Η ΆΕΚ τελείωσε την περιπέτειά της στην γιορτή του Champions League. Να είμαστε ειλικρινείς, αυτήν την γιορτή δεν μπόρεσαν να την χαρούν όπως θα ήθελαν στην ομάδα. Το επίπεδο του ρόστερ δεν έδινε την δυνατότητα να είναι ανταγωνιστική και δεν κατάφερε να πλησιάσει τις ομάδες που αγωνίζονται σε αυτήν την διοργάνωση.

Αν δούμε όλα τα νούμερα, η ΑΕΚ ήταν με διαφορά η χειρότερη ομάδα που αγωνίστηκε στους ομίλους του Champions League. Δεν αποτελεί αυτό προσωπική κρίση, αλλά μία πραγματικότητα την οποία πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανείς που να μην αποδέχεται.

ΤΗ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η ΆΕΚ έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα, που συμμετείχε στους ομίλους και δεν πήρε βαθμό. Προσπάθησε σε όλα της τα παιχνίδια να μην διασυρθεί και το πέτυχε. Δεν υπάρχει κάποιο μεμονωμένο ταπεινωτικό αποτέλεσμα, ένα παιχνίδι που να την διέσυρε ο αντίπαλος. Το γεγονός πως δεν ταπεινώθηκε σε κανένα παιχνίδι ήταν και το μόνο που κέρδισε από την παρουσία της στο Champions League. Μπορεί να μην την ταπείνωσε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, όμως η συνολική της παρουσία ήταν απογοητευτική.

Ακόμα και να υποθέσουμε πως άλλαζε η πραγματικότητα και η εκτέλεση φάουλ του Γκριμάλντο δεν πήγαινε στα δίχτυα, δεν θα υπήρχε η παραμικρή αλλαγή. Η ΆΕΚ θα παρέμενε η ομάδα, που με διαφορά είχε την μικρότερη επιθετικότητα, από όλες τις ομάδες που συμμετείχαν στην διοργάνωση. Κατέγραψε μόλις 6,5 τελικές ανά παιχνίδι, στην 31η θέση βρέθηκε ο Ερυθρός Αστέρας με 7. Είχε μόλις 1,7 τελικές εντός εστίας, με τον Ερυθρό Αστέρα που ήταν ξανά η αμέσως επόμενη ομάδα να καταγράφει 2,7.

Ο ΕΡΥΘΡΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΛΖΕΝ

Όλες οι ομάδες κάτι έκαναν, γέμισαν με εικόνες, με αναμνήσεις. Είδαμε την ΤΣΣΚΑ να κερδίζει δύο φορές την Ρεάλ. Την Πλζεν να παίρνει την πρόκριση στο Europa κερδίζοντας την Ρόμα. Η Γιουνγκ Μπόις κέρδισε την Γιουβέντους, έχασε από την Γιουνάιτεντ στο 90ο λεπτό. Ας μην πάμε μακριά όμως, ας μείνουμε στα Βαλκάνια. Καλύτερο παράδειγμα από τον Ερυθρό Αστέρα δεν υπάρχει. Τους ξέρουμε καλά, προπονητής είναι ο Μιλόγιεβιτς και σαν όπλα έχουν τον Μπεν και τον Μάριν που στον Ολυμπιακό θεώρησαν πως θα πρέπει να τους αφήσουν για να ψάξουν για καλύτερους.

Ο Ερυθρός Αστέρας βγήκε τελευταίος στον όμιλο του, όμως έδωσε την μάχη του και σε έναν πολύ πιο δύσκολο όμιλο. Έδειξε σε όλη την Ευρώπη πως διαθέτει μια καυτή έδραμ και μέσα στο κολαστήριο του, νίκησε την Λίβερπουλ, έφερε ισοπαλία με την Νάπολι, πίεσε και ζόρισε ακόμα και στο τελευταίο παιχνίδι την Παρί.

Έφυγε η διοργάνωση και έχει ο κόσμος αυτών των ομάδων πράγματα να θυμάται, γέμισε με στιγμές, με μεγάλες βραδιές. Αναρωτιέμαι στον κόσμο της ΆΕΚ, τι έμεινε από το φετινό Champions League; Στην πραγματικότητα φέρνοντας στο μυαλό σου μένει μία φάση. Η ευκαιρία που χάνει ο Κλωναρίδης με την Μπενφίκα. Για να είμαστε όμως ειλικρινείς και να μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας, ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση, για να μπορέσει η ΆΕΚ να επιτεθεί έπρεπε ο αντίπαλος να μείνει με δέκα παίκτες.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΣ ΑΕΚ

Ξέρω πως οπαδοί άλλων ομάδων χάρηκαν βλέποντας την εικόνα της ΆΕΚ στην διοργάνωση. Το γεγονός πως έγινε η πρώτη ομάδα που δεν πήρε βαθμό, είναι ικανό για να φέρει λοιδορία, χλευασμό. Στην πραγματικότητα όμως, το πρόβλημα είναι συνολικό. Πέρυσι, ο Ολυμπιακός είχε ακριβώς την ίδια συμπεριφορά στην διοργάνωση. Στο πρώτο παιχνίδι ήταν προπονητής ο Μπέσνικ Χάσι, προσπάθησε να παίξει επιθετικά και η Σπόρτινγκ τον διέσυρε. Στην συνέχεια ανέλαβε Έλληνας προπονητής και πήγε την ομάδα στην λογική να μην έρθει κάποιο ντροπιαστικό αποτέλεσμα.

ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΟΠΩΣ ΛΕΜΟΝΗΣ

Λεμονής και Ουζουνίδης είχαν ακριβώς την ίδια ποδοσφαιρική πρόταση, θυσίασαν κάθε επιθετικότητα, προκειμένου να αποφύγουν κάποια βαριά ήττα. Ο Ολυμπιακός πήρε έναν βαθμό απέναντι στην Μπαρτσελόνα, που να είμαστε ειλικρινείς δεν είχε προσπαθήσει ιδιαίτερα, η ΆΕΚ κανέναν. Αμφότεροι όταν τελείωσε η διοργάνωση ανακουφίστηκαν. Προσέξτε, δεν κατηγορώ ούτε τον Ουζουνίδη, ούτε τον Λεμονή. Η επιλογή να εφαρμόζουν υπερβολικά αμυντικά σχήματα και να έχουν πολύ χαμηλά τις γραμμές, ήταν η μόνη διέξοδος, με βάση τις ομάδες που είχαν στα χέρια τους.

Προσέξτε όμως, αν βλέπαμε τις υπόλοιπες ομάδες που πάνω κάτω έχουν το ίδιο μπάτζετ να εξευτελίζονται και να μην είναι σε θέση να βγάλουν τον οποιοδήποτε ανταγωνισμό, δεν θα είχε νόημα οποιαδήποτε συζήτηση. Θα μπορούσαμε να συμβιβαστούμε, να αρκεστούμε στα λεφτά που έρχονται όταν αγωνιζόμαστε στο Champions League και να κάνουμε και τον σταυρό μας.

Βλέπουμε όμως την Πλζεν, που βάση του transfermakt η αξία της είναι χαμηλότερη από της ΆΕΚ, να μαζεύει 7 βαθμούς. Βλέπουμε πως σε μια διαδικασία ομίλων, ότι μπορούν να βρουν και οι σύλλογοι που προέρχονται από κατώτερες ποδοσφαιρικά χώρες ευκαιρίες είτε για να κάνουν την ζημιά, είτε για να δημιουργήσουν κάποια προβλήματα στα μεγαθήρια.

ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ.

Πιστεύω πως θα πρέπει να προβληματιστούμε. Αφορά το ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο την ΆΕΚ. Για παράδειγμα του χρόνου το πιθανότερο είναι να διεκδικήσει την είσοδο του στους ομίλους ο ΠΑΟΚ. Πιστεύει σοβαρά κανείς πως με το ποδόσφαιρο που παίζει, την ποδοσφαιρική πρόταση που ακολουθεί, μπορεί να έχει κάποια διαφορετική εικόνα; Άλλωστε αγωνίστηκε σε αυτό το επίπεδο με την Μπενφίκα, πήρε ένα εντελώς τυχερό 1-1 στο Ντα Λούζ, ήρθε στην Τούμπα να το υπερασπιστεί και έφαγε 4. Ο ΠΑΟΚ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα που δείχνει και το πρόβλημα. Αυτήν την στιγμή είναι ο σύλλογος που επενδύει περισσότερο για να φθάσει στην κορυφή. Το καλοκαίρι με τις δύο δυνατές του μεταγραφές έφερε τους Βέρμπλουμ και τον Χατσερίντι. Έδωσε πάνω από 3 εκατομμύρια για δύο συμβόλαια και έφερε δύο αργούς δυσκίνητους ποδοσφαιριστές.

Με τον τρόπο που δημιουργείται, με την λογική που χτίζεται, αναγκάζεται να παίζει με πολύ βαριά σχήματα. Αυτό το αργό ποδόσφαιρο που εφαρμόζει μπορεί να είναι ικανό να του δώσει το πρωτάθλημα, όταν όμως κοντραρίστηκε με την αναπληρωματική ενδεκάδα της Τσέλσι, βγήκε εκτός παιχνιδιού από την πρώτη της επίθεση.

Έβαλα και τους τρεις μεγάλους στην συζήτηση, γιατί θέλω να αναδείξω πως το πρόβλημα είναι κοινό. Το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν ακολουθεί την λογική που παίζεται πλέον το άθλημα σε υψηλό επίπεδο. Το άθλημα έχει γίνει γρήγορο, έχει ένταση, πίεση ψηλά, πολλά τρεξίματα και φυσικά ανεπτυγμένη τεχνική κατάρτιση.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΘΕΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

Όταν βλέπω ενδεκάδα με τον Τσόσιτς στο "6", τον Μοράν εσωτερικό χαφ, τον Γαλανόπουλο τρίτο και από την επιθετική τριάδα, μοναδικό που να έχει ταχύτητα τον Κλωναρίδη, δεν μπορώ να κάνω κάποιο θετικό σχόλιο. Το αποτέλεσμα απέναντι σε μία Μπενφίκα που είχε τα προβλήματα της θα μπορούσε να έρθει, αλλά μέσα από μία διαδικασία που είχε μόνο καταστροφή.

Συγγνώμη, αλλά το να ξεκινάς με Τσόσιτς, Μοράν, Γαλανόπουλο στο κέντρο δεν είναι ποδοσφαιρική πρόταση. Το "Σάκχοφ, Βέρμπλουμ, Μαουρίτσιο" που είδαμε στο Στάμφορτ Μπριτζ δεν είναι ποδοσφαιρική πρόταση. Το "Ταχτσίδης, Ρομαό, Ζιλέ" που χρησιμοποίησε ο Λεμονής πέρυσι δεν είναι ποδοσφαιρική πρόταση. Δεν γίνεται κάποιος που παρακολουθεί το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, να σέβεται τον εαυτό του και να βρει κάτι θετικό σε αυτές τις λογικές. Το μόνο που νοιώθω την ανάγκη να πω είναι πως δεν φταίνε οι προπονητές γιατί δεν έχουν τον χρόνο να δουλέψουν και να παρουσιάσουν κάτι που θα τους αντιπροσωπεύει. Παίρνουν στα χέρια τους ρόστερ γεμάτα ελλείψεις, με επιλογές που δεν ταιριάζουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο και επιλέγουν να μην συνδυάσουν το όνομα τους με ταπεινωτικές ήττες.