Μέσι και Ρονάλντο μαζί ο Λούκας Μόουρα

Δεν υπάρχουν λόγια ικανά να περιγράψουν αυτά που έζησαν οι φίλοι του ποδοσφαίρου αυτές τις δύο ημέρες. Βρισκόμαστε σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο δικαιώνει την επιθετικότητα, η ομάδα που έχει την μπάλα και επιτίθεται έχει τεράστιο προβάδισμα και το γεγονός αυτό οδηγεί σε τεράστιες ανατροπές.

ΥΠΗΡΧΕ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟ

Το βράδυ της Τρίτης, νομίζαμε πως τερμάτισε, πως η ανατροπή της Λίβερπουλ στο 3-0 του πρώτου παιχνιδιού, χωρίς τους Σαλάχ, Φιρμίνο, Κείτα είναι το πιο ακραίο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί. Το Champions League όμως, το σύγχρονο ποδόσφαιρο είχε κάτι ακόμα πιο δυνατό, την πρόκριση της Τότεναμ. Την πρόκριση της Τότεναμ χωρίς τον Χάρι Κέιν και ενώ στο ημίχρονο έχανε με 2-0 και είχε ηττηθεί με 1-0 στο πρώτο παιχνίδι. Χρειαζόταν τρία τέρματα σε ένα ημίχρονο και τα πέτυχε, με το γκολ πρόκρισης να έρχεται στο τελευταίο δευτερόλεπτο και το σουτ του Λούκας Μόουρα να μοιάζει με Buzzer Beater.

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΗΚΑΝ ΣΕ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΙ

Αυτή την φορά δεν υπήρχε ο νόμος τους Άνφιλντ, η ενέργεια που βγάζει το συγκεκριμένο γήπεδο, ούτε η δύναμη της φανέλας, που σε λεγόμενες μαγικές ευρωπαϊκές βραδιές είναι ικανή να οδηγήσει ποδοσφαιριστές που την φοράνε, να βγάλουν φτερά.

Οι παίκτες του Ποτσετίνο, μπήκαν στα αποδυτήρια με ένα σκληρό 2-0, άδικο με βάση την εικόνα του αγώνα και επέστρεψαν με μαγικές ιδιότητες, μεταμορφώθηκαν σε υπεράνθρωποι. Χρειαζόντουσαν για να περάσουν νίκη με 3-0 σε ένα ημίχρονο και τα κατάφεραν. Κάπου στις τεχνικές αναλύσεις μπαίνει ένα φρένο, αναμφισβήτητα έχουμε πολλές ανατροπές τα τελευταία χρόνια και φυσικά δεν είναι τυχαίο, ούτε σύμπτωση, έχει να κάνει με την εξέλιξη του αθλήματος.

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΥΠΕΡΑΘΛΗΤΕΣ

Το ποδόσφαιρο έχει πάει στην επιθετικότητα, αυτά που μπορούν να κάνουν οι ποδοσφαιριστές ατομικά και συνολικά οι ομάδες στην δική τους κατοχή, είναι πολύ δύσκολα αντιμετωπίσιμα. Γίνεται επιστημονική δουλειά στο πως πρέπει να κινείται ο κάθε ποδοσφαιριστής όταν η ομάδα του επιτίθεται, στον τρόπο που πρέπει να αξιοποιηθούν οι κενοί χώροι, ποιος είναι ο σωστός χώρος, χρόνος και τρόπος που πρέπει να παρθεί η κάθε απόφαση.

Κάποτε η τακτική αφορούσε περισσότερο στο πως αμυνόμαστε, πλέον οι προπονητές στο υψηλό επίπεδο δουλεύουν επιστημονικά στο πως θα γίνουν πιο δημιουργικές και πιο αποτελεσματικές οι ομάδες τους. Το γεγονός πως η τακτική πλέον αφορά περισσότερο το επιθετικό κομμάτι, σε συνδυασμό με την ατομική εξέλιξη των ποδοσφαιριστών, έχει δημιουργηθεί το αποτέλεσμα που απολαμβάνουμε τα τελευταία χρόνια. Αυτή η επιστημονική δουλειά γίνεται σε υπερανθρώπους, σε ποδοσφαιριστές που συνδυάζουν ταχύτητα με τεχνική κατάρτιση, αθλητικά προσόντα με ατομική ποιότητα και έχουν την απόλυτη γνώση πώς θα τα αξιοποιήσουν.

Γνωρίζουν που πρέπει να πασάρουν, πώς να κινηθούν για να μην μπορούν να γίνουν αντιμετωπίσιμοι από την αντίπαλη άμυνα, έχουν γνώση για τον τρόπο που η κάθε τους κίνηση αυξάνει το ποσοστό επιτυχίας για να δημιουργηθεί μία καθαρή φάση για γκολ. Σε αυτό το ποδόσφαιρο δεν υπάρχει χώρος για άμυνα, δεν υπάρχει χώρος για συντηρητικές επιλογές, όποιος δεν το έχει καταλάβει, όσο μεγάλος και να υπήρξε στο παρελθόν, το άθλημα τον αφήνει πίσω.

ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΣ "ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ"

Όλα όσα ανέφερα εξηγούν τον αποκλεισμό του Άγιαξ. Η ομάδα του Τεν Χαχ αποκλείστηκε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που πέρασε Ρεάλ και Γιουβέντους. Στους δύο προηγούμενους γύρους είχε την ρεβάνς εκτός έδρας και δεν είχε πετύχει να εκμεταλλευτεί την έδρα της. Πήγε σε Μαδρίτη και Τορίνο με χάντικαπ και με την υποχρέωση να πάρει την μπάλα και να παίξει. Έβγαλε θάρρος, όλες τις αρετές που έχει σαν ομάδα στο γήπεδο και ανέδειξε όλες τις αδυναμίες που είχαν οι ποδοσφαιρικές προτάσεις των αντιπάλων της.

Όλα έγιναν σε συνθήκες, που δεν υπήρχε το δικαίωμα για δεύτερη σκέψη, ο Άγιαξ δεν είχε τίποτα να υπερασπιστεί και τίποτα να χάσει, έκανε το παιχνίδι του και δικαιώθηκε. Στο χθεσινό παιχνίδι τα πράγματα ήταν διαφορετικά, φαινόταν πως τα είχε όλα με το μέρος του, το γεγονός αυτό όμως δημιούργησε το βάρος του "πρέπει". Πρέπει να τα καταφέρω, πρέπει να υπερασπιστώ αυτό που έχω κατακτήσει. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο το να σου περάσει ο δικαιολογημένος φόβος από το μυαλό, το να σκεφτείς να μην παίξεις και να προστατέψεις αυτό που ήδη έχεις κατακτήσει τις περισσότερες φορές είναι καταστροφικό.

Αυτό ακριβώς συνέβη στην ομάδα του Τεν Χαχ. Το ίδιο λάθος το είχε κάνει και στο πρώτο παιχνίδι, είχα αναφέρει στο κείμενο μετά το 1-0 στο Λονδίνο πως ο Άγιαξ μπορούσε να σκοτώσει τον αντίπαλο του και δεν το έκανε, επέλεξε να πάει σε πιο συντηρητική λογική και κράτησε την Τότεναμ στην ζωή. Για να μην επαναλαμβάνομαι, θα χρησιμοποιήσω την τελευταία παράγραφο, το πώς έκλεισα το κείμενο μου μετά το πρώτο παιχνίδι.

ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕΝΑΜ

"Στην ρεβάνς ο Ποτσετίνο, ελπίζει να πάει χωρίς άλλες απώλειες, γνωρίζοντας πλέον πως λειτουργεί καλύτερα η ομάδα του απέναντι στον Άγιαξ με τετράδα στην άμυνα, με την δυνατότητα να χρησιμοποιήσει 90 λεπτά τον Σισοκό και ένα όπλο που δεν είχε στο Λονδίνο, την ταχύτητα του Σον.

Ο Άγιαξ, έδειξε πως έχει περισσότερες λύσεις σαν ομάδα, για τον τελικό φαντάζει πολύ πιο ανταγωνιστική ομάδα, από ότι θα είναι η Τότεναμ, πιστεύω όμως πως χθες έχασε ευκαιρία, να πάρει πολύ μεγαλύτερο προβάδισμα από αυτό που τελικά κατέκτησε. Ασφαλώς και είναι το μεγάλο φαβορί, όμως την επόμενη εβδομάδα περιμένω πολύ καλύτερη την Τότεναμ από ότι στο χθεσινό παιχνίδι".

ΑΔΙΚΟ ΤΟ 2-0 ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ

Από το ξεκίνημα του παιχνιδιού, παρότι η Τότεναμ έμεινε νωρίς πίσω στο σκορ έδειξε πως θα είναι πολύ πιο επιθετική από ότι στο Λονδίνο. Είχε καλύτερη ανάπτυξη από χαμηλά και όπως αναμενόταν οι Σισοκό, Σον έδιναν στοιχεία που δεν υπήρχαν στο πρώτο παιχνίδι. Μιλώντας για το πρώτο ημίχρονο, η Τότεναμ είχε καλύτερη αρχική ανάπτυξη από ότι στο πρώτο παιχνίδι, μεγαλύτερο πλάτος που πρόσφερε η παρουσία του Σον, ταχύτητα πάνω στην τελευταία γραμμή άμυνας του Άγιαξ και ένταση στην πίεση στην αρχική ανάπτυξη των Ολλανδών που έφερνε κερδισμένες κατοχές.

Είχε δοκάρι, καλές καθαρές εκτελέσεις, όμως ο Άγιαξ πήγε στο ημίχρονο με προβάδισμα δύο τερμάτων. Το δεύτερο γκολ μάλιστα ήταν αποτέλεσμα υπέροχης συνεργασίας και κινήσεων που επέτρεψαν στον Ζιγιέκ να εκτελέσει με ανοργάνωτη άμυνα. Έβλεπες τον τρόπο που κινήθηκε ο Ντε Μπέεκ στο πρώτο τέρμα, το σπάσιμο της μπάλας στον Τάντιτς, τον τρόπο που πήρε πάνω του τον Αλντερβάιρελντ, την άψογη εκτέλεση του Ζιγιέκ στο απέναντι "παραθυράκι" και σου πέρναγε αυτόματα από το μυαλό, πως αυτή η ομάδα διδάσκει ποδόσφαιρο, αξίζει να πάει αυτή η ποδοσφαιρική σχολή στον τελικό του Champions League.

T Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΑΡΤΙ

Φυσικά και το άξιζε, η πρόκριση κρίθηκε άλλωστε σε λεπτομέρειες, όμως οι ποδοσφαιριστές της Τότεναμ έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί με ψυχή, πίστη και κλάση. Κι αυτό το χαρτί ήταν ακίνδυνο, και ήθελε επιθετικότητα στα πάντα, σε όλες τις μονομαχίες, σε κάθε κατοχή. Αυτή η λογική όταν έχεις κάνει, για χρόνια δουλειά υψηλού επιπέδου, κερδίζει.

Επιβραβεύεται, ειδικά όταν στον αντίπαλό σου έχει μπει το μικρόβιο στο μυαλό, πως "έχω ένα σκορ να προστατέψω". Οι παίκτες του Ποτσετίνο τελείωσαν το παιχνίδι, με 24 τελικές, με 23 επιτυχημένες ντρίμπλες. Ναι, καλά διαβάσατε, 23 επιτυχημένες ντρίμπλες παρότι η άμυνα του Άγιαξ είχε 35 επιτυχημένα τάκλιν. Η κάθε κατοχή όμως στο δεύτερο ημίχρονο ήταν και μία προσπάθεια για δημιουργία.

ΒΟΗΘΗΣΕ Ο ΓΙΟΡΕΝΤΕ

Ο Ποτσετίνο στο ημίχρονο πέρασε στην επίθεση έναν ποδοσφαιριστή που αυτήν την εποχή δεν ανήκει στο επίπεδο που βρίσκεται η διοργάνωση, τον φορ Γιορέντε. Συνήθως όταν χάνεις έναν ποδοσφαιριστή από την δημιουργία, σου στοιχίζει σε επιθετικότητα, ο Άγιαξ όμως έμοιαζε σαν να είχε αποφασίσει να μείνει χαμηλά και η παρουσία ενός κλασικού φορ, βοήθησε την Τότεναμ να επενδύσει στα κερδισμένα μέτρα που βρήκε με όλους τους τρόπους.

Πίεσε ορθόδοξα, ανορθόδοξα, με συνεργασίες, με ατομικό ποδόσφαιρο από τα αριστερά με τον Σον να κάνει 8 ντρίμπλες, με κάθετα ανεβάσματα μετά από κάθε κερδισμένη μπάλα, από συνεργασίες τον Έρικσεν, Ντελε Άλι, Λούκας, μέχρι και μεγάλες μπαλιές για το κεφάλι του Γιορέντε αλλά και πίεση, για να κερδηθούν στημένα.

27% ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΕΣ ΠΑΣΕΣ

Το κομβικό στοιχείο ήταν, η ευκολία που ξανακέρδιζε η Τότεναμ την κατοχή. Από ένα σημείο και μετά, οι παίκτες του Άγιαξ έχαναν εύκολα την μπάλα στην προσπάθεια μεταβίβασης. Τελείωσε το παιχνίδι έχοντας 27% λανθασμένες πάσες, μιλάμε για τεράστιο νούμερο, που αν το απομονώσουμε μόνο στο δεύτερο ημίχρονο της ανατροπής, γίνεται ακόμα μεγαλύτερο.

ΜΕΣΙ ΚΑΙ ΡΟΝΑΛΝΤΟ ΜΑΖΙ

Ασφαλώς και αυτή η ιστορική βραδιά για την Τότεναμ αλλά και συνολικά για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο έχει έναν μεγάλο ήρωα στο πρόσωπο του Λούκας Μόουρα. Ο Βραζιλιάνος το 2013, σε ηλικία 21 ετών ήρθε στην Ευρώπη με μεγάλες προσδοκίες. Δεν κατάφερε όμως να φθάσει στο επίπεδο, που τον περίμεναν οι ειδικοί που είχαν αξιολογήσει το ταλέντο του.

Ο Λούκας είναι η τελευταία μεταγραφή που έχει κάνει η διοίκηση της Τότεναμ, χρονολογείται τον Ιανουάριο του 2018, έχει μία τίμια παρουσία στο rotation της ομάδας, στο Άμστερνταμ όμως στις 8/5/2019, ντύθηκε Μέσι και Ρονάλντο μαζί. Δεν υπάρχουν λέξεις που είναι ικανές να περιγράψουν τον χώρο, τον τρόπο και την αποφασιστικότητα που κινήθηκε στα τρία γκολ που σκόραρε.

Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΕ

Η Τότεναμ είναι μία μεγάλη ομάδα που διαχρονικά δεν έχει πάρει πολλούς τίτλους. Από το καλοκαίρι του 2014, τις τύχες της έχει αναλάβει ένας προπονητής που κάνει σπουδαία δουλειά και έχει φθάσει την ομάδα στο πιο υψηλό επίπεδο, δίχως να έχει την ικανότητα για να την ενισχύει με μεταγραφικές προσθήκες στον βαθμό των ομάδων που ανταγωνίζεται.

Ο τρόπος που υποδέχτηκε Ο Ποτσετίνο το επικό επίτευγμα της ομάδας του, ήταν ανατριχιαστικός. Η εικόνα του, γονατιστός, να πιάνει με τα χέρια το κεφάλι του και να έχει το πρόσωπο του στο χορτάρι συγκλόνισε. Δούλεψε πολύ, ώστε να φθάσει στο σημείο να νιώσει αυτήν την υπέρτατη ευτυχία.