Ο τελευταίος χορός του Αζάρ
Ο Τσάρλυ γράφει για τον μεγάλο Εντέν Αζάρ που το κενό του δεν αναπληρώνεται. Για τον παίκτη που ενώ το ποδόσφαιρο άλλαζε και η Τσέλσι έμενε στάσιμη, εκείνος την έπαιρνε από το χέρι και την έβγαζε στην επίθεση.
Ένας εντυπωσιακός κύκλος κλείνει με τον ιδανικό τρόπο. Ο μεγάλος Αζάρ πήγε στην Τσέλσι σε ηλικία 21 ετών. Ήδη στα 19 του χρόνια, είχε πετύχει σαν ηγέτης, να κατακτήσει το νταμπλ με την άσημη τότε Λιλ.
Αποκτήθηκε από τους Λονδρέζους το καλοκαίρι του 2012, όταν είχε ολοκληρωθεί ο κύκλος της μεγάλης ομάδας του Ντρογκμπά, με την κατάκτηση του Champions League στο Μόναχο. Τα χρόνια της παρουσίας του στην Τσέλσι, το ποδόσφαιρο άλλαξε περισσότερο από ότι η ομάδα του.
Αυτός όμως ήταν μόνιμα ο άνθρωπος που την έπαιρνε από το χέρι και την βοηθούσε να επιτεθεί.
ΔΕΝ ΑΝΑΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ
Τολμώ να γράψω πως η Τσέλσι αυτό το καλοκαίρι θα έχει μία απώλεια, που δεν αναπληρώνεται εύκολα. Ο κύριος λόγος που αυτά τα επτά χρόνια κατέκτησε δύο πρωταθλήματα, ένα Κύπελλο, ένα League Cup και δύο Europa League ήταν ο Βέλγος παικταράς.
Ο ποδοσφαιριστής που επέτρεπε στους Μουρίνιο, Κόντε, ακόμα και στο μικρό διάστημα που έκατσε στην Τσέλσι ο Μπενίτες, να εφαρμόζουν συστήματα που επιτίθενται λίγοι και η Τσέλσι να παραμένει ομάδα που διεκδικεί και κερδίζει τίτλους. Σε ένα διάστημα, που το ποδόσφαιρο έχει πάει στην επιθετικότητα, η Τσέλσι είναι το σύνολο που έχει κατακτήσει και διεκδικήσει τους περισσότερους τίτλους, χωρίς να εξελίξει σε μεγάλο βαθμό το επιθετικό της πλάνο.
ΕΔΩΣΕ ΤΙΤΛΟΥΣ ΣΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΕΠΑΙΖΕ ΑΜΥΝΑ
Τα τελευταία πέντε χρόνια δεν μπορεί να πει κανείς πως οι μπλε του Λονδίνου έχουν λάμψη. Κι όμως έχουν κατακτήσει το πρωτάθλημα του '15 και του '17, πέρυσι πήραν το Κύπελλο και φέτος ο League Cup. Τίποτα δεν θα συνέβαινε αν δεν επέτρεπε ο Αζάρ, σε μία ομάδα που παίζει τόσο συντηρητικά, αμύνεται με πολλούς παίκτες και επιτίθεται με λίγους, να παραμένει δημιουργική. Έχει το χάρισμα να καλύπτει τι αποστάσεις, να τρέχει προστατεύοντας την μπάλα και να κερδίζει μέτρα δίνοντας ταυτόχρονα μάχες.
Ο Κόντε έφθασε στο σημείο να τον χρησιμοποιεί στα μεγάλα παιχνίδια τελευταίο επιθετικό, σε μία ομάδα, που έπαιζε με τρεις στόπερ και στον άξονα τριάδα των Καντέ, Μπακαγιόκο, Λουίζ, Ντρίνκγουοτερ και πίσω του τον Γουίλιαν. Ο Σάρι υποτίθεται ήρθε για να εφαρμόσει ένα πιο επιθετικό ποδόσφαιρο. Το "Sarriball" στο Λονδίνο είχε τα προβλήματά του. Η επιλογή του Ζορζίνιο, έφερε τον Καντέ στην θέση "8" και το πολύ πολύ να δινόταν η δυνατότητα στον Αζάρ να παίξει στα αριστερά και να μπορεί να έχει στα δεξιά του φορ να τον ελευθερώνει και να παίζει μαζί του και στα αριστερά του μπακ να ανεβαίνει.
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
Ασφαλώς και αυτό δεν ήταν ο κανόνας, παρότι ο Σάρι, είχε στο ρόστερ στο ξεκίνημα της σεζόν τους Ζιρού, Μοράτα και τον Ιανουάριο άλλαξε τον Μοράτα με τον Ιγκουαΐν. Υπήρχαν φορές που δεν του έκανε τη χάρη να χρησιμοποιήσει κανέναν από τους φορ που διαθέτει.
Ο Αζάρ έχοντας στην επίθεση φορ και παίζοντας ο ίδιος στον αγαπημένο του ρόλο, σε μία ομάδα που δεν είχε καθαρό δημιουργό για να του επιτρέψει να παίρνει την μπάλα ψηλά στην συχνότητα που έπρεπε, έπαιξε συνολικά 32 παιχνίδια έβαλε 16 τέρματα και έδωσε 10 ασίστ. Σε 51 αγώνες, πέτυχε 21 τέρματα και δημιούργησε 17.
Όλα αυτά τα πέτυχε, σε ένα σύνολο που δεν ήταν καλά. Που δεν έδεσε ποτέ ο κόσμος, οι παίκτες με τον προπονητή και που η επιλογή του Μαουρίτσιο Σάρι να φέρει τον Ζορζίνιο και να καθιερώσει τον Καντέ στην θέση του "8αριού" στερούσε δημιουργία από τον άξονα. Τα νούμερα που πήρε φέτος η Τσέλσι από τους παίκτες που έπαιξαν στον άξονα ήταν απογοητευτικά.
ΠΗΓΕ ΜΕ ΑΣΧΗΜΟ ΚΛΙΜΑ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ
Η ομάδα του Σάρι πήγε στον τελικό, σε ένα περίεργο κλίμα. Είχε προβληματικό επαναληπτικό με την Άιντραχτ. Ο κόσμος σε κάθε ευκαιρία αποδοκίμαζε τις επιλογές του Σάρι, που φαινόταν να έχει χάσει τελείως το δέσιμο του με την ομάδα. Την παραμονή πριν από τον τελικό, στη συνέντευξη Τύπου δήλωνε πως αν είναι να κριθεί από τον τελικό να φύγει από τώρα, λίγο αργότερα έφυγε από την προπόνηση, γιατί είχαν λεκτικό επεισόδιο οι Ιγκουαΐν - Λουίζ. Την ημέρα του τελικού διαβάζαμε πως ο Ανιέλι ταξιδεύει στο Μπακού για να κλείσει τον Σάρι στην Γιουβέντους. Έμοιαζε σαν η επικαιρότητα, που άφηνε να δημιουργηθεί ο Σάρι, να μην έδειχνε τον σεβασμό που έπρεπε στην σημαντική προσπάθεια της ομάδας που ακόμα καθοδηγεί.
ΟΜΠΑΜΕΓΙΑΝΓΚ, ΛΑΚΑΖΕΤ, ΟΖΙΛ, ΕΚΤΟΣ ΑΓΩΝΑ
Αναμφίβολα η Τσέλσι δεν πήγε με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία στον τελικό, στο γήπεδο όμως αποδείχθηκε πως πάνω από όλα σε αυτά τα παιχνίδια μετράνε οι προσωπικότητες. Η Άρσεναλ στα 30 πρώτα λεπτά πατούσε καλύτερα στο γήπεδο, έβρισκε χώρους με πάσες στα άκρα και με ανεβάσματα των μπακ, ειδικά από τα αριστερά, που δεν κάλυπτε ο Πέδρο τα ανεβάσματα του Κολάσινατς. Στο διάστημα όμως της υπεροχής της, δεν μπόρεσε να βάλει μέσα στο παιχνίδι τους Λακαζέτ, Ομπαμεγιάνγκ, Οζίλ. Το επιθετικό δίδυμο που είναι το "όπλο" της Άρσεναλ και μόνο μέσα από μεγάλο τους παιχνίδι μπορούσε να διεκδικήσει μία μεγάλη νίκη, ήταν εκτός τόπου και χρόνου.
ΕΚΑΝΕ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΑ
Η Τσέλσι πήρε τον έλεγχο στο τελευταίο τέταρτο του πρώτου μέρους, ένα διάστημα που ήταν γεμάτο Αζάρ. Έπαιρνε την μπάλα στα δεξιά, συνεργαζόταν με τον Έμερσον, έβαζε μέσα στο παιχνίδι τον Ζιρού. Το πρώτο ημίχρονο δεν είχε πολλές φάσεις, η ευκαιρία του Ζιρού ήταν η πιο σημαντική, όμως είχε φανεί πως στον τελικό η Τσέλσι έχει τον παίκτη που κάνει την διαφορά. Το σκορ άνοιξε ο Ζιρού, εκμεταλλευόμενος την αδυναμία του Κονσιελνί και συνολικά του κέντρου άμυνας της Άρσεναλ να μαρκάρει έναν καθαρό στράικερ. Από εκεί και πέρα γινόταν όλο και πιο φανερό πως για ακόμα μία φορά τον τελικό θα τον κρίνουν οι προσωπικότητες και η Τσέλσι με Αζάρ, Ζιρού, Πέδρο, Καντέ, Λουίζ ήταν πιο γεμάτη από προσωπικότητες.
Για ακόμα μία φορά, σε αυτό το καθοριστικό κομμάτι, η Άρσεναλ αποδείχτηκε γυμνή...
Φάνηκε από την ευκολία που πούλαγαν την μπάλα οι παίκτες του Έμερι πως δεν είναι αντάξιοι ενός τόσο μεγάλου παιχνιδιού. Ο Λακαζέτ ήρθε σε 37 επαφές με την μπάλα, ο Ομπαμεγιάνγκ σε 36, ο Οζίλ σε 40, ο Αζάρ μόνος του είχε 80. Προσέξτε αυτά τα νούμερα σε απλή επαφή, που δείχνουν τη συμμετοχή, έγιναν σε αγώνα με την κατοχή ισορροπημένη, στο 50-50. Ο Αζάρ έδειξε για ακόμα μία φορά τη διαφορά που έχει το να έχεις προσόντα, από το να είσαι μεγάλος παίκτης. Ήταν πρώτος σε συμμετοχή: Είχε πέντε ντρίμπλες, πέντε key passes. Έπιασε αυτά τα νούμερα, σε ένα παιχνίδι που δεν έγιναν πολλά πράγματα, που ο ρυθμός δεν ήταν έντονος.
Το σκορ πήρε τόσο μεγάλη έκταση, γιατί από τη στιγμή που η Άρσεναλ έμεινε πίσω στο σκορ, για ακόμα μία φορά αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών, ανίκανη να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να δώσει μάχη. Η μπάλα χανόταν πολύ εύκολα και σε πολλές περιπτώσεις με φθηνό τρόπο και η αμυντική τριάδα, δεν είχε την ποιότητα και τα προσόντα να αντιμετωπίσει τις άμεσες επιθέσεις της Τσέλσι. Οι μπλε του Λονδίνου, μπορεί να πανηγυρίσουν έναν ακόμα σπουδαίο τίτλο, όμως σύντομα θα καταλάβουν πως είναι εξαιρετικά δύσκολο, να μείνουν στο ίδιο επίπεδο χωρίς τον Αζάρ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: