Χαίρετε κύριοι,

Ο Σνάιντερ που πήρε από το χέρι την Ίντερ οδηγώντας την στην κατάκτηση του Champions League και ο Ρόμπεν που έφτασε την Μπάγερν μία ανάσα από το triple crown οδήγησαν τους “οράνιε” στην μεγαλύτερη νίκη της ιστορίας τους.

Όταν αναλύεις ένα παιχνίδι, πολλές φορές κάποια πράγματα σου ξεφεύγουν ή δεν τα υπολογίζεις σωστά. Για παράδειγμα στον αγώνα Γερμανία – Αγγλία δεν είχα υπολογίσει πως οι Γερμανοί με το που φοράνε τα χρώματα της χώρας τους γίνονται “πάντσερ” και παίζουν πολύ καλύτερα από την πραγματική τους αξία, ενώ οι Άγγλοι με το που βάζουν το λιοντάρι γίνονται γατάκια. Όσο εύκολο είναι να πέσεις έξω σε μία εκτίμηση πριν από έναν αγώνα άλλο τόσο είναι τα δεδομένα που έχεις βάλει κάτω να σε δικαιώσουν.

Στο Sport24.gr είχα τονίσει πολλές φορές πως η Βραζιλία ταιριάζει πολύ σαν αντίπαλος στους Oλλανδούς. Το μεγαλύτερό τους πλεονέκτημα ήταν πως οι δύο καλύτεροι τους παίκτες (Σνάιντερ, Ρόμπεν) έπεφταν πάνω στους αδύναμους κρίκους της Βραζιλίας, δηλαδή πάνω στον Ζιλμπέρτο και στον Μπάστος. Ο Σνάιντερ πέτυχε δύο γκολ και ο Ρόμπεν πήρε δύο αποβολές. Άσχετα αν ο Iάπωνας χάρισε την δεύτερη κίτρινη στον Μπάστος.

Η κίτρινη φανέλα… κιτρίνησε τους “οράνιε”

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι έγινε φανερό πως η δύναμη που έχει η φανέλα της Βραζιλίας δεν επηρεάζει μόνο την κρίση όσων παρακολουθούν ποδόσφαιρο αλλά προκαλεί φόβο και στους αντιπάλους. Η εικόνα που είχε το πρώτο ημίχρονο, δεν είχε λογική εάν γνωρίζεις ποιοι είναι οι παίκτες των δύο ομάδων.

Η Βραζιλία με την φανέλα πήρε το κέντρο από τους Ολλανδούς παρότι οι “οράνιε” είχαν στο κέντρο τον Σνάιντερ που σήκωσε ένα Champions League κάνοντας όργια, τον Φαν Μπόμελ που η φετινή χρονιά που έκανε με την Μπάγερν του έχει δώσει τεράστια ψυχολογία και σαν προσωπικότητα πλέον θυμίζει τον Έφενμπερκ και αυτούς τους συμπληρώνει ο Ντε Γιονκ.

Με μεγάλη έκπληξη έβλεπα για 45 λεπτά αυτούς τους παιχταράδες κίτρινους, πανιασμένους να παίζουν χωρίς τσαμπουκά και να χάνουν το κέντρο από τον Ζιλμπέρτο του Νιόπλια, τον Φελίπε Μέλο και τον Ντάνι Άλβες που παίζει στα χαφ αναγκαστικά γιατί το βραζιλιάνικο ποδόσφαιρο δεν έχει βγάλει τα τελευταία χρόνια κάποιο αξιόλογο δυναμικό χαφ. Είπαμε όμως η φανέλα της “σελεσάο”, το όνομα Βραζιλία τυφλώνει και προκαλεί φόβο.

Το καθοριστικό 37ο λεπτό

Ουσιαστικά το πρώτο χτύπημα το έδωσαν οι Βραζιλιάνοι στον εαυτό τους. Ο Μπάστος επειδή ποτέ στην καριέρα του δεν έχει κληθεί να μαρκάρει ποδοσφαιριστή χτύπησε στο 37ο λεπτό τον Ρόμπεν και πήρε κίτρινη κάρτα. Ο Ντούνκα αμέσως κατάλαβε πως σε εκείνο το σημείο η άμυνα της Βραζιλίας υπέστη το πρώτο της τραύμα και γι’ αυτό χτύπαγε σαν παλαβός τον πάγκο του.

Η αλήθεια είναι πως από το 37’ και μετά οι Ολλανδοί κατάλαβαν πως στην άμυνα της Βραζιλίας υπάρχει χώρος για να χτυπήσουν. Παρότι ο Ρόμπεν δεν ήταν για 70 λεπτά στα καλύτερα του, κατάφερνε να δημιουργεί προβλήματα επειδή εύκολα έβγαινε στο ένας μ’ έναν με βραζιλιάνο αμυντικό.

Τα λάθη του… υπερόπτη Ντούνγκα

Ο Ντούνκα έκανε το λάθος να υπερεκτιμήσει την ομάδα του. Δεν διάβασε καθόλου τον αντίπαλο και δεν φρόντισε μέσα από την τακτική του να καλύψει τον Μπάστος. Έπαιζε κάτι ενδιάμεσο του 4-2-3-1 και του 4-3-1-2. Στα αριστερά δεν υπήρχε βάση τακτικής κανένας να μπορεί να βοηθήσει τον Μπάστος στο μαρκάρισμα του Ρόμπεν. Ο Ρομπίνιο έπαιζε πιο πολύ σαν δεύτερος φορ ενώ ο Φελίπε Μέλο που ουσιαστικά ήταν ανασταλτικός αριστερός μέσος μια φορά κάλυψε την πλευρά και αποβλήθηκε.

Στο συγκεκριμένο παιχνίδι βέβαια μίλησε και η ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Ο Ντούνκα διακωμώδησε το μουντιάλ βάζοντας σε μία ομάδα που παίζουν ο Ζιλμπέρτο Σιλβα και ο Φελίπε Μέλο τον Ζιλμπέρτο Μέλο. Ήταν φανερό από κείνη την στιγμή πως οι Βραζιλιάνοι έπρεπε να πάνε σπίτια τους.

Οι Ολλανδοί κατάλαβαν πόσο καλύτεροι ήτανε σε ατομικό επίπεδο όσο και σαν ομάδα από τους αντιπάλους τους, έκαναν ότι ήθελαν στο γήπεδο πετυχαίνοντας την μεγαλύτερη νίκη της σύγχρονης ιστορίας τους δείχνοντας παράλληλα πως είναι ικανοί να φτάσουν μέχρι το τέλος αρκεί να αντέξουν τα πόδια του Ρόμπεν.