Ήταν ένα παιχνίδι με δύο εντελώς διαφορετικά ημίχρονα. Σε μεγάλο βαθμό το ντέρμπι κρίθηκε από το γεγονός πως η ΑΕΚ δεν είναι αυτήν την εποχή έτοιμη για να κερδίσει ένα μεγάλο παιχνίδι.

ΠΗΓΕ ΝΑ ΧΑΡΙΣΕΙ ΤΟ ΜΑΤΣ Ο ΜΑΡΤΙΝΣ

Ο Πέδρο Μαρτίνς έκανε στο πρώτο ημίχρονο ότι περνά από το χέρι του, για να αδικήσει την καλή δουλειά που έχει κάνει με την ομάδα του και να την οδηγήσει σε μία σκληρή -αδικαιολόγητη- ήττα, από έναν αντίπαλο που δεν δικαιολογείται να τον κερδίσει αυτήν την εποχή.

Η απόφαση του Πορτογάλου τεχνικού, να ξεκινήσει την ίδια ενδεκάδα με το παιχνίδι της Πέμπτης και να παρατάξει την ομάδα του χωρίς δεξιά πλευρά, παραλίγο να αποδεικτή καταστροφική. Δίχως να κάνει τίποτα τρομερό η ΑΕΚ, απλά πιέζοντας με την επιθετική της τετράδα, δεχόταν δώρα σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Δώρα τα οποία δεν μπορούσε να τα εκμεταλλευτεί στο βαθμό που της επέτρεπε η μορφή που είχε πάρει ο αγώνας.

ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΧΑΟΣ

Οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν την δυνατότητα στο πρώτο μέρος να πάρουν επιθέσεις από τα άκρα, έβλεπαν τους παίκτες του Χιμένεθ, να προσφέρουν χώρο και τη δυνατότητα να πάρει κατοχή ο Μεριά, αλλά ο Τυνήσιος να μην ξέρει πώς πρέπει να λειτουργήσει.

Ο Ολυμπιακός, στο πρώτο ημίχρονο ήταν εγκλωβισμένος από τις επιλογές του προπονητή του, δεν μπορούσε να κάνει επίθεση από τις πλευρές και το γρήγορο προβάδισμα που πήρε η ΑΕΚ, οδήγησε σε ένα παιχνίδι που οι αμυντικοί των ερυθρολεύκων δεν μπορούσαν να ξεκινήσουν με ασφάλεια τις επιθέσεις.

Ειδικά στο τελευταίο 20άλεπτο του πρώτου μέρους, υπήρχε το απόλυτο χάος. Το ένα λάθος διαδεχόταν το άλλο, η άμυνα του Ολυμπιακού ήταν έτοιμη για κατάρρευση, αλλά οι παίκτες της ΑΕΚ δεν κατάφεραν να σκοτώσουν έναν αντίπαλο που σε εκείνο το διάστημα χρειαζόταν ένα φύσημα για να πέσει.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ

Υπήρχε μόνιμα ένας φόβος και μία λανθασμένη απόφαση στην τελική επιλογή. Οι παίκτες του Χιμένεθ, πήγαν στο ημίχρονο με προβάδισμα, μπορεί να ένιωθαν ικανοποιημένοι, η αλήθεια είναι πως δεν είχαν καταφέρει να τελειώσουν τον αριθμό επιθέσεων που τους έδινε το παιχνίδι.

Τα λάθη που έκαναν οι Βούκοβιτς, Σισέ, Καμαρά, ήταν ακραία, υπερβολικά σε αριθμό και συχνότητα και σε χώρους που επέτρεπαν να έρθουν καθαρές φάσεις για γκολ. Με έναν περίεργο τρόπο, όμως, δεν τελείωναν οι φάσεις ούτε από τους ποδοσφαιριστές της ΑΕΚ, με τον τρόπο που έπρεπε.

Το τελευταίο 20άλεπτο του πρώτου ημιχρόνου, ήταν μία κακοποίηση του αθλήματος και από τις δύο ομάδες. Απλά τα λάθη γινόταν στον χώρο άμυνας του Ολυμπιακού και δημιούργησαν συνθήκες τρόμου, τις όποιες η ΑΕΚ ήταν ανίκανη να αξιοποιήσει.

Δεν είχε ταχύτητα στην δική της κατοχή από το επιθετικό της δίδυμο, δεν πήρε καλές επιλογές από τον Μάνταλο, δεν μπόρεσε για ακόμα ένα παιχνίδι να είναι ουσιαστικός ο Κλωναρίδης και έχοντας Άλεφ, Σιμόες σαν δίδυμο χαφ, δεν υπήρχε δυνατότητα για σωστή μεταβίβαση από τον άξονα. Με λίγα λόγια, η ΑΕΚ δεν ήταν καλή στο πρώτο ημίχρονο, απλά ο Ολυμπιακός ήταν άθλιος.

ΔΙΟΡΘΩΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΝΤΑΛΟΣ

Ο Ολυμπιακός ήταν τόσο κακός στο πρώτο 45άλεπτο που τίποτα δεν προμήνυε αυτό που θα συμβεί στην επανάληψη. Υπήρχε ο φόβος πως το άγχος του Μάρτινς μοιάζει ικανό να καταστρέψει την πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει όλο αυτό το διάστημα.

Ο Πορτογάλος τεχνικός, έστω και στο ημίχρονο, κατάλαβε πως είναι υποχρεωτικό να μπει κανονικό μπακ στην δεξιά πλευρά και πως είναι υποχρεωτικό να βγει ο καταστροφικός Βούκοβιτς.

Στο πρώτο μέρος είχε πάρει μία επιλογή ο Χιμένεθ που φαινόταν πως δεν βγαίνει. Επέλεξε ένα καθαρό 4-4-2 με αριστερό εξτρέμ τον Μάνταλο. Ο Μάνταλος όπως ανάφερα και παραπάνω, τον Μεριά τον άφηνε συνέχεια μόνο του, μόνο που ο φουκαράς ο Τυνήσιος δεν ήξερε πώς να το εκμεταλλευτεί.

Από την πρώτη φάση, φάνηκε πως η άμυνα της ΑΕΚ, θα έχει πρόβλημα από τα ανεβάσματα του Τοροσίδη, καθώς ο Μάνταλος δεν κάλυπτε καθόλου και ο Μπακάκης που έτσι κι αλλιώς βασανιζόταν παίζοντας με ανάποδο πόδι, είχε να αντιμετωπίσει και τον φρέσκο Χριστοδουλόπουλο στην πλευρά του.

Ταυτόχρονα η σωστή επιλογή να περάσει τον Μεριά στο κέντρο της άμυνας πρόσφερε ηρεμία και σταμάτησαν τα ακραία λάθη στις πάσες από την άμυνα.

Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΦΑΣΗ

Η φάση που θα άλλαζε το παιχνίδι, ήταν η αντεπίθεση που έβγαλε η ΑΕΚ στο 48ο λεπτό. Ακόμα οι αναμνήσεις από το πρώτο μέρος ήταν νωπές. Η ΑΕΚ έβγαλε μία γρήγορη αντεπίθεση σε ανοργάνωτη άμυνα, ο Πόνσε είχε πολλά κενά μέτρα μπροστά του, τον Λιβάγια να κόβει μόνος του από τα αριστερά και να θέλει μία απλή πάσα πάνω στο τρέξιμο του, για να βρεθεί μόνος με τον Σα.

Ο Πόνσε άργησε απελπιστικά και για έναν ανεξήγητο λόγο αποφάσισε να πασάρει στον Κλωναρίδη, αναγκάζοντας τον μάλιστα να σταματήσει το τρέξιμο του για να μαζέψει την μπάλα και σταμάτησε την αντεπίθεση. Ενάμιση λεπτό αργότερα, ήρθε η ισοφάριση και μετά είδαμε άλλο παιχνίδι.

ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΔΟΥΛΕΜΕΝΟΣ

Ξαφνικά ο Ολυμπιακός μεταμορφώθηκε και απέδειξε αυτό που βλέπαμε όλο το προηγούμενο διάστημα. Πως ως σύνολο είναι πολύ πιο έτοιμος από την ΑΕΚ και ατομικά οι ποδοσφαιριστές του και ανώτεροι είναι και σε καλύτερη κατάσταση.

Ήταν και αμαρτία, να κλονιστεί σε τόσο μεγάλο βαθμό μία πραγματικά τόσο καλή και υγιής προσπάθεια που έχει γίνει. Το τέρμα του Καμαρά, έδωσε αυτοπεποίθηση στους παίκτες του Ολυμπιακού και τους επέτρεψε, μέσα στο παιχνίδι με τις ενέργειες τους να δουν σε πόσο καλύτερο επίπεδο βρίσκονται από τους αντιπάλους τους.

Άλλαξε όλη η ψυχολογία του παιχνιδιού, ξαφνικά μεταμορφώθηκε ο Ποντένσε, που προερχόταν από σειρά προβληματικών παιχνιδιών και ήταν και αυτός εκτός παιχνιδιού στο πρώτο ημίχρονο.

Ο ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΒΑΡΙΑ ΔΙΔΥΜΑ

Βρήκε, με λίγα λόγια, σύμμαχους ο εντυπωσιακός Φορτούνης, για να μπορέσει να ορίσει το ντέρμπι. Η μπάλα ερχόταν σωστά από την άμυνα, στις επιθέσεις από τα άκρα δεν έβγαζε απάντηση η ΑΕΚ και το παιχνίδι είχε πάρει την αντίθετη πορεία από αυτήν του πρώτου ημιχρόνου.

Οι παίκτες της ΑΕΚ ήταν αυτοί που είχαν εγκλωβιστεί και δεν έβρισκαν καμία διέξοδο. Οι Λιβάγια, Πόνσε ήταν πολλοί αργοί και πάντοτε έβγαιναν πρώτοι οι αμυντικοί του Ολυμπιακού, γεγονός που επέτρεπε στους ερυθρόλευκους να μένουν σε ψηλά μέτρα, με εύκολη κατοχή.

Ουδέποτε από την στιγμή της ισοφάρισης και μετά δεν κατάφερε η ΑΕΚ να κρατήσει μπάλα, να κερδίσει μία μάχη και να χαλάσει την αμυντική ισορροπία του Ολυμπιακού.

Οι ερυθρόλευκοι, στην δική τους υπεροχή, είχαν αυτόν που έπρεπε για να σκοτώσουν τον αντίπαλο που ήταν έτοιμος να πέσει. Από την στιγμή που έμεναν οι γηπεδούχοι ψηλά και πήραν σε όλους τους χώρους τον απόλυτο έλεγχο, ήταν αδύνατον για τον ανέτοιμο Σιμόες, τον βαρύ και όχι ικανό τακτικά Άλεφ, να αντιμετωπίσουν τον Φορτούνη. Ο παικταράς έκανε τη διαφορά. Χτύπησε ανάμεσα σε δύο αργά δίδυμα, που δεν μπορούσαν να τον κάνουν καλά και όρισε την τύχη του ντέρμπι.

Ο Μάρτινς πήγε να κάνει κακό στον εαυτό του, με την αδικαιολόγητη απόφαση του να μην φρεσκάρει την ενδεκάδα του, επιλέγοντας μία ομάδα που δεν μπορούσε να απειλήσει από ανεβάσματα των μπακ. Ευτυχώς, στο ημίχρονο διόρθωσε τα δικά του λάθη και επέτρεψε στους παίκτες να αποδείξουν πως αυτήν την εποχή βρίσκονται σε πολύ καλύτερο αγωνιστικό επίπεδο από την ΑΕΚ.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΣΤΟΠΕΡ

Είναι κάτι, άλλωστε, που το έχει αποδείξει ο χρόνος. Η ΑΕΚ δεν δούλεψε σωστά με τον Μαρίνο Ουζουνίδη, έγιναν πολλά λάθη από το καλοκαίρι και το γεγονός αυτό είχε συνέπεια να αλλάξει ο προπονητής. Είχε μόνο έναν τρόπο να μπορέσει κάτι να πάρει στο Καραϊσκάκης, όμως ο τραυματισμός του Χουλτ δεν επέτρεψε στον Χιμένεθ να παίξει το χαρτί με τους τρεις στόπερ.

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΜΕ 4-4-2

Από τη στιγμή που δεν μπορούσε να παίξει με ενισχυμένο το κέντρο άμυνας, έχασε την δυνατότητα να μπορεί να αντέξει παίζοντας χειρότερα. Να μείνει σε χαμηλά μέτρα, να δεχτεί πίεση, να αντέξει λόγω της ασφάλεια που μπορεί να προσφέρει η τριάδα στην άμυνα. Να εκμεταλλευτεί με αυτόν τον τρόπο, πως ο Ολυμπιακός έχει άγχος, είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολος στο γκολ και να ποντάρει πως τα όπλα του θα είναι στους χώρους που θέλουν να παίζουν.

Κατεβαίνοντας με 4-4-2, με τα βαριά δίδυμα των Οικονόμου -Τσόσιτς και Άλεφ - Σιμόες, βγάζοντας τον Μάνταλο στα αριστερά, υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να πάρει αποτέλεσμα στο Καραϊσκάκης. Να είναι καλύτερη από τον Ολυμπιακό. Καταλαβαίνετε πως για να κερδίσει αυτήν την εποχή η ΑΕΚ σαν ανώτερη τον Ολυμπιακό, θα έπρεπε να αγωνιστούν πολύ άσχημα οι ερυθρόλευκοι.

Υπερβολικά πιο κάτω από τις δυνατότητες που μας έχει δείξει η φετινή ομάδα του Μάρτινς. Λόγω των λαθών του Πορτογάλου, αυτό συνέβη στο πρώτο ημίχρονο, οι διορθωτικές αλλαγές όμως απέδειξαν, πως αυτήν την εποχή η διαφορά είναι μεγάλη. Ήταν παράλογο που ο Ολυμπιακός δεν είχε πάρει νίκη σε ντέρμπι και η λογική έλεγε πως όταν αυτό συμβεί θα έρθει με εμφατικό τρόπο.

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω, είναι πως γίνεται και δεν έχει πάρει ακόμα τον χώρο του και τον ρόλο του στην ομάδα ο Κρίστισιτς. Έγραφα πως ήταν παράλογο που δεν είχε φροντίσει να του δώσει ρόλο στην καλή ενδεκάδα ο Ουζουνίδης.

Είναι ακραίο να έχει φθάσει 17 Φεβρουαρίου και σε ένα παιχνίδι τόσο υψηλών απαιτήσεων, ο Χιμένεθ να προτιμά τον Άλεφ από τον Σέρβο.

Θα κλείσω το κείμενο μου, με την ευχή ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος να μην έχει πάθει μεγάλη ζημιά και να επιστρέψει σύντομα και με την επισήμανση, πως ο καλός Ολυμπιακός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα, από την Ντιναμό. Η νίκη επί της ΑΕΚ τον απελευθέρωσε και το αποτέλεσμα του πρώτου αγώνα του αφαιρεί το άγχος. Πρέπει όμως να πάει στην Ουκρανία γνωρίζοντας πως δεν έχει να χάσει τίποτα, αλλά και πως αν πιάσει το παιχνίδι του, είναι σε θέση να δώσει την μάχη του.