Οι Βέλγοι δεν σεβάστηκαν το δικό τους Last Dance και ο Λουκάκου είναι ο μόνος που δεν φταίει

Οι Βέλγοι πήγαν σπίτι τους, αποκλείστηκαν πρόωρα στο δικό τους Last Dance. Στο τέλος μένει η αίσθηση πως την τελευταία διοργάνωση με τον Μάρτινεθ στον πάγκο, την τελευταία διοργάνωση για μία γενιά σπουδαίων ποδοσφαιριστών οι Βέλγοι δεν την σεβάστηκαν όσο θα έπρεπε.

Το ποδόσφαιρο γίνεται σκληρό άθλημα

Το ποδόσφαιρο μπορεί να γίνει πραγματικά ένα πολύ σκληρό και άδικο άθλημα. Παρότι έχασαν πολλές ευκαιρίες, η παραπάνω πρόταση, δεν αφορά τον αποκλεισμό τους, αλλά τον άνθρωπο που σημάδεψε.

Ο Λουκάκου έχασε πολλές μεγάλες ευκαιρίες και ακόμη κι ο ίδιος ένιωσε την ανάγκη να τα βάλει με τον εαυτό του στο τέλος του αγώνα. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική, ο Λουκάκου ήταν ο μόνος που δεν είχε την παραμικρή ευθύνη.

Η πρώτη σφαλιάρα

Στην πραγματικότητα, ήταν ο άνθρωπος που έδωσε το δικαίωμα στους Βέλγους να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί. Να τα πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά. Είχε φανεί από καιρό πως η ομάδα του Μαρτίνεθ, δεν είναι σε καλή κατάσταση.

Στις 3 Ιουνίου, οι Ολλανδοί του Φαν Χαλ, με ένα συντηρητικό 3-5-2 και με άμεσο ποδόσφαιρο χώρου, τους διέλυσαν με 4-1 μέσα στο γήπεδο τους, αναδεικνύοντας πως η αμυντική τους τριάδα έχει σοβαρά θέματα και για να δεχθεί γκολ και ο αντίπαλος δεν χρειάζεται να πάρει και σοβαρά ρίσκα.

Προάγγελος αποτυχίας η απαράδεκτη δήλωση του Ντε Μπρόινε

Οι Βέλγοι έφτασαν στο Μουντιάλ, γνωρίζοντας πως δεν βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, όμως μιλάμε για τουρνουά εθνικών ομάδων που ελάχιστες ομάδες παρουσιάζονται χωρίς προβλήματα και ελαττώματα. Σίγουρα, τους Βερτόνγκεν και Αλντερβάιρελντ τούς ξέβρασε το ποδόσφαιρο στο υψηλό επίπεδο και τους ανάγκασε να επιστρέψουν στην πατρίδα τους.

Όμως βρισκόντουσαν σε όμιλο με Καναδά, Μαρόκο και Κροατία. Ομάδες με συγκεκριμένες αρετές, αλλά και αδυναμίες. Προάγγελος αποτυχίας ήταν η απαράδεκτη για αρχηγό τοποθέτηση του Ντε Μπρόινε στην Guardian ότι "δεν έχουμε καμία πιθανότητα να το πάρουμε, είμαστε πλέον πολύ μεγάλοι. Είχαμε την ευκαιρία μας το 2018, έχουμε καλή ομάδα αλλά έχουμε μεγαλώσει. Έρχονται στην ομάδα κάποιοι νέοι παίκτες, αλλά δεν είναι στο επίπεδο όσων είχαμε το 2018".

Αυτή η τοποθέτηση ήταν ένα προάγγελος αποτυχίας. Θα μου πείτε τώρα, γιατί τον κατηγορείς τον Ντε Μπρόινε, αφού σε όσα είπε είχε 100% δίκιο.

Πράγματι, όλα ήταν ακριβώς όπως τα είπε, όμως ο Ντε Μπρόινε δεν είναι σχολιαστής, αλλά ο ηγέτης αυτής της ομάδας. Και όταν οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές της εθνικής Βέλγιου, βλέπουν πως ο ηγέτης τους δεν τους πιστεύει και μάλιστα αποκλείει πως μπορούν να πάνε μακριά στην διοργάνωση.

Καταλαβαίνετε πως είναι αδύνατον να δημιουργηθεί η απαιτούμενη έμπνευση, η συσπείρωση για να βγάλει το σύνολο την ψυχή του, ώστε να εξαντληθούν οι πιθανότητες και να υπάρξει μία πετυχημένη παρουσία.

Η γερασμένη Κροατία έχει ψυχή

Πράγματι, το Βέλγιο ήταν μία γερασμένη ομάδα, η οποία όμως δεν είχε καρδιά. Αντίθετα, η Κροατία είναι μια επίσης γερασμένη ομάδα, η οποία όμως έχει καρδιά και παίκτες που βγάζουν προσωπικότητα. Και οι Κροάτες, έχουν έναν γερασμένο κορμό, ποτέ όμως δεν θα ακούσεις τον Μόντριτς, να μειώσει την ομάδα και να ρίξει την αυτοπεποίθηση στους συμπαίκτες του.

Σε κάθε τουρνουά, σε κάθε παιχνίδι, δίνουν το 100%, βγάζουν την ψυχή τους στο γήπεδο. Οι Βέλγοι ήταν ένα σύνολο χωρίς ψυχή.

Ο Λουκάκου μπήκε όταν η ομάδα του Μαρτίνεθ είχε ήδη αποτύχει

Στο τέλος του αγώνα με την Κροατία, το ανάθεμα πήγε στον Λουκάκου. Μόνο που ο στράικερ της Ίντερ μπήκε στο γήπεδο, ενώ η ομάδα είχε ήδη αποτύχει και ήταν αυτός που χωρίς να έχει την υποχρέωση, προσπάθησε να τους δώσει το φιλί της ζωής. Έφτασε κοντά να σηκώσει την πεθαμένη ομάδα από τον από τον τάφο, όμως η μπάλα δεν του έκανε το χατίρι.

Θα προσπαθήσω να γίνω πιο κατανοητός. Ο Μαρτίνεθ, γνώριζε πως ο Λουκάκου κοιτάει τα παιχνίδια της Ίντερ από τις εξέδρες. Από τα τέλη Αυγούστου, έχει καταφέρει συνολικά να αγωνιστεί για 22 λεπτά με την Σαμπντόρια στις 29 Οκτωβρίου, όπου και υποτροπίασε.

Άρρωστό το Βέλγιο σε όλο το τουρνουά

Στο Μουντιάλ αναγκαστικά οι Βέλγοι πήγαν με βασικό φορ τον Μπατσουαγί και ο Μαρτίνεθ αποφάσισε να καλέσει τον Λουκάκου για τα νοκ άουτ παιχνίδια.

Το τουρνουά όμως στράβωσε, ήρθε η ήττα από το Μαρόκο, ο Μπατσουαγί αποδείχτηκε πως δεν μπορούσε να καλύψει τις απαιτήσεις της θέσης και στον τελικό πρόκρισης με την Κροατία, ο Ισπανός τεχνικός, αποφάσισε να πάει με ψεύτικο 9άρι τον Μέρτενς.

Μια απόφαση που θα είχε λογική να παρθεί, σε ένα σύνολο που δουλεύει σωστά, που έχει την ικανότητα να βγάλει σε εκτελέσεις ποδοσφαιριστές από τις πίσω γραμμές. Το Βέλγιο, παρότι έχει σπουδαίους χαφ, ήταν άρρωστο σε όλο το τουρνουά.

Ο Λουκάκου ήταν ο μόνος λόγος που μπήκαν οι Κροάτες μέσα στην περιοχή τους

Στο πρώτο ημίχρονο λοιπόν με την Κροατία, το Βέλγιο δεν έχει κάνει μισή ευκαιρία, είναι έτοιμο να αποκλειστεί και ο προπονητής κοιτάει τον πάγκο και η μοναδική ελπίδα του είναι ο τραυματίας, χωρίς ρυθμό Λουκάκου.

Το Βέλγιο για να σκοράρει, πρέπει να ρίξει στη μάχη έναν ποδοσφαιριστή που από τα τέλη Αυγούστου κοίταγε τα παιχνίδια από τις εξέδρες με ζακέτα και να ελπίζει πως η παρουσία του θα αποδειχτεί ικανή, να ανοίξει την άμυνα της Κροατίας.

Πράγματι, ο Λουκάκου με την απίστευτη σωματοδομή που διαθέτει, κατάφερε να βάλει μέσα στην περιοχή τους Κροάτες. Αυτό ήταν καθαρά δικό του επίτευγμα, το παιχνίδι φώναζε πως αν δεν έμπαινε μέσα ο Λουκάκου, οι Βέλγοι ήταν αδύνατον να βρουν τρόπο να κλείσουν τους Κροάτες μέσα στην περιοχή.

Τα κατάφερε, έδωσε ζωή με την είσοδο του σε μία ψόφια ομάδα, συνθήκες για να κρατήσει πολύ χαμηλά και να δημιουργηθεί πολιορκία στους Κροάτες, όμως δεν μπόρεσε να κάνει γκολ τις τέσσερις μεγάλες ευκαιρίες που βρήκε.

Ασφαλώς και δεν μπορεί να κατηγορηθεί γι' αυτό, καθώς το Βέλγιο, των Ντε Μπρόινε, Τίλεμανς, Καράσκο, Βίτσελ, Αζάρ, Ντοκού, Καστάνιε, Μέρτενς και όσων αγωνίστηκαν, χρειάστηκαν έναν ποδοσφαιριστή που ήταν εκτός αγώνων τους τελευταίους 3,5 μήνες για να μπορέσει να γίνει απειλητικό.

Είναι δεδομένο πως αν ο Λουκάκου είχε ρυθμό αγώνων, μία τουλάχιστον από τις ευκαιρίες που έχασε, θα την είχε κάνει γκολ. Όπως επίσης είναι δεδομένο, πως αν δεν έμπαινε στο γήπεδο, η Κροατία θα περνούσε ένα εύκολο απόγευμα. Γι' αυτήν την πραγματικότητα, την ευθύνη την έχουν οι πάντες στην αποστολή του Βελγίου, εκτός από τον Λουκάκου.

Δείτε τη Game Night: