Ο Παναθηναϊκός στα πρώτα επτά παιχνίδια, είχε έξι νίκες και μία ισοπαλία. Κατάφερε να κερδίσει τον κόσμο του, να τον κάνει να επιστρέψει στο γήπεδο και έδειξε πως υπάρχει μία όμορφη ποδοσφαιρική πρόταση και πολύ ταλέντο.

Μέχρι να έρθουν τα ντέρμπι, οι παίκτες του Δώνη, έδειξαν πως έχουν τη δυνατότητα να κυριαρχήσουν και να παίξουν όμορφο ποδόσφαιρο συνεργασιών σε ένα μεγάλο ποσοστό αγώνων. Όμως απέναντι σε ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Ολυμπιακό η πίστα δυσκολεύει, αυξάνονται οι απαιτήσεις. Τα τρία ντέρμπι στην σειρά μας δίνουν τη δυνατότητα για ταμείο.

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΑΜΕΙΟ

Αν πάρουμε το κάθε παιχνίδι μεμονωμένα στην Τούμπα έχασε με 2-0, το σκορ ήταν τιμητικό με βάση την εικόνα. Στο ντέρμπι με την ΑΕΚ η αγωνιστική εικόνα του παιχνιδιού ήταν για να το κερδίσουν οι παίκτες του Δώνη στο 1-0 και στο "Καραϊσκάκης" μπορεί να ισοφαρίστηκε στο 95ο λεπτό, αλλά ακόμα και ο βαθμός ήταν μεγαλύτερο κέρδος απ' ό,τι πραγματικά άξιζε. Ως συνολικός απολογισμός είναι θετικός, έμεινε αήττητος στα δύο από τα τρία ντέρμπι, ήταν καλύτερος στο ένα από αυτά, έφυγε με βαθμό από το "Καραϊσκάκης".

Συνολικά, ο Παναθηναϊκός πήρε καλύτερο βαθμό απ' ότι όριζε η λογική για μια νέα ομάδα. Στο αμυντικό κομμάτι κατάφερε να αντέξει, να δώσει και να κερδίσει μάχες σε χαμηλά μέτρα. Στα δύο εκτός έδρας παιχνίδια, όμως, δεν μπόρεσε να φανεί απειλητικός. Στην πραγματικότητα έδειξε διαφορετικό χαρακτήρα απ' ότι περιμέναμε με βάση την εικόνα των παιχνιδιών που είχαν προηγηθεί.

Ο Παναθηναϊκός στις 7 πρώτες αγωνιστικές, κέρδισε τον κόσμο του και την κοινή γνώμη με τη δημιουργία του και το ποδόσφαιρο συνεργασιών που προσπάθησε να παίξει. Αυτό το πρόσωπο το έβγαλε μόνο με την ΑΕΚ. Στα δύο εκτός έδρας ντέρμπι, είχε μεγάλο πρόβλημα ακόμα και στο απλό κράτημα μπάλας. Έμεινε πολύ χαμηλά, δεν υπήρχε κίνηση, ξεμαρκάρισμα και ούτε δυνατότητα για συνεργασίες.

Δεν το γράφω επικριτικά, ασφαλώς και μιλάμε για πιο δύσκολες καταστάσεις, απλά ο Παναθηναϊκός σε αυτά τα παιχνίδια μετρήθηκε και αποδείχθηκε πως τουλάχιστον σε εκτός έδρας ντέρμπι δεν είναι ακόμα έτοιμος να βγάλει επιθετικότητα. Μπόρεσε, ωστόσο, να βγάλει μία πρωτόγνωρη -για ομάδα που χτίζεται- συγκέντρωση, μαχητικότητα και ικανότητα σε χαμηλά μέτρα.

ΑΝΕΒΗΚΕ Ο ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Υπάρχει και μία πραγματικότητα, που για εμένα είναι πολύ βασικό να προσεχθεί. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού σοφά έπραξε και για να παρουσιάσει ανταγωνιστικό τον Παναθηναϊκό, μεγάλωσε σημαντικά το μέσο όρο ηλικίας. O Παναθηναϊκός έχει με διαφορά το μικρότερο σε μέσο όρο ηλικίας ρόστερ στο πρωτάθλημα (23,4 χρόνια).

Παρατηρείται όμως το τελευταίο διάστημα και με στόχο να υπάρχει ένα σύνολο ανταγωνιστικό στα ντέρμπι, πως μεγάλωσε σταδιακά ο Δώνης τον μέσο όρο ηλικίας. Ο Παναθηναϊκός, για παράδειγμα, στο παιχνίδι με τον Λεβαδειακό είχε μέσο όρο ηλικίας στην βασική του ενδεκάδα 23,2 χρόνια. Η ενδεκάδα που παρέταξε στο Καραϊσκάκης έφτασε στα 25,3 χρόνια.

Ασφαλώς, δεν είμαστε ληξίαρχοι, το πιο σημαντικό απ' όλα είναι να προοδεύει και να είναι ανταγωνιστική η ομάδα. Απλά το σημειώνω γιατί είναι πολύ σημαντικό, όμως, να μην χαθεί ο πραγματικός στόχος που είναι να αξιοποιηθεί το ταλέντο που υπάρχει στις ακαδημίες. Να δημιουργήσει δηλαδή ο Παναθηναϊκός τις συνθήκες, ώστε τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει να λειτουργήσουν προς όφελος του και να παρουσιάσει μία νέα φουρνιά ποδοσφαιριστών.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τον κόσμο δεν τον κέρδισε κανένας Μακέντα, κανένας Μουνιέ, αλλά τα νέα παιδιά! Αυτά τον έκαναν να ενδιαφερθεί ξανά για την καθημερινότητα του Παναθηναϊκού. Καλός λοιπόν μεγάλωσε το μέσο όρο ηλικίας σε αυτά τα παιχνίδια, όμως τα τρία ντέρμπι είναι ένα κριτήριο για όλους και πάντοτε η ζυγαριά πρέπει να γέρνει υπέρ των νέων παιδιών.

Μην ξεχνάμε πως το στοίχημα είναι να γίνουν αυτά τα παιδιά ποδοσφαιριστές που θα μπορέσουν σε βάθος χρόνου να επιστρέψουν τον Παναθηναϊκό εκεί που ανήκει. Πάμε, λοιπόν, να δούμε την κάθε θέση ξεχωριστά και να κάνουμε συνολικό ταμείο, για το που βρισκόμαστε μετά τα τρία ντέρμπι.

ΟΙ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ

Εδώ είναι το μεγάλο κέρδος του Παναθηναϊκού. Πραγματικά ο Διούδης είναι η μεγάλη έκπληξη της χρονιάς. Θυμίζω πως όσες φορές του έδωσε την ευκαιρία πέρυσι ο Ουζουνίδης, δεν την άρπαξε από τα μαλλιά και πολλές φορές έδειχνε πως δεν έχει την ικανότητα να γεμίσει το τέρμα. Πραγματοποιεί σπουδαία σεζόν και στα ντέρμπι άντεξε μεγάλη πίεση. Ήταν ο μοναδικός ίσως λόγος που γλίτωσε τη συντριβή ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα, είναι γρήγορος, έχει ρεφλέξ, αυτοπεποίθηση και παρουσιάζεται σταθερός.

Ο 22χρονος Κότσαρης, πήρε στο πρωτάθλημα το βάπτισμα του πυρός στις πιο δύσκολες συνθήκες. Στο "Καραϊσκάκης" σε ένα διάστημα που ο Παναθηναϊκός δεχόταν βομβαρδισμό επιθέσεων δεν ψάρωσε. Κατάφερε να αντέξει μεγάλη πίεση, έκανε την άμυνα του να νοιώθει πως έχει έναν έτοιμο τερματοφύλακα και στην εκτέλεση φάουλ του Χριστοδουλόπουλου, ανέδειξε τα σπάνια προσόντα του.

Ο Βασίλης Κωνσταντίνου στο τέλος έκανε την -γνωστή πλέον- άστοχη δήλωση και του απάντησε ο Κοτσόλης. Απλά θέλω να πω, πως είναι κρίμα γιατί υπήρξε και τερματοφύλακας και θα έπρεπε να έχει την αντίληψη να καταλάβει, πως το φάουλ που απόκρουσε αυτό το παιδί, δεν βγαίνει εύκολα.

ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΜΥΝΑΣ

Στην Τούμπα, το δίδυμο Κολοβέτσιος-Μαυρομάτης ταλαιπωρήθηκε πολύ στον αέρα από τον Πρίγιοβιτς. Έχασε μάχες, πολλές φορές έδειξε αδυναμία συγκέντρωσης και έδειχνε σαν να μην γνώριζε ποιος θα τον μαρκάρει. Όμως η αλήθεια είναι πως τον Πρίγιοβιτς, δεν είναι εύκολο να τον παίξεις στον αέρα στην Τούμπα και το λάθος ήταν πως συνολικά ο Παναθηναϊκός μπήκε πολύ χαμηλά. Ακόμα όμως και στις δύσκολες αυτές συνθήκες, οι Κολοβέτσιος-Μαυρομάτης, έδωσαν γενναίες μάχες και έκοψαν πολλές επιθέσεις με κάτω την μπάλα που έβγαλε ο ΠΑΟΚ, ενώ κάλυπταν και αδυναμίες στις πλευρές.

Μην ξεχνάμε πως μιλάμε για ένα παιχνίδι, που αντιμετωπίσθηκε με λανθασμένο σύστημα από τον προπονητή. Χάθηκε ο έλεγχος και στα επίπεδα του 2-0 το κράτησαν κυρίως τα στόπερ και ο Διούδης. Στα δύο ντέρμπι που ακολούθησαν, ο Δωνης έφερε τον Κουλιμπαλί δεξί στοπερ, γύρισε την τακτική του σε 3-4-3 και η άμυνα έδεσε. Την ΑΕΚ την κράτησαν ψηλά, με τον Ολυμπιακό, μπήκε όλη η ομάδα μέσα στην περιοχή, στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα είχαν γίνει φορ και τα στόπερ του αντιπάλου και πραγματικά δόθηκαν γενναίες μάχες.

Ο Κολοβέτσιος έχει πάρει άριστα στον ρόλο του. Ως ο μεγαλύτερος, έπρεπε να ηγηθεί, να δημιουργήσει ασφάλεια, να φωνάξει, να επιβληθεί και τα έχει καταφέρει. Είναι προς τιμήν του, που αγωνίζεται ως μεγαλύτερος σε μέγεθος και αξία αμυντικός απ' ότι πραγματικά είναι.

Ο Μαυρομάτης, κάνει πολλά πράγματα. Είναι μόλις 21 ετών, έχει πολύ γρήγορες αντιδράσεις, βλέπει την κίνηση των εξτρέμ και καλύπτει τη διαγώνια πάσα, όταν ο Παναθηναϊκός παίζει άμυνα ψηλά. Είναι αυτός που ανεβάζει την ομάδα και προσπαθεί να κάνει παιχνίδι από πίσω. Ασφαλώς και μιλάμε για παιδί 21 ετών που είναι η πρώτη του χρονιά και προσπαθεί να παίξει σύγχρονα τη θέση, οπότε κάνει και λάθη.

Πολλές φορές παρατηρώ, πως τα στόπερ τα κρίνουμε από το πόσο φαίνονται. Για παράδειγμα πήρε πολύ πιο θετικά σχόλια ο Πούγγουρας από τον Μαυρομάτη για το παιχνίδι με την ΑΕΚ, επειδή ο Μαυρομάτης έκανε πράγματι τρία λάθη. Πρέπει να εξετάζεται, όμως, πόσο περισσότερο μέσα στο παιχνίδι ήταν ο Μαυρομάτης και πόσες περισσότερες πρωτοβουλίες πήρε.

Δεν είναι αφελής ο Δώνης που αυτόν εμπιστεύεται περισσότερο. Βλέπει ένα παιδί γεμάτο ενέργεια και τη σπάνια ικανότητα να αμύνεται ψηλά. Να αντιμετωπίζει το διαγώνιο παιχνίδι των αντιπάλων. Ο Πούγγουρας δείχνει πιο σοφτ ακόμα και ο προπονητής του νοιώθει πιο ασφαλής να τον χρησιμοποιεί σε τριάδα. Πάντως κι αυτός ανταποκρίθηκε στο δύσκολο ρόλο να πάρει την θέση του Κολοβέτσιου με την ΑΕΚ.

ΟΙ ΠΛΑΓΙΟΙ ΜΠΑΚ

Ο Κουλιμπαλί έπαιξε δεξί στόπερ, στα δύο ντέρμπι, αλλά στην πραγματικότητα είναι ακραίος μπακ. Στο παιχνίδι με την ΑΕΚ έδωσε ρεσιτάλ. Ήταν ένα παιχνίδι που έμοιαζε με σεμινάριο, του πώς παίζεται η θέση του τρίτου στόπερ, από μπακ. Τι τρεξίματα πρέπει να έχει, σε τι χώρους να κινείται, πώς να ανεβαίνει και να μετατρέπεται αυτός από επιπλέον στόπερ σε μπακ, για να μην χάνει ποδοσφαιριστή από το κέντρο η ομάδα του. Στο "Καραϊσκάκης" δεν ξεμύτισε, έμεινε πολύ χαμηλά όλη η ομάδα. Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο παιχνίδι να έχει μείνει τόσο χαμηλά και να έχει πάρει τόσες περιορισμένες πρωτοβουλίες.

Ο Ινσούα στα αριστερά, ήταν συγκλονιστικός στο "Καραϊσκάκης". Έχει ένα περίεργο καμπουριαστό στιλ, βγάζει άγχος σε κάθε επαφή του, περισσότερο ψυχή απ' ότι χρειάζεται, όμως τη δουλειά την κάνει και βγάζει τα τρεξίματα που χρειάζεται η πλευρά.

Ασφαλώς και δεν έχει την ποιοτική σέντρα μεγάλου μπακ, αλλά είναι μαχητής και μέσα στην υπερβολή του, βγάζει θετικά πράγματα για την ομάδα. Μιας και μίλησα για σέντρα, πάμε στον Αποστολάκη. Ασφαλώς και το παιδί τον ξέρει πολύ καλύτερα ο προπονητής του και το τεχνικό τιμ απ' ότι οι υπόλοιποι.

Απλά στην λογική που χτίζεται ο φετινός Παναθηναϊκός, πάντοτε πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας, πώς να βρει χώρο να μπουν μέσα όσο δυνατόν περισσότερα ταλαντούχα παιδιά. Τη σέντρα που έκανε ο Αποστολάκης στον Μακέντα στο παιχνίδι κυπέλλου στο Αγρίνιο, δεν μπορεί να την κάνει κανένας από τους Κουλιμπαλι, Ινσούα, Γιόχανσον.

Ο Δώνης πρέπει να παίρνει από τους έμπειρους που διαθέτει στοιχεία που δεν έχουν τα νέα παιδιά για να δημιουργεί μια ανταγωνιστική ομάδα και πράγματι οι Κουλιμπαλί, Ινσούα είναι απαραίτητοι και κράτησαν τον Παναθηναϊκό στα ντέρμπι.

Κριτική δέχτηκε στο "Καραϊσκάκης" ο Γιόχανσον που δεν μπορούσε να ανέβει, τουλάχιστον όμως κρατάω πως πάλεψε μέσα στην περιοχή. Έκοψε κι αυτός σέντρες και δεν γίνεται να μην του αναγνωριστεί πως παίζει πάνω από τις δυνατότητες του. Όμως δεν είναι κάποια κλάση που για χάρη του αξίζει να μην δημιουργηθεί χώρος για ένα ταλαντούχο νέο παιδί.

Ο Αποστολάκης παίζει χαφ και δεξί μπακ στις μικρές ομάδες. Στο Αγρίνιο χρησιμοποιήθηκε στα δεξιά στο παιχνίδι κυπέλλου και έκανε ένα εκπληκτικό δεύτερο ημίχρονο. Περιμένω να εμφανιστεί ξανά, δεν έχει νόημα να εξαφανιστεί για τον Γιόχανσον.

ΟΙ ΧΑΦ

Ο Κουρμπέλης είναι ο αρχηγός της ομάδας, ο ηγέτης στον άξονα. Θέλει δουλειά στο δημιουργικό τομέα, να απειλεί περισσότερο, να γίνει πιο επιθετική η σκέψη του με την μπάλα. Δεν έκανε καλό παιχνίδι στο Φάληρο, όμως συνολικά λειτουργεί σε πολύ υψηλό επίπεδο στις παγίδες ψηλά.

Στα παιχνίδια που ο Παναθηναϊκός κυριάρχησε και στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, έπαιξε πολύ ρόλο η ικανότητα που έχει να κλείνει τους χώρους και να τοποθετείται εκεί που πρέπει για να αξιοποιηθεί η πίεση των συμπαικτών του ώστε να κερδηθεί η μπάλα.

Στο 3-4-3 που χρησιμοποίησε ο Δώνης με ΑΕΚ και Ολυμπιακό, η μορφή των αγώνων είχε μία μεγάλη διαφορά. Με την ΑΕΚ έμενε όλη η ομάδα ψηλά και δεν φαινόταν να υπάρχει απόσταση μεταξύ των δύο κεντρικών χαφ και της επιθετική τριάδας. Με τον Ολυμπιακό οι δύο κεντρικοί χαφ, όσο και η τριάδα επίθεσης, είχαν τεράστια απόσταση.

Τα ντέρμπι έφεραν ξανά τον Κάτσε στο προσκήνιο. Η καλή εικόνα του και η ηρεμία που έφερε το διάστημα που χρησιμοποιήθηκε στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, τον έκανε βασικό στο "Καραϊσκάκης", το γκολ που πέτυχε ασφαλώς και τον κάνει να λογίζεται πλέον ως βασικός. Συνολικά, πάντως, τον έχω δει πολύ καλύτερο απ' ότι στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Είναι φανερό πως για τακτικές που έχουν δίδυμο στα χαφ, ταιριάζει περισσότερο απ' ότι ο Χρήστος Δώνης για να παίζει με τον Κουρμπέλη και ο περισσότερος χρόνος συμμετοχής, θα βελτιώσει πολύ τον ίδιο, ενώ θα κάνει καλύτερο τον Παναθηναϊκό.

Δεν είχε γίνει αντιληπτό, κυρίως γιατί ο ποδοσφαιριστής Κάτσε, για έναν περίεργο λόγω είναι υποτιμημένος, όμως το δίδυμο των Κουρμπέλη, Κάτσε είναι από τα καλύτερα του Ελληνικού πρωταθλήματος και αυτό θα φάνει, αν τους μονιμοποιήσει ο Δώνης.

Ο Χρήστος Δώνης είναι ο αδικημένος της υπόθεσης. Το έχει ανάγκη ο κόσμος του Παναθηναϊκού να έχει κάποιον να βγάζει πάνω του γκρίνια και ανάθεμα. Είναι ένα παιδί που έχει βελτιωθεί πολύ και έχει βγάλει στοιχεία που δεν έχουν τα υπόλοιπα χαφ του Παναθηναϊκού.

Τον βοήθησε πολύ ο δανεισμός του στον Ηρακλή και επέστρεψε, με μεγαλύτερη ένταση στο παιχνίδι του και πιο επιθετική λογική. Είναι κάθετος στο παιχνίδι του, απλά σε σύστημα με δύο χαφ τα μέτρα είναι μεγάλα και δεν έχει και τόσο υψηλή ποιότητα στη δημιουργία και έρχεται σε λάθη.

Μην ξεχνάμε πως το παιδί κατάφερε και στάθηκε πέρυσι παίζοντας ως φορ. Ήταν μία μικρή θυσία αυτό για την ομάδα και κανένας δεν μπορεί να πει πως όταν αγωνίζεται δεν τα δίνει όλα ή ότι μιλάμε για ποδοσφαιριστή δίχως προσόντα. Απλά ο Κάτσε είναι πιο ψημένος και δεν γίνεται να λογίζεται για αναπληρωματικός του.

Επειδή συνολικά ο Παναθηναϊκός, πρέπει να επιδιώκει να είναι σφιχτός, καλός αμυντικά και κανένα παιχνίδι δεν θα του είναι εύκολο. Ταιριάζει στο ρόστερ του να δοκιμαστεί περισσότερο ένα 4-3-3 με τον Κουρμπέλη 6άρι, τους Κάτσε, Δώνη εσωτερικούς και σε ελεύθερους ρόλους τους Μπουζούκη, Χατζηγιοβάννη.

Έχω την αίσθηση πως σε αυτό το σύστημα θα μπορεί πιο εύκολα και δίχως να ταράζει την ισορροπία της ομάδας, να εκμεταλλευτεί ο Χρήστος Δώνης το κάθετο παιχνίδι του και να γίνει από αδύναμος κρίκος, όπλο.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, ΕΞΤΡΕΜ

Ο Παναθηναϊκός δεν πήρε καλό βαθμό σε αυτό το κομμάτι. Δεν κράτησε μπάλα, στα δύο εκτός έδρας ντέρμπι. Υστέρησε ο Χατζηγιοβάννης που ήταν το μεγάλο του όπλο στα πρώτα 7 παιχνίδια της σεζόν. Ασφαλώς και ήταν πολύ δύσκολη η αποστολή, τόσο του Χατζηγιοβάννη όσο και του Μπουζούκη. Για να μπορέσει να απειλήσει η ομάδα χρειαζόταν απ' αυτούς πολύ παιχνίδι στο "ένας με έναν", να μπορούν δηλαδή να περνάνε με ευκολία τον αντίπαλο μπακ, να μπαίνουν πιο μέσα και να δημιουργούν.

Ούτε ο Μπουζούκης έκανε τη διαφορά, όμως, κράτησε περισσότερο μπάλα και είχε κάποιες επιλογές που έδειχναν την ποιότητα του. Ο Χατζηγιοβάννης στηρίζεται περισσότερο στην ικανότητα του να δημιουργεί ρήγματα στον αντίπαλο και στα τρία ντέρμπι έδειξε πως δεν είναι έτοιμος ακόμα να κάνει διαφορά στην πιο υψηλή -για το δικό μας ποδόσφαιρο- πίστα.

Δεν φταίει, είναι ένα παιδί 21 ετών που ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη να παίξει ως ποδοσφαιριστής υψηλής κλάσης για να μπορέσει να είναι απειλητικός σε Τούμπα, "Καραϊσκάκης" έχοντας μία συντηρητική σε μέτρα και σε τακτική διάταξη.

Το ταλέντο το έχει. Μέχρι σήμερα στο πρωτάθλημα έχει δύο τέρματα, τρεις ασίστ και δύο κερδισμένα πέναλτι. Είναι καθαρά θέμα χρόνου γι' αυτό το παιδί, τη διαφορά που κάνει στα υπόλοιπα παιχνίδια, να την κάνει και στα ντέρμπι.

Όπως ανέφερα και πιο πάνω, ο Μπουζούκης στα τρία ντέρμπι ήταν κάτω από τα στάνταρ του, αλλά καλύτερος από τον Χατηγιοβάννη. Είχε δύσκολο ρόλο, έβγαινε πιο πλάγια, σε Τούμπα και "Καραϊσκάκης" δεν είχε κοντά του συμπαίκτες και εγκλωβίστηκε, όμως έβγαλε κάτι απίθανες επινοήσεις που έδειξαν την απίστευτη ποιότητα του.

Μιλάμε για παιδί 20 ετών, με πολύ δυνατό σουτ και μία σπάνια ικανότητα με μεγάλη πάσα από χαμηλά, να ανοίγει όλη την αντίπαλη άμυνα. Αν είναι κάτι σίγουρο, είναι πως το μέλλον ανήκει σε αυτά τα δύο παιδιά, αρκεί να μην πάρουν τα μυαλά τους αέρα και προτιμήσουν τον εύκολο πλουτισμό, από τον χρόνο συμμετοχής στο υψηλό επίπεδο που τους προσφέρει ο Παναθηναϊκός.

Σημαντικές βοήθειες προσφέρει και ο Χατζηθεοδωρίδης. Μπορεί να μην έχει την κλάση των Μπουζούκη, Χατζηγιοβάνη, όμως, όποτε τον χρησιμοποιεί ο Δώνης, έχει την ικανότητα να είναι θετικός. Πολύ σωστός τακτικά, πιέζει τον αντίπαλο, βγάζει πολλά τρεξίματα και δείχνει πως μπορεί να βοηθήσει και σαν μπακ.

ΕΠΙΘΕΣΗ

Από την ημέρα που ο Μακέντα ήρθε σε ετοιμότητα να προσφέρει, πήρε φανέλα βασικού. Ξεκίνησε με φόρα, όμως στα τρία ντέρμπι ήταν κάτω από τον πήχη των απαιτήσεων. Ο Δώνης είχε στο μυαλό του να μονιμοποιήσει δίδυμο τον Ιταλό με τον Καμπετσή. Το γήπεδο έχει δείξει πως το γεγονός αυτό δεν βοηθά τη λειτουργία της ομάδας και στα δύο ντέρμπι με ΑΕΚ και Ολυμπιακό δεν έπαιξε ο Καμπετσής. Επίσης από τότε που εμφανίστηκε ο Ιταλός, εξαφανίστηκε από την πρώτη ομάδα ο Εμμανουηλίδης.

Ασφαλώς και ο Δώνης ξέρει καλύτερα, επιστρέφοντας όμως στην αρχική τοποθέτηση, πως ο πρώτος στόχος του φετινού Παναθηναϊκού είναι να αναδεικνύει το ταλέντο που υπάρχει, αρχίζει να φαίνεται πως ο Μακέντα δεν είναι καμία τεράστια κλάση για να μένει στο περιθώριο ο Καμπετσής και να εξαφανιστεί από την πρώτη ομάδα ο Εμμανουηλίδης. Θα πρέπει να το προσέξει αυτό στην συνέχεια ο Δώνης. Δεν έχει νόημα να μείνουν πίσω νέα παιδιά, για να παίζουν οι Μακέντα, Γιόχανσον, Μουνιέ και ό Άλτμαν όταν με το καλό επιστρέψει.

Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί στην εξέλιξη των νέων. Επίσης, κάτι σημαντικό, μπορεί το τέλος των παιχνιδιών να δείχνουν στον Δώνη πως έχει ακόμα πολύ δουλειά να κάνει, ώστε ο Παναθηναϊκός να παίζει στην Τούμπα και στο "Καραϊσκάκης" ως Παναθηναϊκός. Απέδειξε, όμως, σε όλους πως για να τον κερδίσεις πρέπει να παλέψεις πολύ, δεν είναι εύθραυστος. Μην ξεχνάμε πως υπήρχαν πολλοί, που ακόμα και μετά τις πρώτες νίκες πίστευαν πως όταν θα δυσκολέψει το πρόγραμμα θα έρθουν ταπεινώσεις και συνεχόμενες σφαλιάρες.

Το γήπεδο έδειξε πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί. Χρειάζεται, όμως, δουλειά ώστε να μπορέσει ο Παναθηναϊκός να παίζει το ποδόσφαιρο του και στα πιο υψηλών απαιτήσεων εγχώρια παιχνίδια.