Ο Παναθηναϊκός είχε δικαιολογίες, η ΑΕΚ όχι...

Παρακολουθήσαμε ένα ντέρμπι πολύ χαμηλής ποιότητας. Το επίπεδο του ποδοσφαίρου που παρουσίασαν οι δύο ομάδες πρέπει να απασχολήσει τις διοικήσεις τους. Αυτό το θέαμα δεν βλέπεται, δεν είναι ελκυστικό. Παναθηναϊκός και ΑΕΚ έφτασαν στο σημείο να μην μπορούν σε μεταξύ τους ντέρμπι να γεμίσουν ούτε ένα μικρό γήπεδο όπως η Λεωφόρος Αλεξάνδρας, έφθασαν στο σημείο να μην μπορούν σε 90 λεπτά να δημιουργήσουν μία ορθόδοξη επίθεση.

Το θέαμα που παρουσίασαν οι δύο μεγάλες ομάδες της πρωτεύουσας ήταν αποκρουστικό. Και δείχνει το έλλειμμα δουλειάς και πλάνου που υπήρχε από το καλοκαίρι. Στον Παναθηναϊκό τουλάχιστον έχουν αλλάξει πορεία και έχουν σαν δικαιολογία τις πολλές απουσίες, στην ΆΕΚ όμως δεν μπορώ να καταλάβω τι περιμένουν.

Δεν φθάνει μόνο να ανατρέψεις την ΕΠΟ

Η ομάδα της ΑΕΚ είναι ακυβέρνητη, πηγαίνει χωρίς προπονητή και φωνάζει πως δεν μπορεί με την υπάρχουσα κατάσταση να μπει στην πρώτη 5άδα. Το να μην μπει 5άδα η ΑΕΚ, είναι ντροπή, αλλά και το λιγότερο. Το κακό είναι πως μία προσπάθεια που ο κόσμος της ΆΕΚ την έβλεπε πολύ ζεστά, γρήγορα αποδεικνύεται κατώτερη των προσδοκιών. Μοιάζει σαν να υπάρχει έλλειψη οράματος ή αυτοπεριορίζεται στο "να ανατρέψουμε την ΕΠΟ".

Μόνο που τις τελευταίες αγωνιστικές αποδεικνύεται πως αυτό δεν φτάνει. Είναι συνεχόμενα τα παιχνίδια που ο Ολυμπιακός δεν ευνοείται, μάλιστα φέτος κάνει με τους μικρούς πιο εύκολα γκέλες από ότι τα περασμένα χρόνια, αλλά βλέπουμε πως το γεγονός αυτό κανέναν ρόλο δεν παίζει. Εδώ η ΑΕΚ βρίσκεται σε ένα επίπεδο, που φαντάζει αδύνατον να πάρει τα παιχνίδια που κερδίζουν ο Πανιώνιος και η Ξάνθη. Οι ομάδες των Μιλόγεβιτς και Λουτσέσκου κάνουν συνεχόμενες νίκες σε έδρες που δεν μπορεί η ΑΕΚ να περάσει.

Ούτε μια συνεργασία

Χθες η εικόνα ήταν αποκρουστική. Ο Παναθηναϊκός ήταν γεμάτος απουσίες. Βάσει αρχικής σύνθεσης, περίμενε μια ΆΕΚ που θα μπορέσει να βγάλει μία επιθετικότητα. Στα χαρτιά είχε στην αρχική ενδεκάδα 4 μεσοεπιθετικούς που ξέρουν μπάλα. Αϊντάρεβιτς, Μάνταλος, Χριστοδουλόπουλος, Πατίτο. Με εξαίρεση τον Αιντάρεβιτς, οι άλλοι τρεις έχουν την δυνατότητα να τρέξουν και μαζί της. Κι όμως, δεν δημιούργησαν σε ροή αγώνα μία φάση. Δεν έβγαλαν μία ρημάδα συνεργασία. Απορώ με ποιο θράσος ζητάνε να πληρώσει ο κόσμος εισιτήριο για να παρακολουθήσει μία ομάδα που δεν είναι ικανή να πετύχει το παραμικρό. Άμυνα δεν παίζει, δημιουργία και ανάπτυξη δεν υπάρχει, ούτε φυσική κατάσταση. Το μόνο που μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός ήταν μεγάλες μπαλιές και όμως αυτές έφταναν, για να βρει καθαρές ευκαιρίες.

Το κοινό Μοράις με Στραματσόνι

Είναι δεδομένο πως ο Μοράις απέτυχε. Εχει έχει μείνει περισσότερο από ότι θα έπρεπε. Άλλωστε ο Πορτογάλος είχε ένα κοινό με τον Αντρέα Στραματσόνι: κανένας από τους δύο δεν είχε πίσω του μία καλή δουλειά, που να την βλέπεις και να σε κάνει να πιστεύεις πως αξίζει να τους δώσεις τις τύχες της ομάδας σου. Ήταν μία απόφαση αιφνιδιαστική και για τον ίδιο, καθώς δεν είχε σαν πρώτος προπονητής, ένα βιογραφικό που να τον έκανε κατάλληλο για αυτή την δουλειά.

Πίστεψαν πως όλα είναι εύκολα

Στην ΆΕΚ έκανε κακό το περσινό Κύπελλο. Τους έκανε να πιστέψουν πως όλα είναι εύκολα. Θα σκέφτηκαν: "Από την στιγμή, που με την ομάδα της Β' Εθνικής και με Μανωλά προπονητή, μπορώ να κάνω το 3x3 στα ντέρμπι και να πάρω Κύπελλο, όλα θα είναι εύκολα". Αν όμως υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον για να επιτύχουν, η φετινή σφαλιάρα θα αποτελέσει καλό σύμβουλο. Γιατί τους δίνεται η ευκαιρία και το μάθημα να καταλάβουν πως η παρουσία του Δημήτρη Μελισσανίδη και μόνο, δεν εξασφαλίζει την επιτυχία. Χρειάζονται άνθρωποι με τεχνογνωσία και πλάνο προς εφαρμογή. Η ΑΕΚ πέτυχε πέρυσι, γιατί έβαλε στην Β' Εθνική σχέδιο που της βγήκε στη συνέχεια. Και όταν χρειάστηκε έναν προπονητή να την κάνει πιο σκληρή και να της βάλει μέταλλο, βρήκε τον Πογιέτ. Το καλοκαίρι όμως αντί να έρθει στο πλάνο η εξέλιξη για να μπορέσει να είναι ανταγωνιστική στους στόχους της, βγήκε η πρίζα.

Προσπάθησε να κερδίσει με 1-0

Πάμε τώρα στον Παναθηναϊκό. Είναι άσχημη η εικόνα του. Ο σύλλογος έχει μικρύνει, αλλά τουλάχιστον αυτή την φορά υπάρχουν δικαιολογίες και βλέπεις πως έχουν μπει μέσα άνθρωποι που παλεύουν. Αυτή την περίοδο ο Ουζουνίδης παλεύει με 12 ποδοσφαιριστές. Κάποιους δεν τους πιστεύει, αλλά τους βάζει, γιατί δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Βάσει των απουσιών και των διαθέσιμων επιλογών, το καλύτερο που θα μπορούσε να πετύχει η ομάδα του, είναι να οδηγήσει το ντέρμπι σε συνθήκες νίκης με... μισό-μηδέν. Αυτό ακριβώς έγινε. Τακτικά, οι Λουντ - Κουρμπέλης πήγαν καλά στο αμυντικό κομμάτι. Αμυντικό πρόβλημα είχε μόνο το αρχικό άγχος του 19χρονου Ευαγγέλου και την αδυναμία του να ελέγξει στο πρώτο μέρος τα στημένα της ΑΕΚ. Φάση σε ροή αγώνα δεν δέχτηκε και ούτε συνεργασίες επέτρεψε. Για να είμαστε ειλικρινείς, ήταν συνδυασμός: Κάποιοι παίκτες του δούλεψαν τακτικά καλά και ο αντίπαλος αδυνατούσε να κάνει συνεργασίες.

Βαθιές, μπαλιές προς το επιθετικό δίδυμο

Οι επιλογές επίθεσης συγκεκριμένες. Από τον άξονα δυνατότητα υπήρχε μόνο για μεγάλες μπαλιές, καθώς οι Λουντ, Κουρμπέλης δεν έχουν ικανότητα στην μεταφορά μπάλας και η επιλογή για 4-4-2 με Λέτο δίπλα στον Μπεργκ στερούσε έναν συνδετικό κρίκο και αύξανε την πίεση στους αντίπαλους στόπερ. Μεγάλες μπαλιές, από τον άξονα, ατομική Βλαχοδήμου, όβερλαπ του Χουλτ και κάποια έμπνευση του Βιγιαφάνες. Αυτά ήταν όσα μπορούσαν να βγάλουν οι ποδοσφαιριστές του Ουζουνίδη. Ήταν τόσο εύκολο να περιοριστεί η ανάπτυξη της ΑΕΚ και τόσο προβληματική η λειτουργία των Λαμπρόπουλου, Κολοβέτσιου, που αυτά τα στοιχειά έφταναν για να πετύχει ο Παναθηναϊκό τον στόχο του και να πάρει το παιχνίδι στο 1-0.

Νωθρός ο Μπεργκ, παλεύει αλλά δεν μπορεί ο Λέτο

Η άμυνα της ΑΕΚ χάρισε καθαρές φάσεις στον Παναθηναϊκό, χωρίς να μπορεί από μόνη της η ομάδα του Ουζουνίδη να της εκμεταλλευτεί. Το γκολ δεν ήρθε, γιατί στο 56ο λεπτό ο Βιγιαφάνες έχασε την ευκαιρία του αγώνα. Ο Λέτο δεν έχει την ικανότητα να καλύψει την απόσταση που χρειάζεται για να τελειώσει μία αντεπίθεση και ο Μπεργκ δεν ήταν ποτέ σε εγρήγορση. Δεν ξέρω τι του φταίει του Μπεργκ μπορεί οι συνεχόμενες αποτυχίες του κλαμπ να τον έχουν ξενερώσει, όμως είναι νωθρός. Το επιθετικό δίδυμο του Παναθηναϊκό το αποτελούσε ο μαχητής Λέτο, που πάλευε - αλλά δεν μπορούσε και ο Μπεργκ που μπορούσε, αλλά δεν έδινε μάχη. Έμοιαζε σαν να μην ενδιαφερόταν για το πού θα πάει η μπάλα, έπρεπε πρώτα να φτάσει σε αυτόν και στην συνέχεια να αποφασίσει να κάνει κίνηση.

Μασούντ ή κοινοτικός

Δεν χρειάζεται να επαναλαμβανόμαστε, αυτή την εποχή είναι αστείο να κάνει κάποιος κριτική στον Ουζουνίδη. Απουσίαζαν 6 βασικοί ποδοσφαιριστές. Οι Ζέκα, Μολέδο, Κουλιμπαλί, Κουτρουμπής, Εμποκού, Γουακάσο, ενώ η ομάδα φωνάζει πως θέλει ενίσχυση. Είναι σίγουρο πως θα γίνει κίνηση για ποδοσφαιριστή που θα παίζει κοντά στον Μπεργκ, θα έχει το γκολ και καλή κοντινή μεταβίβαση. Από την Ελλάδα πρώτος στόχος ήταν από την αρχή ο Μασούντ. Από την στιγμή που δεν ξεκαθαρίζει το θέμα με τον Ιμπάρμπο, στον Παναθηναϊκό ψάχνουν να βρουν άκρη με κάποιον κοινοτικό. Εξετάζουν πολλούς ποδοσφαιριστές και αναζητούν τον κατάλληλο, που να μπορεί και οικονομικά να τον καλύψει η διοίκηση. Πιο αυστηρή κριτική για την δουλειά του Ουζουνίδη, θα γίνει από τα μέσα Φεβρουαρίου και μετά.

Έμαθε τουλάχιστον να κρατάει το μηδέν

Με το ρόστερ που έχει τώρα στα χέρια του, το μόνο που θα μπορούσε να κάνει, είναι παρουσιάσει μία δεμένη ομάδα, που να ξέρει να καλύπτει τις αδυναμίες της, που δεν θα δέχεται εύκολα φάσεις και θα παλεύει για να κερδίζει στο 1-0. Το έχει πετύχει σε 3 παιχνίδια. Τα δύο τα έφερε στο 0-0 (στην Λάρισα και με ΑΕΚ) και το άλλο το έχασε στα Χανιά από τον Πλατανιά. Λογική συγκομιδή. Είναι σημαντικό για τον Παναθηναϊκό, ότι έμαθε να κρατά το μηδέν. Αν έρθει βελτίωση, θα τον ωφελήσει πολύ αυτό στο μέλλον. Επίσης, είναι σπουδαίο ότι σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα το νέο τεχνικό επιτελείο έβγαλε στην επιφάνεια έναν ποδοσφαιριστή για το μέλλον του Παναθηναϊκού. Πολύ νωρίς βγαίνουν ευεργετικές συνέπειες από το ξεσκαρτάρισμα. Έφυγαν "παλτά" και δόθηκε χώρος για να αναδειχθούν παιδιά με ταλέντο από τις Ακαδημίες του συλλόγου.