Αυτά συμβαίνουν όμως όταν τα κριτήρια για την επιλογή του αντικαταστάτη του Ρεχάγκελ ήταν ένας φτηνός προπονητής, αρεστός στους μεγαλοδημοσιογράφους, μέσα σε εισαγωγικά, της χώρας, που τον ήθελαν και οι Κατσουράνης, Καραγκούνης.

Γρήγορα αποδείχθηκε το πόσο κακό μπορεί να κάνει στην Εθνική μας ένας προπονητής γνώστης της Ελληνικής πραγματικότητας. Ένας άνθρωπος που τον ξέρουμε και μας ξέρει, που έχει ήδη δημιουργήσει με παίκτες και δημοσιογράφους στενούς δεσμούς και αντιπάθειες.

Ο Ρεχάγκελ πέτυχε γιατί ήρθε και δεν ήξερε κανέναν ούτε ήθελε να μάθει. Δεν ίδρωνε το αυτί του που του ζήταγαν να καλέσει τους Ζήκο, Στολτίδη, δεν τους έκανε τη χάρη να πηγαίνει να βλέπει φιλικά στο Περιστέρι και στη Νέα Σμύρνη για να δείξει παρουσία, ούτε συμβιβάστηκε ποτέ με την Ελληνική νοοτροπία. Πέτυχε γιατί είχε όλους τους ανθρώπους του Ελληνικού ποδοσφαίρου απέναντι. Σταμάτησε να κάνει συμβιβασμούς, δεν προσπάθησε να τους έχει όλους ευχαριστημένους καλώντας ίδιους σε αριθμό παίκτες από Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό, ΑΕΚ.

Στη θητεία του ο Ρεχάγκελ έκοβε παίκτες και αυτοί παρακάλαγαν να βρεθεί τρόπος να αλλάξει γνώμη. Δεν έχασε κανένα ποδοσφαιριστή γιατί ήξεραν όλοι πως το ποιος θα επιλεγεί είναι καθαρά δικιά του απόφαση και δεν επηρεάζεται από κανέναν. Είναι δεδομένο πως όλα τα δημοσιεύματα φωτογραφίζουν τον Κατσουράνη.

Προσωπικά δεν γνωρίζω τι ακριβώς έχει ενοχλήσει τους παίκτες που έχουν αποχωρήσει ή θέλουν να αποχωρήσουν από την Εθνική, είναι φανερό όμως πως πιστεύουν πως ο Πορτογάλος επηρεάζεται ή στην καλύτερη περίπτωση δεν φέρεται αξιοκρατικά. Ο Κατσουράνης και ο κάθε Κατσουράνης δεν έχει καμία ευθύνη. Δεν υπάρχει ευφυής ποδοσφαιριστής στον κόσμο που να έχει περάσει τα τριάντα του χρόνια και να μην θέλει να έχει αυξημένες αρμοδιότητες.

Την ευθύνη την έχει σίγουρα ο Σάντος, που σαν προπονητής δεν έχει καταφέρει να πείσει πως αυτός κάνει κουμάντο. Περισσότερο απ' όλους όμως ευθύνεται ο Πιλάβιος που δεν κατάλαβε πως η Εθνική έχει ανάγκη έναν άνθρωπο που δεν έχει καμία σχέση με την Ελληνική πραγματικότητα.

Ήταν δεδομένο πως ο εκλεκτός των δημοσιογράφων και των Κατσουράνη, Καραγκούνη θα είχε εξαρτήσεις. Και ακόμα και αν τίποτα από αυτά δεν ισχύει, ακόμα και αν ο Σάντος δεν υπολογίζει τίποτα και κάνει του κεφαλιού του, στην Ελλάδα δεν μπορεί να πείσει γι' αυτό κανέναν. Επειδή πολλά γράφτηκαν, ο Γκέκας δεν ξεκίνησε ούτε στην Ελβετία, ούτε στο μπαράζ στην Ουκρανία.

Ποτέ όμως δεν απείλησε πως θα σταματήσει γιατί γνώριζε πως η επιλογή ήταν του Ρεχάγκελ και κανένας δεν την επηρέασε. Ήξερε επίσης πως όπως σε αυτά τα παιχνίδια έμενε αξιοκρατικά αυτός εκτός ομάδας, σε κάποια άλλα μπορεί να έμενε οποιοσδήποτε συμπαίκτης του. Επί Ρεχάγκελ δηλαδή δεν υπήρχαν ποδοσφαιριστές που δεν πρέπει να ακουμπήσουμε. Άλλο πράγμα είναι η οποιαδήποτε συμπάθεια ή λάθος ακόμα αξιολόγηση που μπορεί να υπάρχει για έναν ποδοσφαιριστή και άλλο η εξάρτηση.

Οι διεθνείς μας είδαν δύο συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές να σέρνονται στο παιχνίδι με τη γεωργία και ήξεραν μέσα τους πως δεν υπάρχει περίπτωση να αντικατασταθούν. Σωστό ή λάθος, ισχύει ή όχι, μόνο που μπαίνει αυτή η σκέψη αρρωσταίνει. Η επιλογή προπονητή από τη δικιά μας πραγματικότητα ήταν δεδομένο πως θα μας γύρναγε πίσω στη νοοτροπία που είχαμε συνηθίσει την Εθνική μας. Στην πράξη δυστυχώς αυτό έγινε πιο γρήγορα απ' ότι τελικά περιμέναμε.