Ο Γιάννης Αλαφούζος ήρθε σε συμφωνία με τον έμπειρο προπονητή Λάζλο Μπόλονι μέχρι το καλοκαίρι του 2022. Διαβάζω πως σε αντίθεση με τον Πογιάτος, ο συγκεκριμένος είναι κανονικός προπονητή, εδώ όμως έχω μια διαφωνία.

Πράγματι ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν άνθρωπο να είναι κανονικός προπονητής, η συνεργασία με τον εντελώς άπειρο Πογιάτος και με την ανεπάρκεια που αυτός επέδειξε, έριξε πολύ χαμηλά τον πήχη, που ακόμα και λύσεις που φαντάζουν συγκεκριμένων δυνατοτήτων ξεκάθαρα θα δημιουργούσαν καλύτερες προοπτικές.

Ο όρος όμως κανονικός προπονητής, θα ταίριαζε για περιπτώσεις όπως του Αναστασίου, του Δέλλα, του Χιμένεθ και των περισσότερων που γράφτηκαν, που πράγματι γνωρίζουν την δουλειά, αλλά το βιογραφικό τους δείχνει πως έχουν δυνατότητες αλλά συγκεκριμένο ταβάνι. Ο Μπόλονι δεν είναι κανονικός προπονητής, είναι καλός προπονητής.

26 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΡΙΕΡΑ

Με ένα βιογραφικό πλούσιο, που στην καριέρα του έχει κάνει πρωταθλητισμό. Στην Ευρώπη έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, ένα νταμπλ στην Πορτογαλία με την Σπόρτινκ, ένα πρωτάθλημα στην Σταντάρ, δύο Σούπερ Καπ.

Έχει αναδείξει σπουδαίους ποδοσφαιριστές, έχει μεγάλες επιτυχίες και φυσικά και εμφατικές αποτυχίες. Πρέπει να είμαστε ξεκάθαροι όταν μιλάμε για προπονητές. Δεν υπάρχει προπονητής, στον κόσμο που να μπορεί να έρθει στην Ελλάδα, να διαβάζεις το βιογραφικό του και να θεωρείς πως η επιτυχία είναι εγγυημένη.

Αν το πάμε πιο μακριά, ακόμα και στο πιο υψηλό επίπεδο, ακόμα και οι μεγαλύτεροι προπονητές στο βιογραφικό τους έχουν δουλειές που έχουν αποτύχει. Οπότε είναι δεδομένο, πως ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το αν θα ταιριάξει ένας προπονητής με την ομάδα, αν θα καταφέρει να περάσει τις ιδέες του και να κάνει καλή δουλειά.

Το σωστό όμως είναι, όταν αποφασίζεις να επιλέξεις προπονητή από το εξωτερικό, να φέρνεις έναν άνθρωπο που ο τρόπος δουλειάς του, έχει φέρει και επιτυχίες. Τίποτα δεν είναι απόλυτο, αλλά πάντοτε έχω στο μυαλό μου πως καλό είναι όταν επιλέγεις σε μία μεγάλη ομάδα, να φέρεις προπονητή από το εξωτερικό, να επιλέγεις κάποιον που έχει κάνει πρωταθλητισμό.

Επίσης στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, που σαν σύλλογος έχει σαν έναν από τους στόχους του, να αξιοποιήσει την ακαδημία του, είναι σημαντικό, ο προπονητής να θέλει να δουλεύει με νέους παίκτες και να έχει μεράκι και γνώση ώστε να ανακαλύπτει το ταλέντο, να το αξιοποιεί και να το εξελίσσει.

ΗΛΙΚΙΑ

Όταν ο Παναθηναϊκός έκλεισε τον Πογιάτος, την συμφωνία την άφησα ασχολίαστη, έγραψα μόνο πως ο Ρόκα πήρε ένα μεγάλο ρίσκο και από εκεί και πέρα θα αξιολογηθεί ο Ισπανός από την δουλειά του. Στην περίπτωση του Μπόλονι τα πράγματα, είναι διαφορετικά.

Για τα δεδομένα της δουλειάς έχει όλο το πακέτο και οι όποιες αμφιβολίες έχουν να κάνουν με την ηλικία του. Προσωπικά αποφεύγω να ασχολούμαι με ηλικίες. Καθημερινά, βλέπουμε νέα παιδιά να μην μπορούν να πάρουν τα πόδια τους, να μην έχουν διάθεση, ούτε να δουλέψουν, ούτε να ζήσουν και μεγάλους άνδρες γεμάτους δίψα για ζωή που το μάτι τους να γυαλίζει.

Κορίτσια 20, 30 ετών να τα έχουν παρατήσει και 30άρες, 40άρες, ακόμα και μεγαλύτερες σε ηλικία να φυσάνε σε όλα τα επίπεδα. Για μένα είναι δεδομένο πως ο άνθρωπος προσδιορίζεται από αυτό που εκπέμπει όταν βρίσκεται σε έναν χώρο, όσα έχει διάθεση και μπορεί να κάνει και όχι αυτό που γράφει η ταυτότητα του.

Σε κάθε περίπτωση όμως, αποτελεί μία πραγματικότητα πως ο Παναθηναϊκός δεν παίρνει τον Λάζλο Μπόλονι, σε εποχές που προσπαθούσε να ανεβάσει την καριέρα του, αλλά στα 67 του χρόνια, θα δημιουργούσε μεγαλύτερη ασφάλεια, αν ήταν νεότερος. Στην λίστα όμως, προπονητής που έστω να πλησιάζει τις παραστάσεις του Μπόλονι δεν υπήρχε.

Ξέρω πως σε κανέναν δεν αρέσει να διαβάζει για καλές επιλογές της διοίκησης του Παναθηναϊκού, σε αυτήν την περίπτωση όμως, βάζοντας κάτω τα ονόματα που ήταν διαθέσιμα, με τα χρήματα που μπορούσε να προσφέρει ο σύλλογος είναι με διαφορά η πιο ελκυστική περίπτωση. Η πραγματικότητα άλλωστε είναι πως ο Λάζλο Μπόλονι είναι με διαφορά ο προπονητής με το καλύτερο βιογραφικό που έχει προσλάβει ο Γιάννης Αλαφούζος. Πάμε να δούμε κάποια πράγματα από την πολύ μεγάλη καριέρα του.

Ο Μπόλονι ήταν σπουδαίος ποδοσφαιριστής, είχε καταγράψει 102 συμμετοχές στην Εθνική Ρουμανίας. Στα τελειώματα της καριέρας του, πήγε σε μικρές ομάδες της Γαλλίας, από το 1988-89 στην Κρετέιγ και από το 1989-1992 στην Ορλεάν. Έκανε γνωριμίες και το 1994 ξεκίνησε την καριέρα του στην Νανσί. Πήρε πολλές δουλειές και αν τις βάλουμε κάτω, το συμπέρασμα είναι πως όπου παρέμεινε για περισσότερο από μία σεζόν άφησε πετυχημένο έργο.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΣΤΗΝ ΝΑΝΣΙ

Στην Νανσί έμεινε 4 χρόνια. Την ανέλαβε στο τελείωμα της σεζόν 93-94, για τα δύο τελευταία παιχνίδια. Η επόμενη σεζόν, που επί της ουσίας ήταν και η πρώτη της επαγγελματικής του καριέρας, την ανέβασε απευθείας στην πρώτη κατηγορία. Την κράτησε στο Σαμπιονά χωρίς περιπέτειες για τρία συνεχόμενα χρόνια.

ΕΘΝΙΚΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ

Έφυγε επιτυχημένος, παρότι δεν είχε πίσω του μεγάλη καριέρα σαν προπονητής, η ισχυρή του προσωπικότητα και το κύρος που έχει το όνομα του στην Ρουμανία επέτρεψε στην ομοσπονδία το 2000 να του δώσει την θέση του ομοσπονδιακού προπονητή. Έμεινε σε 6 παιχνίδια για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2002.

Ήταν σε όμιλο με την Ιταλία, την Ουγγαρία, την Γεωργία και την Λιθουανία. Άφησε τους Ρουμάνους μετά από 6 παιχνίδια στην δεύτερη θέση, με ρεκόρ 4-0-2, είχε χάσει μέσα έξω από την Ιταλία, είχε κερδίσει όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια.

Η ΠΡΟΒΛΕΨΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΡΟΝΑΛΝΤΟ

Ανέλαβε το καλοκαίρι του 2001 την Σπόρτινκ και κατέκτησε μαζί της το νταμπλ. Τεράστια επιτυχία, αν σκεφτείτε πως από τότε δεν έχει ξαναπάρει ο σύλλογος το πρωτάθλημα.

Η δεύτερη του χρονιά ήταν αυτή που παρουσίασε στον κόσμο του ποδοσφαίρου τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Διαβάζω συχνά πως ο Μπόλονι ανέδειξε τον Κριστιάνο Ρονάλντο. Πράγματι είναι ο πρώτος προπονητής του και πολύ συχνά ο ίδιος τον αναφέρει σαν ποδοσφαιρικό του γιό, δεν είναι όμως και το μοναδικό παιδί του.

Η αλήθεια όμως είναι, πως δεν φαντάζει και τόσο δύσκολο, να διακρίνεις την αξία του Κριστιάνο Ρονάλντο ακόμα και σε ηλικία 17 ετών. Το πιθανότερο είναι, πως αρκετοί προπονητές στην θέση του, θα είχαν καταλάβει την αξία του και θα του είχαν ανοίξει τον δρόμο. Η διαφορά όμως με τον Μπόλονι είναι η εξής.

Δεν αρκέστηκε, στο να δώσει την ευκαιρία στον 17 ετών Ρονάλντο να παίξει στην πρώτη ομάδα. Η διάφορα του Μπόλονι, είναι πως πάντοτε εκεί που έβλεπε το ταλέντο, το προχωρούσε ένα βήμα παραπάνω.

Είχε πάρει την πρώτη χρονιά το νταμπλ και τον Κριστιάνο τον χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στα προκριματικά του Champions League με την Ίντερ.

Το πρώτο παιχνίδι ισόπαλο, τον έριξε όπως συνηθίζει κατευθείαν στα βαθιά, στην ρεβάνς στο Μεάτσα. Για την ιστορία η Ίντερ επικράτησε με 2-0 και μπήκε στους ομίλους. Στις δηλώσεις του μετά το παιχνίδι ο Μπόλονι είπε για τον 17 ετών Ρονάλντο.

"Στις μικρές ομάδες παίζει φορ, ακόμα είναι μικρός, είναι καλύτερο για αυτόν να παίξει τα πρώτα χρόνια σαν εξτρέμ, μέχρι να δυναμώσει.

Έχει τεράστια έφεση στην ντρίπλα, αν καταφέρω να τον πείσω πως δεν βοηθάει το να προσπαθεί να περάσει 5 και 6 παίκτες και πως μετά την πρώτη άντε την δεύτερη ντρίπλα, πρέπει να πασάρει την μπάλα, θα ξεπεράσει και τον Εουσέμπιο και τον Φίγκο".

Δεν είναι απλό, στάθηκε ένας Ρουμάνος προπονητής στους Πορτογάλους και τους είπε, πως το 17ετών παιδί που του έδωσε την ευκαιρία να κάνει ντεμπούτο, θα γίνει καλύτερος από δύο μύθους του ποδοσφαίρου τους.

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΤΗ ΒΡΕΤΑΝΗ

Από την Γαλλία έλειψε για ένα διάστημα 3 ετών και το καλοκαίρι του 2003 επέστρεψε για να δουλέψει στη Βρετάνη. Στην Τριετία που εργάστηκε στη Ρεν δεν πήρε τίτλους αλλά αυτή ήταν μακράν η καλύτερη δουλειά που έκανε στο Σαμπιονά.

Εκείνη την περίοδο η έδρα της Ρεν ήταν φόβητρο και δημιούργησε μια νεανική ομάδα που έπαιζε πολύ ελκυστικό ποδόσφαιρο. Στη Βρετάνη εμφάνισε παίκτες που στην έκαναν στην συνέχεια σπουδαία καριέρα στο Σαμπιονά και όχι μόνο, με κορυφαία περίπτωση τον Γκουρκιφ.

Τον ανέβασε πριν συμπληρώσει τα 19 του χρόνια από τις ακαδημίες και πολύ γρήγορα του έδωσε τον ρόλο του ηγέτη. Ένα ρόλο που αρχικά υπολόγιζε να τον δώσει τον Μαροκινό Χάτζι που είχε αποκτηθεί το ίδιο καλοκαίρι από τη Μπάστια.

Όμως ο Μπόλονι σε όλη του την καριέρα, αν διακρίνει πραγματικό ταλέντο, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Έδωσε ελευθερίες και τον ρόλο του δημιουργό στον νεαρό Γκουρκίφ, σε μια ομάδα που είχε μεσοεπιθετικούς βαρβάτους, όπως οι Κάλστρομ, Μπριάν, Ουτάκα, Μοντερούμπιο, Χάτζι.

Ήταν μία συνολικά επιτυχημένη τριετία για την ομάδα της Βρετάνης, όπου και παίκτες αναδείχτηκαν και όμορφο ποδόσφαιρο έπαιξε η Ρεν. Η ομάδα τερμάτισε στην 9η θέση το 2003, στην 4η το 2004, θεωρήθηκε μεγάλη επιτυχία η έξοδος στην Ευρώπη και στην 7η το 2005. Δεν πήρε τίτλους αλλά όλοι ήταν ευχαριστημένοι με το ποδόσφαιρο που έπαιξε.

ΤΟ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΝΑΚΟ

Το καλοκαίρι του 2006 αποχώρησε γιατί ήρθε σε κόντρα με τον τεχνικό διευθυντή της ομάδας -ο οποίος έκατσε στο πόστο του, ανέλαβε χρέη προπονητή με αποτυχία- και πήγε με όνειρα στο Μονακό. Η κληρονομιά ήταν βαριά.

Ο Μπολόνι ανέλαβε να αντικαταστήσει τον Γκουντόλιν αλλά έπρεπε να ξορκίσει το φάντασμα του πετυχημένου Ντεσάμπ που το 2004 έφτασε τη Μονακό στον τελικό της Ευρώπης. Ο πήχης ήταν ψηλά και ο ίδιος πλέον δεν είχε να διαχειριστεί εξελίξιμους παίκτες όπως στη Βρετάνη αλλά ολοκληρωμένους, φτασμένους ποδοσφαιριστές.

Το ρόστερ ήταν γεμάτο πρωτοκλασάτους για την Μονακό επιθετικογενείς παίκτες. Δεν ταίριαξε ποτέ, δεν κατάφερε να βρει τρόπο να χωρέσουν αρμονικά μαζί οι Κόλλερ, Ντι Βάιο, Καλλόν, Μενέζ, Μεριέμ, Ζιλιότι. Η σαιζόν ξεκίνησε με δύο ήττες και στα αποδυτήρια υπήρχε πρόβλημα.

Ο Μπολόνι αποχώρησε στα τέλη του Οκτωβρίου. Άφησε τη Μονακό στην προτελευταία θέση με 2 νίκες, 1 ισοπαλία και 7 ήττες. Η αποτυχία τεράστια καθώς είχε να διαχειριστεί μια ομάδα με πολύ αξιόλογο ρόστερ. Π

έρα από την πληθώρα επιθετικογενών παικτών που αναφέραμε, το καλοκαίρι είχαν έρθει ως σημαντικές μεταγραφές ο Γιάγια Τουρέ από τον Ολυμπιακό, ο Κουφρέ από την Ρόμα, ενώ στο ρόστερ υπήρχαν αξιόλογα ονόματα όπως Μπερνάρντι, Πέρεζ, Πλεσίλ.

ΣΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ

Την σεζόν 2007-08 είχε ένα ευχάριστο διάλειμμα μαζεύοντας λεφτά στο Αμπου Ντάμπι και τον Ιούνιο του 2008 ανέλαβε την Σταντάρ Λιέγης. Πήρε καλή ομάδα, την ανέλαβε έτοιμη από τον Πρεντόμ και ήδη πρωταθλήτρια.

Ο Μπολόνι βρέθηκε για ακόμα μια φορά στο στοιχείο του καθώς δούλεψε με νεαρούς εξελίξιμους ποδοσφαιριστές και ασφαλώς πέτυχε. Κατέκτησε το πρωτάθλημα και παρουσίασε μία από τις καλύτερες ομάδες που έχουν εμφανιστεί στην συγκεκριμένη Λίγκα. Είναι πραγματικότητα, πως η Σταντάρ των Ντεφούρ, Μποκάνι, Γιοβάνοβιτς, Ονιέβου, Βίτσελ, Ντε Καμάρκο έμεινε στην ιστορία.

Βρήκε μία φουρνιά με ταλέντο και στα χέρια του, έπαιξαν ελκυστικό ποδόσφαιρο, ανέβασαν τις μετοχές τους και κατέκτησαν για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά το πρωτάθλημα. Πέρα από όσα πετύχαινε μαζί τους, φρόντιζε να μιλάει πάντοτε για την εξέλιξη και την καριέρα των νέων ποδοσφαιριστών που είχε στα χέρια του.

Είχε δηλώσει πως αν ο 20χρονός τότε Νεφούρ βάλει μυς θα γίνει φόβητρο στο κέντρο, πως το μόνο που λείπει από τον 19 ετών τότε Βίτσελ για να παίξει σε κορυφαίο επίπεδο, είναι να βάλει νεύρο στο παιχνίδι του και πολλά άλλα.

Η δεύτερη του χρονιά ήταν δύσκολη, οι πρωτοκλασάτοι παίκτες της Σταντάρ, ήθελαν να εξαργυρώσουν την επιτυχία και ήταν φευγάτοι καθώς είχαν μεγαλύτερες βλέψεις. Έστειλε στην δεύτερη ομάδα τους έμπειρους Σαρ, Νταλμά, Νισέζ, λέγοντας πως αποτελούν κακό παράδειγμα για τους νέους. Επίσης δεν είχε καλές σχέσεις με τον Ντε Καμάρκο, είχε σχέσεις πατέρα γιού, με τους Βίτσελ, Ντεφούρ, Μποκανί.

Τα έσπασε και με την διοίκηση ο Μπόλονι, χαρακτηριστικό πως λίγες ημέρες πριν αποχωρίσει, σε συνέντευξη τύπου, είχε ειρωνευτεί την διοίκηση. Είχε ζητήσει μεταγραφή την περίοδο του Ιανουαρίου, δεν έγινε και άφησε εμβρόντητους του δημοσιογράφους, λέγοντας ευχαριστώ την διοίκηση για την μεταγραφή που έκανε, "παικταράς". Άφησε την Σταντάρ Λιέγης στην 5η θέση, έχοντας πάρει ένα πρωτάθλημα, το Σούπερ Καπ και με αναμνήσεις, από ένα πολύ ελκυστικό ποδόσφαιρο.

ΧΑΛΑΣΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΛΑΝΣ

Μετά από ένα δεύτερο μικρότερο πέρασμα από τα Αραβικά Εμιράτα τον Ιανουάριο επέστρεψε στο αγαπημένο του Σαμπιονά. Την τελευταία δουλειά του Μπολόνι μπορεί εύκολα κανείς να την πει αποτυχημένη. Ανέλαβε τη Λανς στο ξεκίνημα του δεύτερου γύρου, στην 19η θέση και δεν κατάφερε να την κρατήσει στην κατηγορία.

Η αλήθεια όμως είναι πως ανέλαβε μια αποστολή αυτοκτονίας καθώς πήρε μια ομάδα με κακοφτιαγμένο ρόστερ που δεν είχε ποιότητα για να παραμείνει στο Σαμπιονά. Ο ίδιος ξεκίνησε με ζήλο πήρε στα δύο πρώτα παιχνίδια δύο νίκες αλλά στη συνέχεια απογοητεύτηκε.

Ένα από τα κουσούρια του, είναι πως όταν απογοητεύεται, φροντίζει να το καταλαβαίνουν οι πάντες. Όσο καλός και αγαπητός ήταν στην Βρετάνη, τόσο άσχημες εντυπώσεις άφησε στο πέρασμα του από την Λανς. Κατηγορήθηκε πως ήταν αποστασιοποιημένος απόμακρος στα αποδυτήρια και ειρωνικός με τους παίκτες του, πως από ένα σημείο και μετά αργούσε στις προπονήσεις και έπαψε να εμφανίζεται στο πρωινό και συνολικά στα γεύματα με την ομάδα.

Είχε μείνει και η ατάκα προς τους ποδοσφαιριστές "πως αν τα πράγματα δεν πάνε καλά και η ομάδα πέσει κατηγορία, εγώ θα φύγω από την πόλη, εσείς όμως για μία ζωή δεν θα μπορείτε να περπατήσετε με το κεφάλι ψηλά, θα σας βλέπουν και θα σας φτύνουν". Ακόμα και στη χειρότερη δουλειά της καριέρας του ανακάλυψε το ταλέντο του Βαράν και τον καθιέρωσε στο κέντρο της άμυνας σε ηλικία 17 ετών.

Ο ΜΠΟΛΟΝΙ ΤΟΥ ΠΑΟΚ

Ερχόμαστε στον Μπόλονι του ΠΑΟΚ. Δούλεψε στην ομάδα της Θεσσαλονίκης σε δύσκολους καιρούς, πριν αναλάβει η οικογένεια Σαββίδη. Υπέγραψε με τον τρόπο που ο ίδιος γνωρίζει καλά την μεγάλη επιτυχία, το διπλό πρόκρισης στο Λονδίνο με την Τότεναμ. Μία επιτυχία που ήρθε, μέσα από μία από τις γνωστές πρακτικές που ο ίδιος εφαρμόζει.

Να ρίξει απευθείας στα βαθιά ένα ταλαντούχο παιδί που ο ίδιος έχει διακρίνει το ταλέντο του, το έκανε με τον Σταφυλίδη και δικαιώθηκε. Έφθασε με τον ΠΑΟΚ στους 32 του Europa και συνολικά εφάρμοσε ένα επιθετικό 4-2-3-1, που είχε σαν κύριο χαρακτηριστικό, την προσπάθεια για γρήγορη μεταφορά μπάλας από τον άξονα στα άκρα και πολλά ανεβάσματα και επιθετικότητα από τους δύο ακραίους μπακ.

ΟΙ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Η συμπεριφορά του στον ΠΑΟΚ, σε μεγάλο βαθμό δείχνει και τον συνολικό του χαρακτήρα, το πόσο επηρεάζεται από το πώς πηγαίνουν τα πράγματα και από τις προσωπικές του σχέσεις. Στο καλό διάστημα, ήταν ένας απίστευτα εργατικός άνθρωπος, που έκανε εντύπωση, το πόσο ασχολείται με τις ακαδημίες.

Έδινε το παρόν σε προπονήσεις, σε φιλικά και με μεγάλη συχνότητα, τόνιζε πως οι ακαδημίες είναι το μέλλον και παρότρυνε τους ανθρώπους της ομάδας, να τις εξελίξουν και να διοργανώνουν μεγάλα τουρνουά. Μάλιστα για ένα διάστημα, έβαζε την ίδια ώρα την προπόνηση της ομάδας του, με την ομάδα νέων που τότε προπονούσε ο Ίβιτς, για να έχει απόλυτη γνώση, να βλέπει τον ρυθμό της προπόνησης και να φέρνει άμεσα παιδιά από τις ακαδημίες, στην προπόνηση της πρώτης ομάδας.

Όταν τα πράγματα στράβωσαν και κατάλαβε πως δεν θα συνεχίσει την επόμενη χρονιά, έχασε το ενδιαφέρον και αρκετές φορές, αργούσε στις προπονήσεις.

ΕΒΑΛΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΑΝΤΒΕΡΠ ΣΤΟΝ ΧΑΡΤΗ

Μετά από τον ΠΑΟΚ, πήγε ξανά στα Εμιράτα, έκατσε για 5 χρόνια, δεν μπορώ και δεν έχω και ενδιαφέρον για να αξιολογήσω την συγκεκριμένη δουλειά. Το σίγουρο είναι πως λεφτά έβγαλε. Μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν τα τελευταία 3 χρόνια στην Ανβέρπ, που είναι και η πιο πρόσφατη ολοκληρωμένη δουλειά του Μπόλονι, η μοναδική φρέσκια, που να μπορεί να κριθεί, από την ημέρα που έφυγε από την Ελλάδα.

Ανέλαβε την Αντβέρπ το καλοκαίρι του 2017. Η Ανβέρπ είναι ένας ιστορικός σύλλογος, που για δώδεκα χρόνια βρισκόταν στην δεύτερη κατηγορία. Ο Μπόλονι το 2017, την ανέλαβε σαν νεοφώτιστη και την έκανε ξανά μέγεθος. Την πρώτη χρονιά, ο σύλλογος για να μπορέσει να σταθεί η ομάδα στην κατηγορία, έκανε 20 μεταγραφές. Φαινόταν εξαιρετικά δύσκολο, να δέσει η ομάδα, όμως ο Μπόλονι τα κατάφερε και πολύ σύντομα την έκανε ξανά μέγεθος.

Έβαλε μετά από δύο δεκαετίες, ξανά την Αντβέρπ στον ποδοσφαιρικό χάρτη του Βέλγικου ποδοσφαίρου. Την πρώτη χρονιά την έβγαλε 8η και είχε μία πολύ εύκολη παραμονή, την δεύτερη σεζόν την έβγαλε 6η στο πρωτάθλημα και 4η στα πλέι οφ, βγάζοντας την ομάδα του Ευρώπη μετά από 25 χρόνια. Στα προκριματικά του Europa, στον 3ο γύρο απέκλεισε την Πλιζέν κερδίζοντας 1-0 εντός και χάνοντας 2-1 εκτός και στα πλέι οφ αποκλείστηκε από την Αλκμάαρ, έφερε 1-1 εκτός, αλλά έχασε με 1-4 στην ρεβάνς.

\Η ομάδα όμως συνέχισε να εξελίσσεται, η διακοπή την βρήκε ξανά σε θέση Ευρώπης, στην 4η θέση και στον τελικό του κυπέλλου. Η Αντβέρπ κέρδισε τίτλο μετά από 28 χρόνια, με προπονητή όμως τον Κροάτη Ιβάν Λέκο, καθώς λόγω κορονοϊου, ο τελικός έγινε στα τέλη του Αυγούστου. Μιλάμε για μία απόλυτα επιτυχημένη τριετία και αυτή είναι και η τελευταία δουλειά που μπορούμε να κρίνουμε τον Μπόλονι.

Ασφαλώς και στην Αντβέρπ, δεν έλειψαν οι κόντρες. Πιο χαρακτηριστικός ο καβγάς του με τον Μιραλάς. Του είχε ζητήσει να μπει σαν αλλαγή, ο Μιραλάς δεν είχε πολύ όρεξη, γιατί του έκατσε βαρύ που δεν ξεκίνησε, αντάλλαξαν κάποιες κουβέντες και τον έστειλε ο Μπόλονι κατευθείαν στα αποδυτήρια.

"Ήταν ένα μικρό θέμα. Πιθανότατα ήταν απογοητευμένος για το γεγονός πως άρχισε στον πάγκο. Δεν είναι ο μοναδικός παίκτης που δεν παίζει. Έτσι είναι η ζωή του ποδοσφαιριστή και εκείνοι που δεν μπορούν να το διαχειριστούν, θα είναι καλύτερα να αλλάξουν επάγγελμα".

25 ΗΜΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΓΑΝΔΗ

Το να σχολιάσει κάποιος το αποτυχημένο πέρασμα του από την Γάνδη είναι αστείο. Δεν είναι ο Πογιάτος, για να κριθεί από μια δουλειά που διήρκησε ακριβώς 25 ημέρες. Συνέβησαν περίεργα πράγματα. Ο Μπόλονι συμφώνησε στις 20 Αυγούστου, δεν έκανε ούτε προετοιμασία, ούτε είχε συμμετοχή στις μεταγραφές.

Δύο ημέρες μετά την πρόσληψη του, έδωσε το πρώτο του παιχνίδι, απέναντι στην δική του Αντβέρπ, που είχε ήδη κατακτήσει το κύπελλο και το έχασε εκτός έδρας με 1-0. Την δεύτερη αγωνιστική κέρδισε εντός έδρας 1-0 την Μαλίν και την τρίτη έχασε 2-1 από την Εουπέν και απολύθηκε. Δεν υπάρχει δήγμα για να κριθεί.

Είναι δεδομένο πως αυτές τις τρεις βδομάδες, που έκατσε στον πάγκο της Γάνδης, δεν τα βρήκε με τους ποδοσφαιριστές και υπήρξαν δημόσιες τοποθετήσεις εναντίον του.

Ο πρόεδρος το πήρε πάνω του και τον απέλυσε μετά από τρία παιχνίδια, παραμονές του αγώνα με την Ραπίντ. Δεν δικαιώθηκε, η Γάνδη πέρασε την Ραπίντ, αλλά στην συνέχεια αποκλείστηκε από την Ντιναμό Κιέβου και στο πρωτάθλημα το ρεκόρ της είναι 3-0-5 και βρίσκεται στην 12η θέση.

ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ

Μεγάλο το κείμενο, αλλά μιλάμε για προπονητή, με καριέρα 26 χρόνων. Από την εξιστόρηση της καριέρας του, προκύπτει πως όπου του δόθηκε χρόνος για να δουλέψει, έφερε επιτυχίες. Στην τακτική του ο Μπολόνι είναι ευέλικτος, βασικό σύστημα το 4-2-3-1, αλλά δεν διστάζει όταν χρειάζεται να καταφύγει και σε πιο συντηρητικές λογικές.

Δουλεύει δεδομένα καλύτερα με εξελίξιμους ποδοσφαιριστές παρά με φτασμένους. Είναι πολύ καλός στο να αξιολογεί το ταλέντο στους νέους ποδοσφαιριστές και γνωρίζει πώς να τους βοηθά να το αναδεικνύουν και να βοηθά την καριέρα τους. Δεν διστάζει να έρχεται σε ρήξη, ούτε με παράγοντες, ούτε με ποδοσφαιριστές του. Το κακό είναι πως όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά, επηρεάζει σημαντικά τον τρόπο δουλειάς του. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο.