Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου στο Λονδίνο περνάει

Η Άρσεναλ θα είναι τελικά ο αντίπαλος του Ολυμπιακού. Ασφαλώς μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου που θα γίνουν τα παιχνίδια, ενδέχεται να έχουν αλλάξει πολλά.

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΛΙΟΥΝΓΚΜΠΕΡΓΚ

Σήμερα υπάρχει μία δύσκολη πραγματικότητα, την οποία προς το παρόν την διαχειρίζεται ο Λιούνγκμπεργκ. Ονόματα ακούγονται πολλά, φαίνεται πάντως να υπάρχει η πρόθεση από την διοίκηση να τρέξει ένα πλάνο με τον Σουηδό να διαχειρίζεται αυτήν την δύσκολη κατάσταση μέχρι το καλοκαίρι, όπου και θα ενεργοποιηθεί το πρότζεκτ Αρτέτα.

Για να συμβεί όμως αυτό θα πρέπει να καταφέρει να κρατηθεί η ομάδα μέχρι το καλοκαίρι, κάτι που φαίνεται πολύ δύσκολο να συμβεί. Η αλήθεια είναι, πως για την Άρσεναλ η ημερομηνία που θα αγωνιστεί με τον Ολυμπιακό, φαντάζει πολύ μακρινή. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει σε τι κατάσταση θα βρίσκεται εκείνη την εποχή, ποιόν θα έχει προπονητή, ακόμα και τι είδουςποδόσφαιρο θα υπηρετεί.

ΑΠΕΤΥΧΕ ΕΜΦΑΤΙΚΑ

Βλέπεται ο Έμερι απέτυχε εμφατικά, να δώσει στην ομάδα συγκεκριμένη ταυτότητα. Επένδυσε σε ένα αμυντικό δίδυμο που δεν ταίριαξε καθόλου μεταξύ του. Ο Παπασταθόπουλος δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στα μέτρα, που έχει συνηθίσει να παίζει ο Νταβίντ Λουίζ και συνολικά οι δύο τους ποτέ δεν μπόρεσαν να προσφέρουν την ασφάλεια που χρειάζεται μία ομάδα, σε κανένα κομμάτι του παιχνιδιού.

Μόνιμα υπήρχε πρόβλημα όσον αναφορά στην ανασταλτική λειτουργία και για να το κρύψει ο Έμειρι άλλαζε συνέχεια τακτικές και λογικές. Η Άρσεναλ έγινε η μοναδική ομάδα σε υψηλό επίπεδο που δεν είχε ούτε ξεκάθαρη αγωνιστική φιλοσοφία, ούτε τακτική. Το μοναδικό που αποτελούσε κοινό γνώρισμα των παιχνιδιών της, ήταν πως σε κάθε παιχνίδι θα δεχόταν πολλές φάσεις και θα γινόντουσαν πολλά αμυντικά λάθη.

Όλα αυτά στην δεύτερη χρονιά του Έμερι. Έχοντας πίσω του μία σεζόν που κανείς δεν του έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό, ζητώντας του επιτυχίες. Η αποστολή του ήταν να χτίσει και να βάλει την ομάδα σε συγκεκριμένο πλάνο, ώστε με στοχευμένη ενίσχυση την δεύτερη χρονιά να μπορεί να την ανεβάσει επίπεδο. Δεν γινόταν να του συγχωρεθεί πως παρότι συνολικά σπαταλήθηκαν 152 εκ ευρώ για μεταγραφές, η κατάσταση την δεύτερη του χρονιά έγινε χαοτική.

ΝΙΚΟΛΑ ΠΕΠΕ

Στις αποτυχίες του Έμερι για πολλούς μπαίνει προσθετικά και η μεταγραφή του Νικολά Πέπε. Δόθηκαν 80 εκ ευρώ για να αποκτηθεί το "άλογο" της Λιλ, όμως μέχρι σήμερα η απολογισμός είναι απογοητευτικός. Σίγουρα είναι διαφορετικό το γαλλικό από το αγγλικό πρωτάθλημα, όμως ο Νικόλα Πεπέ πέρυσι ήταν ένα φαινόμενο.

Πήρε από το χεράκι, μία ομάδα με τεράστια οικονομικά προβλήματα και την έφερε στην δεύτερη θέση του Σαμπιονά, λύνοντας της όλα της όλα τα θέματα που αντιμετώπιζε. Έβαλε 22 τέρματα, πέτυχε 11 γκολ, κέρδισε 7 πέναλτι από την αδυναμία, των αντίπαλων αμυντικών να τον κρατήσουν. Σε μεγάλο βαθμό ο υπερβολικά φτωχός απολογισμός των μόλις 2 τερμάτων που έχει πετύχει στο πρωτάθλημα, οφείλεται στην προβληματική δουλειά του προπονητή.

Παρότι δόθηκαν πολλά λεφτά για να αποκτηθεί, δεν φρόντισε ο Έμερι να τον αξιοποιήσει σωστά. Σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό παιχνιδιών έβλεπα τηνΆρσεναλ να περιμένει το γκολ, αποκλειστικά από την ταχύτητα και την ικανότητα του Ομπαμεγιάνγκ και ο Πέπε να παίζει σε ένα περιορισμένο χώρο, χαμηλά στα αριστερά.

Σαν να ήταν αυτός υποχρεωμένος να καλύπτει αμυντικές αδυναμίες του Νάιλς. ξεκινούσε τις επιθέσεις από πολύ χαμηλά και έπρεπε να διανύσει ένα ολόκληρο γήπεδο για να γίνει απειλητικός. Οι απαιτήσεις λόγω των χρημάτων που δαπανήθηκαν πολλές και έφθασε στο σημείο να κρίνεται για την τεχνική του κατάρτιση και την αδυναμία του να δημιουργήσει.

Μόνο που η Άρσεναλ, έσκασε 80 εκ ευρώ για να φέρει έναν ποδοσφαιριστή που στην Γαλλία έκανε την διαφορά, παίζοντας πάνω στην τελευταία γραμμή άμυνας των αντιπάλων του. Φυσικά και ο Πέπε, βολεύεται να παίζει στα δεξιά, όχι όμως να θυσιάζεται, λειτουργώντας μόνιμα τόσο συντηρητικά.

ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Όποια συζήτηση όμως και να ξεκινήσεις για την Άρσεναλ, πάντα θα επιστρέψεις στα αμυντικά προβλήματα. Ο Έμερι, δεν κατάφερε να τα λύσει και από ένα σημείο και μετά προσπάθησε να ακολουθήσει ένα πιο συντηρητικό ποδόσφαιρο και να βασιστεί στην αποτελεσματικότητα του Ομπαμεγιάνγκ.

Παρότι ο Γκαμπονέζος φορ ανταποκρίνεται και έχει σημειώσει συνολικά 13 τέρματα, η Άρσεναλ δεν κατάφερε να πετύχει το παραμικρό. Όταν έδινε την μπάλα στον αντίπαλο λύγιζε πιο εύκολα, όταν προσπαθούσε να παίξει γινόταν και πιο ευάλωτη και πιο άναρχη αμυντικά.

Για μένα αυτήν την εποχή, είναι η πιο δύσκολη δουλειά για να πάρει κάποιος προπονητής. Δεν έχει δημιουργηθεί μία βάση, ένα στήριγμα για να κρατηθεί τουλάχιστον στο ξεκίνημα της δουλειάς του και με ψυχολογία να έρθουν τα πρώτα αποτελέσματα, που δίνουν τον απαιτούμενο χρόνο ήρεμης εργασίας.

Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΗΜΙΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ ΠΕΡΝΑΕΙ

Ασφαλώς όλα αυτά, είναι πράγματα που αφορούν το πιο υψηλό επίπεδο ποδοσφαίρου. Ένα ποδόσφαιρο στο οποίο, το φανερό πρόβλημα, μία αδυναμία φροντίζει ο ρυθμός που διεξάγεται ο αγώνας, να αναδειχτεί. Αν το επίπεδο του αγώνα, επιτρέψει στην Άρσεναλ, να παίξει δίχως να πιεστούν οι αδυναμίες της, θα βγάλει αρετές και ατομικό ταλέντο.

Σε ένα υποθετικό σενάριο, ότι θα έπαιζε ο Ολυμπιακός σε αυτές τις ιδανικές συνθήκες που υπάρχουν σήμερα,θα είχε τύχη μόνο μέσα από δική του επιθετικότητα. Και αν για κάτι είμαι σίγουρος, είναι πως ένα ανάλογο ημίχρονο, όπως αυτό που έκανε στο Λονδίνο, είναι ικανό να τηνδιαλύσει. Ο Ολυμπιακός των τριών ημιχρόνων με την Τότεναμ, θα μπορούσε να την περάσει την σημερινή Άρσεναλ. Μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου όμως, δεν αποκλείεται να έχουν αλλάξει πολλά.

Photo credits: Eurokinissi