Ο Πογέτ είναι ακριβώς ο προπονητής που χρειαζόταν η Εθνική

Στον πρώτο κύκλο της δουλειάς του ο Γκουστάβο Πογέτ πέτυχε να βάλει τις βάσεις, όσα χρειάζεται η Εθνική ομάδα για να διεκδικήσει στην προκριματική φάση την επιστροφή της στις μεγάλες διοργανώσεις. Κράτησε όλα τα θετικά στοιχεία που είχε δώσει στο σύνολο ο Φαν Σιπ και ήρθε για να προσθέσει κυνικότητα, αλλά και μία πιο καθαρή προπονητική πινελιά στην διαχείριση των αγώνων.

Στα παιχνίδια του περασμένου Ιουνίου, η Εθνική, με τον Γκουστάβο Πογέτ στον πάγκο της, πέτυχε επιτέλους έναν στόχο: για πρώτη φορά από την στιγμή που γυρίσαμε από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 ολοκλήρωσε μία αποστολή με επιτυχία.

Εξασφάλισε μία δεύτερη ευκαιρία

Ασφαλώς και δεν φθάσαμε στο τέλος του δρόμου, αφού η πρώτη θέση στην Γ' κατηγορία του Nations League δεν οδηγεί στα τελικά κάποιας διοργάνωσης. Όμως είναι μία καλή αρχή. Επίσης εξασφαλίζει στην Εθνική ομάδα μία δεύτερη ευκαιρία σε περίπτωση, που δεν καταφέρει να κερδίσει το εισιτήριο για τα τελικά από τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού.

Πραγματικά είναι τεράστια αποτυχία που δεν έχουμε καταφέρει να πάμε στα τελικά ενός Euro από τη στιγμή που η διοργάνωση άνοιξε στις 24 ομάδες, δηλαδή στα δύο τελευταία τουρνουά.

Προσφέρει όσα έλειπαν από τον Ολλανδό

Ο δρόμος πλέον μοιάζει ανοικτός, ο Πογέτ ήρθε να συνεχίσει το έργο του Φαν Σιπ. Αναγνώρισε πως ο Ολλανδός τεχνικός έχει κάνει δουλειά, έβαλε τις βάσεις και ο ίδιος ήρθε να δώσει αυτό που έλειπε από την συγκεκριμένη προσπάθεια. Κυνικότητα και πιο ρεαλιστική, πιο ορθολογική τακτική διαχείριση των αγώνων.

Τον περασμένο Ιούνιο σε έναν βατό όμιλο η Εθνική μας ήταν σοβαρή και πέτυχε τέσσερις νίκες, χωρίς να δεχθεί γκολ: με τη Βόρεια Ιρλανδία 0-1 εκτός, με το Κόσοβο 0-1 εκτός, με την Κύπρο 3-0 εντός και με το Κόσοβο 2-0 εντός. Δεν σκοτώσαμε κανένα θηρίο, όμως με αυτές τις ομάδες είχαμε συναντηθεί σε πρόσφατες προκριματικές φάσεις και τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά.

Η δεύτερη θέση στα προκριματικά του Μουντιάλ χάθηκε από ομάδες της Γ' κατηγορίας

Αν θυμηθούμε την τελευταία μας προσπάθεια στα προκριματικά του Μουντιάλ, εκτός δεύτερης θέσης δεν μας άφησαν τα αποτελέσματα με τους δύο μεγάλους. Από την Ισπανία πήραμε 1 βαθμό, από την Σουηδία 3. Στο τέλος της ημέρας, αυτό που πληρώσαμε ήταν πως στα δύο παιχνίδια με τη Γεωργία και στα δύο με το Κόσοβο πήραμε μόλις 6 βαθμούς.

Κερδίσαμε μόνο μία φορά εκτός έδρας τη Γεωργία και ήρθαμε ισόπαλοι στα υπόλοιπα τρία παιχνίδια. Μαζέψαμε λοιπόν 6 από τους 12 διεκδικήσιμους βαθμούς, με τις δύο αδύναμες ομάδες του ομίλου μας, με τις δύο ομάδες που ανήκουν στην Γ' κατηγορία του Nations League.

Η διαφορά μας στο τέλος της προκριματικής διαδικασίας από τους δεύτερους Σουηδούς ήταν 5 βαθμοί. Με λίγα λόγια, αν είχαμε επί Φαν Σιπ την αποτελεσματικότητα που είχε η ομάδα στους αγώνες του Ιουνίου με τον Πογέτ, θα είχαμε τερματίσει στη δεύτερη θέση.

Καταλαβαίνετε λοιπόν πως αυτή η επιτυχημένη προσπάθεια που κάναμε στον όμιλο του Nations League, μπορεί άμεσα να αποκτήσει ουσία και να γίνει η αφετηρία ώστε να επιστρέψουμε στις μεγάλες διοργανώσεις.

Σε σχέση με τα προκριματικά του Μουντιάλ υπάρχει και μία σημαντική διαφορά: ο δεύτερος περνά κατευθείαν στα τελικά, δεν πηγαίνει σε πλέι οφ.

Κράτησε όλα τα καλά που πρόσφερε ο Φαν Σιπ

Τα τελευταία δύο παιχνίδια, με Βόρεια Ιρλανδία εντός και με Κύπρο εκτός, μοιάζουν διαδικαστικά. Παρόλα αυτά η Εθνική χρειάζεται να συνεχίσει να αποδεικνύει πως είναι καλά και βρίσκεται σε μία διαδικασία εξέλιξης.

Ο Πογέτ ήρθε να κρατήσει τις σταθερές του Φαν Σιπ τόσο στο ψυχολογικό κομμάτι όσο και στην φιλοσοφία παιξίματος. Κράτησε το αμυντικό δίδυμο που δημιούργησε ο Ολλανδός, δεν ενέδωσε σε κανέναν πειρασμό να επαναφέρει τους ντεφορμέ Σωκράτη - Μανωλά, στήριξε χωρίς κόμπλεξ το δίδυμο των Μαυροπάνου - Χατζηδιάκου που δημιούργησε ο προκάτοχος του και δικαιώθηκε, καθώς και στα τέσσερα παιχνίδια κρατήσαμε το μηδέν.

Κράτησε επίσης σε ηγετικό ρόλο τον Μπακασέτα, που ο Φαν Σιπ τον έχρισε ηγέτη στην Εθνική και πήρε στα δύο πρώτα του παιχνίδια δύο διπλά στο όριο, με δικά του γκολ.

Έδωσε και τη δική του πινελιά

Έφερε όμως και την δική του πινελιά. Έκανε ξεκάθαρο πως βασικός και αναντικατάστατος τερματοφύλακας είναι ο Βλαχοδήμος, έδειξε πως είναι προτεραιότητα του ν' αναδείξει μέσα από τη φιλοσοφία του το επιθετικό ταλέντο του Τσιμίκα, κάτι που δεν υπήρχε επί Φαν Σιπ, να περάσει όσο γίνεται πιο ορθολογικά στην ομάδα τον Αλεξανδρόπουλο, να δώσει ρόλο στον Χατζηγιοβάνη, να αξιοποιήσει περισσότερο τον Γιακουμάκη κάνοντας πιο γρήγορες, πιο άμεσες και αποτελεσματικές τις επιθέσεις μας.

Έφερε την ματιά ενός κανονικού έμπειρου προπονητή

Σε σχέση με τον Ολλανδό, που βοήθησε στο αρχικό χτίσιμο μίας καινούριας ομάδας, ο Πογέτ, έφερε τη ματιά, την εμπειρία, ενός κανονικού προπονητή. Ενός ανθρώπου που έχει μεγάλη εμπειρία σε πάγκους και ξέρει να βοηθά τους ποδοσφαιριστές του, να παίρνουν αποτελέσματα.

Το έκανε στο Μπέλφαστ, την πρώτη αγωνιστική, όταν χρειάστηκε να τραβήξει πίσω την ομάδα, για να κρατήσει το σημαντικό 0-1, το έκανε και στο τελευταίο παιχνίδι με το Κόσοβο, όταν το γκολ δεν ερχόταν και αποφάσισε να βγάλει εξτρέμ τον Χατζηγιοβάνη στο ημίχρονο για να περάσει, έναν επιπλέον δημιουργό αλλάζοντας επιθετικό του και τελικά να έρθει το γκολ, με σέντρα του Μάνταλου και κεφαλιά του Γιακουμάκη. Δηλαδή να σκοράρει η Εθνική σε παιχνίδι που η νίκη έδωσε και μαθηματικά την πρώτη θέση με τις δύο αλλαγές του Πογέτ.

Τίποτα από όσα ανέφερα πως έδωσε ο Πογέτ σε αυτόν τον αρχικό κύκλο δουλειά του δεν ήταν δύσκολο. Μιλάμε για αυτονόητα πράγματα. Όμως ειδικά για τις Εθνικές ομάδες αυτό που χρειάζεσαι είναι έναν ομοσπονδιακό να διατηρεί το καλό κλίμα και να κάνει τις αυτονόητες επιλογές, αξιοποιώντας ότι καλό προσφέρει το ποδόσφαιρο της χώρας που έχουν αναλάβει.

Ο Πογέτ δείχνει πως είναι ο άνθρωπος που χρειαζόμασταν.