Η ΑΕΚ το τελευταίο διάστημα έχει συρρικνωθεί σε έναν δικό της μικρόκοσμο. Δεν προσελκύει τον κόσμο της, δεν είναι ελκυστική για να ασχοληθεί κάποιος ουδέτερος μαζί της. Βγάζει μία μιζέρια που δεν σου δίνει πάτημα να ασχοληθείς με τα προβλήματα της.

Στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό, στον ΠΑΟΚ ακόμα, υπάρχει ενδιαφέρον, οι ομάδες τους έχουν τα προβλήματα τους, υπάρχει γκρίνια, διεργασίες που πότε βρίσκονται στο παρασκήνιο και πότε στην επιφάνεια. Η ΑΕΚ μοιάζει αυτήν την εποχή να μην απασχολεί κανέναν.

ΤΟ "ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ" ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΡΑΞΗ

Μία ομάδα που επέστρεψε με προσδοκίες, που ξεκίνησε την προσπάθεια της με το σλόγκαν "ερχόμαστε", μα δεν προσπάθησε καν να το υλοποιήσει.

Το πλάνο αποδείχτηκε πως δεν ήταν για να γίνει πράξη το "ερχόμαστε" άμεσα. Στην διαδρομή βρέθηκε ένας προπονητής, που πέτυχε να τρέξει τον χρόνο πιο γρήγορα. Να πάρει αποτελέσματα που και σε ποσοστό επιτυχίας ήταν μεγαλύτερα από ότι μπορούσε να πετύχει η ΑΕΚ, αλλά και να βρει τρόπο να επιβληθεί στα εγχώρια ντέρμπι.

Ο ΠΟΓΕΤ ΕΚΑΝΕ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΚΑΙ ΔΕΧΟΤΑΝ ΚΡΙΤΙΚΗ

Εκείνη την εποχή μου έκανε μεγάλη εντύπωση που δεν εκτιμήθηκε από τους ρεπόρτερ της ΆΕΚ η δουλειά Πογέτ. Μερικά πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα χωρίς να τα έχουμε κατακτήσει. Γίνεται και με τις γυναίκες, υπάρχουν άνδρες που επειδή έριξαν στο κρεβάτι μία γυναίκα την θεωρούν κτήμα τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν κάνει κάτι για να πετύχουν να είναι πραγματικά δική τους. Στην ΑΕΚ θεώρησαν ακόμα και πολύ αξιόλογοι συνάδελφοι που βρίσκονται κοντά στην ομάδα, που κάνουν το ρεπορτάζ, πως είναι φυσιολογικό να κερδίζει στην σειρά Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκό.

Πως είναι φυσιολογικό να περνάει η ΑΕΚ με το ρόστερ που είχε δημιουργηθεί με νίκες από τις έδρες των μικρομεσαίων ομάδων της χώρας. Ο Πογέτ μάλιστα όχι μόνο δεν έπαιρνε τα εύσημα που αναλογούν σε έναν προπονητή που έκανε υπέρβαση, αλλά δεχόταν και κριτική, που δεν μπόρεσε να συνδυάσει αποτελέσματα με θέαμα. Χωρίς να λογαριάζουν το ρόστερ που έχει δημιουργηθεί και από πού ερχόταν η περσινή ΑΕΚ.

ΛΕΙΠΕΙ ΦΕΤΟΣ ΕΝΑΣ ΠΟΓΕΤ

Βάζω σαν παράδειγμα την ΑΕΚ του Πογέτ για να εξηγήσω τι λείπει αυτή την στιγμή από την ΑΕΚ. Για να είναι η ΑΕΚ δεύτερη, καθώς βγάζοντας εκτός κουβέντας τον Ολυμπιακό, δεν έχει να συναγωνιστεί κανέναν μεγαθήριο, αλλά επίσης προβληματικές ομάδες. Λείπει όμως αυτό που έδινε στην ομάδα ο Πογέτ: πάθος, σκληράδα μέσα από τις τακτικές του και καλή διαχείριση όταν η ΑΕΚ έπαιρνε προβάδισμα στο σκορ. Γελάω γιατί θυμάμαι που δεχόταν ο άνθρωπος κριτική όταν για να κρατήσει αποτελέσματα με μικρές ομάδες κλείδωνε τα παιχνίδια με τρίτο στόπερ.

Αναρωτιέμαι, τελικά έπρεπε να βάζει τρίτο στόπερ ο Πογέτ για να εξασφαλίζει τις νίκες η όχι; Η απάντηση δίνεται από τα ίδια τα αποτελέσματα. Η ΑΕΚ με τον Μοράις στον πάγκο δεν μπορεί να κρατήσει νίκες, επειδή ο Πορτογάλος δεν έχει την κυνικότητα στο κοουτσάρισμα.

ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ

Το παιχνίδι με τον ΠΑΣ ήταν ιδιαίτερο. Εύκολα μπορεί κανείς να το αφήσει λέγοντας πως έτυχαν αναποδιές, έπαιξε με παίκτη λιγότερο από μία ανόητη αποβολή του Αραβίδη. Εύκολα μπορείς να βρεις δικαιολογίες, αλλά στην πραγματικότητα με τον ΠΑΣ είδαμε κάτι που έχει ξανασυμβεί με Ατρόμητο και Κέρκυρα και φοβάμαι πως θα ξανασυμβεί. Άλλωστε την επανάληψη την είδαμε και στον ίδιο τον αγώνα με τον ΠΑΣ. Η ΑΕΚ βρήκε ένα τυχερό γκολ και αντί να το κλειδώσει δέχθηκε δύο τέρματα στις καθυστερήσεις.

ΚΑΝΕΙΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ

Μου κάνει εντύπωση η ευκολία που μόνιμα γίνετε αλλαγή ο Πατίτο Ροντρίγκες. Είναι με διαφορά ότι πιο ποιοτικό διαθέτει η ΑΕΚ. Ο μοναδικός που μπορεί να προσφέρει το απρόβλεπτο. Ακούω συνέχεια, την καραμέλα ότι φεύγει από την θέση του. Μα τις περισσότερες φορές αν δεν φύγει ο Πατίτο από τα πλάγια για να πάρει μπάλα και να τρέξει μαζί της, η ΑΕΚ δεν μπορεί να δημιουργήσει το παραμικρό. Πολλές φορές επειδή δεν ξέρεις να διαχειριστείς ένα πλεονέκτημα το κάνεις να μοιάζει με αδυναμία και στην προκειμένη περίπτωση αυτό συμβαίνει με τον Πατίτο και την ΑΕΚ.

O Aργεντινός παρότι είναι πάντα μία μόνιμη απειλή, περνά με ευκολία τον αντίπαλο του, τρέχει την μπάλα, δημιουργεί ρήγματα, έχει 4 ασίστ στο πρωτάθλημα και πολλές άλλες που δεν τις τελείωσαν σωστά οι συμπαίκτες του, γίνεται μόνιμα αλλαγή. Μόνο το παιχνίδι της πρεμιέρας με τον Ηρακλή με Κετσπάγια ολοκλήρωσε και με τον Πλατανιά βγήκε στις καθυστερήσεις, σε όλα τα άλλα παιχνίδια όταν ξεκινά είναι είτε η πρώτη, είτε η δεύτερη αλλαγή του Μοράις. Μπορεί να είναι και συμπτωματικό, αλλά είναι και τα μοναδικά παιχνίδια που η ΑΕΚ κέρδισε εύκολα.

Όταν μόνιμα πετάς από την ομάδα, τον ποδοσφαιριστή που μπορεί με μία ενέργεια του να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα, κλείνεσαι πιο εύκολα. Ποδοσφαιριστές σαν τον Πατίτο, που μπορούν να περάσουν με ευκολία τον αντίπαλο τους, να μεταφέρουν την μπάλα, δυσκολεύουν την αντίπαλη άμυνα να πάρει μέτρα. Ο Μοράις μόνιμα τον βγάζει, χάνει μέτρα δέχεται πίεση, δεν βάζει τρίτο στόπερ όπως ο Πογέτ και μετά αναρωτιέται γιατί δέχεται το γκολ.

Σίγουρα, δεν φτάνει για να γίνει πράξη το "ερχόμαστε" μόνο ένας καλύτερος διαχειριστής καταστάσεων από τον πάγκο. Σημειώνω μόνο πως ο Πογέτ ήταν ένα δώρο που δεν κατάλαβαν πόσο σημαντικό ήταν και πως ο Πατίτο είναι ένα επίπεδο πάνω από άποψη ποιότητας από τους υπόλοιπους και η ΑΕΚ δεν έχει στηριχτεί όσο θα έπρεπε πάνω του. Με λίγα πράγματα στην Ελλάδα δεύτερος μπορείς να γίνεις.

Άλλωστε, αν ο Μοράις δεν πέταγε έξω με τον Ατρόμητο τον Πατίτο και αν ο επόπτης είχε σηκώσει την σημαία στον Μαμπουλού η ΑΕΚ θα ήταν και τώρα δεύτερη. Για να διεκδικήσει όμως τίτλο χρειάζεται ένα πιο ορθολογικό πλάνο, εμπιστοσύνη σε προπονητή που αξίζει να πάρει πίστωση χρόνου για να εξελίξει το πλάνο του. Ο Πογέτ ήταν μία τέτοια περίπτωση, ο Μοράις δεν έχει πείσει πως μπορεί να προσφέρει αυτά που χρειάζεται η ΑΕΚ για να βρεθεί σε επίπεδο να κάνει πρωταθλητισμό.