Εκτός από την συνέχεια του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, έμειναν οι πρωταθλητές Ευρώπης, Πορτογάλοι. Στο παιχνίδι με τους Βέλγους κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως ήταν χειρότεροι. Δέχτηκαν γκολ από μία όμορφη εκτέλεση του Τοργκάν Αζάρ, χωρίς να καταφέρουν οι Βέλγοι να τους ανοίξουν την άμυνα.

Κυνήγησαν το γκολ χωρίς να υπάρχει ο Ντε Μπρόινε

Είχαν όμως την τύχη να μπορούν να ψάξουν για γκολ στο δεύτερο ημίχρονο, με τους Βέλγους να μην έχουν στην διάθεση τους, τον Ντε Μπρόινε. Η απουσία του Ντε Μπρόινε τους έδωσε το δικαίωμα να μπορούν να πάρουν ρίσκο χωρίς να φοβούνται σε τόσο μεγάλο βαθμό τις αντεπιθέσεις.

Βλέπετε οι Βέλγοι έμειναν στο δεύτερο ημίχρονο, χωρίς τον ποδοσφαιριστή που μπορεί να μαζέψει μία χαμένη μπάλα του αντιπάλου κάτω από το κέντρο και να την μετατρέψει σε μία εξαιρετική γρήγορη επίθεση. Τον ποδοσφαιριστή που θα έδινε ηρεμία και θα κρατούσε μπάλα και φυσικά που γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον να τιμωρεί το ρίσκο, που υποχρεούται να πάρει μία ομάδα που δεν είναι εκπαιδευμένη να παίζει επιθετικά.

Σοβαρή η απουσία του Ντε Μπρόινε και γινόταν ακόμα πιο αισθητή από την στιγμή που ο Μαρτίνεθ είχε πάρει την απόφαση να χρησιμοποιεί τον Εντέν Αζάρ μέχρι να πάθει θλάση. Από ένα σημείο και μετά, οι Βέλγοι έπαιζαν με δέκα παίκτες και επέτρεπαν στους Πορτογάλους να ασκήσουν πίεση. Μία υπεροχή που έφθασε στο σουτ του Γκερέρο στο δοκάρι και στην κεφαλιά του Πέπε, που σταμάτησε ο Κουρτουά.

Ασφαλώς αν κρίνουμε με βάση τον αγώνα με το Βέλγιο, οι Πορτογάλοι σε έναν βαθμό αποκλείστηκαν και συγκυριακά, δεν ήταν κατώτεροι από τον αντίπαλο τους. Δέχτηκαν ένα γκολ χωρίς να έχει ανοίξει η άμυνα τους, πίεσαν αλλά δεν κατάφεραν να ισοφαρίσουν.

Δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για ένα αποτυχημένο τουρνουά

Βλέποντας συνολικά το τουρνουά, μπορεί κανείς να πει με σιγουριά πως απέτυχαν δικαιολογημένα. Είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες για να έχουν μία προβληματική φτωχή παρουσία σε αυτήν την διοργάνωση.

Ο Φερνάντο Σάντος έχει αποδείξει πως είναι ένας πολύ καλός προπονητής. Θα μείνει στην ιστορία του ποδοσφαίρου της πατρίδας του, πως κατάφερε μέσα από τον δικό του δρόμο, να τους κάνει πρωταθλητές Ευρώπης. Στην δική μας Εθνική, αποδείχτηκε ιδανικός αντικαταστάτης του Ότο Ρεχάγκελ και βοήθησε αυτή η δουλειά να μην ολοκληρωθεί με την αποχώρηση του μεγάλου Ότο, αλλά να έχει μία συνέχεια μέχρι και το καλοκαίρι του 2014.

Δεν μπορεί λοιπόν κανένας να αμφισβητήσει την αξία του Σάντος, ακόμα όμως και οι σπουδαίοι κάνουν λάθη. Για την ακρίβεια απέτυχε να κάνει το σωστό, δεν κατάφερε να αξιοποιήσει το σπουδαίο ρόστερ που έχει στα χέρια του.

Η λογική του Ντεσάμπ

Την αποτυχία του Σάντος, μπορεί να την κατανοήσει κανείς, αν φέρει στο μυαλό του τον τρόπο που διαχειρίζεται ο παγκόσμιος πρωταθλητής Ντεσάμπ το πλούσιο ρόστερ των Γάλλων. Φέρνω ως παράδειγμα τον Ντεσάμπ, γιατί και αυτός ακολουθεί την συνταγή Σάντος. Δηλαδή μία συντηρητική -στις γραμμές- λογική, με στόχο να είναι κοντά και οργανωμένες, ώστε να υπάρχει αμυντική ασφάλεια και να δείξει στα αστέρια της χώρας του, πως πρέπει να βγουν μπροστά, για να δείξουν πως είναι οι καλύτεροι. Απλοϊκή η λογική, αλλά στις εθνικές ομάδες συνήθως αυτή είναι.

Προσωπικά όταν μιλάμε για ομοσπονδιακούς τεχνικούς δεν έχω πολλές απαιτήσεις και σέβομαι την ανάγκη που νιώθουν οι προπονητές να πάνε συντηρητικά. Η λογική είναι ξεκάθαρη, χρόνος για να ετοιμαστεί μία ομάδα που να παίζει επιθετικό ποδόσφαιρο πίσω δεν υπάρχει και ακόμα περίστερο, η μορφή αυτών των τουρνουά δεν προσφέρει χρόνο για να διορθωθούν τα λάθη. Επίσης κρύβουν και το βάρος, μία ιστορικότητας που έχουν αυτές οι διοργανώσεις, οπότε δεν υπάρχει περιθώριο και δικαίωμα για ρίσκο.

Στην πράξη ο ρόλος του ομοσπονδιακού προπονητή είναι να δημιουργήσει ένα πλάνο που να επιτρέψει στα μεγάλα αστέρια της κάθε χώρας να δείξουν το ταλέντο τους και να κάνουν την διαφορά. Για την ακρίβεια, να κρίνουν οι σπουδαίοι, το ταβάνι της κάθε ομάδας, ο προπονητής πρέπει απλά να τους δώσει το δικαίωμα να μπορούν να τα καταφέρουν.

Ένας από τους λόγους, που βλέπουμε πως οι μεγάλοι σταρ, δένονται με τις εθνικές τους, έχει να κάνει πως γνωρίζουν, ότι πρέπει να βγουν μπροστά και να δείξουν την αξία τους. Εξυπηρετείτε λοιπόν, ο αναπτυγμένος εγωισμός τους. Δεν υπάρχουν στις Εθνικές, τόσο πολλά δουλεμένα πράγματα, πρέπει να το πάρουν προσωπικά.

Σε αυτήν λοιπόν την λογική, βλέπουμε πως ο Ντεσάμπ, έχει ένα πλάνο που επιτρέπει στους Εμπαπέ, Μπενζεμά, Γκριεζμάν, Πογκμπά, να κάνουν την διαφορά. Τα μέτρα χαμηλά, για να τους προσφέρουν χώρους, για να βγάλουν το τρέξιμο τους, να αξιοποιήσουν τις κερδισμένες μπάλες και να συνεργαστούν μεταξύ τους. Η λογική απλοϊκή, όμως ο Ντεσάμπ μπορεί να κοιμάται ήσυχος ότι και να συμβεί. Γνωρίζει πως επέτρεψε με την λογική του, στα αστέρια της ομάδας να βγουν μπροστά και να κρίνουν την διοργάνωση.

Δεν αξιοποίησε τα αστέρια του ο Σάντος.

Με τον Φερνάντο Σάντος τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Δεν αξιοποίησε την μεσοεπιθετική ποιότητα της ομάδας. Είχε στα χέρια του ένα πλούσιο μεσοεπιθετικά ρόστερ και δεν βρήκε πλάνο, για να το αξιοποιήσει.

Εκτός από τον σταρ Ρονάλντο, υπήρχε ο πιο αποτελεσματικός ποδοσφαιριστής της περσινής σεζόν. Ο Φερνάντες ήταν πρώτος σε γκολ και ασίστ σε όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, δεν βρήκε όμως στην Πορτογαλία του Σάντος ποτέ ρόλο. Ο Μπερνάρντο Σίλβα, έμοιαζε κρυμμένος κάπου στα δεξιά και ποτέ δεν μπήκε μέσα στο τουρνουά και ο Ρενάτο Σάντσες που έβγαζε φωτιές φέτος στην Λιλ, ξεκίνησε από τον πάγκο το τουρνουά και έγινε βασικός στο τρίτο παιχνίδι.

Το plan B δεν είχε μέσα τον Μπρούνο Φερνάντες

Το αρχικό σχέδιο του Φερνάντο Σάντος, να πάει με δίδυμους πύργους το τουρνουά, με τους Ντανίλο, Καρβάλιο στον άξονα, ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Άργησε να το αποδεχτεί, όταν το έκανε, το plan B δεν είχε μέσα Φερνάντες.

Ό,τι και να λένε ο Σάντος με τον Μουρίνιο, δεν μπορεί να γίνει αποδεχτό, πως δεν υπήρξε τρόπος να αξιοποιηθεί, αυτός ο τεράστιος δημιουργός. Από το αρχικό σχέδιο, ο Φερνάντες ήταν εκτός. Είχε στην πλάτη του, δύο απίστευτα βαριά κορμιά, που κανένας από τους Ντανίλο, Καρβάλιο δεν μπορούσε να τον πλησιάσει και να του επιτρέψει, έχοντας κοντά του συμπαίκτη να ελευθερωθεί με μία συνεργασία.

Στην πρεμιέρα με τους Ούγγρους που αμυνόντουσαν στο μισό γήπεδο, ήταν διαρκώς ανάμεσα, σε τρείς και τέσσερεις αντιπάλους. Το παιχνίδι της δεύτερης αγωνιστικής με την Γερμανία χάθηκε, στην επιλογή του Σάντος να χρησιμοποιήσει τους Ντανίλο, Καρβάλιο στον χώρο που οι Γερμανοί εκτός από το δίδυμο των χαφ τους, έφερναν και τους Χάβερτς, Μίλερ, Γκάνμπρι. Έμενε η μπάλα έξω από την περιοχή της Πορτογαλίας και ο κακός αμυντικά Σεμέδο, δεν ήταν εύκολο να πιάσει την κίνηση του Γκόζενς, οι διαγώνιες πάσες έφευγαν εύκολα και ο Γκόσενς, έμοιαζε με ποδοσφαιριστή αξίας πάνω από 150 εκατομμυρίων.

Το αμυντικό πλάνο του Σάντος νικήθηκε, δεν έφταιγε κανένας Φερνάντες, κανένας Μπερνάντο Σίλβα που έγινε αλλαγή στο ημίχρονο στο συγκεκριμένο παιχνίδι, παρότι είχε περάσει μία εντυπωσιακή ασίστ στο γκολ.

Ο Μουρίνιο έκανε ζημιά

Μετά το παιχνίδι με τους Γερμανούς, ήρθαν οι δηλώσεις του καλού φίλου του Σάντος, Ζοσέ Μουρίνιο.

Ήρθε η ώρα να παίξει ξανά η Πορτογαλία με 11 παίκτες είπε στην ανάλυση του στο ESPN ο special one και το πιθανότερο είναι πως επηρέασαν τον Φερνάντο Σάντος.

Μετά το παιχνίδι με τους Γερμανούς, γνωρίζοντας καλά τον τρόπο που λειτουργεί και στέφεται το ποδόσφαιρο ο Σάντος, έγραψα πως είναι βέβαιο πως εδώ που ήρθαν τα πράγματα, Ο Φερνάντο Σάντος θα ψάξει την ισορροπία, την αμυντική ασφάλεια που δεν του έδωσε το δίδυμο των Καρβάλιο, Ντανίλο, σε καθαρό 4-3-3 και σε δίδυμο Μουτίνιο, Ρενάτο Σάντσες σαν εσωτερικούς χαφ. Έτσι ακριβώς έγινε και σε αυτό το πλάνο, είτε θα περίσσευε η ταχύτητα του Ντιάγκο Ζότα, είτε η δημιουργία του Μπρούνο Φερνάντες, συνέβη το δεύτερο.

Λειτούργησε σαν να αποδέχεται τα λόγια του Μουρίνιο

Ο Σάντος λειτούργησε σαν να αποδέχτηκε, πως η Πορτογαλία ήρθε ο καιρός να παίξει με 11, σαν να χρέωσε την ευθύνη στον Φερνάντες. Δεν αποκλείεται να έπαιρνε την ίδια απόφαση και αν δεν μίλαγε ο Μουρίνιο, όμως αυτός ο συνδυασμός δεδομένο, σκότωσε την ψυχολογία του Φερνάντες.

Έναν ποδοσφαιριστή που θα έπρεπε να τον αναδείξει ο Σάντος σε αυτό το τουρνουά και να αποτελέσει την εξέλιξη στο ποδόσφαιρο της Πορτογαλίας, ο απόλυτος συνδετικός κρίκος της αμυντικής και της επιθετικής γραμμής, τον έκαναν να είναι το πρόβλημα.

Εκτός κλίματος την κρίσιμη στιγμή

Η συνταγή Μουρίνιο, υιοθετήθηκε από τον Σάντος και ήταν φυσικό να τελειώσει την ψυχολογία του ποδοσφαιριστή. Ο Φερνάντες μπήκε, με τους Βέλγους, σε ένα σημείο που χρειαζόταν την δική του πινελιά, την ποιοτική του τελική επιλογή είτε στην δημιουργία είτε στην εκτέλεση, όμως ήταν εκτός κλίματος.

Οι Βέλγοι, ήταν φανερά κουρασμένοι και είχαν αφήσει μπάλα και γήπεδο στους Πορτογάλους. Είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες, ένας ποδοσφαιριστές με ποιότητα για να πάρει μία σωστή απόφαση, λίγο έξω από την περιοχή, να μπορεί, να οδηγήσει τους Πορτογάλους στην ισοφάριση. Οι Φερνάντες όταν μπήκε στο γήπεδο, τα έκανε όλα λάθος.

Ξεκάθαρα η εικόνα του μαρτυρούσε, πως τον ποδοσφαιριστή τον είχε χάσει ψυχολογικά ο Σάντος και δεν μπορούσε να βγάλει την ποιότητα του στο γήπεδο.

Αυτήν την φορά απέτυχε..

Ο Σάντος μπήκε με ένα λανθασμένο ποδοσφαιρικό σχέδιο στο τουρνουά, όταν προσπάθησε να διορθώσει την κατάσταση και να παρουσιάσει εναλλακτικό πλάνο, σκότωσε την ψυχολογία του Φερνάντες. Επίσης με την απόφαση του, να βγάλει στο ημίχρονο με την Γερμανία τον καλύτερο του παίκτη μέχρι εκείνη την στιγμή Μπερνάρντο Σίλβα, για να μην πειράξει το δίδυμο Ντανίλο, Καρβάλιο χάλασε και την αυτοπεποίθηση του Μπερνάρντο, που δεν ένιωσε πως είναι πολύτιμος.

Ο Σάντος ξέρει καλά, πως σε αυτά τα τουρνουά, πρέπει να βρεις τον τρόπο, να φτιάξεις τους παίκτες, που έχουν την προσωπικότητα να σε αναδείξουν. Τα έχει καταφέρει σπουδαία στο παρελθόν, αυτήν την φορά απέτυχε.