Μόνιμα οι προπονητές αντιμετωπίζουν αυτά τα παιχνίδια με συντηρητικά σχήματα και δεν καλύπτονται οι αποστάσεις, ώστε να μπορέσει να φανεί απειλητική σε ροή αγώνα. Με δεδομένο πως η ΑΕΚ σε κανένα σημείο του αγώνα δεν μπόρεσε να είναι πραγματικά απειλητική στο ντέρμπι, για την ομάδα του Μαρτίνς δεν μπορεί να χαρακτηριστεί επιτυχία το ισόπαλο αποτέλεσμα.

Σε ντέρμπι κόντρα στην ΑΕΚ που παρακολουθούμε μετά από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, η ισοπαλία είναι το χειρότερο αποτέλεσμα που μπορείς να πάρεις.

ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ

Αν ο Μαρτίν δεν είχε τις απουσίες του Σεμέδο και του Ποντένσε, θα τον θεωρούσα τον κύριο υπεύθυνο για το γεγονός πως η φανερά καλύτερη ομάδα στο γήπεδο δεν κέρδισε. Ο κύριος λόγος, που δεν πήρε ο Ολυμπιακός το παιχνίδι, παρότι κυριάρχησε και έμοιαζε αδύνατον να δεχτεί πραγματική απειλή σε ροή αγώνα, ήταν πως το άσχημα του ήταν υπερβολικά συντηρητικό.

Δεν είναι εύκολο απέναντι σε ένα αντίπαλο, που έχει πάρει απόφαση να παίξει σε χαμηλά μέτρα, να σου δώσει την κυκλοφορία της μπάλας, κατοχή πάνω από 60%, να του ανοίξεις την άμυνα, με σχήμα με τρεις κεντρικούς χαφ, έναν εξτρέμ που θέλει μέτρα για να απειλήσει και δεν μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα με προσωπικό παιχνίδι, έναν δημιουργό και έναν φορ.

ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ

Στην προκειμένη περίπτωση όμως, καταλαβαίνω τον Μαρτίνς. Ο προπονητής είναι φυσικό να φοβάται περισσότερο από αυτούς που βλέπουν το παιχνίδι στον καναπέ και από την στιγμή που του λείπει ο βασικός του σέντερμπακ, να προσπαθεί να καλύψει την ανασφάλεια που νοιώθει από το αμυντικό δίδυμο, με την συμπεριφορά και την τακτική προσήλωση των τριών χαφ και ενός συνολικά συντηρητικού παιχνιδιού. Μπορεί και να συνέβη, πιθανότατα η ηρεμία που υπήρξε στην τελευταία γραμμή άμυνας, να οφειλόταν στην κάλυψη που είχαν, από την τακτική συμπεριφορά των χαφ.

Είναι όμως πραγματικότητα πως όσο πέρναγε η ώρα, το παιχνίδι σου έδειχνε πως σε ροή αγώνα, είναι δύσκολο να απειληθεί ο Ολυμπιακός. Οι ερυθρόλευκοι είχε τον έλεγχο, φανερά καλύτερους ποδοσφαιριστές στο γήπεδο και χρειαζόταν βοήθεια από τον πάγκο, μία πιο επιθετική προσέγγιση την οποία άργησε απελπιστικά να δώσει ο προπονητής. Βλέπαμε έναν αγώνα που η ομάδα, που μπορούσε να τον κερδίσει, έμοιαζε σαν να μην καίγεται για τους τρεις βαθμούς, σαν στο μυαλό όλη της ομάδας, να είναι πως αν δεν έρθει το γκολ, δεν χρειάζεται να ρισκάρουμε για να το βρούμε.

ΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΜΠΑΣ

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Ο Καρέρα πιθανότατα να πείστηκε από την ατμόσφαιρα που τον ήθελε νικητή στο σκάκι της Τούμπας και παρότι με το αρχικό του σχήμα, η ομάδα του δεν είχε κάνει ούτε ευκαιρία για ευκαιρία, επέλεξε ακριβώς το ίδιο σχέδιο και για το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Τα έγραψα και μετά από εκείνο το παιχνίδι, δεν χρειάζεται να έχεις βγάλει την σχολή της Κολωνίας για να καταλάβεις, πως με τριάδα στον άξονα που έχει τον Σιμόες στην θέση "6", τον αργό Κρίστισιτς εσωτερικό χαφ, τον πιτσιρικό Σαμπανάζοβιτς ή τον νεοφερμένο Σιμάνσκι εσωτερικούς χάφ, πιο ψηλά τον Μάνταλο αριστερά, τον Βέρντε στα δεξιά και τον Λιβάγια στην κορυφή είναι αδύνατον

να επιτεθείς. Είναι απλά τα πράγματα, οι τρείς χαφ δεν μπορούν να σου πατήσουν περιοχή, ο Μάνταλος δεν βολεύεται να παίζει αριστερά και δεν έχει και παίκτη κοντά του να συνεργαστεί, ο Βέρντε είναι περιορισμένων δυνατοτήτων και ο Λιβάγια δεν βολεύεται να παίζει μόνος στην κορυφή της επίθεσης, σε όλα αυτά βάλτε πως επιθετικά η ΆΕΚ δεν παίρνει και πολλά πράγματα, από τους ακραίους της μπακ. Νομοτελειακά λοιπόν, τέρμα μόνο από στημένο, η από δώρο του αντιπάλου μπορούσε να βρει.

ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΨΕ

Το ζήσαμε αυτό και στην Τούμπα, κάποιοι πίστεψαν πως πριν από δύο εβδομάδες η ΑΕΚ δεν έπαιζε με τον ΠΑΟΚ του Φερέιρα, αλλά με την Μπαρτσελόνα στα καλά της και έδιναν συγχαρητήρια στον Καρέρα, για την προσέγγιση του στο παιχνίδι. Συγχαρητήρια, παρότι με το αρχικό του σχήμα η ΆΕΚ ήταν εγκλωβισμένης και απλά περίμενε πότε και αν θα δεχτεί γκολ. Ο Ιταλός τούς πίστεψε και αναγκάστηκε να κάνει αλλαγή στο 31ο λεπτό. Με δεδομένη την προσέγγιση του αγώνα από τον Καρέρα, ο σχηματισμός του Μαρτίνς έμοιαζε υπερβολικά φοβικός.

Η ΣΚΕΨΗ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ 0-0

Επαναλαμβάνω τον δικαιολογούσε η απουσία του Σεμέδο. Δεν έχει να κάνει μόνο με την αξία του ποδοσφαιριστή που λείπει, αλλά με το γεγονός πως το δίδυμο Μπα, Σισέ είναι αδούλευτο και δημιουργεί τον φόβο να κάνει λάθος, να χαρίσει μία φάση από μόνο του στον αντίπαλο, αν τους αφήσεις απομονωμένους. Πιστεύω ξεκάθαρα πως αυτή η σκέψη, οδήγησε τον Ολυμπιακό στο 0-0. Ο Καρέρα για τους δικούς του λόγους, που πιθανότατα έχουν να κάνουν με την έλλειψη εμπιστοσύνης στην ομάδα του, δεν προσπάθησε σε καμία στιγμή, να πιέσει στον χώρο που φάνταζαν τρωτοί οι ερυθρόλευκοι και το γεγονός αυτό μας οδήγησε, να παρακολουθούμε ένα παιχνίδι, που δεν μπορούσε να γίνει κατανοητός ο λόγος που δεν ρισκάρει ο προπονητής του Ολυμπιακού ή για να είμαι πιο ακριβής, να βλέπεις την ομάδα που είναι ανώτερη, που έχει πάρει το κέντρο και μπορεί να απειλήσει, να μην παίρνει τα ρίσκα που χρειάζεται για να πάρει το παιχνίδι.

Σου έδινε την εντύπωση ο Ολυμπιακός πως στον αρχικό υπολογισμό που είχε κάνει, το σημαντικό ήταν να μην χάσει το παιχνίδι. Έμοιαζε σαν να είχε 3 και όχι 1 βαθμό διαφοράς και η ισοπαλία, θα τους κρατούσε πρώτους. Εύκολο δεν είναι, ο Παναθηναϊκός είναι φορμαρισμένος, αν όμως ο ΠΑΟΚ την επόμενη Κυριακή περάσει από το ΟΑΚΑ με διπλό, η διαχείριση του Μαρτίνς θα αποδειχτεί λανθασμένη.

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΤΑ 13 ΝΤΕΡΜΠΙ

Στην ΑΕΚ θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πως τα 13 παιχνίδια είναι πολλά για να είναι τυχαίο, που η ομάδα τους δεν έχει κερδίσει ντέρμπι και το κακό είναι πως στην πλειοψηφία αυτών των παιχνιδιών, ήταν φανερά κατώτερη από τους αντιπάλους της. Στην πλειοψηφία αυτών των παιχνιδιών, επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία, οι προπονητές να καταφεύγουν σε υπερβολικά συντηρητικά πλάνα και στην πράξη, να φαίνεται αδύνατον μέσα από αυτά, να μπορεί να δημιουργήσει ρήγματα στον αντίπαλο.

Όταν δεν έχεις έναν ποδοσφαιριστή να μπορεί να καλύψει τις αποστάσεις, δεν μπορείς να απειλήσεις παίζοντας σε χαμηλά μέτρα. Το μόνο που μπορείς να πετύχεις, είναι να πάρεις την λευκή ισοπαλία. Ο φόβος δικαιολογημένος ή όχι του Μαρτίνς, τόσο στο αρχικό στήσιμο της ομάδας του, όσο κυρίως από τον τρόπο που κοούτσαρε στο παιχνίδι, της επέτρεψε να κρατήσει μέχρι τέλους, το μοναδικό αποτέλεσμα που μπορούσε να ζητήσει. Το κοντέρ όμως συνεχίζει και γράφει, φτάσαμε στον αριθμό 13.

Photo Credits: Eurokinissi