Η ΑΕΚ κέρδισε το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και είναι η μόνη ομάδα που στην πράξη κυνηγάει τον Ολυμπιακό. Έχει κρατηθεί στο -6 και με τις νίκες που πήρε στο όριο, απέναντι σε Άρη, ΠΑΣ και Παναθηναϊκό, πέτυχε να ξεχωρίσει ως ο δεύτερος πόλος στο ελληνικό πρωτάθλημα.

Για την ακρίβεια η φετινή ΑΕΚ κατάφερε να αξιοποιήσει την προβληματική εικόνα του ΠΑΟΚ και αυτήν την εποχή είναι ξεκάθαρα η μοναδική ομάδα που ακολουθεί τον Ολυμπιακό. Πάντως η αγωνιστική εικόνα της δεν γίνεται ενθουσιάζει τον κόσμο της και είναι δεδομένο πως και οι τρεις σημαντικές νίκες που πέτυχε η ομάδα του Γιαννίκη είχαν δόση τύχης. Οι εντός έδρας επιτυχίες με Άρη και Παναθηναϊκό ήρθαν και μέσα από μία υπερβολικά συντηρητική ποδοσφαιρική πρόταση.

Έχει μεγάλο χάντικαπ να καλύψει

Για να είμαστε δίκαιοι με έναν προπονητή και με μία συνολική δουλειά που γίνεται σε μία ομάδα, θα πρέπει να θυμηθούμε από ποια αφετηρία ξεκίνησε η προσπάθεια. Η ΑΕΚ της περσινής σεζόν τερμάτισε 30 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό. Το καλοκαίρι έγιναν τρεις πραγματικά αξιόλογες (για τα ελληνικά δεδομένα) μεταγραφές στο μεσοεπιθετικό κομμάτι. Η ΑΕΚ απέκτησε τους Τσούμπερ, Αμραμπάτ και Αραούχο, επίσης έφερε πίσω τον Βράνιες και είναι σημαντικό πως μπορούσε να υπολογίζει, από την αρχή της σεζόν τον Σιμάνσκι.

Στην πράξη μιλάμε για πέντε σημαντικές προσθήκες που εξασφάλιζαν πως με σωστή δουλειά, η ομάδα θα είναι καλύτερη από την περσινή σεζόν. Το χάντικαπ όμως από τον Ολυμπιακό ήταν μεγάλο. 30 βαθμοί και τρία χρόνια σωστής καθημερινής δουλειάς με το ίδιο προπονητικό επιτελείο που έχουν δημιουργήσει συγκεκριμένες σταθερές. Σταθερές που βλέπουμε φέτος να επιτρέπει στην ομάδα να έχει συγκεκριμένο αγωνιστικό στιλ και συγκεκριμένο αγωνιστικό πάτωμα, σε περίοδο που δεν βρίσκεται σε καλό αγωνιστικό επίπεδο. Κάτι που είναι αδύνατον, να έχει δημιουργηθεί στην ΑΕΚ.

Να είμαστε ρεαλιστές από τη στιγμή που το πρωτάθλημα που έχει δημιουργηθεί δεν δείχνει πως ο Ολυμπιακός θα κινηθεί βαθμολογικά πιο χαμηλά απ' όσο τα δύο προηγούμενα χρόνια που έκανε περίπατο είναι εξαιρετικά δύσκολο για την ΑΕΚ να μείνει μέχρι τέλους στην μάχη του τίτλου.

Η διοίκηση το καλοκαίρι αποδείχθηκε πως δεν επέλεξε έναν προπονητή που να έχει πειστεί για την αξία του. Ο Μιλόγεβιτς γρήγορα αμφισβητήθηκε και η αποχώρηση του ήταν λυτρωτική και για τις δύο πλευρές.

Η βάση για να κρίνουμε τον Γιαννίκη είναι να γνωρίζουμε την φιλοσοφία του

Για να μπορέσουμε να κρίνουμε τον Γιαννίκη, πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε την φιλοσοφία του. Το αναφέρω αυτό γιατί έχω ακούσει τις τελευταίες ημέρες απίθανα πράγματα σχετικά με τον χαρακτήρα που παρουσιάζουν οι ομάδες του.

Για να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά, ο Αργύρης Γιαννίκης προέρχεται από μία καλή διετία στον ΠΑΣ, η οποία του έδινε τη δυνατότητα να περιμένει για μία καλύτερη επόμενη δουλειά. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε πως τον ακολουθούσε μία συγκεκριμένη ποδοσφαιρική πρόταση.

Για να μπορέσουμε να κρίνουμε αυτό που βλέπουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα, θα πρέπει να θυμηθούμε ποιο ήταν το ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα για δύο ολόκληρα χρόνια. Ο ΠΑΣ ακολουθούσε ένα καθαρό σύγχρονο 4-4-2. Η φιλοσοφία του με είχε οδηγήσει να γράψω κείμενο ο Έλληνας Μαρθελίνο. Όχι επειδή πίστευα πως αν πάει σε μία ελληνική μεγάλη ομάδα και εφαρμόσει αυτό το ποδόσφαιρο, είναι σίγουρο πως θα πετύχει, αλλά επειδή από το ποδόσφαιρο μας, λείπουν οι άνθρωποι που θα έρθουν για να επιβάλουν ένα συγκεκριμένο σχέδιο.

Επιθέσεις που βγαίνουν από την πίεση με γρήγορη μεταφορά μπάλας

Το σύγχρονο 4-4-2 που χρησιμοποιούσε ο Γιαννίκης στον ΠΑΣ και το ίδιο ακολουθεί και ο διάδοχος του, Ηρακλής Μεταξάς, είναι μία φιλοσοφία που την εφαρμόζουν περισσότερο οι ομάδες που δεν επιθυμούν να έχουν μεγάλη κατοχή μπάλας.

Σε μεγάλο βαθμό οι επιθέσεις βγαίνουν μετά από πίεση των δύο επιθετικών στην ανάπτυξη του αντιπάλου, κερδισμένες μπάλες και άμεσο γρήγορο ποδόσφαιρο. Ασφαλώς ανάλογα με το επίπεδο των ποδοσφαιριστών που διαθέτεις, μπορείς να ανεβάσεις το ποσοστό έντασης, τα μέτρα που θα ασκείς την πίεση σου, τα τρεξίματα σου. Να μετατρέψεις δηλαδή σε ελκυστικό ένα ποδόσφαιρο που δεν θα έχει ως αυτοσκοπό την κατοχή μπάλας.

Τη νοοτροπία του τη βλέπουμε, όχι όμως το ποδόσφαιρο του

Η ΑΕΚ είναι ομάδα με διαφορετικές προδιαγραφές από τον ΠΑΣ. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος τι θα κρατούσε και τι θα άφηνε από το ποδόσφαιρο που δίδαξε για δύο χρόνια ο Γιαννίκης, αν είχε την ομάδα από το καλοκαίρι. Αυτό όμως δεν συνέβη και από τη στιγμή που την ανέλαβε μέσα στην σεζόν, θα έπρεπε να προσαρμοστεί στο ρόστερ που βρήκε, βάζοντας φυσικά και ο ίδιος τη δική του αγωνιστική νοοτροπία.

Βρήκε ένα ρόστερ που ήταν δύσκολο να παίξει 4-4-2, καθώς δεν διαθέτει κάποιο πολύ γρήγορο δίδυμο χαφ για να στηρίξει την συγκεκριμένη φιλοσοφία και επίσης ένα σύνολο που αντιμετώπιζε πρόβλημα στο αμυντικό κομμάτι. Το πρώτο πράγμα, που έδειξε πως τον απασχολεί, με το που ανέλαβε την ΑΕΚ ήταν να βρει λύσεις σε δύο αμυντικά προβλήματα που είχε η ομάδα: στο δεξί άκρο της άμυνας και στον παρτενέρ του Βράνιες. Από τον Μήτογλου βρήκε το ύψος που χρειαζόταν η τελευταία γραμμή άμυνα της ΑΕΚ, ο Ρότα δεν αποδείχτηκε ποτέ καλύτερη λύση του Μισελέν.

Έχουμε όμως τα εξής δεδομένα: ο Γιαννίκης είναι ένας προπονητής που δεν θέλει οι ομάδες του να έχουν μεγάλο ποσοστό κατοχής μπάλας. Που επιζητά οι επιθέσεις να βγαίνουν άμεσα μετά από κερδισμένες μπάλες με γρήγορη μεταφορά ώστε να αιφνιδιάζουν τον αντίπαλο και ταυτόχρονα, ανέλαβε μία ομάδα με αμυντικές παθογένειες.

Η βελτίωση θα έρθει μέσα από τα μέτρα και την αύξηση της έντασης

Στο μέλλον λοιπόν η βελτίωση που θα πρέπει να περιμένουν οι φίλοι της ΑΕΚ έχει να κάνει με τα μέτρα που θα ξεκινά η πίεση στον αντίπαλο, η αποτελεσματικότητα που θα έχει το πρεσάρισμα και η συνολική επιθετικότητα σε οποιαδήποτε μορφή χρειάζεται που θα βγάζει η ομάδα.

Για παράδειγμα, στην ΑΕΚ έχει την τύχη να έχει ποδοσφαιριστές με εξαιρετικά τελειώματα. Ειδικά η ικανότητα του Τσούμπερ στο πώς τελειώνει τις φάσεις είναι εντυπωσιακή. Φανταστείτε πόσο θα ωφεληθεί ο Ελβετός, αν η ομάδα του δεν κερδίζει την μπάλα στο ύψος της σέντρας για να βγάλει την επίθεση της, αλλά θα μπορεί να χτίζει παγίδες και να κερδίζει μπάλες κοντά στην αντίπαλη περιοχή.

Κερδίζει με τον τρόπο που έπαιρνε τις νίκες πέρυσι ο Μπόλονι

Με τον Παναθηναϊκό το 34% κατοχή μπάλας είναι πράγματι ένα χαμηλό νούμερο για εντός έδρας ντέρμπι με έναν αντίπαλο που δεν είναι ανώτερος ώστε να επιβάλει 66% κατοχής. Το μεγαλύτερο πρόβλημα για μένα όμως ήταν πως πολύ γρήγορα μέσα στο παιχνίδι η ΑΕΚ επέλεξε να αμυνθεί σε πολύ χαμηλά μέτρα. Επίσης ούτε στα μέτρα που επέλεξε να παίξει άμυνα υπήρχε η σωστή πίεση στον αντίπαλο που θα έφερνε κερδισμένες μπάλες.

Ασφαλώς όταν κερδίζει ένας προπονητής είναι φυσιολογικό να βρίσκει το ποδόσφαιρο του και υποστηρικτές. Η συγκομιδή που έχει πετύχει ο Αργύρης Γιαννίκης, των 16 βαθμών σε 7 παιχνίδια με ρεκόρ 5-1-1, είναι θετική. Οι νίκες του όμως στα δύο ντέρμπι με Άρη και Παναθηναϊκό θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τις νίκες που πετύχαινε πέρυσι ο Μπόλονι στο τριφύλλι.

Αν ανοίξει η διαφορά με τον Ολυμπιακό, δεν θα υπάρχει επιχείρημα ικανό να τον στηρίξει

Νίκες στο όριο μέσα από συντηρητικό ποδόσφαιρο που είχαν και μεγάλο δόση τύχης. Έγραφα και όταν στον Παναθηναϊκό βρισκόταν ο Ρουμάνος προπονητής και κέρδιζε τα ντέρμπι πως θα πρέπει αυτές οι νίκες είναι πολύ σημαντικές, όμως για να πετύχει θα πρέπει να καταφέρει να βελτιώσει την αγωνιστική πρότασή του. Ο προπονητής που παίζει αμυντικά για να έχει υποστηρικτικές, θα πρέπει να κερδίζει.

Στο ενδεχόμενο που τα αποτελέσματα αρχίζουν να στραβώνουν και η διαφορά ανοίξει με τον Ολυμπιακό, που με βάση την ικανότητα της ομάδας του Μαρτίνς να παίρνει τα ζητούμενα αποτελέσματα φαντάζει και το πιο πιθανό σενάριο, παίζοντας τόσο αμυντικά δεν θα υπάρχει επιχείρημα ικανό να του επιτρέψει να δημιουργήσει ο ίδιος την ομάδα που επιθυμεί το καλοκαίρι.

Υπάρχει ένας κανόνας: τον προπονητή που παίζει αμυντικά και δεν κερδίζει δεν τον αγαπά κανείς. Πολύ απλά γιατί τιμωρείται ένα ποδόσφαιρο που δεν αρέσει σε κανέναν να βλέπει. Με λίγα λόγια, για να έχουν νόημα αυτές οι νίκες και να μην την πατήσει όπως πέρυσι ο Μπόλονι, θα πρέπει να μην εγκλωβιστεί από αυτές.

Να αποδειχθεί πως έχει κατανοήσει ότι αυτό το ποδόσφαιρο έφερε κάποιες σημαντικές οριακές νίκες, όμως αν δεν βελτιωθεί, αν δεν υπάρξει μεγαλύτερη ένταση και επιθετικότητα στην συνολική φιλοσοφία του, δεν γίνεται να το στηρίξει ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό.