Με ένα "Θανάση" σε έκανε φίλο
Με την απώλεια του Θανάση Γιανακόπουλου έχουμε το τέλος ένας κύκλου ονείρων των οπαδών του Παναθηναϊκού. Γράφει ο Τσάρλυ.
Κάποια όνειρα έγιναν πράξη σε μεγαλύτερη έκταση απ' ό,τι είχαν φανταστεί και κάποια άλλα, δεν ξεκίνησαν ποτέ. Δεν υπάρχει Παναθηναϊκός που να μην έχει φανταστεί τι θα συνέβαινε αν τα αδέρφια Γιαννακόπουλοι έπαιρναν κάποια στιγμή την ΠΑΕ.
ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΩΝ
Που δεν έχει σκεφτεί πόσο διαφορετικά θα γραφόταν η ιστορία του συλλόγου, αν δεν τον έχαναν το 1979 ή αν κατάφερναν σε κάποια από τις προσπάθειες τους, να αποκτήσουν τις μετοχές.
Μπορεί, όμως, να ήταν και καλύτερα έτσι. Δεν φθάρθηκαν και το τμήμα καλαθοσφαίρισης πήρε τα πάντα, σε ένα ταξίδι το οποίο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '80 με πολλές πίκρες και έφτασε τον Παναθηναϊκό 6 φορές στην κορυφή της Ευρώπης. Ένα ταξίδι που έκανε γνωστό τον σύλλογο στην άλλη άκρη του κόσμου, γέμισε περηφάνια και ζωή τον κόσμο του.
ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Η ιστορία στα πρώτα χρόνια των Γιαννακόπουλων, αποδεικνύει πως ο κόσμος αναγνωρίζει την προσπάθεια και δεν μένει μόνο στις επιτυχίες. Το δέσιμο του απλού κόσμου με την οικογένεια, δεν ξεκίνησε την εποχή που έρχονταν οι τίτλοι, αλλά εποχές που γίνονταν επενδύσεις, έρχονταν σπουδαίοι παίκτες, αλλά στο τέλος η χρονιά ολοκληρωνόταν με πίκρα.
Το "Παύλο θεέ" έπιανε όλη την οικογένεια και πρωτοακούστηκε σε εποχή που ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός ήταν πανίσχυρος, ενώ το τμήμα μπάσκετ δεχόταν σκληρά χτυπήματα από τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη.
Ο κόσμος, όμως, έχει ένστικτο. Έβλεπε το πάθος, την ψυχή, την προσπάθεια που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι για το καλό του συλλόγου και είχε φαντασίωση να αναλάβουν και την ΠΑΕ. Το ένστικτο των φίλων του Παναθηναϊκού, το πάθος των αδερφών, αυτό το αμοιβαίο συναίσθημα, έφερε ένα συγκλονιστικό ταξίδι.
Ταξίδι που ξεκίνησε στον "Τάφο του Ινδού" με τον Κυρίτση, τον Ιορδανίδη, τον Σκροπολίθα και τον Έντγκαρ Τζόουνς και έφθασε στην ομάδα πρότυπο του Ομπράντοβιτς, που θαύμασε όλος ο πλανήτης.
Οι Γιαννακόπουλοι, ήταν -παλιοί- αυθεντικοί άνθρωποι, που ξεκίνησαν από χαμηλά και έμαθαν να σέβονται όλες τις τάξεις και να μην νιώθουν ανώτεροι μόνο και μόνο επειδή κατάφεραν επαγγελματικά να εκτοξευθούν.
Αυτή είναι συνήθως και η διαφορά αυτών που ξεκινάνε από χαμηλά και χτίζουν την περιουσία τους, σε σχέση με αυτούς που την βρίσκουν έτοιμη. Το πέρασμα από όλα τα στάδια, σου δημιουργεί γνώση, σε κάνει να πατάς γερά στα πόδια σου, να έχεις αξίες και πάνω από όλα σεβασμό.
ΑΡΚΟΥΣΕ ΕΝΑ "ΘΑΝΑΣΗ"
Οι Γιαννακόπουλοι ήταν άνθρωποι "παλιάς κοπής", ωραίοι άνθρωποι. Φρόντιζαν με την στάση τους, να μην σου δημιουργούν δέος. Ακόμα και να τους συναντούσες για πρώτη φορά, σε έκαναν να τους πλησιάσεις. Αυτό ήταν και το μεγάλο τους χάρισμα, το στοιχείο που τους έκανε ξεχωριστούς.
Είχαν την σπάνια ικανότητα να φέρνουν τον κόσμο προς το μέρος τους, σε έκαναν να νιώθεις και να εισπράττεις οικειότητα. Με τον Θανάση Γιαννακόπουλο έχω συζητήσει πολλές φορές και τον γνώρισα πριν ασχοληθώ με το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Δεν χρειαζόταν να προσπαθήσεις, άντε την πρώτη φορά, να φωνάξεις το όνομα του.
Αρκούσε ένα "Θανάση" για να συζητήσεις μαζί του, για να πιάσεις κουβέντα. Να σου πει πράγματα τα οποία συμβαίνουν στην ομάδα και να μοιραστεί μαζί σου την λαχτάρα, την αγάπη του για τον Παναθηναϊκό. Ένα απλό "Θανάση", ήταν αρκετό για να σου αφιερώσει χρόνο, να σε κάνει να νιώσεις φίλος του. Τις επόμενες φορές σε πλησίαζε ο ίδιος, τόσο ζεστός, τόσο οικείος, τόσο άνθρωπος.
Οι Γιαννακόπουλοι έφυγαν μαζί, δεν άντεξε ο ένας να ζει χωρίς τον άλλο. Πέτυχαν αυτό που είχαν στόχο. Να κάνουν γνωστό σε όλο τον κόσμο τον Παναθηναϊκό. Να ζήσουν μαζί του επιτυχίες, να γίνουν ένα σημαντικό μέρος στην ιστορία του συλλόγου και κατόρθωσαν να μείνουν για πάντα ζωντανοί στις μνήμες και στις συζητήσεις κάθε Παναθηναϊκής οικογένειας.
ΑΡΑΓΕ ΝΤΡΑΠΗΚΑΝ;
Η Παναθηναϊκή ιδέα, όμως, πλήττεται. Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα - μοντέλο που δημιούργησαν οι Γιαννακόπουλοι, με προπονητή τον Ομπράντοβιτς. Παναθηναϊκός δεν είναι αυτό που ζούμε τα τελευταία χρόνια, να σέρνεται έρμαιο στις ορέξεις του κάθε αλήτη, που λειτουργεί ανεξέλεγκτος σαν νταβατζής.
Που εκμεταλλεύεται πως η απουσία διοίκησης κάνει τον σύλλογο ανοχύρωτο και φροντίζει να τον πληγώνει. Καμία ήττα δεν πλήγωσε τον Παναθηναϊκό, όπως η σκηνή του μάγκα με το σημαιάκι και αυτών που χωρίς λόγο κλωτσούσαν τις ταμπέλες στο γήπεδο. Αναρωτιέμαι, γνωρίζουν ποιόν ήθελαν να τιμωρήσουν; Ασφαλώς και η απάντηση είναι "τον ίδιο τον Παναθηναϊκό". Αναρωτιέμαι επίσης, ντράπηκαν όταν τους αποδοκίμασαν;
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ
Υπήρξε και κάτι όμορφο, κάτι θετικό που έχω την αίσθηση πως δεν σχολιάστηκε όπως θα έπρεπε. Την ώρα που λόγο των δακρυγόνων έγινε η παρέλαση στον αγωνιστικό χώρο, ο κόσμος που είχε γεμίσει τις κεντρικές θύρες αποδοκίμαζε έντονα και φάνηκε πως το υγιές κομμάτι, είναι πολύ μεγαλύτερο. Το πρόβλημα είναι, πως αυτός ο υγιής κόσμος, συνήθως τους αφήνει μόνους.
Έτυχε το παιχνίδι να είναι Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός και υπήρχε στο γήπεδο, συνήθως βλέπει τα παιχνίδια από τον καναπέ του. Ο Γιάννης Αλαφούζος πληρώνει το έγκλημα που έκανε, να δώσει δύναμη στους λίγους. Μεγάλο το λάθος του να αγνοήσει τη μεγάλη μάζα, την πραγματική δύναμη του συλλόγου και αντί να προσπαθήσει να χτίσει έναν μεγάλο σύλλογο με αυτά που πρεσβεύει ο Παναθηναϊκός, να δημιουργήσει μία ομάδα διαμαρτυρίας στηριζόμενος σε αυτούς τους λίγους.
Στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον η κάμερα, έδειξε χιλιάδες οπαδούς του Παναθηναϊκού να μην ανέχονται αυτό που βλέπουν. Υπήρχε μία εικόνα που ντρόπιαζε τον σύλλογο, όμως ήταν φανερή και η αντίδραση, το υγιές κομμάτι έτυχε ήταν εκεί και τους περιθωριοποίησε.
Δεν υπήρχε λόγος και αιτίαση και η εικόνα των κεντρικών θυρών να τους αποδοκιμάζει την ώρα της επιδεκτικής παρέλασης κάποιων μέσα από τον στίβο, τους ξεγύμνωσε. Είναι η πρώτη φορά, που δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί μέσα στον οπαδισμό του να βρει "αλλά", που να δικαιολογεί την στάση τους, εκτέθηκαν πολύ.
ΑΠΟ ΘΑΥΜΑ ΓΛΙΤΩΣΕ ΤΟΝ ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟ
Το άσχημο είναι, πως με τον τρόπο που διοικείται η ομάδα, την επόμενη φορά θα είναι μόνοι τους. Βλέπετε, με το παράλογο νομοθετικό πλαίσιο που υπάρχει, το οποίο παίρνει δύναμη από τους πρωταγωνιστές και την δίνει στους εκβιαστές, στους νταβατζήδες, κάνει το μέλλον του συλλόγου δυσοίωνο. Φέτος η ομάδα χρειάστηκε ένα θαύμα για να παραμείνει κατηγορία.
Δεν είναι αφελείς οι στοιχηματικές εταιρίες που είχαν το καλοκαίρι τον Παναθηναϊκό σαν 3ο, 4ο φαβορί για υποβιβασμό. Ξεκινώντας με -6, το γεγονός πως το νομοθετικό πλαίσιο με τις αφαιρέσεις βαθμών τιμωρεί τους προπονητές, τους ποδοσφαιριστές, αυτούς που νοιάζονται, δουλεύουν, πράττουν και αγαπούν τις ομάδες, τους έδινε το δικαίωμα να ορίσουν την μοίρα του συλλόγου. Φέτος έτυχε και τα πράγματα πήγαν στην αρχή καλά, ήταν απρόσμενο. Αν δεν είχε συμβεί, με την τιμωρία που καραδοκεί, ο Παναθηναϊκός θα έπεφτε. Του χρόνου αναρωτιέμαι τι θα συμβεί σε μία ομάδα που, ουσιαστικά, δεν διοικείται.
ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΟ ΘΥΜΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΘΥΤΗ
Θα πρέπει, πάντως, να καταλάβουν πως δεν είναι σοβαρό το μέτρο με τις αφαιρέσεις βαθμών. Δεν ισχύει πουθενά. Βαθμοί σε ομάδες αφαιρούνται για δωροδοκίες, στημένα παιχνίδια, θέματα που έχουν να κάνουν με παράνομες πράξεις της διοίκησης της ομάδας και όχι των οργανωμένων οπαδών της.
Ασφαλώς και υπάρχει μηδενισμός για το παιχνίδι, όταν ένας αγώνας δεν ολοκληρώνεται. Μηδενισμός, χρηματικό πρόστιμο, τιμωρία θύρας ή έδρας. Οι υπόλοιπες ποινές, πρέπει να αφορούν αυτούς που προκάλεσαν τα επεισόδια και θα πρέπει να είναι παραδειγματικές. Εδώ έχουμε να τιμωρείται το θύμα. Ειδικά στην προκειμένη περίπτωση, το θύμα είναι ο Παναθηναϊκός. Οι "οπαδοί" στράφηκαν ξεδιάντροπα απέναντι του. Και το χειρότερο είναι, πως μοιάζει σαν να μην έχει τελειώσει όλο αυτό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: