Η ζωή του Έλληνα προπονητή είναι δύσκολη. Βλέπετε στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πολλές δυνατότητες για να φτιάξει ένας προπονητής την καριέρα του. Με τον τρόπο που χειριζόμαστε τις κατηγορίες εκτός Super League Interwetten είναι δύσκολο για έναν προπονητή ν' αναδείξει την δουλειά του μακριά από την ελίτ.

Ο Αργύρης Γιαννίκης κατάφερε δουλεύοντας για δύο χρόνια στον ΠΑΣ Γιάννινα να παρουσιάσει ένα έργο που του έδινε το δικαίωμα να κοιτάξει για μία καλή δουλειά. Ποιες είναι οι καλές δουλειές στην Ελλάδα για έναν Έλληνα προπονητή; Κανονικά δεν υπάρχουν, θεωρείται όμως ως ευκαιρία καριέρας η ανάληψη μιας ομάδας από το λεγόμενο BIG-6.

Ο δύσκολος κύκλος του Έλληνα προπονητή

Μία από τις μεγάλες ομάδες δηλαδή, που σε Έλληνα προπονητή θα δοθεί μόνο σε περίοδο κρίσης, συνήθως μέσα στη διάρκεια του πρωταθλήματος και ενώ βρίσκεται σε προβληματική κατάσταση. Πρέπει δηλαδή αρχικά να καταφέρεις να διορθώσεις λάθη που έκαναν άλλοι και στην συνέχεια να πείσεις πώς αξίζεις να συνεχίσεις την επόμενη σεζόν.

Γνωρίζοντας ότι, αν καταφέρεις και τη σκαπουλάρεις από τα προκριματικά του καλοκαιριού, θα είσαι ξανά ο πρώτος υποψήφιος για ν' αποχωρήσεις. Αρκεί να μείνεις τρεις βαθμούς πίσω από τον πρώτο για να παίξεις στο επόμενο παιχνίδι τη θέση σου και ακόμη κι αν γλιτώσεις θα μπεις ξανά πολύ σύντομα σε αυτήν την διαδικασία.

Όταν δεν θα καταφέρεις να επιβιώσεις, θα υποχρεωθείς να κοιτάξεις ξανά πίσω. Θα έχεις δεχθεί σκληρή κριτική που δεν τα κατάφερες, θα έχει λοιδορηθεί και ανάλογες δουλειές για να μείνεις στο ίδιο επίπεδο, δεν θα είναι εύκολο να βρεις. Χρειάζεται λοιπόν να μαζέψεις το κουράγιο σου, την δύναμη σου για να ξεκινήσεις από την αρχή.

Για τον Αργύρη Γιαννίκη και τον κάθε Γιαννίκη αυτός είναι ο κύκλος.

Η δουλειά στον ΠΑΣ τον έκανε να θελήσει να παίξει το χαρτί του στο πιο υψηλό επίπεδο. Γνώριζε πως θα έχει την ευκαιρία να δεχθεί κάποια καλή πρόταση και περίμενε. Είπε "όχι" δύο φορές σε καλές οικονομικές προτάσεις από τον Ατρόμητο γιατί ήθελε να δουλέψει σε ομάδα που θα του δώσει το δικαίωμα να κοιτάξει ψηλά.

Η αποστολή του αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη απ' όσο φανταζόταν. Κατάφερε να μείνει στην ΑΕΚ για 5 μήνες, παρότι η διοίκηση Μελισανίδη αποφάσισε και προσπάθησε να τον στηρίξει. Τώρα θα πρέπει να οπλιστεί με υπομονή, να μαζέψει τα κουράγια του και να αποδεχθεί πως πρέπει ξανά να δουλέψει πιο χαμηλά.

Η διοίκηση της ΑΕΚ ήθελε να του δώσει χρόνο

Ο ίδιος σίγουρα θα κατάλαβε πως είναι πιο δύσκολο να πετύχεις εκεί που τα φώτα είναι συνεχώς στραμμένα πάνω σου. Η πίεση σε μία ομάδα όπως η ΑΕΚ είναι τεράστια, το ρόστερ που κλήθηκε να δουλέψει δεν ήταν δικό του και όλα αυτά, πιθανότατα, να τον έκαναν να μην μπορεί να δείξει τη δουλειά του.

Ξέρετε ο πρόλογος δίνει άλλοθι σε όλους τους Έλληνες προπονητές. Πραγματικά το ποδόσφαιρο μας δεν βοηθά αυτό όμορφο και -η αλήθεια είναι- ελκυστικό επάγγελμα. Ελκυστικό όμως όταν σου δίνεται η ευκαιρία και ο χρόνος να πράξεις έργο και να ολοκληρωθείς. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αυτές οι συνθήκες.

Η πραγματικότητα είναι πάντως πως στη συγκεκριμένη περίπτωση η διοίκηση της ΑΕΚ ήθελε να δώσει χρόνο. Έψαχνε με τον δικό της τρόπο για έναν προπονητή, που θα την βάλει σε ένα συγκεκριμένο ποδοσφαιρικό πλάνο και θα απαλλάξει την ίδια από την ανάγκη να βρει λύση στο διαχρονικό πρόβλημα της ομάδας.

Δεν αξιοποίησε τη δύναμη που του έδωσε το τριετές συμβόλαιο

Του έκανε τριετές συμβόλαιο λίγες ημέρες πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων και μετά από εντός έδρας ήττα από τον ΟΦΗ, θέλοντας να δείξει σε όλους πως τον πιστεύει. Θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τον κάνει δυνατό και μέσα και έξω από τα αποδυτήρια.

Αυτήν τη δύναμη όμως που του έδωσε δεν μπόρεσε να την αξιοποιήσει. Δεν μπορούσε κανείς να φανταστεί πως μετά από την εντός έδρας ήττα από τον ΟΦΗ, θα ακολουθήσουν άλλες δύο εντός έδρας ήττες, από τον Παναιτωλικό και τον Βόλο.

Πέρα όμως από τα αποτελέσματα, το τρένο χάθηκε από την αδυναμία του να εφαρμόσει ένα ποδοσφαιρικό σχέδιο ικανό να πείσει πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να ξεκινήσει μαζί του το χτίσιμο της η ΑΕΚ.

Προσωπικά με είχε εκπλήξει η απόφαση που είχε πάρει η διοίκηση της ΑΕΚ στα τέλη του Δεκεμβρίου να δώσει συμβόλαιο τριετές στον Αργύρη Γιαννίκη. Ήδη είχε μείνει εκτός διεκδίκησης πρωταθλήματος, όμως δεν ήταν τα αποτελέσματα που με έκαναν σκεπτικό σε αυτήν την επιλογή της διοίκησης της ΑΕΚ, αλλά η εικόνα της ομάδας στο γήπεδο. Δεν υπήρχε κάποια ποδοσφαιρική πρόταση, που να αξίζει να την επιβραβεύσεις.

Στις 7 Δεκεμβρίου και ενώ η ΑΕΚ βρισκόταν στο -6 από τον Ολυμπιακό και προερχόταν από νίκες με Αρη και Παναθηναϊκό, είχα γράψει κείμενο, με τίτλο ο κανόνας που πρέπει να γνωρίζει ο Γιαννίκης.

Μεταξύ άλλων ανέφερα στο συγκεκριμένο κείμενο τα εξής: "Ο προπονητής που παίζει αμυντικά για να έχει υποστηρικτικές, θα πρέπει να κερδίζει.

Στο ενδεχόμενο που τα αποτελέσματα αρχίζουν να στραβώνουν και η διαφορά ανοίξει με τον Ολυμπιακό, που με βάση την ικανότητα της ομάδας του Μαρτίνς να παίρνει τα ζητούμενα αποτελέσματα φαντάζει και το πιο πιθανό σενάριο, παίζοντας τόσο αμυντικά δεν θα υπάρχει επιχείρημα ικανό να του επιτρέψει να δημιουργήσει ο ίδιος την ομάδα που επιθυμεί το καλοκαίρι.

Υπάρχει ένας κανόνας: τον προπονητή που παίζει αμυντικά και δεν κερδίζει δεν τον αγαπά κανείς. Πολύ απλά γιατί τιμωρείται ένα ποδόσφαιρο που δεν αρέσει σε κανέναν να βλέπει. Με λίγα λόγια, για να έχουν νόημα αυτές οι νίκες και να μην την πατήσει όπως πέρυσι ο Μπόλονι θα πρέπει να μην εγκλωβιστεί από αυτές.

Να αποδειχθεί πως έχει κατανοήσει ότι αυτό το ποδόσφαιρο έφερε κάποιες σημαντικές οριακές νίκες, όμως αν δεν βελτιωθεί, αν δεν υπάρξει μεγαλύτερη ένταση και επιθετικότητα στην συνολική φιλοσοφία του, δεν γίνεται να το στηρίξει ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό".

Δεν μπορούσε να κερδίσει μέσα από ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας

Τη συνέχεια την γνωρίζετε. Το πρόβλημα που θα συναντήσει ο Αργύρης Γιαννίκης είχε φανεί από νωρίς. Δεν είχε καταφέρει να βρει ένα ελκυστικό ποδοσφαιρικό σχέδιο, μέσα από το οποίο θα μπορέσει να κερδίζει.

Στον ΠΑΣ Γιάννινα πέτυχε μέσα από ένα 4-4-2 υψηλής έντασης και μέσα από άμεσο ποδόσφαιρο. Συνήθως με αυτό το στιλ ποδόσφαιρου δεν είναι τόσο εύκολο να κάνεις πρωταθλητισμό, σε κάθε περίπτωση όμως δεν μπορεί κανείς να αποκλείσει πως με καλύτερους ποδοσφαιριστές, το κάθε αγωνιστικό πλάνο μπορεί και να εξελίσσεται.

Στην ΑΕΚ όμως ποτέ δεν κατάφερε να το πετύχει αυτό. Έκανε όλες κι όλες δύο μεγάλες νίκες, με Άρη και Παναθηναϊκό, σε παιχνίδια που έπαιξε με πολύ χαμηλά νούμερα κατοχής. Νίκες σημαντικές όμως που είχαν μεγάλη δόση τύχης. Γκολ νωρίς και ο αντίπαλος σπάταλος στις δικές του στιγμές.

Από ένα σημείο και μετά, άρχισε να φαίνεται η δυσκολία που υπήρχε στην ομάδα του Γιαννίκη να κερδίζει με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας ακόμα και κατώτερους αντιπάλους. Έβλεπες την ΑΕΚ να δημιουργεί ευκαιρίες μόνο μέσα από παιχνίδι χώρου και αντεπιθέσεων, ακόμη και με μικρομεσαίες ομάδες.

Δεν βρήκε λύσεις στο αμυντικό πρόβλημα, δεν πίεσε για μεταγραφές

Μπορεί ο ίδιος να θεωρεί πως έπαιξε ρόλο ότι δεν είχε τους κατάλληλους μεσομυντικούς ποδοσφαιριστές. Η δουλειά του προπονητή όμως είναι δύσκολη, πολλές φορές άδικη και πάνω απ' όλα πληρώνεται καλά για να βρίσκει λύσεις. Ο Γιαννίκης λύσεις στο αμυντικό κομμάτι δεν βρήκε.

Επίσης αν θεωρούσε πως δεν μπορεί να πετύχει με αυτούς τους ποδοσφαιριστές, έπρεπε να ζητήσει να απαιτήσει τον Ιανουάριο μεταγραφές. Δεν το έκανε. Η εικόνα της ομάδας ήταν τέτοια που όδευε με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία. Η διαφορά με την κορυφή ήταν αδύνατον να μην ανοίξει, το ποδόσφαιρο που έπαιζε η ΑΕΚ ήταν μόνιμα συντηρητικό, πιθανότατα για να κρυφτούν τα αμυντικά κενά.

Με τον αποκλεισμό από τον ΠΑΟΚ σώθηκε και το τελευταίο κανονάκι

Δημιουργήθηκαν λοιπόν οι συνθήκες να υπάρξει μόνο ένα δρόμος ικανός να σώσει τη δουλειά του Γιαννίκη, τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι. Η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος. Να βοηθηθεί δηλαδή από την ειδική συνθήκη που διεξάγεται ο συγκεκριμένος θεσμός και μέσα από τη χαρά της κατάκτησης ενός τροπαίου να κερδίσει ο ίδιος χρόνο.

Από τη στιγμή που ήρθε ο αποκλεισμός με τον ΠΑΟΚ, ήταν ξεκάθαρο πως έχασε και την τελευταία ζωή του. Δεν είχε κάτι ικανό να στηρίξει την παραμονή του. Όλες οι ομάδες, όταν ξεκινάει μία σεζόν, ψάχνουν να βρουν έμπνευση, να φτιάξουν μία θετική αύρα, ακόμα και να κοροϊδευτούν. Με τον τρόπο που είχε κυλήσει η σεζόν με τον Γιαννίκη. Δεν υπήρχε πια κανένα επιχείρημα που να δικαιολογεί την οποιαδήποτε αισιοδοξία, με παραμονή του ιδίου προπονητή.

Η διαχείριση στο παιχνίδι της Λεωφόρου έκανε να φαντάζει επικίνδυνη η παραμονή του

Τόσο για την ομαλή λειτούργα της ΑΕΚ όσο και για το πρεστίζ του ίδιου του προπονητή, θα ήταν καλό να μπορέσει η σεζόν να ολοκληρωθεί με τον Αργύρη Γιαννίκη. Αποδείχθηκε όμως πως είναι δύσκολο για έναν προπονητή που λίγους μήνες πριν ήταν γεμάτος όνειρα να δουλέψει με καθαρό μυαλό, έχοντας εξασφαλισμένη την αποτυχία, δίχως δηλαδή να έχει έστω το παραμικρό περιθώριο να ανατρέψει την κατάσταση.

Ο τρόπος που διαχειρίστηκε το παιχνίδι στη Λεωφόρο έκανε επικίνδυνη την παραμονή του για τη συνέχεια και ανάγκασε την ΑΕΚ να επισπεύσει τις εξελίξεις. Στην πράξη, ο συγκεκριμένος γάμος είχε πάρει την κατηφόρα από πολύ νωρίς. Έγινε αδύνατον να γυρίσει η κατάσταση από την στιγμή που δεν υπήρξε μέριμνα για βελτίωση των αμυντικών αδυναμιών, με προσθήκες τον Ιανουάριο.

Χωρίς αυτό να σημαίνει πως αν θα έρχονταν καλύτεροι μεσοαμυντικοί, ο Αργύρης Γιαννίκης θα μπορούσε να πείσει πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να χτίσει από την αρχή την ομάδα που θα κάνει ξανά πρωταθλητισμό.

Η ΑΕΚ χρειάζεται έναν άνθρωπο που θα της δώσει ένα ξεκάθαρο ποδοσφαιρικό σχέδιο. Ο Γιαννίκης απέτυχε να πείσει πως είναι ο κατάλληλος και έχασε μέσα σε 5 μήνες την θέση του. Τώρα θα πρέπει να οπλιστεί με δύναμη και όρεξη για να κάνει ένα βήμα πίσω, ελπίζοντας να του δοθεί στο μέλλον ακόμα μία ευκαιρία.