Ζούμε το καλοκαίρι των μεγάλων μεταγραφών. Μετά τον Μέσι σειρά πήρε ο Κριστιάνο Ρονάλντο και όπως όλα δείχνουν, θα ακολουθήσουν και άλλες ηχηρές μετακινήσεις. Από την στιγμή που το συμβόλαιο του Εμπαμπέ ολοκληρώνεται την επόμενη σεζόν και ο ποδοσφαιριστής δεν θέλει να ανανεώσει, θα είναι παράλογο να μην ολοκληρωθεί η οικονομική συμφωνία με την Ρεάλ. Θα πρόκειται για οικονομικό έγκλημα να αφήσει η διοίκηση της Παρί τον ποδοσφαιριστή με την μεγαλύτερη χρηματιστηριακή αξία να φύγει ελεύθερος το επόμενο καλοκαίρι.

Η πώληση Εμπαπέ θα φέρει ντόμινο εξελίξεων

Καταλαβαίνετε πως η πώληση του Εμπαμπέ θα δημιουργήσει ένα ντόμινο εξελίξεων, καθώς η Παρί θα βγει με ζεστό χρήμα στην αγορά για να χτίσει νέα επιθετική τριάδα-φωτιά και να συμπληρώσει με κάποιον καθαρό φορ τους Μέσι και Νεϊμάρ. Επίσης υπάρχει και η Σίτι που από τη αρχή του καλοκαιριού παλεύει για να κλείσει τον Κέιν και όταν έφαγε πόρτα στράφηκε στον Ρονάλντο. Από την στιγμή που απέτυχε ξανά είναι δεδομένο πως θα κοιτάξει μέχρι τέλους να ολοκληρώσει κάποιο δυνατό deal. Υπάρχει το πρότζεικ του Χάαλαντ, ο Λεβαντόφσκι έχει ήδη γνωστοποιήσει την διάθεση του για νέες εμπειρίες και κανένας δεν πρέπει να αποκλείει το ενδεχόμενο να υπάρξει κάποια νέα κρούση για τον Χάρι Κέιν. Παρί και Σίτι άλλωστε έχουν χρήμα για να σπρώξουν.

Δεν υπάρχουν αποφάσεις καρδιάς

Τα νούμερα ζαλίζουν και γίνεται κατανοητό πως έχουμε φτάσει σε τέτοια μεγέθη που στο ποδόσφαιρο δεν μπορεί να υπάρχει πραγματικό συναίσθημα και αποφάσεις καρδιάς μιλώντας για αυτό το επίπεδο. Για παράδειγμα, δεν θα μπορούσε να προκαλέσει πραγματική συγκίνηση σε κάποιον που έχει ενηλικιωθεί το κλάμα αποχώρησης του Μέσι.

Ασφαλώς και είναι λογικό και ανθρώπινο να υπάρχουν συναισθήματα για όσα έχει βιώσει ο καθένας σε προσωπικό επίπεδο παρακολουθώντας την διαδρομή του Μέσι όλα αυτά τα χρόνια στην Μπαρτσελόνα. Όμως με την αλήθεια της στιγμής, πόσο να συγκινηθεί κανείς όταν ο λόγος αποχώρησης είναι το γεγονός ότι η ομάδα του μετά από τόσα χρόνια δεν μπορούσε να καλύψει το συμβόλαιό του και η επιλογή του ήταν να πάει να πάρει τα λεφτά από τους Καταριανούς. Επιλογή του να πάει σε ένα πρωτάθλημα που δεν προσφέρει ούτε κίνητρο, ούτε ανταγωνισμό. Δεν τον κατηγορώ καθόλου, είναι επαγγελματίας, έφθασε τα 34 του χρόνια και όσα λεφτά και να έχεις, ελάχιστοι είναι αυτοί που θα πέταγαν τα 70 εκατομμύρια που θα πάρει ο Μέσι.

Παραμύθι χωρίς δράκο

Στο σύγχρονο αθλητισμό, σε υψηλό επίπεδο τα χρήματα έχουν ξεφύγει και ο κάθε αθλητής είναι από μόνος του μία εταιρεία που γύρω του βγάζουν χρήματα πολλοί άνθρωποι. Οι επιλογές δεν έχουν να κάνουν με κανένα συναίσθημα, δεν έχουν ρομαντισμό, μιλάνε μόνο τα λεφτά. Από εκεί και πέρα, οι οπαδοί έχουν την ανάγκη να φτιάχνουν στο μυαλό τους όμορφές ιστορίες. Μία όμορφη ιστορία είναι η επιστροφή του Ρονάλντο για να κλείσει την καριέρα του στην Γιουνάιτεντ, προσπερνώντας πως λίγες ώρες νωρίτερα ήταν έτοιμος να έρθει σε συμφωνία με την Σίτι. Ωραίο είναι να διαβάζεις και έστω και για μια στιγμή να αφήνεις το μυαλό σου να πιστέψει πως τον έπεισε η συνομιλία με τον Σερ Άλεξ, η αλήθεια όμως είναι πως το παραμύθι δεν έχει δράκο.

Επέλεξε πιο δύσκολη πίστα

Σε κάθε περίπτωση για τους φίλους του ποδοσφαίρου, για την ψυχή του αθλήματος είναι προτιμότερη εξέλιξη το γεγονός πως επέστεψε ο Κριστιάνο εκεί που πρωτοπαρουσιάστηκε στο υψηλότερο επίπεδο. Εκεί όπου η καριέρα του θα συνδεθεί τόσο πολύ με έναν σύλλογο.

Η διαφορά με την απόφαση που πήρε ο Μέσι είναι πως στο γήπεδο η πρόκληση για τον Ρονάλντο θα είναι μεγάλη. Πέρα από ό,τι πιστεύει ο καθένας για την σύγκριση των Μέσι και Ρονάλντο, η μεγάλη τους διαφορά ήταν πως ο Ρονάλντο έπαιρνε μεγαλύτερο ρίσκο. Άλλαζε ομάδες, παραστάσεις, πρωταθλήματα, δοκίμαζε περισσότερο τον εαυτό του. Ο Μέσι είχε μία πιο προστατευμένη καριέρα και η τελευταία του επιλογή δείχνει συνέπεια σε αυτήν την στάση. Ο Μέσι επέλεξε να συνεχίσει την καριέρα του σε ένα πρωτάθλημα που δεν προσφέρει κίνητρο ή ανταγωνισμό αλλά του εξασφαλίζει καλά νούμερα και εντυπωσιακά highlights. Ο Ρονάλντο πήγε σε μία πολύ πιο δύσκολη πίστα. Ήρθαν έτσι τα πράγματα που δεν έκλεισε ούτε στην Σίτι, που ποδοσφαιρικά θα του προσέφερε την ασφάλεια πως πήγε στην καλύτερη ομάδα του νησιού και σε ένα στιλ ποδοσφαίρου που άκοπα θα του εξασφάλιζε σίγουρα καθαρά τελειώματα.

Έχει να δώσει μάχη

Ασφαλώς και εδώ, για την ψυχή του αθλήματος είναι προτιμότερο που θα δούμε τον Ρονάλντο στα 36 του χρόνια, να δίνει μάχη για να ανεβάσει την Γιουνάιτεντ στην κορυφή για πρώτη φορά μετά από το 2013, κάτι που δεν πέτυχε κανένας από την ημέρα που αποχώρησε ο Φέρκιουσον.

Πέρυσι έγιναν τα πρώτα δειλά βήματα για να καλύψει η Γιουνάιτεντ την απόσταση από τις ομάδες που ανήκουν σε ένα πιο υψηλό επίπεδο και κατακτούν τα τελευταία χρόνια την Πρέμιερ Λιγκ. Ξεπέρασε την Λίβερπουλ λόγω των πολλών τραυματισμών και του περιορισμένου ρόστερ που δουλεύει η ομάδα του Κλοπ, μείωσε την διαφορά με την Σίτι, η όποια όμως παραμένει υπαρκτή, ενώ εμφανίστηκε και η Τσέλσι. Η Γιουνάιτεντ έχει ακόμα ένα μειονέκτημα σε σχέση με τις ομάδες που προσπαθεί να ανταγωνιστεί. Δουλεύει με έναν φανερά πιο άπειρο προπονητή. Δεν μπορεί να μπει σε σύγκριση ο Σόλσκιερ με τους Γκουαρντιόλα, Κλοπ και Τούχελ.

Το τελευταίο αποτύπωμα

Υπάρχει όμως και ένα παζλ το οποίο είναι πολύ ελκυστικό και περιμένουμε να δούμε πού θα μπορέσει να φτάσει την Γιουνάιτεντ. Μία καλή σεζόν πέρυσι, για την οποία σε σημαντικό βαθμό έπαιξε ρόλο το πόσο κούμπωσαν τα δημιουργικά χαρίσματα και η μόνιμα ποιοτική τελική απόφαση του Φερνάντες. Ο Πορτογάλος επέτρεψε σε μία ομάδα που ήταν δυσλειτουργική και έπαιζε παλιακό αργό ποδόσφαιρο, να έχει πιο γρήγορη επιθετική μετάβαση. Το καλοκαίρι η Γιουνάιτεντ ξεκινώντας πιο κοντά, αλλά σε απόσταση από τις ομάδες που κατακτούν στο τέλος τους τίτλους, απέκτησε τον world class στόπερ Βαράν, για να δημιουργήσει ένα αμυντικό δίδυμο με τον Μαγκουάιρ που θα προσφέρει ασφάλεια και να ενισχύσει την ταχύτητα της με τον υποσχόμενο Σάντσο.

Με λίγα λόγια η Γιουνάιτεντ, που απέχει από το 2013 από τους μεγάλους τίτλους, έκανε πρώτα μόνη της κάποια βήματα για να πλησιάσει στο επίπεδο που ανήκει, όμως όλοι καταλαβαίνουν πως έχει ακόμη απόσταση να διανύσει. Αυτήν την σημαντική απόσταση έρχεται για να την καλύψει ο Ρονάλντο. Αν το πετύχει, το τελευταίο αποτύπωμα που θα έχει αφήσει στον μοναδικό του στόχο, που είναι η προσωπική του υστεροφημία, πραγματικά θα είναι τεράστιο.