Δεν υπολόγισε πως η αποστολή που του δίνεται ήταν πολύ δύσκολη. Ανέλαβε μία ομάδα που ξεπέρασε το ταβάνι της την περσινή χρονιά. Το γεγονός πως η ΑΕΚ είχε πάρει πρωτάθλημα, είχε φθάσει στον τελικό του Κυπέλλου για τρίτη χρονιά την σειρά και τα συνδύασε όλα αυτά με μία πετυχημένη ευρωπαϊκή πορεία, είχε ανεβάσει σημαντικά τον πήχη των απαιτήσεων.

ΔΥΣΚΟΛΗ ΑΠΟΣΤΟΛΗ

Πάντοτε είναι επικίνδυνο για έναν προπονητή να αναλαμβάνει μία ομάδα, μετά από μία μη αναμενόμενη επιτυχία. Η ΑΕΚ θα ξεκινούσε την νέα σεζόν, σε ένα πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ να "διψά" για να κατακτήσει το πρωτάθλημα που θεωρεί πως τους στερήθηκε άδικα και φυσικά τον Ολυμπιακό, να θέλει άμεσα να ξαναπάρει αυτά που θεωρεί πως του ανήκουν, τα ηνία στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Δεδομένα λοιπόν, η φετινή χρονιά ήταν πολύ δύσκολη, η ΑΕΚ για να συνεχίσει να κάνει πρωταθλητισμό, ήθελε σημαντική ενίσχυση. Φαινόταν πως το φετινό πρωτάθλημα θα πάει σεπερισσότερους βαθμούς για τον πρωταθλητή από ό,τι το περσινόκαι οι περσινοί βαθμοί, δεν έφταναν ούτε καν για να μείνει μέχρι τέλους στην μάχη του τίτλου. Όλα αυτά δεν βγήκαν στην πορεία, είναι πράγματα τα οποία τα έχω επαναλάβει αρκετές φορές και τα έγραψα την ημέρα που ανακοινώθηκε η συμφωνία των δύο πλευρών.

ΠΗΓΕ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ

Στον προπονητή Μαρίνο Ουζουνίδη δεν φταίει κανένας, την "πάτησε" όπως η πλειοψηφία των Ελλήνων προπονητών. Όταν τους καλεί κάποιος από τους μεγάλους της χώρας, δεν κάθονται να αναλύσουν τα δεδομένα και δεν απαιτούν. Συμφωνούν, λένε πως πιστεύουν στον εαυτό τους και στην πραγματικότητα ελπίζουν σε θαύμα. Λειτουργούν για την επόμενη ημέρα, λες και δεν ξέρουν πως σύντομα αν δεν φέρουν αποτέλεσμα θα πάνε στο ταμείο ανεργίας.

Το πρώτο λάθος λοιπόν του Ουζουνίδη, ήταν που δέχτηκε μία τόσο δύσκολη δουλειά, χωρίς να πάρει εγγυήσεις για την ενίσχυση της ομάδας, χωρίς να επιβάλει τους όρους, που θα είχε περάσει για να συμφωνήσει κάποιος αξιόλογος ξένος προπονητής. Η ΑΕΚ όχι μόνο πήρε πρωτάθλημα με υπερβατική περσινή χρονιά, αλλά έχασε και τους πιο κομβικούς ποδοσφαιριστές της, χωρίς στην πλειοψηφία τους να αντικατασταθούν.

ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΑΣΗΣ

Αν με ενόχλησε κάτι στον Ουζουνίδη εκείνο το διάστημα, είναι πως δεν απαιτούσε,ήταν δηκτικός απέναντι στον Αλαφούζο και παρατηρούσα πως δεν είχε την ίδια στάση. Θυμόμουν πως την επόμενη που τελείωσε η πρώτη του περίοδος στον Παναθηναϊκό, όταν δεν γνώριζε ακόμα τι θα συμβεί και είχε ένα ρόστερ με Μπεργκ, Βιγιαφάνες, Ζέκα, Μολέδο, Εμποκού, Κουρμπέλη, σε συνέντευξη του πίεζε με τον τρόπο του την διοίκηση για μεταγραφές.

Ποτέ δεν κράτησε την ίδια στάση στην ΑΕΚ, ήταν υποχωρητικός. Δεν απαίτησε ενίσχυση για να υπογράψει, δεν όρθωσε ποτέ ανάστημα ακόμα και όταν του έβαλαν στο ψυγείο τρεις ποδοσφαιριστές. Δεν τον κατηγορώ, το καταγράφω σαν πραγματικότητα.

ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Στην πραγματικότητα κατανοώ τον λόγο που επέλεξε να κάνει υπομονή και δεχόταν τα πράγματα ως έχουν. Καταλαβαίνω την δυσκολία που έχουν οι Έλληνες προπονητές. Θυμάμαι μία συνάντηση που είχα με έναν Έλληνα προπονητή πρώτης γραμμής. Μου έκανε πολλά παράπονα για τον τρόπο που διοικείται η ομάδα που εργαζόταν, άκουσα ακραία πράγματα και τον είχα ρωτήσει γιατί δεν παραιτείται. Μου ανέφερε πως ο μάνατζερ του, του είπε πως αν το κάνει αυτό είναι τελειωμένος. Δεν θα ξαναδουλέψει ποτέ σε κάποιον από τους μεγάλους. Η ατάκα που του είχε πει, ήταν πως από Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ δεν φεύγεις, σε διώχνουν.

Δεν φεύγεις δεν τα σπας μαζί τους, γιατί έχεις λίγες επιλογές. Η αλήθεια είναι πως ένας Έλληνας προπονητής έχει λίγα περιθώρια. Δεν έχει πόρτες. Αν έχει καλό όνομα και γλιτώσει την σαπίλα και τα στησίματα των μικρότερων κατηγοριών, θα ξεκινήσει ομάδα που θα λειτουργεί σαν "δορυφόρος". Στην συνέχεια θα γυρνά ο ίδιος από ομάδα σε ομάδα, ελπίζοντας πως θα του "κάτσει" μία καλή δουλειά και θα του ανοίξει η πόρτα να πάει σε έναν από τους μεγάλους.

Αυτό το άλμα περιμένει για χρόνια, αυτό είναι το όνειρο, το "ταβάνι" του Έλληνα προπονητήκαι όταν φτάσει να βρίσκεται σε αυτήν την θέση, δεν νοιώθει πως έχει το δικαίωμα να το παίξει και σκληρός διαπραγματευτής. Για να το κάνουμε συγκεκριμένο, η ΑΕΚ για τον Ουζουνίδη, ήταν η καλύτερη δουλειά που είχε αναλάβει σε όλη του την καριέρα, δεν μπορούσε να την βάλει σε ρίσκο, με απαιτήσεις και ορθώνοντας ανάστημα σε περιπτώσεις που χρειαζόταν.

Να θυμίσω, πως προσπάθησε από τα μέσα της περασμένης σεζόν, να εκμεταλλευτεί το πως μιλά γαλλικά, τις γνωριμίες που είχε κάνει σαν ποδοσφαιριστής της Χάβρης αλλά και στην συνέχεια της καριέρας του και να βρει δουλειά είτε στην Γαλλία, είτε στο Βέλγιο. Τα πράγματα δεν είχαν πάει όπως υπολόγιζε, ανοιχτές πόρτες δεν βρήκε.

Έχουμε λοιπόν σαν δεδομένο πως με μοναδικό όπλο, "το πιστεύω στον εαυτό μου" πήρε μία πολύ δύσκολη δουλειά. Από εκεί και πέρα η αλήθεια είναι πως απέτυχε και στα υπόλοιπα κομμάτια. Δεν τον κρίνω για την βαθμολογική απόσταση από τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό, γιατί εξαρχής δεν πίστευα πως μπορεί η φετινή ΆΕΚ να κάνει πρωταθλητισμό. Το έχω γράψει άλλωστε έγκαιρα, τον κρίνω όμως για αυτά που περίμενα να προσφέρει στην ΑΕΚ.

ΑΡΓΗΣΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ

Απέτυχε εκεί που υπολόγιζα πως είναι σε θέση να δείξει έργο. Πέρα από ένα μικρό διάστημα στο ξεκίνημα της σεζόν, δεν κατάφερε να κάνει την ΑΕΚ να παίξει καλό ποδόσφαιρο. Δεν δημιούργησε μία ποδοσφαιρική πρόταση που μέσα σε αυτή να εξελίσσεται η ομάδα. Το αρχικό αγαπημένο του σχέδιο δεν βγήκε.

Η τακτική που αγαπά και πιστεύει με τα δίδυμα σε όλες τις γραμμές και τους δημιουργούς από τα άκρα, στην ΑΕΚ δεν λειτούργησε και ο ίδιος άργησε να αντιδράσει και να αλλάξει την ομάδα του κατεύθυνση. Πιθανότατα, να έσωζε την δουλειά του αν έπαιρνε νωρίτερα την απόφαση να πάει σε σχηματισμούς που ταιριάζουνστους ποδοσφαιριστές του.

ΦΟΒΙΚΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ 3-5-2

Στο 3-5-2 πήγε, όταν είχε παρθεί η απόφαση να απομακρυνθεί στο επόμενο αποτέλεσμα. Ο ίδιος ζούσε με φόβο και δεν δούλευε τα πράγματα που θα βοηθούσαν την ομάδα περισσότερο. Με τον τρόπο που εφαρμόζεται το 3-5-2 στην χώρα μας, πρόκειται για έναν σχηματισμό ειδικών συνθηκών. Χρειαζόταν ένα εναλλακτικό πλάνο με τετράδα, όπως έκανε και ο Χιμένεθ πέρυσι. Αν και είχε παιχνίδια όπως με Κισσαμικό και Λεβαδειακό, που του έδιναν την δυνατότητα να δουλέψει για παράδειγμα τον ρόμβο, που μοιάζει να ταιριάζει στα θέλω του ρόστερ, δεν το έκανε.

Δεν φρόντισε καν να δώσει ρόλο βασικού στον Κρίστισιτς. Έχει περάσει πάνω από μήνας, ο Σέρβος έχει ποιότητα για να κάνει διαφορά και ο Ουζουνίδης δεν του είχε βρει θέση βασικού, στην καλή του ενδεκάδα. Μοιάζει σαν ένα από τα κουσούρια του να είναι, πως όταν βρίσκει μία ενδεκάδα και κάποιες σταθερές που λειτουργούν, δεν πηγαίνει σε παρεμβάσεις. Έφτιαξε ένα σχήμα, κέρδισε τον ΠΑΣ, πήγαινε συνέχεια με αυτό. Δεν χρησιμοποίησε σε κανένα παιχνίδι επίσημο σχήμα με τετράδα από την αρχή, δεν έκανε στην καλή του ενδεκάδα βασικό τον Κρίστιτσιτς.

Στο τέλος μοιάζει σαν να παραδόθηκε.Επειδή από το ξεκίνημα της σεζόν αναγνώριζα τις δυσκολίες που είχε η δουλειά που ανέλαβε, ποτέ δεν πίστεψα, πως το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι ο προπονητής της. Λάθη έκανε, αλλά δεν έβλεπα μία ομάδα, ένα ρόστερ που θα αλλάξει ο προπονητής και θα πετάει. Πίστευα κιόλας πως τα λάθη που έγιναν και από πλευράς διοίκησης του έδιναν το δικαίωμα ακόμα μίας ευκαιρίας και η πληροφόρηση μου λέει πως το ίδιο πίστευαν και στην διοίκηση.

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Η απογοήτευση ήρθε στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ. Εκεί κατάλαβα, πως το πράγμα δεν δένει, ο άνθρωπος είναι απογοητευμένος, έχει χάσει πίστη, όρεξη, τα οποία τον έχουν οδηγήσει αστό να αλλοιωθούν και τα ποδοσφαιρικά του πιστεύω. Περισσότερο από την άθλια εικόνα, μίας ομάδας να παίζει συνεχώς με σέντρες, με ενόχλησε το γεγονός πως φάνηκε πως ήταν επιλογή προπονητή.

Υπήρξε ένας συνδυασμός πραγμάτων που οδηγεί σε αυτό το συμπέρασμα. Ο ρεπόρτερ του αγωνιστικού χώρου, συνεχώς μας έλεγε πως ο Ουζουνίδης πιστεύει πως η επόμενη σέντρα, θα φέρει ευκαιρία. Στο τέλος του αγώνα και ενώ ο περισσότερος κόσμος στο γήπεδο έπαθε αυχενικό, ο ίδιος δήλωσε πως "παίξαμε καλά" και στην συνέντευξη τύπου πως "βγάλαμε πράγματα".

Πραγματικά, δεν θυμάμαι άλλο προηγούμενο, ομάδα να έχει διαχειριστεί τόσο άσχημα τον παίκτη παραπάνω. Εκτός του γκολ, να μην έχει κάνεικαθαρή ευκαιρία παίζοντας 65 περίπου αγωνιστικά λεπτά με αριθμητικό πλεονέκτημα και ο προπονητής να μην δείξει πουθενά την ενόχληση του. Ήταν ξεκάθαρα ένα δείγμα ανθρώπου που έχει χάσει την πίστη του, την όρεξη του, οπότε κατάλαβα πως το τέλος είναι υποχρεωτικό.

ΑΠΕΤΥΧΕ, ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Ο Ουζουνίδης, απέτυχε, αυτό δεν σημαίνειπως είναι κακός προπονητής. Ίσως θα πρέπει να του γίνει μάθημα και να διαβάζει καλύτερα τα δεδομένα που υπάρχουν, να αξιολογεί τις συνθήκες και να αποφασίζει με γνώμονα την λογική και όχι το αν πιστεύει η όχι στον εαυτό του. Το κακό για αυτόν είναι πως οι δουλειές στην Ελλάδα είναι περιορισμένες και θα πρέπει να κάνει υπομονή ώστε να βρει μία δουλειά που δεν θα τον κατεβάζει επίπεδο.

Στον Παναθηναϊκό με τον Αλαφούζο δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει. Στον Ολυμπιακό ο Μάρτινς τα πηγαίνει υπέροχα, αλλά σε κάθε περίπτωση έκλεισε μία φορά και τον έκοψε ο κόσμος οπότε δεν φαίνεται εύκολο. Μία πόρτα ανοιχτή είχε στον ΠΑΟΚ, αλλά το αποτυχημένο του πέρασμα από την ΆΕΚ του έχει κοστίσει σε πόντους.

Υπάρχει πάντα το παράθυρο της Κύπρου αλλά η λογική λέει πως προς το παρόν θα χρειαστεί να οπλιστεί με υπομονή, ώστε να κάνει την καλύτερη επιλογή για την συνέχεια της καριέρας του. Είναι ένας προπονητής που έχει δείξει, ότι είναι σε θέση να κάνει επιτυχημένες δουλειές, είναι άνθρωπος που δουλεύει πάνω σε ένα ποδόσφαιρο που πιστεύει καιβγάζει παίκτες. Δυστυχώς το Ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν βοηθά τους προπονητές να εξελιχτούν σε όλα τα επίπεδα και να είναι ολοκληρωμένοι.