Η Ρεάλ και η Νάπολι πέτυχαν δύο εμφατικές νίκες επί των Λίβερπουλ και Άιντραχτ αντίστοιχα και ουσιαστικά "καθάρισαν" από το πρώτο παιχνίδι την πρόκριση στους "8" του Champions League.

Για την φετινή Νάπολι, που στο πέρασμα της σκορπά τρόμο, δεν ήταν έκπληξη η ευκολία που καθάρισε την Άιντραχτ ενώ ακόμα και όσοι είχαν στο μυαλό τους σαν φαβορί για την πρόκριση την Ρεάλ, ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι οπαδοί της, δεν θα περίμεναν αυτήν την εξέλιξη κόντρα στη Λίβερπουλ.

Τα πρώτα 15 λεπτά, που μύριζαν εκδίκηση

Το παιχνίδι Λίβερπουλ - Ρεάλ στο ξεκίνημα του έμοιαζε επικίνδυνο για τους πρόσφατα εστεμμένους πρωταθλητές κόσμου. Οι παίκτες του Κλοπ μπήκαν γεμάτοι με ορμή, με ένταση, με διάθεση για εκδίκηση από τον περσινό χαμένο τελικό και πράγματι κατάφεραν να τρομάξουν την Ρεάλ.

Η Λίβερπουλ στο 4ο λεπτό σκόραρε μέσα από την μικρή περιοχή με τακουνάκι του Νούνιες και στο 14ο λεπτό οδήγησε σε ακραίο λάθος τον ήρωα του περσινού τελικού, Τιμπό Κουρτουά, και έκανε το 2-0 με τον Σαλάχ.

Εκείνη την στιγμή είχε δημιουργηθεί μία πραγματικότητα που φάνταζε ιδανική για να τιμωρήσει η Λίβερπουλ, με τον πιο σκληρό τρόπο, την ομάδα που την έχει κερδίσει σε δύο τελικούς με γκολ που έχουν πληγώσει πολύ την ομάδα του Κλοπ.

Ο Γερμανός τεχνικός μάλιστα μετά το τέλος του περσινού τελικού είχε προεξοφλήσει πως η ομάδα του θα βρίσκεται στον τελικό και την επόμενη σεζόν και είχε προτρέψει τους φίλους της να κλείσουν εισιτήρια για τον τελικό της επόμενης χρονιάς. Στο 14ο λεπτό είχε δημιουργηθεί η απόλυτη ονείρωξη για τους φίλους της Λίβερπουλ και ένα σκηνικό αιχμαλωσίας της Ρεάλ.

Σε αυτό το πρώτο κομμάτι του αγώνα φαινόταν πως οι παίκτες του Αντσελότι δεν μπορούν να ακολουθήσουν στα τρεξίματα τους αντίπαλους τους. Φαινόταν άδειος ο χώρος, που με μαεστρία σε αυτά τα παιχνίδια κάλυπτε ο Κασεμίρο, με τον Καμαβιγκά να μην μπορεί να βοηθήσει στο σπάσιμο της πίεσης των παικτών της Λίβερπουλ και η επιλογή του Αντσελότι να αφαιρέσει έναν χαφ για να περάσει τον Ροντρίγκο στα δεξιά λανθασμένη.

Έμοιαζε λανθασμένη στα πρώτα λεπτά, γιατί το πρόβλημα της Ρεάλ, δεν ήταν το πώς θα ανοίξει την άμυνα της Λίβερπουλ, αλλά το πώς θα αντέξει την πίεση της και θα κρατήσει την μπάλα. Αυτά όμως κράτησαν πολύ λίγο. Η συνέχεια του αγώνα, ήταν τελείως διαφορετική.

Ο Βινίσιους σκότωσε τον Άρνολντ και τον Γκόμες

Οι παίκτες του Αντσελότι πήραν την μπάλα, ανέδειξαν την ποιότητα τους και χτύπησαν με την κλάση τους με συνεργασίες που με απίθανη ευκολία σε μικρούς χώρους δημιουργούσαν φανέρωσαν όλες τις αδυναμίες της Λίβερπουλ. Ο νο1 χώρος που χτύπησαν και δημιούργησαν αρχικά και μέχρι να έρθει η απόλυτη ανατροπή σκηνικού, ήταν η πλευρά του Άρνολντ.

Ο Βινίσιους έπαιρνε συνεχώς πρωτοβουλίες και έφερνε είτε με ατομικές ενέργειες είτε με συνεργασίες με τον Μπενζεμά την μπάλα, ανάμεσα στον Άρνολντ και στον Γκόμες. Ήταν μία πραγματικότητα που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει η άμυνα της Λίβερπουλ. Ο Βραζιλιάνος μείωσε νωρίς με υπέροχη εκτέλεση στην απέναντι γωνία στο 21ο λεπτό, εκτέλεση που την ξαναέκανε αλλά ο Άλισον βρήκε αντίδραση.

Η Ρεάλ ισοφάρισε με έναν τρόπο παραπλήσιο με αυτόν που έγραψε το 2-0 η Λίβερπουλ και από την στιγμή που βρήκε χώρο με το που έβαζε τη μπάλα να πάει σε καθαρή ευκαιρία βρήκε αυτοπεποίθηση και έλυσε το αρχικό της πρόβλημα.

Αποδείχτηκε πως δεν είχε την δυνατότητα η Λίβερπουλ να παίξει και περισσότερο από ένα 20λεπτο σε ένα επίπεδο έντασης που βασάνιζε τους αντιπάλους της. Βρήκαν και αυτοπεποίθηση οι παίκτες του Αντσελότι και με το που σταμάτησαν να φοβούνται στην δική τους κατοχή και απέκτησαν ήρεμη κυκλοφορία μπάλας, στόχευαν στις πολλές αδυναμίες της Λίβερπουλ.

Όταν η Ρεάλ πήγε το παιχνίδι στο δικό της ρυθμό, φάνηκε η διαφορά ποιότητας των ποδοσφαιριστών των δύο ομάδων

Όταν έπαιξαν οι δύο ομάδες σε φυσιολογικό ρυθμό, ήταν τεράστια η διαφορά στον τρόπο που κυκλοφορούσε την μπάλα η Ρεάλ με ηγέτη τον Μόντριτς και τους Καμαβιγκά, Βαλβέρδε στο κέντρο, αλλά και την απίθανη δουλειά που έκαναν στο χτίσιμο της τελικής επίθεσης οι Βινίσιους, Μπενζεμά σε σχέση με τον τρόπο που χειριζόντουσαν την δική τους κατοχή, οι Φαμπίνιο, Χέντερσον, Μπάιτσετιτς.

Έχει σοβαρά θέματα στην άμυνα της η Λίβερπουλ, τόσο στον παρτενέρ του Φαν Ντάικ, όσο και στη δεξιά πλευρά με τον Άρνολντ από την στιγμή που δεν βρίσκεται σε ατομική κατάσταση να κυριαρχήσει και επιθετικά στην πλευρά να είναι μία τεράστια τρύπα σε υψηλό επίπεδο.

Ασφαλώς και δεν αποκλείεται, να ξαναβρεί τον καλό του εαυτό όμως για να μην είναι πρόβλημα αμυντικά χρειάζεται να είναι κυρίαρχος. Αυτήν την εποχή δεν μπορεί να αναγκάσει εξτρέμ σαν τον Βινίσιους να μείνει χαμηλά οπότε σε ένα παιχνίδι που πρέπει να λειτουργήσει καθαρά σαν μπακ, απέναντι σε έναν τόσο γρήγορο και ποιοτικό εξτρέμ, έχει σοβαρό πρόβλημα.

Η μεγάλη διαφορά όμως ήταν και στο μάτι, στον τρόπο που άλλαζαν την μπάλα και έχτιζαν τις επιθέσεις τους, οι δύο ομάδες, όταν το παιχνίδι παίχτηκε στον ρυθμό που θέλει η Ρεάλ.

Ο λόγος που ξεκίνησε τον Ροντρίγκο

Η τριάδα χαφ της Λίβερπουλ υστερούσε σημαντικά από αυτήν της Ρεάλ. Δεν χρειάζονται παραπάνω λέξεις για το συγκεκριμένο παιχνίδι, το τελικό 2-5, ο τρόπος που δημιουργήθηκε από 2-0 τα λέει όλα για την εικόνα του και δημιουργεί συνθήκες ώστε η Ρεάλ, να είναι για ακόμα μία φορά υποψήφια να κατακτήσει το τρόπαιο και όταν συμβαίνει αυτό στο τέλος βρίσκει τον τρόπο και τα καταφέρνει.

Έχει και έναν προπονητή που ξέρει να διαχειρίζεται την ομάδα του. Στο τέλος αυτό που αρχικά έμοιαζε λάθος, όχι σαν σκέψη, αλλά με την πραγματικότητα που δημιούργησε ο αγώνας στο ξεκίνημα του, ήταν κλειδί για την κυριαρχία της Ρεάλ.

Ο Αντσελότι ήξερε πως η Λίβερπουλ έχει σοβαρά αμυντικά θέματα. Είχε ξεκάθαρα στοχεύσει στην πλευρά του Άρνολντ και στην κυριαρχία που μπορεί να έχει ο Βινίσους οπότε χρειαζόταν έναν επιθετικό παίκτη στην απέναντι πλευρά προκειμένου να γεμίζει την περιοχή και να πνίξει την άμυνα της Λίβερπουλ, όπως και τελικά έγινε.

Πέρασε για πλάκα και από την Φρανκφούρτη

Η χθεσινή μέρα όμως δεν είχε μόνο τον απίθανό θρίαμβο της Ρεάλ. Είχε ακόμη μία μεγάλη εμφάνιση της Νάπολι. Αποδείχθηκε στην πράξη, πως ήταν αδύνατον, να αντιμετωπίσουν με επιθετικό 3-4-3, οι παίκτες της Άιντραχτ το φαινόμενο της Νάπολι. Οι Ιταλοί κέρδισαν για πλάκα με 0-2, με το τελικό αποτέλεσμα να μην αναδεικνύει ακριβώς την διαφορά που είχαν οι δύο ομάδες στο γήπεδο.

Η Νάπολι φέτος έχει βάλει 4 γκολ για πλάκα στην Λίβερπουλ, 10 σε δύο παιχνίδια στον Άγιαξ, 5 στην Γιουβέντους, κάνει πλάκα στο πρωτάθλημα Ιταλίας που έχει πάρει προβάδισμα 15 βαθμών από τον δεύτερο και σταθερά είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης από την αρχή της σεζόν.

Η Νάπολι δημιουργεί μία καινούρια πραγματικότητα

Η ομάδα του Σπαλέτι, έχει δημιουργήσει μία νέα πραγματικότητα που αξίζει να περιμένουμε να δούμε που θα βγάλει. Στην σύγχρονη ιστορία του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου μιλάει σε μεγάλο βαθμό το χρήμα. Δεν σημαίνει πως κερδίζει το τρόπαιο στο τέλος η πιο ακριβή ομάδα, αλλά μάχη μέχρι τέλους για τον τίτλο δίνουν οι ομάδες που ανήκουν σε μια οικονομική ελίτ.

Δεν έχει εμφανιστεί ομάδα, με τα χαρακτηριστικά της Νάπολι. Από τον φτωχό Νότο της Ιταλίας, η Νάπολι, μπαίνει στα νοκ άουτ έχοντας είδη εξασφαλίσει πως το πρωτάθλημα είναι δικό της και παίζοντας ένα σύγχρονο γρήγορο επιθετικό ποδόσφαιρο. Δεν έχουμε δηλαδή ένα φορμαρισμένο αουτσάιντερ, που θα έρθει να παίξει και είναι επικίνδυνο να κλέψει με Ιταλικό ταπεραμέντο μία πρόκριση. Αλλά μία επιθετική μηχανή που παίζει το ποδόσφαιρο στην πιο σύγχρονη του εποχή και μπαίνει στα νοκ άουτ ως η ομάδα που έχει την μεγαλύτερη διάρκεια την φετινή χρονιά.

Γιατί αν μιλήσουμε για τα φαβορί της διοργάνωσης στο μυαλό μας, έχουμε την Σίτι, την Ρεάλ, την Μπάγερν, την Παρί αν περάσει την Μπάγερν όμως η πραγματικότητα είναι πως η Νάπολι από την αρχή της φετινής χρονιάς παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο και έχει δύο πρωταγωνιστές στην επίθεση Κβαρατσχέλια, Όσιμεν που δεν σταματούν να σκοράρουν και να δημιουργούν.

Αυτή η νέα πραγματικότητα που δημιουργεί η Νάπολι κάνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το φετινό Champions League. Το ποδόσφαιρο έχει ανάγκη από όμορφες ιστορίες και η φετινή Νάπολι είναι φρέσκια, ακολουθεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο και έχει την δυνατότητα να δημιουργήσει πραγματικό συναίσθημα.