠΑΟΚ γυρνά στην Θεσσαλονίκη θριαμβευτής και κρατώντας κάτι σημαντικό, την αίσθηση πως σαν μέγεθος έχει μεγαλώσει αρκετά. Πως έχει μετατραπεί σε μία ομάδα που ξέρει να κατακτά τίτλους και το πέτυχε ακόμα και σε μία χρονιά που έγιναν πολλά λάθη.

Ασφαλώς η κατάκτηση του φετινού κυπέλλου έχει την υπογραφή του Πάμπλο Γκαρσία. Ήταν η δική του νίκη, που την είχε μεγάλη ανάγκη για να νοιώσει και ο ίδιος ισχυρός στον ΠΑΟΚ. Την πέτυχε με έναν τρόπο που του δίνει το δικαίωμα να δουλέψει όπως ακριβώς χρειάζεται για να μπορέσει να χτίσει την ομάδα που ο ίδιος ονειρεύεται.

Photo Credits: Eurokinissi