Ο Γιοβάνοβιτς πηγαίνει στον πόλεμο με τους πιο σκληρούς στρατιώτες
Ο Τσάρλυ γράφει για τον Παναθηναϊκό που παραμένει πρώτος κι σ' αυτό έχει συμβάλλει ο χαρακτήρας μίας δεμένης ομάδας, αλλά και το πλεονέκτημα της φυσικής κατάστασης.
Μένουν ακόμα επτά αγώνες κι ο φτωχός δημιουργικά Παναθηναϊκός βρίσκει τον τρόπο κι είναι συνέχεια πρώτος.
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να περάσει από το Βικελίδης και να κρατήσει την πρώτη θέση, επτά αγώνες πριν από το τέλος του πρωταθλήματος.
Μπαίνουμε στην τελική ευθεία κι ο Παναθηναϊκός αντέχει, είναι σταθερά πρώτος, παρότι είναι ξεκάθαρο πως δεν έχει τη δημιουργία που χρειάζεται μία ομάδα για να κάνει πρωταθλητισμό.
Έχει τον τρόπο να κρατά τους αντιπάλους στο μηδέν
Ασφαλώς κι έχει τα δικά του όπλα. Ένα από αυτά, ίσως και το πιο σπουδαίο. Μεταξύ των διεκδικητών είναι η ομάδα που μπορεί πιο εύκολα να διαχειρίζεται παιχνίδια, γνωρίζοντας πως ο αντίπαλός της θα μείνει σίγουρα στο μηδέν.
Ο αγώνας στο Βικελίδης ήταν ένα ακόμα παιχνίδι που φώναζε πως είτε θα το πάρουν οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς στο 1-0, είτε θα κολλήσουν στο 0-0.
Με τον Βόλο το πέναλτι του Σπόραρ δεν έφερε το χρυσό γκολ, στο Βικελίδης η μεγάλη νίκη ήρθε από δύο κερδισμένες κεφαλιές στην μικρή περιοχή του Άρη μετά από εκτέλεση κόρνερ.
Ο Γιοβάνοβιτς πήρε κάποιες αποφάσεις όσον αφορά τη βασική του ενδεκάδα, κάποιες βγήκαν και κάποιες όχι.
Όπλο του πως είναι ο πιο συμπαγής από όλους
Όπως πάει το πρωτάθλημα είναι ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει να το πάρει από τη δύναμή του, να αξιοποιήσει μέχρι τέλους το γεγονός πως είναι πιο συμπαγής από τους αντιπάλους του.
Να μπορέσει επειδή είναι πολύ μαζεμένος και έχει τον έλεγχο σε ένα μεγάλο ποσοστό παιχνιδιών, να υπερνικήσει τη δυσκολία που έχει στο να ανοίξει τις αντίπαλες άμυνες.
Ποδοσφαιρικά θα ήταν πιο εύκολο να λειτουργήσει μέχρι τέλους, αν είχαμε ένα κανονικό πρωτάθλημα δύο γύρων. Αν δηλαδή, έμεναν ακόμα επτά παιχνίδια, στα οποία θα είχε για παράδειγμα να δώσει ένα ντέρμπι, έναν αγώνα στην επαρχία, ένα δύσκολο ακόμα εντός και κάποιους αγώνες με μικρομεσαίες ομάδες, που θεωρητικά ο πρωταθλητής θα πρέπει να τους πάρει.
Σε αυτήν τη λογική το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός είναι πρώτος επτά αγωνιστικές πριν από το τέλος θα ήταν σπουδαίο και πιο εύκολα διαχειρίσιμο.
Τώρα θα πρέπει να επικρατήσει σε ένα πρωτάθλημα που θα δώσει μάχες απέναντι στους συνδιεκδικητές του τίτλου. Απέναντι σε ομάδες που δημιουργούν πιο εύκολα από εκείνον ευκαιρίες.
Ασφαλώς από τη στιγμή που παραμένει πρώτος, έστω και μέσω ισοβαθμίας, δικαιούται να ελπίζει και να πάει με αισιοδοξία στον πόλεμο.
Σε έναν πόλεμο που από την λογική που ξεκίνησε το παιχνίδι ο Γιοβάνοβιτς φωνάζει πως έχει σκοπό να τον δώσει με τον πιο σκληρό του στρατό.
Ο λόγος που προτίμησε τον Τσέριν αντί του Μπερνάρ
Για να επανέλθω, λοιπόν, στις αρχικές επιλογές που πήρε με τον Άρη, στα στοιχεία που λειτούργησαν κι έχω την αίσθηση πως θα πάει με αυτήν την απόφαση μέχρι το τέλος, ήταν η παρουσία τριάδας στον άξονα των Πέρεθ, Κουρμπέλη, Τσέριν.
Στη λογική της προσπάθειας για να αναδειχθεί ένας κυνικός σκληρός πρωταθλητής, αυτή η τριάδα είναι το όπλο του στα δύσκολα παιχνίδια.
Ασφαλώς κι είναι μία τριάδα περιορισμένων δυνατοτήτων δημιουργικά, όμως στα μεγάλα παιχνίδια, με εξαίρετη τον αγώνα της κανονικής περιόδου στο δεύτερο γύρο στην OPAP Arena, τον Μπερνάρ τον καταπίνανε.
Επίσης, ο Βραζιλιάνος έχει υπερβολικά φτωχά νούμερα. Ένα γκολ και τρεις ασίστ, αγωνιζόμενος σε μία ομάδα που δεν έχει άλλον δημιουργικό χαφ και κάνει πρωταθλητισμό.
Με τον Τσέριν μπροστά από τους δύο κεντρικούς χαφ, ο Παναθηναϊκός είχε κάνει ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο στην ρεβάνς Κυπέλλου Ελλάδας Novibet με τον ΠΑΟΚ και το καλύτερό του εκτός έδρας φετινό ντέρμπι στην πρεμιέρα των playoffs με την ΑΕΚ.
Αυτός ο σχηματισμός δεν βγαίνει χωρίς τους Μαντσίνι, Παλάσιος στο γήπεδο
Η επιλογή που δεν βγήκε ήταν η περίεργη απόφαση του Γιοβάνοβιτς να κρατήσει στον πάγκο τον Μαντσίνι για να ξεκινήσει τον Κλεϊνχέισλερ.
Η έκπληξη ήταν μεγάλη, καθώς ο Βραζιλιάνος ξέρει το γήπεδο και πρόσφατα στο παιχνίδι πρωταθλήματος ήταν με διαφορά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του γηπέδου στη νίκη με ανατροπή που είχε πετύχει ο Παναθηναϊκός για την κανονική περίοδο.
Περιορισμένα επιθετικά όπλα
Ειδικά από τη στιγμή που δεν έχει ο Παναθηναϊκός κανέναν δημιουργό με την τριάδα του άξονά του, τα επιθετικά του όπλα είναι περιορισμένα.
Ουσιαστικά, ο Παναθηναϊκός φάσεις μπορεί να βρει μετά από ανισορροπία που μπορεί να φέρει στην αντίπαλη άμυνα, κάποια κερδισμένη μπάλα ψηλά από αξιοποίηση των στημένων, με προσωπική ενέργεια του φορ ή αξιοποίηση παιχνιδιού του με πλάτη και με την ταχύτητα των δύο εξτρέμ του.
Για όλους τους τρόπους που μπορεί να απειλήσει ο Παναθηναϊκός, εκτός από τα στημένα, χρειάζεται την ταχύτητα των Μαντσίνι, Παλάσιος.
Αυτή η ομάδα, με την απίστευτα φτωχή επιθετική δημιουργία της το να στερείται και το δεκάρι της και τον έναν εξτρέμ της είναι υπερβολικό.
Το πλεονέκτημα που έφερε το διπλό
Αυτή η πραγματικότητα έφερε ένα ημίχρονο που ο Παναθηναϊκός δεν κατάφερε να δημιουργήσει μισή ευκαιρία απέναντι στον Άρη.
Στο δεύτερο ημίχρονο το πραγματικά σκληρό κέντρο που χρησιμοποίησε ο Γιοβάνοβιτς κούρασε τους παίκτες του Άρη και έδειξε ένα μεγάλο πλεονέκτημα αυτήν την εποχή που έχουν οι παίκτες του Παναθηναϊκού σε σχέση με τους αντιπάλους τους, που είναι η φυσική κατάσταση.
Με αυτό το όπλο κέρδισαν μέτρα, ασφαλώς έδωσε και σημαντική ώθηση η είσοδος του Μαντσίνι και για δεύτερο παιχνίδι στο Βικελίδης με έναν αλλόκοτο τρόπο ήρθε το νικητήριο τέρμα.
Με τον ίδιο τρόπο και τον ιδανικό σκόρερ
Καμία φορά υπάρχουν λεπτομέρειες που παίζουν τον ρόλο τους. Στο παιχνίδι πρωταθλήματος στο Βικελίδης, ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν να πάρει τα πάνω του ο Παλάσιος, που προερχόταν από μπαράζ προβληματικών εμφανίσεων και το τυχερό τέρμα που πέτυχε πράγματι τού έδωσε ώθηση και τον βελτίωσε στα υπόλοιπα παιχνίδια.
Στο παιχνίδι των playoffs, αν έκανε κανείς γκάλοπ στους φίλους του Παναθηναϊκού το ποιος θα ήταν ο ιδανικός σκόρερ για να κερδίσει η ομάδα τους τον Άρη, η συντριπτική πλειοψηφία θα έλεγε ο Σπόραρ.
Έχει μεγάλη ανάγκη να πάρει μπρος, έστω την ύστατη ώρα ο Σπόραρ
Καθώς μία ομάδα που δεν έχει γκολ από πολλούς ποδοσφαιριστές, έχει τρομερή ανάγκη να μπορεί ο φορ της να δώσει προσωπικές φάσεις και τέρματα.
Ο Σπόραρ στο ξεκίνημά του έδειξε πως μπορεί να δώσει μία ώθηση σε αυτό το κομμάτι που έλλειπε τα προηγούμενα χρόνια από την ομάδα, μετά την επιστροφή όμως από το Μουντιάλ είναι απογοητευτικός.
Είναι αργά έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν κι ο Σλοβένος δεν έχει δικαιολογήσει την επένδυση που έγινε για αυτόν, όμως αν το σκεφτούμε πιο βαθιά ίσως ακόμη να μην είναι αργά.
Ο Σπόραρ δεν έχει δώσει τα γκολ που πίστευε η διοίκηση, το τεχνικό επιτελείο κι ο κόσμος όταν αποκτήθηκε, όπως κι ο Μπερνάρ να μην έχει προσφέρει τη δημιουργία για την οποία αποκτήθηκε.
Ο Παναθηναϊκός όμως ακόμη είναι ζωντανός, ακόμη είναι πρώτος. Σε περίπτωση λοιπόν, που αυτό το αλλόκοτο χτύπημα με το μέτωπο που έγινε γκολ τού δώσει μία ώθηση μπορεί και να αποδειχτεί η λεπτομέρεια που στο τέλος θα κάνει τη διαφορά.
Στη μάχη που δίνει για να πάρει το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός έχει λιγότερα όπλα από την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, υπάρχει όμως και μία σημαντική λεπτομέρεια.
Είναι συνεχώς πρώτος, το πρωτάθλημα κυλάει και παραμένει πρώτος. Για αυτήν την πραγματικότητα ασφαλώς κι έχει βοηθήσει κι η τύχη, όμως υπάρχει κι ο χαρακτήρας μίας δεμένης ομάδας που μοιάζει να χρειάζεται να βοηθηθεί κάπως κι από το ατομικό ταλέντο για να μπορέσει να το πάει μέχρι το τέλος.
Το αν θα συμβεί θα το μάθουμε σύντομα. Για δεύτερη φορά μέσα σε λιγότερους από δύο μήνες κατάφερε να πάρει σημαντική ανάσα, να μείνει σε τροχιά τίτλου με διπλό στο Βικελίδης.
Δείτε την Game Night: