Μπουζούκης, ο χαφ που δεν βγάλαμε μετά τη γενιά του 2004
Ηρεμία, δημιουργία, απειλή και ανασταλτική λειτουργία. Ο Τσάρλυ γράφει για τον Γιάννη Μπουζούκη και εξηγεί γιατί είναι ο χαφ που δεν έβγαλε το ελληνικό ποδόσφαιρο μετά τη γενιά του 2004.
Στο φετινό πρωτάθλημα γεννιέται ένας μεγάλος παίκτης με τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Φθάσαμε στα μισά του δρόμου και είναι φανερό πως η σεζόν που τρέχουμε είναι η αφετηρία της καριέρας ενός μεγάλου ποδοσφαιριστή. Ο Γιάννης Μπουζούκης έχει όλα τα προσόντανα γίνει ο μεγάλος χαφ που δεν βγάλαμε μετά την γενιά του 2004.
ΣΠΑΝΙΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ
Διαθέτει έναν δυσεύρετο συνδυασμό αρετών. Σπάνια ηρεμία για την ηλικία του, μία ικανότητα να αξιοποιεί με εμπνευσμένες επιλογές τις κινήσεις των συμπαικτών του, να συμμετέχει στο ανασταλτικό παιχνίδι, αλλά και να απειλεί την αντίπαλη εστία.
Η σοβαρότητα του τον βοηθά να εξελιχτεί, ο σπάνιος συνδυασμός της ικανότητας στην δημιουργία και στην εκτέλεση είναι ένα όχημα για να κάνει μεγάλη καριέρα.
Ο ΧΑΦ ΠΟΥ ΔΕΝ ΒΓΑΛΑΜΕ
Δεν είναι βιαστική αυτή η κρίση, έχουμε ένα μεγάλο πακέτο παιχνιδιών που δείχνει συγκεκριμένα πράγματα για τις ικανότητες του ποδοσφαιριστή. Το ελληνικό ποδόσφαιρο μετά την μεγάλη γενιά του 2004, που είχε σαν όπλο της τους εκπληκτικούς κεντρικούς χαφ που διέθετε, δεν έβγαλε χαφ που να συνδυάζει την ανασταλτική συμμετοχή, με την δημιουργία και την εκτέλεση.
Ο Γιάννης Μπουζούκης έχει αυτά τα προσόντα, τον βλέπουμε να περνά υπέροχες κάθετες πάσες, έχει ικανότητα να μεταφέρει γρήγορα το παιχνίδι, διαθέτει μία καμπυλωτή σέντρα ακριβείας που βλέπαμε από ποδοσφαιριστές άλλων εποχών, που είχαν την ικανότητα να κατεβάζουν την μπάλα εκεί που την ήθελε ο συμπαίκτης τους.
Επίσης έχει όπλο το δυνατό σου που διαθέτει, που συνδυάζεται με την ικανότητα, να βρίσκει εστία από όπου και αν βρίσκεται.
Προκύπτει ένας σπάνιος συνδυασμός προσόντων που δεν εμφανίζεται εύκολα και το καλό είναι πως αυτά τα όπλα έχουν έρθει σε ένα απόλυτα σοβαρό παιδί.
Όλα αυτά αποτελούν εφαλτήριο για μία μεγάλη καριέρα.
ΤΟ ΚΛΑΜΑ
Ο Μπουζούκης αναμφίβολα είναι ο ποδοσφαιριστής που έχει ξεχωρίσει στον Παναθηναϊκό, μαζί με τους Χατζηγιοβάνη, Μαυρομάτη. Μου έκανε άσχημη εντύπωση η στάση μιας μερίδας οπαδών στα social media για αυτά τα παιδιά. Ειδικά ο Χατζηγιοβάνης δέχτηκε μεγαλύτερη επίθεση.
Μοιάζει σα να μην έχει γίνει κατανοητό, από ορισμένους πού βρίσκεται ο σύλλογος και πόσο έχει βοηθηθεί από αυτά τα παιδιά. Ασφαλώς είναι μία σχέση αμφίδρομη. Ο Παναθηναϊκός προσφέρει σε αυτά τα παιδιά το δικαίωμα να δοκιμαστούν από μικροί σε υψηλό επίπεδο και να εξελιχτούν, αλλά και ο σύλλογος έχει ευεργετηθεί από το γεγονός πως αυτά τα παιδιά φάνηκαν έτοιμα να κρατήσουν ανταγωνιστικό τον Παναθηναϊκό.
Αυτοί που έβρισαν τον Χατζηγιοβάνη, θα πρέπει να σκεφτούν πού θα ήταν σήμερα η ομάδα που υποστηρίζουν, αν αυτά τα παιδιά δεν μπορούσαν να βγουν μπροστά και να προσφέρουν. Δεν είχαν άλλωστε την υποχρέωση να καλύψουν θέσεις με επιτυχία που έπαιρναν τα προηγούμενα χρόνια πολύ πιο υψηλόμισθοι ποδοσφαιριστές.
Αποδείχθηκε, όμως, πως έχουν ταλέντο και τα κατάφεραν και έδωσαν το δικαίωμα στον κόσμο του Παναθηναϊκού να υποστηρίξει ξανά την ομάδα του και να νιώσει πως υπάρχουν ξανά λόγοι να είναι υπερήφανοι γι' αυτήν.
Είναι παράδοξο και δείχνει το πόσο υποκριτικά λειτουργεί ένα μικρό αλλά υπαρκτό ποσοστό οπαδών, που θέλει να προβάλει την μικρότητα του. Στο ξεκίνημα του πρώτου γύρου ο Εμμανουηλίδης είχε χάσει μία τεράστια ευκαιρία για να σκοράρει, στο τέλος είχε πλαντάξει κι αυτός στο κλάμα, τα δάκρυα του σωστά ερμηνεύτηκαν σαν αγάπη για την ομάδα και σαν μία όμορφη ποδοσφαιρική και ανθρώπινη σκηνή. Ποια είναι η διαφορά; Στην Ξάνθη, ο Παναθηναϊκός είχε κερδίσει, τα λάθη του Εμμανουηλίδη δεν στοίχησαν. Μιλάμε για παιδιά που πήραν ξαφνικά μεγαλύτερο χώρο στην πρώτη ομάδα, ζουν το όνειρο τους και είναι απόλυτο φυσιολογικό να είναι πλημμυρισμένα από έντονα συναισθήματα, τα οποία πολλές φορές δεν μπορούν να ελέγξουν.
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ
Όπως είναι δεδομένο πως όταν πηγαίνεις στην λογική να αναδείξεις ταλέντο, θα υπάρξουν στιγμές που θα πληρώσεις την απειρία τους. Αυτό, άλλωστε, προσφέρει και ο Παναθηναϊκός σε αυτά τα παιδιά. Τους δίνει εμπειρίες. Βιώνουν τα λάθη τους, μαθαίνουν αυτά που πρέπει να αποφεύγουν στην πράξη και όχι στην θεωρία. Αυτό το πλεονέκτημα θα το εξαργυρώσουν μέσα στο χρόνο. Γι' αυτό τον λόγο επιμένω πως το καλό για την εξέλιξη τους, είναι να παραμείνουν στον σύλλογο, όσο γίνεται περισσότερο.
Ο Παναθηναϊκός τους προσφέρει το δικαίωμα να εξελίξουν τον εαυτό τους, νιώθοντας τη δύναμη και κουβαλώντας και το βάρος της φανέλας μία μεγάλης ομάδας και να δουν στην πράξη αυτά που θα πρέπει να αποφεύγουν.
Είναι δεδομένο πως ο Χατζηγιοβάνης έκανε λάθος, σε αυτό το χρονικό σημείο. Στο συγκεκριμένο χώρο δεν επιτρέπεται να χάσεις την μπάλα. Ακόμα και να σκεφτείς να πας σε ντρίμπλα για να σκοράρεις, δεν επιτρέπεται να αφήσεις να σου πάρει την μπάλα ο αντίπαλος, θα πρέπει να την "φας". Πήρε ένα μάθημα, θα πάρει κι άλλα. Όπως το μάθημά του πήρε και ο Μαυρομάτης. Δεν υπάρχει λόγος όταν ο αντίπαλος πηδάει με πλάτη, να του τραβάς τον ώμο.
Είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός θα ξαναπληρώσει την απειρία τους, όπως είναι επίσης δεδομένο, πως αυτούς τους δύο βαθμούς που στέρησε ο Χατζηγιοβάνης με την Ξάνθη, σύντομα θα τους πάρει πίσω και θα δώσει στον Παναθηναϊκό πολύ περισσότερα, άλλωστε, ήδη έχει δώσει.
Η ΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ
Επειδή ήταν έντονο το φινάλε του αγώνα με την Ξάνθη, χάθηκε και η ουσία. Η ουσία ήταν πως ο Παναθηναϊκός έκανε ένα σπουδαίο δεύτερο ημίχρονο. Από το παιχνίδι με την Ξάνθη, τα συμπεράσματα μπορεί να είναι μόνο θετικά. Η ομάδα του Δώνη μετά από ένα προβληματικό πρώτο ημίχρονο και σε μία περίοδο που δεν υπάρχει καλή ροή αποτελεσμάτων που να δημιουργεί από μόνη της θετική αύρα, κατάφερε να κάνει ένα εντυπωσιακό δεύτερο ημίχρονο.
Με μπροστάρη τον Μπουζούκη, έβαλε την Ξάνθη μέσα στην περιοχή της και την βομβάρδισε. Γύρισε με ευκολία μεγάλης ομάδας το παιχνίδι, έχασε ευκαιρίες και για τρίτο τέρμα. Αυτό είναι το σημαντικό στοιχείο, εκεί θα πρέπει να μείνει ο κόσμος και οι οπαδοί του Παναθηναϊκού, γιατί εκεί είναι το ζουμί. Κάπου χάνουμε το νόημα, δεν είναι δυνατόν να ψάχνουμε το λάθος σε μία ομάδα που έχει το πιο μικρό μέσο όρο στο πρωτάθλημα και να μην κρίνουμε την εξέλιξη.
Σε μία δύσκολη περίοδο, όπου τα πολλά παιχνίδια έφεραν φθορά και έφυγε η αρχική καταιγίδα αγάπης του κόσμου, η ομάδα απέδειξε πως συνεχίζει να εξελίσσεται. Το εκπληκτικό δεύτερο ημίχρονο με την Ξάνθη, είναι αυτό που πρέπει να αναδειχτεί. Λάθη, τα νέα παιδιά είναι φυσιολογικό να κάνουν και θα ξανακάνουν. Αυτό είναι και το τίμημα, όταν πας να αναδείξεις ταλέντο, να δημιουργήσεις ποδοσφαιριστές.