Ο τεχνικός του ΠΑΟΚ, Ραζβάν Λουτσέσκου, λοιδορήθηκε, κατάντησε ανέκδοτο, με την επιμονή που είχε να μιλά για όσα συνέβησαν την περασμένη σεζόν.

ΕΓΙΝΕ ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Η δική μου άποψη πάντοτε ήταν πως στον ΠΑΟΚ δεν έφταιγε κανένας, ήταν ανώριμος υπερφίαλος και "πλήρωσε" τις δικές του παθογένειες. Σε κάθε περίπτωση όμως τον προπονητή ακόμα και τους φίλους του ΠΑΟΚ τους καταλάβαινα για τις έντονες αντιδράσεις τους. Δεν ήταν ένα απλό πρωτάθλημα, αλλά ένας στοιχειωμένος τίτλος που είχε να έρθει από το 1985. Για πολλούς ένα όνειρο ζωής το οποίο σε σημαντικό -όχι απόλυτο - βαθμό κρίθηκε σε πράγματα που συνέβησαν εκτός γηπέδου.

Για τον προπονητή Λουτσέσκου ήταν μία μεγάλη ευκαιρία να καθιερωθεί με ένα τεράστιο επίτευγμα στην καριέρα του, για το οποίο δούλευε καθημερινά. Δεν γράφω πως έχει δίκιο, σε κάποιες περιπτώσεις ξέφυγε επικίνδυνα, όπως στον εντελώς ατυχή παραλληλισμό που έκανε με την φασιστική Γερμανία. Μέσα στην υπερβολή του, όμως, μπορώ να τον καταλάβω. Ήταν σκληρό αυτό που συνέβη, χάθηκε μία μεγάλη προσωπική του επιτυχία από παράγοντες που δεν έχουν σχέση με την δουλειά του. Από τη δική του μεριά ήταν απόλυτα δικαιολογημένος που πάντοτε μέτραγε, με βάση τους βαθμούς που έπαιρναν οι ομάδες στο γήπεδο, σε αυτό το κομμάτι άλλωστε περιορίζεται η δική του ευθύνη, εκεί μόνο μπορεί να παρέμβει ο προπονητής. Εδώ θα κάνω μία μεγάλη αλλά αναγκαία παρένθεση, όσο αναφορά το μέτρο των αφαιρέσεων βαθμών.

ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΟΪΔΙΑ

Συνολικά οι αφαιρέσεις βαθμών είναι ένα μέτρο εκτός λογικής, που δημιουργεί συνθήκες εκβιασμού των διοικήσεων από τους οπαδούς των ομάδων και θα πρέπει να αποσυρθεί. Πρόσφατα σε παιχνίδι της Μαρσέιγ με την Μπορντό, επειδή τα έχουν σπάσει οι οργανωμένοι με την διοίκηση, έπεσαν ταυτόχρονα πολλές κροτίδες στο γήπεδο. Ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα, τον συνέχισε αργότερα και η τιμωρία της Μαρσέιγ, ήταν επ' αόριστον κεκλεισμένων των θυρών.

Ούτε μία, ούτε δύο αγωνιστικές αλλά κλείσιμο του "Βελοντρόμ" μέχρι να αποφασίσει η ομοσπονδία πότε θα ανοίξει. Το παράδειγμα που μου αρέσει να χρησιμοποιώ είναι από το περσινό παιχνίδι της Λιλ με την Μονπελιέ. Αυτό είναι και ενδεικτικό το πόσο καταστροφικό μπορεί να αποδειχτεί το μέτρο των αφαιρέσεων βαθμών για έναν σύλλογο που περνά μία προβληματική φάση. Η Λιλ είχε ταλαιπωρηθεί σημαντικά από την συνεργασία της με τον Μπίελσα, παρότι είχαν σπαταληθεί πολλά λεφτά και ο σύλλογος είχε τεράστια οικονομικό άνοιγμα, έπαιζε για την παραμονή της.

Στο παιχνίδι με την Μονπελιέ, μόλις ισοφάρισαν οι φιλοξενούμενοι, μπήκε το πέταλο των οργανωμένων στο γήπεδο και πήρε στο κυνήγι τους παίκτες και των δύο ομάδων. Με την ελληνική νομοθεσία, Λιλ σήμερα δεν θα υπήρχε. Θα έτρωγε μηδενισμό στο παιχνίδι, τουλάχιστον -3 και με τα χρέη που είχαν συσσωρευτεί θα ερχόταν το τέλος. Τα κορόιδα οι Γάλλοι, απλά προτίμησαν να πιάσουν αυτούς που έκαναν την εισβολή στο αγωνιστικό χώρο, να τους οδηγήσουν σε δίκη και στην ομάδα να επιβάλουν πρόστιμο κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς καμία άλλη τιμωρία.

Το αποτέλεσμα είναι σήμερα, να μιλάμε για ένα θαύμα. Βλέπετε, στο ποδόσφαιρο ο χρόνος μετρά διαφορετικά. Η Λιλ είναι στην δεύτερη θέση του Σαμπιονά, έτοιμη να βγει Champions League, από αγορές και πωλήσεις σε δύο μεταγραφικές περιόδους έχει εξοικονομήσει 62 εκατομμύρια ευρώ, θα πάρει για πλάκα το καλοκαίρι πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ για τον Νικόλα Πέπε και έχει αν χρειαστεί να μοσχοπουλήσει τους Μπαμπά, Λεάο.

Τα εντός έδρας παιχνίδια της, για όποιον παρακολουθεί το Σαμπιονά, είναι μία γιορτή. Λόγω του στρατηγικού σημείου που βρίσκεται η πόλη και όσα παρέχει το υπερσύγχρονο γήπεδο, προσελκύει σε κάθε παιχνίδι φίλους του ποδοσφαίρου από άλλες περιοχές, ακόμα και του Βελγίου. Αν ίσχυε το μέτρο των αφαιρέσεων βαθμών στην Γαλλία, κάποιοι ηλίθιοι θα ήταν ικανοί, να καταστρέψουν μία απίστευτα δαπανηρή επένδυση και ένα τεράστιο πρότζεκτ για όλη την Βόρεια Γαλλία. Προτίμησαν να τιμωρήσουν τους πραγματικούς ενόχους και όχι την δουλειά και τα όνειρα ανθρώπων που παράγουν έργο.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΣΙΝΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

Να επιστρέψουμε όμως στον Λουτσέσκου, ο ίδιος ένα χρόνο αργότερα πήρε αυτό που άξιζε, που θεωρούσε πως είχε κατακτήσει και του κλάπηκε ένα χρόνο πριν. Τα κατάφερε με εμφατικό τρόπο. Μετρά ένα απίθανο ρεκόρ 18-2-0, οδηγεί την ομάδα του σε αήττητο πρωτάθλημα και τον τελευταίο μήνα έχει βάλει και το στοιχείο που έλλειπε. Να συνδυαστεί ο τίτλος μετά από 34 χρόνια, με ένα ποδόσφαιρο που να γεμίζει τον κόσμο και να δείχνει ανωτερότητα.

Το μεγάλο παιχνίδι για τον Λουτσέσκου, ήταν ο περσινός τελικός κυπέλλου με την ΑΕΚ. Εκεί κράτησε η ομάδα του ψηλά το γόητρο της διοίκησης και των οπαδών, έδωσε το δικαίωμα για συνέχιση του επικοινωνιακού πολέμου, που στην Ελλάδα παίζει σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία και στην καθημερινή λειτουργία ενός συλλόγου. Αυτή η νίκη του επέτρεψε να πάρει τα "κλειδιά" για την επόμενη σεζόν και να νιώθει ισχυρός.

Ασφαλώς και όπως κάθε επαγγελματίας έχει κάνει λάθη, υπήρξαν και περιπτώσεις που ήταν άδικος. Στο τέλος όμως κρίνεται από την αποστολή που του έχει δοθεί και ο Λουτσέσκου πέτυχε με εμφατικό τρόπο.

Έκανε από το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή. Αρχικά το όπλο της ομάδας του σε σχέση με τους άλλους ανταγωνιστές του, ήταν πως κράτησε τη βάση της προηγούμενης χρονιάς. Υπήρξε εμπιστοσύνη στην δουλειά που έγινε την περασμένη σεζόν και η φετινή σεζόν ήταν μια συνέχεια της. Αυτό ήταν και το πλεονέκτημα που από το καλοκαίρι έκανε τον ΠΑΟΚ το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η δημιουργία, αλλά και η επιλογή για συνέχιση αυτής της δουλειάς πιστώνεται στον προπονητή.

Οι νίκες στα ντέρμπι του πρώτου γύρου, ήταν αυτές που δημιούργησαν την διαφορά, νίκες που όμως ήρθαν μέσα από αποτελεσματικότητα και μία δυνατότητα της ομάδας να αντέχει στην πίεση του αντιπάλου, όχι μέσα από ανωτερότητα.

ΠΙΟ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟΣ Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Ο Λουτσέσκου είναι αυτός που δικαιούται να πάρει τα εύσημα, καθώς πέτυχε να μην φανεί καθόλου το κενό του Πρίγιοβιτς και να το καλύψει εκ των έσω. Εύκολο είναι να λέμε πως χωρίς την ευκολία του Πρίγιοβιτς, θα χρειαστεί μεγαλύτερη επιθετικότητα από τις πίσω γραμμές, συνεργασίες, γκολ από τους ακραίους και τους παίκτες στον άξονα. Στα λόγια είναι εύκολο, ο προπονητής είναι αυτός που καλείται να δώσει τις κατευθύνσεις και να κάνει την προτροπή, πράξη. Ο Λουτσέσκου τα κατάφερε και πέτυχε με όπλα τους ποδοσφαιριστές του, να κάνει την απουσία του Σέρβου να φαντάζει δώρο για την ομάδα του.

Με έναν φορ διαφορετικών χαρακτηριστικών, παίζει πολύ πιο όμορφο ποδόσφαιρο, έχοντας πετύχει 16 τέρματα στα τελευταία 6 παιχνίδια. Αν ορίσουμε σαν πρώτο κύκλο το διάστημα με Πρίγιοβιτς, δηλαδή μέχρι την διακοπή των Χριστουγέννων. Ο ΠΑΟΚ του πρώτου κύκλου σκόραρε 1,71 τέρματα ανά παιχνίδι και δεχόταν 0,48. Στα 6 πρώτα παιχνίδια του δεύτερου κύκλου τα αντίστοιχα νούμερα είναι 2,67-0,5.

Ασφαλώς και η διαφορά η βελτίωση πιστώνεται στον Ρουμάνο τεχνικό, ο προπονητής πιστώνεται την θετική εικόνα της ομάδας και χρεώνεται την αρνητική. Καλός η κακός, δίκαιο η άδικο το γήπεδο είναι ο "καθρέφτης" της δουλειάς του και των πράξεων του.

ΕΒΓΑΛΕ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Πράξεις που πολλές φορές, δεν έχουν να κάνουν με το ποδόσφαιρο, αλλά που στα αποδυτήρια μέσα στην ομάδα παίζουν τον ρόλο τους. Σε πρόσφατο κείμενο μου μετά την απόλυση του Ουζουνίδη, ανέφερα πως ήταν τελειωμένος στα αποδυτήρια από την στιγμή που δεν ήταν σε θέση να στηρίξει τους ποδοσφαιριστές του, στην απόφαση της διοίκησης να "κόψει" τους τρεις που δεν είχαν ανανεώσει τα συμβόλαια τους. Ανεξάρτητα από την θετική έκβαση στις δύο από τις τρεις περιπτώσεις, μιλώντας αποκλειστικά για την θέση του προπονητή στα αποδυτήρια, είναι σημαντικό ο ποδοσφαιριστής να νοιώθει πως ο προπονητής βγάζει προσωπικότητα, είναι ισχυρός και περνά ο λόγος του στην διοίκηση.

Ο Λουτσέσκου το έκανε. Το βέτο που έθεσε στην διοίκηση για την παραχώρηση των Σάκχοφ, Ελ Καντουρι, για συμφωνίες που οικονομικά εξυπηρετούσαν την διοίκηση, έδειξαν πως είναι ισχυρός και ο λόγος του έχει ουσία. Πιστεύω πως ήταν άδικος με τον Ουάρντα. Από την στιγμή όμως που δεν του έκανε, το γεγονός πως επέβαλε την άποψη του για να αποχωρήσει και κατάφερε να επιβάλει την θέση του, να παραμείνουν οι Σάκχοφ, Ελ Καντουρί είναι σημαντικά στοιχεία ώστε να γίνει αντιληπτό στα αποδυτήρια, πως υπάρχει αφεντικό.

Για την καθημερινότητα μίας ομάδας είναι σημαντικό, η διοίκηση να αφήνει τον προπονητή να δείχνει ισχυρός στους παίκτες του, αλλά και ο προπονητής να έχει το σθένος και το ειδικός βάρος για να μπορέσει να επιβάλει αυτόν τον ρόλο. Στην προκειμένη περίπτωση συνέβησαν και τα δύο και το αποτέλεσμα, το είδαμε στο γήπεδο.

ΠΑΡΚΑΡΕ ΤΟΝ ΠΕΛΚΑ

Πήρε και μία ακόμα απόφαση ο Λουτσέσκου, η οποία λόγω της εικόνας του ΠΑΟΚ και της εύκολης επικράτησης δεν έχει πάρει την έκταση που της αναλογούσε. Έπαιξε δύο συνεχόμενα ντέρμπι και είχε το σθένος, να παρκάρει τον Πέλκα. Έδειξε ισχυρός και δίκαιος.

Η φετινή χρονιά του Πέλκα δεν είναι καλή. Η ομάδα το τελευταίο διάστημα λειτουργούσε καλύτερα με τον Μπίσεσβαρ επιτελικό χαφ. Στο παιχνίδι με τον ΠΑΣ που επέστρεψε ο Πέλκας στην ενδεκάδα και πήγε αριστερά ο Μπίσεσβαρ, ο Ολλανδός βγήκε έξω από τα νερά του.

Ο Λουτσέσκου γνωρίζοντας πως αυτήν την εποχή, ο Μπίσεσβαρ προσφέρει περισσότερα από τον Πέλκα στην θέση του επιτελικού χαφ, πήγε μαζί του. Δεν είναι εύκολο να πάρεις σε δύο συνεχόμενα ντέρμπι αυτήν την απόφαση. Ο Λουτσέσκου το έκανε χωρίς να σκεφτεί συνέπειες και δικαιώθηκε, άλλωστε από μία σειρά γεγονότων είχε κερδίσει το δικαίωμα να είναι στα αποδυτήρια το αφεντικό.