Ο προπονητής είναι λαχείο

Ο προπονητής είναι λαχείο και ποτέ δεν είσαι σίγουρος πριν κληρώσει αν έχεις διαλέξει το τυχερό δελτίο. Μπορεί να πάρει στον Ίβιτσα Οσιμ που στην τελευταία του δουλειά είχε πάει την ενιαία Γιουγκοσλαβία στους "8" του Μουντιάλ και αυτός να μην πετύχει τίποτα και να πάρει τη θέση του ο απολυμένος από τον Ηλυσιακό τότε Ρότσα και μαζί του να πάρεις τα πάντα και να φτάσεις ένα ημίχρονο μακριά από τον τελικό του Champions League.

Ξέρω πως κάποιοι, επηρεασμένοι από κάποιους δημοσιογράφους, θα γράψετε σε σχόλιά σας πως η ομάδα του Ρότσα είναι έργο Οσιμ, αλλά η αλήθεια είναι πως ο συμπαθής Χουάν μπορεί να μην κατάφερε να κάνει καριέρα σαν προπονητής, εκείνη την ομάδα όμως την είχε σκεφτεί τέλεια και είχε αλλάξει όλη τη λογική, ανέδειξε άλλους πρωταγωνιστές και έδωσε διαφορετικούς ρόλους σε πολλούς ποδοσφαιριστές. Χωρίς λοιπόν να σημαίνει πως η επιλογή του προπονητή με το καλύτερο βιογραφικό σου εξασφαλίζει την επιτυχία, η άποψή μου είναι πως η διοίκηση του Παναθηναϊκού πρέπει χωρίς καθυστέρηση να κλείσει τον Πορτογάλο.

Ο 64χρονος προπονητής πέτυχε για 4 χρόνια στην Πόρτο όλα όσα χρειάζεται να πετύχει ένας προπονητής του Παναθηναϊκού. Δουλεύοντας δηλαδή σε ένα πρωτάθλημα που βρίσκεται λίγο πάνω από το Ελληνικό κατάφερε να κάνει πρωταθλητισμό έχοντας ταυτόχρονα συνεχόμενη καλή παρουσία στην Ευρώπη. Το να αναλάβεις μια μεγάλη Ελληνική ομάδα κρύβει μια παγίδα για τους προπονητές. Πρέπει να μάθουν τους ποδοσφαιριστές τους να αποδίδουν με δύο τελείως διαφορετικές λογικές ποδοσφαίρου. Στο πρωτάθλημα η φιλοσοφία πρέπει να είναι καθαρά επιθετική και πρέπει να διδάξει πως με κατοχή μπάλας θα ανοίξουν άμυνες παίζοντας ελκυστικό ποδόσφαιρο, έχοντας παράλληλα αμυντική ασφάλεια. Επειδή όμως στην Ευρώπη τα μεγέθη είναι τελείως διαφορετικά και ο ρυθμός που παίζουν οι αντίπαλοι πιο γρήγορος η ίδια ομάδα πρέπει να διδαχθεί να είναι ανταγωνιστική παίζοντας χωρίς μπάλα.

Ο Φερέιρα σε σχέση με τους... άλλους

Βλέπουμε λοιπόν πολλές φορές πολλοί προπονητές να δυσκολεύονται να πετύχουν ταυτόχρονα και τα δύο κάτι που φυσικά δεν είναι και εύκολο. Για τους φίλους του Παναθηναϊκού η επιτυχία στην Ευρώπη είναι πολύ σημαντική. Εξίσου σημαντικό όμως είναι να δείχνει ο Παναθηναϊκός το Ευρωπαϊκό του πρόσωπο, βγάζοντας όμως ποιότητα και δείχνοντας κυρίαρχος εντός συνόρων. Σε σχέση λοιπόν με όλα τα ονόματα που έχουν ακουστεί για τον πάγκο των πρασίνων ο Φερέιρα και ο Λε Γκουέν έχουν πετύχει με ομάδες τους σε αυτήν τη διπλή αποστολή. Ο Γάλλος όμως έχει να κάνει επιτυχία από τη σαιζόν 2004-05 όπου και αποχώρησε από τη Λυών, ενώ το γεγονός ότι δεν έχει κάποια ξεκάθαρη ποδοσφαιρική λογική και αλλάζει εύκολα τακτική φοβίζει γιατί δεν ξέρουμε τι να περιμένουμε.

Ο Φερέιρα αντίθετα, είναι γνωστό πως στηρίζει όλη την ποδοσφαιρική λογική στο 4-3-3. Στην Πόρτο πέτυχε έχοντας πολύ καλούς ποδοσφαιριστές αλλά και ο ίδιος με τη λογική του τους έδωσε τη δυνατότητα να παίξουν ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο στην Πορτογαλία και να είναι ανταγωνιστικοί στο Champions League. Στο 4-3-3 ο Πορτογάλος ήθελε δύο πολύ γερά ακραία μπακ που να μπορούν να παίξουν όλη την πλευρά και να μην τρώνε την τρίπλα. Από τα χέρια του πέρασαν οι Μπονσίκουα, Μάρεκ, Τσεχ, Φουσίλε, Σισόκο, ενώ παίκτες που είχαν ατέλειες όπως οι Λίνο, Σαπουνάρο, Μπενίτεθ δεν ταίριαξαν με τις απαιτήσεις του Πορτογάλου και βγήκαν γρήγορα. Με όσα λέει το παρελθόν του, αν τελικά ο Φερέιρα είναι ο διάδοχος του Νιόμπλια, σε δύσκολη θέση θα βρεθεί ο Σπυρόπουλος. Το παρελθόν του μας δείχνει επίσης πως θα ζητήσει και έναν οργανωτικό εσωτερικό μέσο για το 4-3-3. Τη διαφορά στο ποδόσφαιρο που έπαιζε η Πόρτο την έκαναν οι τρεις κεντρικοί χαφ.

Την πρώτη χρονιά στηρίχτηκε στην τριάδα Μεϊρέλες, Άντερσον, Λούτσο, όταν αποχώρησε ο Άντερσον η τριάδα έδεσε με τον Ασουνσάου μέχρι που πήγε στην Ατλέτικο και τη θέση του την πήρε ο Φερνάντο. Σκεφτόμενος αναλογικά μόνο ο Σιμάο έχει τα προσόντα να κλειδώσει θέση στον άξονα στο 4-3-3 του Πορτογάλου και ο Φερέιρα βλέποντας την κατάσταση των υπόλοιπων χαφ που θεωρητικά μπορούν να αγωνιστούν σαν εσωτερικοί μέσοι θα ζητήσει σίγουρα έναν ή δύο παίκτες να κάνουν τη διαφορά. Για να μην αντιμετωπίζεται άλλωστε εύκολα το 4-3-3 επιβάλλεται οι δύο εσωτερικοί μέσοι να μπορούν να φτιάξουν παιχνίδι και να έχουν τη δυνατότητα κόβοντας κάθετα να πατάνε την αντίπαλη περιοχή. Αυτά όμως θα τα συζητήσουμε και στην πορεία. Προς το παρόν ο Φερέιρα βάση πρόσφατου παρελθόντος δείχνει η καλύτερη δυνατή επιλογή.

Ο Γκασπερίνι είναι δουλευταράς, έκανε καλόόνομα με την Τζένοα αλλά σε μία ομάδα που του ζήτησε διαφορετικά πράγματα καθώς δεν έκανε πρωταθλητισμό. Στο 80% των παιχνιδιών της Serie A ο Γκασπερίνι εφάρμοζε τακτικές με τρεις στόπερ κάτι που δεν γίνεται να αποδώσει στον Παναθηναϊκό.