Οι λόγοι που καταρρέει ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο στην Ευρώπη

Οι φίλοι του Παναθηναϊκού στη Λιέγη ήταν στο ίδιο έργο θεατές, με την διαφορά πως αυτήν την φορά η ομάδα τους πήρε ένα βαθμό. Έχοντας εικόνα από 3 πλέον παιχνίδια ομίλων είναι φανερό πως ένα από τα μεγάλα προβλήματα του φετινού Παναθηναϊκού είναι ότι δεν μπορεί να βγάλει τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια με την ίδια ένταση σε ολόκληρο το 90λεπτό. Για την ακρίβεια, υπάρχει μεγάλη πτώση όσο περνά ο χρόνος.

Χρειάζεται να κάνουν υπερπροσπάθεια για να βγάλουν οι ποδοσφαιριστές του Στραματσόνι το 90λεπτό στην Λιέγη. Είναι παράξενο, αλλά βλέποντας τον τρόπο που ολοκλήρωσαν τον αγώνα στην Λιέγη οι "πράσινοι" μπορεί κανείς να πει πως ήταν συγκινητικοί, έκαναν κατάθεση ψυχής και υπήρξαν απώλειες. Δικαιολογείτε, όμως όλο αυτό το κακό για να βγει ένας αγώνας με την Σταντάρ Λιέγης;

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

Πέρα από τον σεβασμό που αξίζει κάποιος που δίνει μάχη και την αναγνώριση που πρέπει να πάρει που πάλεψε, υπάρχει το ερώτημα τι φταίει και βγαίνουν με μεγάλη δυσκολία τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού στην Ευρώπη. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων.

Α) ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Ο Παναθηναϊκός το καλοκαίρι πήγε σε χαλαρό πρόγραμμα για να είναι φρέσκος στα προκριματικά παιχνίδια του Γιουρόπα λιγκ.

Β) ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ

Θέλει να κάνει όπλο την ταχύτητα. Φέτος είναι φανερό πως ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να παίξει πιο γρήγορα, το επιθετικό του όπλο είναι ο ρυθμός και το γεγονός πως σε αντίθεση με τον ΠΑΟΚ, όταν τρέχει υπάρχει και ποιότητα, τον βοηθά στο να σκοράρει με μεγαλύτερη ευκολία. Ο Παναθηναϊκός ευκαιρίες δημιουργεί όταν τρέχει. Με την Ξάνθη που εγκλωβίστηκε από την τακτική Λουτσέσκου και από τις επιλογές Στραματσόνι δεν έβγαλε ούτε φάση, ενώ με τον Άγιαξ από το 30λεπτό και μετά και στην Λιέγη στο δεύτερο ημίχρονο όταν δεν υπήρχαν δυνάμεις για να τρέξει περισσότερο, δεν μπόρεσε να φανεί απειλητικός.

Γ) ΜΟΝΟ Ο ΒΙΓΙΑΦΑΝΙΕΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΓΩΣΕΙ ΡΥΘΜΟ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΑ

Στον άξονα του Παναθηναϊκού, υπάρχει μόνο ένας καθαρός κεντρικός μέσος, που μπορεί να κρατήσει την μπάλα, ο Βιγιαφάνες. Οι Ζέκα, Λουντ, Γουακάσο μπορούν να δώσουν λύσεις στον άξονα, όμως παίζουν καλύτερα χωρίς μπάλα, δεν την ελέγχουν σε μικρό χώρο, δεν ξέρουν να παγώσουν ρυθμό. Κάνουν σημαντικές δουλειές αλλά δεν είναι καθαροί χαφ. Για να πάρεις Ευρωπαϊκό αποτέλεσμα, χρειάζεσαι και πάγωμα του ρυθμού, κράτημα μπάλας σε μικρό χώρο, να κερδίσεις έξυπνο χρόνο παίρνοντας φάουλ, ακόμα και αράουτ, να γνωρίζεις όσα χρειάζονται για να ελέγξεις τον ρυθμό.

Είναι θέμα διαχείρισης αγώνα. Ο ρεπόρτερ του αγωνιστικού χώρου μας μετέφερε στην τηλεοπτική κάλυψη πως ο Μούτσι ακούστηκε στο δεύτερο ημίχρονο με την Λιέγη να φωνάζει, πως πρέπει να μένει η μπάλα στα πόδια τους και να μην κυνηγάνε συνέχεια την κάθετη, που όταν δεν υπάρχουν δυνάμεις σημαίνει χάρισμα κατοχής στον αντίπαλο.Κάποτε ο Παναθηναϊκός είχε, Καραγκούνη, Μπασινά, Γκαλέτο, Μικάελσεν.

Ακόμα και ποδοσφαιριστές σε άλλες γραμμές όπως οι Χένρικσεν, Σεϊταρίδης, Λυπερόπουλος, μπορούσαν να κρατήσουν την μπάλα στον χώρο τους και να ελέγξουν το παιχνίδι. Στον φετινό Παναθηναϊκό το κράτημα μπάλας στον άξονα μπορεί να το πάρει μόνο από τον Βιγιαφάνες χωρίς όμως να έχει τις απαιτούμενες βοήθειες, ούτε ο ίδιος δυνάμεις για 90λεπτό.

Δ) ΠΑΙΚΤΕΣ ΜΕ ΑΔΥΝΑΜΗ ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Ο Παναθηναϊκός διαθέτει πολλούς ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να προσφέρουν στον ίδιο βαθμό στα δύο ημίχρονα. Ο Κουτρουμπής, στην επανάληψη περιόρισε πολύ τα ανεβάσματα του προς το κέντρο που στο πρώτο μέρος πρόσφεραν έναν επιπλέον παίκτη στην ανάπτυξη. Ο Λέτο επίσης ήταν πολύ σημαντικός παράγοντας στην καλή εικόνα του πρώτου ημιχρόνου, στο δεύτερο όμως δεν μπορούσε να έχει τόσο μεγάλη συμμετοχή, δεν ήταν ξεκούραστα τα πόδια του, η μπάλα έφτανε λιγότερο σε αυτόν και όταν συνέβαινε δεν προλάβαινε να γυρίσει με μούρη και την έδινε αμέσως.

Ε) ΛΕΝΤΕΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΟΥΖΑ

Τον Λεντέσμα τον βάζω σε μία κατηγορία μόνο του. Ο Παναθηναϊκός έχει πολλούς που δεν βρίσκονται σε καλή ατομική κατάσταση, ο Λεντέσμα όμως λόγω θέσης εξαντλεί αυτούς που έχουν δυνάμεις και τρεξίματα. Οι Ζέκα, Βιγιαφάνες, Γουακάσο, Λουντ ακόμα και ποδοσφαιριστές από άλλες γραμμές αναγκάζονται να τρέχουν περισσότερο για να καλύπτουν τα αργά πόδια Λεντέσμα.

Στον Παναθηναϊκό που σάρωνε ο Αναστασιάδης χρησιμοποιούσε επιλεκτικά τον Σόουζα, που είχε εντυπωσιακές μεταβιβάσεις όπως ο Λεντέσμα, έπαιζε στον ίδιο χώρο και δεν είχε τρεξίματα. Τότε βέβαια ο Παναθηναϊκός έπαιζε σε πιο υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού αλλά είχε και τους Μπασινά, Καραγκούνη, Μικάελσεν να δίνουν το δικαίωμα στον μεγάλο Σόουζα, εντελώς ακομπλεξάριστα να τους φωνάζει "καλύψτε με".

Στον Λεντέσμα όμως δεν υπάρχει από τον Στραματσόνι η παραμικρή διαχείριση, παρότι είναι φανερό πως δεν τον ακούνε τα πόδια του είναι συνέχεια στο γήπεδο. Αναγκάζει τους υπόλοιπους χαφ να γυρνάνε πολύ πίσω, αλλά και να καλύπτουν και τον δικό του χώρο. Πρέπει συνέχεια να υπάρχει συμπαίκτης κοντά στον Λεντέσμα και για την μεταφορά μπάλας, όταν πιέζεται και δεν έχει την επιλογή της πολύς καλής μεγάλης μεταβίβασης που διαθέτει, αλλά και όταν ο αντίπαλος στοχεύει πάνω του για να επιτεθεί. Όταν ο αντίπαλος βγάζει επίθεση πάνω στον Λεντέσμα είναι υποχρεωτικό να βγαίνει πάνω του ποδοσφαιριστής από τα στόπερ, η από τα υπόλοιπα χαφ, γεγονός που χαλά την ισορροπία της ομάδας.

ΣΤ) ΑΠΟΚΛΙΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΩΝ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΩΝ

Είναι περίεργο, δεν το έχω ξανασυναντήσει, αλλά ο Παναθηναϊκός έχει ποδοσφαιριστές που έχουν τεράστιες αποκλίσεις στις ατομικές δυνάμεις και στα τρεξίματα των ποδοσφαιριστών του. Ο Στραματσόνι, προσπαθεί να κάνει τον Παναθηναϊκό γρήγορο και να τον πάει στον ρυθμό των ποδοσφαιριστών που τρέχουν. Οι Ιμπάρμπο, Χουλτ, Κουλιμπαλί, Ζέκα, Μολέδο, Γουακάσο, Εμποκού, Μπεργκ αλλά και δημιουργικά ο Βιγιαφάνες μπορούν ο καθένας από τον ρόλο του να οδηγήσουν τον Παναθηναϊκό σε παιχνίδι υψηλού ρυθμού.

Το πρόβλημα όμως είναι πως στην ίδια ομάδα υπάρχουν ποδοσφαιριστές που το επίπεδο των τρεξιμάτων και αντοχής είναι πολύ χαμηλό. Λεντέσμα, Ιβανόφ, Σαμπά, Λέτο, Μέστο, Κουτρουμπής, άλλος λιγότερος και άλλος περισσότερο δεν μπορούν να ακολουθήσουν και η παρουσία τους κουράζει και τους υπόλοιπους, που τους αναγκάζει να κάνουν περισσότερα από όσα χρειάζεται και στο τέλος εξαντλείται όλη η ομάδα.

ΑΝΟΜΟΙΟΓΕΝΕΣ ΣΥΝΟΛΟ

Συνολικά ο Παναθηναϊκός φέτος είναι βελτιωμένος, πιο ελκυστικός και όλοι προσπαθούν ακόμα και αυτοί που δεν αντέχουν. Αν βγάλεις έξω το παιχνίδι με την Ξάνθη, δεν υπάρχει άλλος αγώνας που οι ποδοσφαιριστές του Στραματσόνι δεν τα έδωσαν όλα. Γίνεται μία προσπάθεια να δημιουργηθεί μία ομάδα, που να πάει στα προσόντα των ποδοσφαιριστών που μπορούν να ανοίξουν τον ρυθμό, αλλά υπάρχουν και πολλοί ποδοσφαιριστές που δεν μπορούν να ακολουθήσουν.

Οπότε έχει δημιουργηθεί ένα πολύ ανομοιογενές σύνολο.Στην Ελλάδα αν έχεις ποιότητα μπορείς να κρυφτείς σε ένα μεγάλο αριθμό αγώνων, ακόμα να φτάσουν λίγα λεπτά έντασης για να πετύχεις τους στόχους που βάζεις σε κάθε παιχνίδι, το πρόβλημα βγαίνει στην Ευρώπη, που ο ρυθμός του αγώνα είναι υψηλός για μεγάλη χρονική διάρκεια και φωτογραφίζει το πρόβλημα.

Photo credits: Action Images