Όποιος διάβασε το κείμενο της Τρίτης (29/1), θα διαπίστωσε πως το παιχνίδι στο Αγρίνιο ήταν μία συνέχεια των όσων γράψαμε. Ο Γιώργος Δώνης έκανε αυτό που όριζε η στιγμή, η λογική, αλλά και που ταιριάζει στην ομάδα του. Επέστρεψε στις αρχές που ο ίδιος έβαλε στο ξεκίνημα της περιόδου, στην ποδοσφαιρική λογική που μία άπειρη ομάδα μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα.

ΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΟΣ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Ο εποικοδομητικός φόβος επέστρεψε και ο Παναθηναϊκός πήγε στο Αγρίνιο θωρακισμένος. Με ενδεκάδα και τη λογική των ντέρμπι. Τριάδα στην άμυνα, με τον Κουλιμπαλί δεξιό στόπερ, μικρές αποστάσεις, λιγότερη κατοχή, προσπάθεια για πιο γρήγορες και άμεσες επιθέσεις.

Ασφαλώς και υπήρξαν δυσκολίες, ο Παναθηναϊκός δεν εντυπωσίασε με την εμφάνιση του, όμως ήταν σωστός. Με βάση τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί, έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε για να φύγει νικητής απ' αυτήν την αναμέτρηση.

ΜΕ ΔΙΑΤΑΞΗ 3-4-3 ΤΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ

Όλες οι τακτικές έχουν πλεονεκτήματα και αδυναμίες. Το 3-4-3 σου δίνει με την τριάδα στην άμυνα καλύτερη αμυντική θωράκιση και το δικαίωμα να αμυνθείς με αυτοπεποίθηση σε χαμηλά μέτρα. Σου δίνει το δικαίωμα με την επιθετική τριάδα να μπορέσεις να πιέσεις καλύτερα την αρχική ανάπτυξη του αντιπάλου σου απ' ότι στο 3-5-2 και να απλώσεις καλύτερα την επίθεση σου.

Έχει όμως και την αδυναμία: αν δεν κρατήσουν μπάλα οι δύο παίκτες που παίζουν στα άκρα της επίθεσης και αν δεν μπορέσουν να συγκλίνουν και να βοηθούν σημαντικά τους δύο κεντρικούς χαφ, βοηθώντας και τα μπακ με αυτόν τον τρόπο να κερδίσουν μέτρα, δημιουργείται σημαντικό πρόβλημα στην κατοχή μπάλας. Μοιάζει σαν να παίζεις με λιγότερους παίκτες στον άξονα και οι δύο κεντρικοί χαφ στην κατοχή μπάλας απομονώνονται.

ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΣΕ ΧΑΜΗΛΑ ΜΕΤΡΑ

Όλα αυτά τα στοιχεία εμφανίστηκαν στο Αγρίνιο. Ο Παναθηναϊκός λειτούργησε με αυτοπεποίθηση χαμηλά, στην δεξιά του πλευρά ο Κουλιμπαλί έχει βρει τον ρόλο που του επιτρέπει να βγάλει όλα του τα προσόντα. Έχει μάθει πολύ καλά τον ρόλο του δεξιού στόπερ σε τριάδα, κάλυψε και τις αμυντικές αδυναμίες του Γιόχανσον και όποτε χρειάζεται δίνει μέτρα στην ομάδα του. Ο Κολοβέτσιος, έχοντας δύο παίκτες δίπλα του και σε μία σεζόν που του έχει δημιουργήσει αυτοπεποίθηση, μπόρεσε και είχε καίριες αντιδράσεις.

Από την στιγμή που τα μέτρα μίκρυναν και ο Μαυρομάτης είχε περιορισμένο χώρο να ελέγξει, έδειξε τους λόγους που τον εμπιστεύεται ο Δώνης. Αποτελεσματικός σε διαγώνιες καλύψεις, έβγαλε με άνεση την πλευρά μαζί με τον Ινσούα, επιτρέποντας στον Αργεντινό να μένει ψηλά. Ήταν πολλές φορές που, εκμεταλλευόμενος πως υπήρχε κάλυψη πίσω του, πίεσε ψηλά και δεν επέτρεψε στον αντίπαλό του να κερδίσει την μπάλα και να κάνει περιστροφή. Έβγαινε πρώτος σε προσπάθεια με πλάτη αντιπάλου του.

Για τον Μαυρομάτη τα έχουμε πει πολλές φορές. Είναι εξαιρετικά σπάνιο έως αδύνατον να επενδύσεις σε 20 ετών στόπερ και να μην πληρώσεις την αδυναμία του. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για επιλογή που έγινε από ανάγκη. Όταν έχεις να βγάλεις νέο αμυντικό, κοιτάζεις τα προσόντα και τις αδυναμίες του και όχι τα λάθη του.

ΕΥΚΟΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ ΜΠΑΛΑΣ

Το πρόβλημα, ειδικά μέχρι να έρθει το γκολ του Μπουζούκη, ήταν στην κατοχή μπάλας. Οι Μπουζούκης, Χατζηγιοβάννης δεν μπόρεσαν παίζοντας πιο ψηλά από τους δύο κεντρικούς χαφ, να λειτουργήσουν με τη συχνότητα που έπρεπε σαν επιπλέον χαφ, δεν πρόσφεραν στήριγμα στους Κάτσε, Κουρμπέλη και ειδικά ο σκόρερ Μπουζούκης έκανε λάθη.

Υπενθυμίζω, πως είχαν δύσκολη αποστολή και πολύπλευρο ρόλο. Ρόλος που τους κρατάει ψηλά, τους δίνει το δικαίωμα να φύγουν στην πλάτη της άμυνας ή ακόμα να κλέψουν μία μπάλα ψηλά και είτε με ένα μικρό σπριντ, είτε με γρήγορη μεταφορά της μπάλας, είτε με κόψιμο στον χώρο να απειλήσουν, όπως και έγινε στην φάση του γκολ. Όμως τους δημιουργεί και πολλές ευθύνες, που χρειάζεται εμπειρία και παιχνίδια για να μπορέσουν να τις διαχειριστούν.

Έχοντας ένα σημαντικό πακέτο αγώνων να αξιολογήσουμε, ένα από τα στοιχεία που θα πρέπει να διδαχθούν και να δουλέψουν, ώστε να το διορθώσουν τα νέα παιδιά του Παναθηναϊκού, έχει να κάνει με την απώλεια της μπάλας. Είναι πράγματα που μαθαίνονται με την εμπειρία και με την δουλειά, θα πρέπει να εκπαιδευτούν στο πώς να προστατεύουν την κατοχή της μπάλας. Με τον ρυθμό που έχει πάρει το σύγχρονο ποδόσφαιρο, την εξέλιξη στην μετάβαση από την άμυνα στην επίθεση και την ταχύτητα που χτίζονται οι επιθέσεις, είναι μεγάλο πρόβλημα να έχεις εύκολη απώλεια κατοχής.

Ακόμα δεν έχουν αποκτήσει την πείρα, την εμπειρία, ακόμα και την δύναμη και την γνώση για να προστατεύουν την μπάλα. Για μεγάλο διάστημα στο πρώτο ημίχρονο στο Αγρίνιο, το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε ο Παναθηναϊκός ήταν πως είχε εύκολη κάποιες φορές και αδικαιολόγητη απώλεια στην κατοχή της μπάλας. Τον ευνόησε, λοιπόν το προβάδισμα και στην συνέχεια η αποβολή τον ώθησε σε παιχνίδι διαχείρισης και κάλυψης χώρων με μικρότερη κατοχή.

ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΝ ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ Ο ΠΑΝΑΙΤΩΛΙΚΟΣ

Το γεγονός αυτό δικαιούμαι να το επικαλούμαι εγώ, που αναλύω το παιχνίδι και όχι ο Τραϊανός Δέλλας που σαν προπονητής δεν έπρεπε να επιτρέψει να συμβεί.

Ο Παναιτωλικός είναι ομάδα ρυθμού, αν δεν δώσεις χώρους και δικαιώματα για να σε χτυπήσει είτε από τα άκρα, είτε παίζοντας ανάμεσα από τις γραμμές, είναι εύκολο να λυγίσει. Η ομάδα του Δώνη παρουσιάστηκε σκληρή διαβασμένη και δεν έπαθε ανάλογο κάζο με το περσινό, ή όπως πριν δύο μήνες η ΑΕΚ.

Η αλήθεια είναι, πως σε όλο το 90λεπτο η ομάδα του Αγρινίου δεν βρήκε ευκαιρία σε ροή αγώνα, είχε μία στιγμή από σέντρα σε εκτέλεση φάουλ και δεν κατάφερε να δημιουργήσει ούτε μία φάση στο διάστημα που ο Παναθηναϊκός έμεινε με παίκτη λιγότερο.

Είναι άσχημο με την εξέλιξη που υπάρχει στο ποδόσφαιρο να ακούς προπονητή να λέει πως όταν ο αντίπαλος παίζει με παίκτη λιγότερο, κλείνεται πίσω και πολλές φορές τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα.

Αυτή η λογική άνηκε στην φιλοσοφία της περασμένης δεκαετίας, πλέον στην επιθετική ανάπτυξη έχει γίνει επιστημονική δουλειά και οι ομάδες που έχουν παίκτη λιγότερο έχουν σημαντικό αβαντάζ. Ο Παναιτωλικός δεν δούλεψε ώστε να το εκμεταλλευτεί, όπως το ίδιο έπαθε και ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι με την ΑΕΛ. Προπονητής πάντως που είδε την ομάδα του να παίζει με παίκτη παραπάνω και στο συγκεκριμένο διάστημα δεν έφτιαξε ούτε μία ευκαιρία, δεν δικαιούται να είναι ευχαριστημένος, ούτε να υποστηρίζει πως άξιζε η ομάδα του καλύτερο αποτέλεσμα.

ΜΙΣΟ- ΜΗΔΕΝ ΚΑΙ ΜΙΚΡΟ ROTATION

Ο Γιώργος Δώνης παρέταξε την ομάδα του στο Αγρίνιο για να πάρει το παιχνίδι με μισό - μηδέν και τα κατάφερε. Αυτήν την εποχή, με τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί, αυτό ήταν το καλύτερο που μπορούσε να κάνει ο Παναθηναϊκός. Ήταν ρεαλιστής, οι παίκτες του έβγαλαν ψυχή, έδειξαν πως ήθελαν πολύ να επιστρέψουν στις νίκες και τα κατάφεραν. Το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό είχε εξελιχτεί σε κομβικό, το Αγρίνιο είχε μετατραπεί σε ένα πολύ σημαντικό σταθμό και ο Δώνης και τα παιδιά του ανταποκρίθηκαν με επιτυχία.

Η φιλοσοφία που πρέπει να ακολουθήσει η ομάδα για να βγάλει αυτό το δύσκολο πρόγραμμα που έχει μπροστά της, να πάρει την 5η θέση και να είναι ανταγωνιστική στα ντέρμπι είναι δεδομένη, από πλευράς τακτικής και συμπεριφοράς. Από εκεί και πέρα πρέπει να γίνει κατανοητό πως τα παιδιά θα βελτιωθούν μαθαίνοντας μέσα από τα λάθη που θα κάνουν και από εδώ και πέρα το rotation πρέπει να είναι μικρό. Δεν γίνεται να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι, καθώς ο Παναθηναϊκός είναι σε λογική χτισίματος και όσο ανοίγεις την ομάδα, χάνεται η συνοχή και μοιάζει σαν να γκρεμίζονται όσα με κόπο έχουν χτιστεί.