Μετά την άσχημη εμφάνιση που είχε η ΑΕΚ στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, η κριτική που δέχεται ο Μαρίνος Ουζουνίδης από συναδέλφους αλλά και φιλάθλους της ομάδας, είναι έντονη και κατά την προσωπική μου άποψη έχει έντονα στοιχεία υπερβολής. Πάμε να δούμε τα πράγματα με όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμη ματιά.

Ο ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΤΕΡΜΠΙ

Μετά την ολοκλήρωση των τριών ντέρμπι, ο τεχνικός της ΑΕΚ δέχτηκε κριτική για την φτωχή συγκομιδή σε αυτά τα παιχνίδια και υπήρξε άμεση σύγκριση με τα πεπραγμένα του Χιμένεθ. Πράγματι πέρυσι ο Μανόλο είχε ρεκόρ 4-1-0, στο γήπεδο πήρε 13 βαθμούς σε 5 αγώνες και υπάρχει το παιχνίδι στην Τούμπα. Η ΑΕΚ του Ουζουνίδη, στα τρία φετινά πήρε μόλις 2 βαθμούς.

Προκύπτει όμως από την συνολική προπονητική παρουσία κάποια συνολική αδυναμία του προπονητή σε αυτά τα ξεχωριστά παιχνίδια; Η απάντηση ασφαλώς μπορεί να δοθεί με τα πεπραγμένα του. Στην θητεία του στον Παναθηναϊκό στο διάστημα που είχε ανταγωνιστική ομάδα κέρδισε στην σειρά, Ολυμπιακό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ.

Το συνολικό του ρεκόρ σε πρωτάθλημα και πλέι οφ δίχως να υπολογίζω το παιχνίδι με τον τραυματισμό στον Ίβιτς, ήταν 6-2-4, δίχως στην πραγματικότητα να έχει ποτέ την αποστολή στον Παναθηναϊκό να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

Συνολικά λοιπόν, δεν μπορεί να πει κανείς πως έχει πρόβλημα ο Ουζουνίδης να διαχειρίζεται τα ντέρμπι. Αν πάρουμε μεμονωμένα τα φετινά ντέρμπι, για το ματς της Τούμπας ο οργανισμός της ομάδας και οι ρεπόρτερ είχαν θετικά σχόλια και τη λογική πως η ομάδα τους ήταν καλύτερη. Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, με τις απουσίες και τα προβλήματα που είχε η ΑΕΚ, η ισοπαλία μοιάζει με υπέρβαση και στην πραγματικότητα το πρόβλημα εντοπίζεται στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, για το οποίο πρώτος ο Ουζουνίδης παραδέχτηκε πως η εμφάνιση ήταν απογοητευτική.

ΥΠΟΤΙΜΑΤΑΙ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Πιστεύω πάντως πως συνολικά υπάρχει υποτίμηση του Παναθηναϊκού. Σε αυτό βοήθησε και η απογοητευτική εμφάνιση της περασμένης Δευτέρας στην Τούμπα, που λειτουργεί σαν ένα μέτρο σύγκρισης, το οποίο όμως είναι εντελώς λανθασμένο. Ο Παναθηναϊκός στην Τούμπα δεν έβγαλε τις πραγματικές του δυνατότητες και κρίνεται το 0-0 που έφερε η ΑΕΚ, λες και έπαιζε με αντίπαλο χαμηλότερου επιπέδου.

Η αλήθεια όμως είναι πως η ομάδα του Δώνη έχει σπάνια για ελληνική ομάδα στοιχεία, είναι ένα γρήγορο σύνολο που βγάζει πολύ υψηλή ένταση, τρεξίματα, τόσο με τη μπάλα όσο και χωρίς αυτήν. Ασφαλώς και η ΑΕΚ δεν έπαιξε καλά, δεν ήταν εμφάνιση ομάδας που θέλει να κατακτήσει το πρωτάθλημα, όμως παρουσιάστηκε το αποτέλεσμα σαν καταστροφή και υπήρξε μεγάλη υπερβολή.

Στην πραγματικότητα η ΑΕΚ πήρε έναν βαθμό σε ένα εκτός έδρας ντέρμπι απέναντι σε έναν αντίπαλο που σαν φιλοξενούμενη έχει να τον κερδίσει από της 23 Οκτωβρίου του 2006.

Δεν καταλαβαίνω από πότε έφθασε στο σημείο η ΑΕΚ μια ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό να είναι αντικείμενο τόσο σκληρής κριτικής, θυμίζω πως τον περσινό Παναθηναϊκό στην Λεωφόρο που ήταν πολύ κατώτερος από τον φετινό, η ΑΕΚ τον ισοφάρισε στις καθυστερήσεις, όπως θυμίζω πως το συγκεκριμένο τέρμα του Λιβάγια πανηγυρίστηκε ιδιαίτερα.

ΟΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΕΣ

Ασφαλώς και η συνολική συγκομιδή των 2 βαθμών στα 3 ντέρμπι είναι προβληματική και η σύγκριση με τα κατορθώματα της περσινής ΑΕΚ έχει διαφορά σε αυτόν τον τομέα. Αν δούμε το ρόστερ που είχε πέρυσι ο Χιμένεθ και το ρόστερ που έχει στα χέρια του ο Ουζουνίδης, καταλαβαίνουμε πως το έργο του Εβρίτη τεχνικού είναι δύσκολο.

Το συγκεκριμένο θέμα, το είχα βάλει στην συζήτηση από νωρίς, πιστεύω πως βγαίνει στην πράξη. Αραούχο - Πόνσε, Χριστοδουλόπουλος - Μπογέ, Βράνιες - Οικονόμου, Κονέ - Άλεφ.

Ας πάρουμε την κάθε θέση ξεχωριστά. Ο Αραούχο μπορεί να άργησε να σκοράρει, αλλά στα ντέρμπι έμπαινε μέσα και έκανε την διαφορά, δεν μπορεί να υπάρξει καμία απολύτως σύγκριση. Ο Πόνσε είναι μόλις 21 ετών, έχει καλό σώμα για την ηλικία του, αλλά μέχρι σήμερα έχει σκοράρει μόνο σε παιχνίδια χαμηλού ανταγωνισμού, έχει χρησιμοποιηθεί σε όλα τα ντέρμπι και στα παιχνίδια για το Τσάμπιονς Λιγκ δίχως να έχει προσφέρει το παραμικρό.

Ο Χριστοδουλόπουλος πέρυσι έκανε παπάδες! Προσέξτε, δεν εξετάζω αν έκανε η όχι καλά η διοίκηση που δεν του έδωσε τα χρήματα που αξίωνε και τον άφησε να πάει στον Ολυμπιακό, αλλά πως την περσινή συνεισφορά του δεν είναι εύκολο να την βρει η ΑΕΚ από οποιονδήποτε αντικαταστάτη του, πόσο μάλλον από τον Μπογέ που όλο αυτό το διάστημα ήταν τραυματίας.

Ο Μπογέ μπορεί να υστέρησε στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, όμως έχει ποιότητα και μπορεί στο μέλλον να βοηθήσει, μέχρι σήμερα όμως, ο Ουζουνίδης στα χέρια του αντικαταστάτη του Λάζαρου δεν είχε.

Στο κέντρο της άμυνας, μαθαίνω πως είναι και απόφαση του προπονητή να μην ζητήσει περαιτέρω ενίσχυση, η αλήθεια όμως είναι πως στην κατάκτηση του περσινού τίτλου το κεφάλαιο Βράνιες ήταν σημαντικό, η ΑΕΚ είχε την τύχη να έχει με διαφορά τον καλύτερο στόπερ στο περσινό πρωτάθλημα, ένα γρήγορο σύγχρονο κεντρικό αμυντικό που έπαιζε την θέση σε υψηλό επίπεδο και κούμπωνε σε μεγάλο βαθμό με τον Τσιγκρίνσκι.

Στα κρίσιμα παιχνίδια τα δίδυμο Βράνιες - Τσιγκρίνσκι έκανε την διαφορά, φέτος ο ΠΑΟΚ διαθέτει με διαφορά το πιο αξιόπιστο αμυντικό δίδυμο.

Στον άξονα είναι κοινή παραδοχή πως λείπει ένας ποδοσφαιριστής, πέρυσι μέχρι να τραυματιστεί υπήρχε ο Γιόχανσον και στον δεύτερο γύρο ήρθε σε κατάσταση να βοηθήσει ο Κονέ, ο Άλεφ είναι ακατέργαστος, δεν έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του προπονητή και ο Ουζουνίδης, αναγκάζεται να εξαντλεί τους Σιμόες, Γαλανόπουλο.

Προσέξτε, δεν τους ακυρώνω, ο Μπογέ για παράδειγμα έχει φανερή ποιότητα. Για να αποδώσουμε όμως δικαιοσύνη και να κρίνουμε το έργο του προπονητή μέχρι σήμερα, πρέπει να βάλουμε κάτω και τι έχει πάρει μέχρι σήμερα ο Ουζουνίδης από τους τέσσερις πού ήρθαν για να αντικαταστήσουν, τους τέσσερις πολύτιμους στην κατάκτηση του τίτλου ποδοσφαιριστές που δούλεψαν με τον Χιμένεθ.

Προκύπτει λοιπόν, πως ο Ουζουνίδης έχει λιγότερα όπλα από ότι πέρυσι ο Ισπανός, είναι μία πραγματικότητα την οποία την είχα επισημάνει πριν καν ξεκινήσει η χρονιά, όποιος θέλει την βλέπει και κάνει την κριτική του με ρεαλισμό, όποιος θέλει κρίνει την ΑΕΚ σαν πρωταθλήτρια.

6/6 ΣΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ

Ας δούμε όμως μία πολύ μεγάλη διαφορά που είχε το περσινό πρωτάθλημα με το φετινό. Η ΑΕΚ φέτος έχει σε 3 ντέρμπι 2 βαθμούς και ο Χιμένεθ πήρε σε 5 παιχνίδια στο γήπεδο 13 αυτή είναι η πραγματικότητα στα ντέρμπι. Ο Ουζουνίδης όμως στα υπόλοιπα 6 παιχνίδια, μέχρι σήμερα δεν έχει απώλεια, έχει κάνει 6/6.

Η ΑΕΚ πέρυσι πήρε πρωτάθλημα με 8 γκέλες στα υπόλοιπα παιχνίδια. Αναφέρω με την σειρά τα παιχνίδια που έχασε βαθμούς και δεν είναι στα λεγόμενα ντέρμπι, εκτός ΠΑΣ 0-0, εκτός Αστέρας 0-2, εκτός Ξάνθη 1-1, μέσα Ατρόμητος 0-1, μέσα Απόλλων 0-0, εκτός ΑΕΛ 0-0 εκτός Ατρόμητος 1-1, εκτός Κέρκυρα 0-0.

Ο Χιμένεθ την 9η αγωνιστική είχε 17 βαθμούς, 17 έχει και ο Ουζουνίδης, ενώ του έχουν αφαιρέσει 3 βαθμούς στα χαρτιά, οπότε στο γήπεδο έχει μαζέψει 3 περισσότερους από ότι πέρυσι την ίδια αγωνιστική ο προκάτοχος του. Ενώ αν δούμε τα 9 παιχνίδια που έχει δώσει η ΑΕΚ, δεν προκύπτει πως συνολικά ο περσινός απολογισμός ήταν καλύτερος, τουναντίον στο γήπεδο η ΑΕΚ φέτος έχει πάρει στα ίδια ματς 2 παραπάνω βαθμούς.

Κέρδισε στην Τρίπολη ενώ πέρυσι έχασε, κέρδισε στην Κρήτη τον ΟΦΗ ενώ πέρυσι έφερε ισοπαλία με την Κέρκυρα την ομάδα που θεωρητικά αντικατέστησε, έχει -2 βαθμούς στο εντός έδρας ντέρμπι με τον Ολυμπιακός και -1 από το παιχνίδι στην Τούμπα μιλώντας αποκλειστικά για το γήπεδο, στην λογική πως ακυρώθηκε το γκολ του Βαρέλα και το παιχνίδι ήταν στο 0-0.

ΟΙ ΠΕΡΣΙΝΟΙ ΒΑΘΜΟΙ ΔΕΝ ΦΘΑΝΟΥΝ

Υπάρχει φυσικά μία μεγάλη διαφορά, η ΑΕΚ πέρυσι πήρε πρωτάθλημα με 70 βαθμούς, έχοντας συνολικά 9 απώλειες. Φέτος ο ΠΑΟΚ έχασε τους δυο πρώτους βαθμούς στο γήπεδο την 9η αγωνιστική, έχει έναν πρώτο γύρο με 4 εντός έδρας βατά παιχνίδια και δύο εξόδους σε Λαμία και Λιβαδειά.

Μετρά ήδη 23 πόντους και είναι στο χέρι του να τελειώσει τον πρώτο γύρο με 41, ακόμα και μία μη προβλεπόμενη γκέλα να κάνει, έχει βάλει τις βάσεις να τελειώσει το πρωτάθλημα με λίγες απώλειες.

Οπότε οι 67 βαθμοί που έφθασαν πρόπερσι στον Ολυμπιακό για να πάρει πρωτάθλημα και οι 70 που έδωσαν τον τίτλο πέρυσι στην ΑΕΚ, είναι δεδομένο πως όχι μόνο δεν θα φθάσουν, αλλά θα δώσουν και τον τίτλο σχετικά άνετα στον ΠΑΟΚ.

Οπότε εξορισμού, είναι λάθος να μπαίνουν σε σύγκριση τα πεπραγμένα του Χιμένεθ, είναι μία σύγκριση άδικη για τον Μαρίνο Ουζουνίδη.

Πρέπει να γίνει κατανοητό, πως το έργο του είναι πολύ δύσκολο, αν του μπει το μαχαίρι στο λαιμό πως για να πετύχει οφείλει να κατακτήσει το φετινό πρωτάθλημα, το πιο πιθανό είναι να αποτύχει και η ΑΕΚ να χάσει την ευκαιρία να επενδύσει σε έναν αξιόλογο Έλληνα προπονητή.

Ασφαλώς και δεν προεξοφλώ πως θα χαθεί το πρωτάθλημα, όμως είναι άδικο να υπάρχει τόσο μεγάλη πίεση, η αλήθεια είναι πως το περσινό πρωτάθλημα κάπου προέκυψε, ευνόησαν οι συγκυρίες και κατακτήθηκε.

Φέτος δεν έχουν υπάρξει προϋποθέσεις για να απαιτεί κάποιος καλύτερη συγκομιδή από πέρυσι και για να διεκδικήσει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα θα χρειαστούν δεδομένα πάνω από 75 βαθμοί, έχοντας στην πλάτη και ένα -3.

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΝΤΑΛΟΥ

Ας φύγουμε από τους αριθμούς και να επιστρέψουμε στον προπονητή Ουζουνίδη. Δέχεται τον τελευταίο καιρό κριτική έντονη για το πώς χρησιμοποιεί τον Μάνταλο, μαθαίνω πως δεν τρελαίνεται με τον ρόλο του και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής.

Στην πραγματικότητα αυτό που κάνει ο Ουζουνίδης, να χρησιμοποιεί τον δημιουργό του στο πλάι, με το αντίθετο πόδι για να μπορεί να παίζει πιο μέσα και να κάνει παιχνίδι, δεν είναι μία καινούρια επινόηση.

Όχι ποδοσφαιριστές που είναι πολυσύνθετοι όπως ο Μάνταλος, αλλά καθαροί δημιουργοί σαν τους Τσιάρτα, Φραντσέσκο, Γεωργακόπουλο, Ασάνοβιτς, έχουν πάρει παιχνίδια στις πλευρές, στην λογική οι προπονητές να παίρνουν τις πάσες τους, να μην χάνουν από τον άξονα δύναμη αλλά και να τους απελευθερώνουν από τους αντίπαλους αμυντικούς χαφ.

Ο Ουζουνίδης εφαρμόζει αυτήν την λογική σε ένα διαφορετικό πιο σύγχρονο πλάνο, με δύο φουλ μπακ να παίρνουν το πλάτος, κρατά δύο φορ και χρησιμοποιεί με ανάποδα πόδια τους δύο ακραίους του ποδοσφαιριστές, τους φέρνει πιο μέσα και τους ζητά να πάρουν πρωτοβουλίες.

Σε αυτόν τον ρόλο που έχει δοθεί στον Μάνταλο, στον Παναθηναϊκό ο Βιγιαφάνιες από τα δεξιά οργίασε. Δεν είναι ρόλος εξτρέμ, δεν χρησιμοποιεί τον Μάνταλο αριστερό ακραίο, αλλά τον ξεκινά πιο πλάγια και του ζητά να συγκλίνει για να πάρει μπάλα και αρμοδιότητες.

Εδώ πρέπει να εξετάσουμε αν το πρόβλημα είναι στον ρόλο του Μάνταλου, ή στην κατάσταση του Μάνταλου. Το βάζω σαν προβληματισμό, γιατί το γήπεδο περισσότερο δείχνει πως είναι θέμα ατομικής κατάστασης του ποδοσφαιριστή, με τον Παναθηναϊκό υπήρχαν στιγμές που ήταν μόνος του είχε μέτρα, αλλά δεν έφευγε.

Μην ξεχνάμε πως πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που πέρυσι υποβλήθηκε για δεύτερη φορά σε εγχείριση χιαστών, δεν είναι απλό, το πιο πιθανό είναι ο παίκτης να επηρεαστεί και να θέλει τον χρόνο του.

ΜΕ ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ

Ασφαλώς και έχει και την ευθύνη του ο Ουζουνίδης. Το κύριο πρόβλημά του σαν προπονητής, είναι πως δεν είναι αρκετά ευέλικτος. Για παράδειγμα έχουμε συμπληρώσει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό παιχνιδιών και ο Μάνταλος δεν είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε, δεν έχει βρει ρυθμό, κάποιος άλλος στην θέση του θα τροποποιούσε το σχήμα του και στην ίδια λογική θα έκανε κάποια μετατροπή, θα δοκίμαζε κάποια στιγμή τον Μάνταλο και πίσω από τον επιθετικό, ώστε να δει αν είναι σε θέση να προσφέρει περισσότερο.

Επειδή σε αυτόν τον ρόλο έκανε ο Βιγιαφάνες όργια, αναστήθηκε ο Εμποκού, αποδίδει ο Μπακασέτας, δεν σημαίνει πως ταιριάζει σε όλους. Στο μυαλό του Ουζουνίδη μοιάζει αυτή η σκέψη να μην υπάρχει.

Συνολικά αν θυμηθούμε και την περσινή χαοτική κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στον Παναθηναϊκό -ασφαλώς με κύρια ευθύνη της διοίκησης αλλά δεν γίνεται ο προπονητής να είναι εντελώς αμέτοχος- καταλαβαίνουμε πως σαν προπονητής δεν πολεμά με τακτικές παρεμβάσεις για να αλλάξει την μοίρα του.

Εφαρμόζει ένα συγκεκριμένο πλάνο, το γνωρίζει καλά, το δουλεύει, όταν τα πράγματα πηγαίνουν καλά βοηθά μέσα σε αυτό τους ποδοσφαιριστές του να εξελίσσονται και να έχουν πιο υψηλά νούμερα και επιδόσεις από ότι συνηθίζουν, όταν όμως η κατάσταση στραβώνει δεν υπάρχει ευελιξία, βλέπει το κακό χωρίς να δίνει μάχη να το αλλάξει.

Ακόμα ένα παράδειγμα, το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Το πλάνο είχε νικηθεί από το 3-4-2-1 του Δώνη, το επιθετικό δίδυμο ήταν εξουδετερωμένο, ο Μάνταλος δεν μπορούσε να κάνει ούτε σωστό κοντρόλ και ο Ουζουνίδης απλά φώναζε, ήταν νευριασμένος με τους παίκτες του χωρίς να κάνει παρέμβαση.

Δεν περιμένω τεράστιες αλλαγές, όμως μέσα από ένα σχέδιο, χρειάζονται και κάποιες παραλλαγές, κάποια τρικ για κάθε περίσταση. Το μόνο που είδαμε από τον Ουζουνίδη ήταν να αλλάζει πλευρές τους Μάνταλο, Μπογέ λες και αυτό που χρειαζόταν ο Μάνταλος για να ανεβάσει την απόδοση του ήταν να πάει στα δεξιά και να βγει ακόμα πιο πλάγια.

Δεν είναι τυχαίο που στον Παναθηναϊκό πέρυσι δεν μπορούσε να βρει λύση στα εκτός έδρας παιχνίδια. Στην πραγματικότητα δεν προσπαθεί όσο χρειάζεται για να αλλάξει την κατάσταση, πιστεύει τόσο πολύ σε αυτό που δουλεύει και δείχνει σαν να θεωρεί πως μέσα από την ανταπόκριση των ποδοσφαιριστών θα έρθει η λύση. Κάποιες στιγμές όμως χρειάζεται να ρίξεις και λίγο νερό στο κρασί σου.

ΤΑΜΕΙΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟΜΕΝΗΣ ΣΕΖΟΝ

Έτσι όμως είναι η συγκεκριμένη δουλειά, ο κάθε προπονητής έχει το προφίλ του, τις αρετές και τις αδυναμίες του. Σημασία έχει αν μπορείς να προχωρήσεις μαζί του, αν είναι σε θέση να προσφέρει ένα σχέδιο που θα βάλει την ομάδα σε μία σωστή κατεύθυνση και μέσα από καθημερινή δουλειά θα έρθει η εξέλιξη.

Το έγραψα από την ημέρα που ανέλαβε ο Ουζουνίδης: αν κριθεί με γνώμονα τα περσινά κατορθώματα της ΑΕΚ και του ζητηθεί η άμεση επιτυχία το πιο πιθανό είναι να αποτύχει. Αντίθετα, μπορεί να προσφέρει πολλά αν τον αφήσουν να δουλέψει το πλάνο του και να κριθεί στο τέλος της επόμενης σεζόν.

Έχοντας το δικαίωμα να διορθώσει και κάποια πράγματα που δεν του αρέσουν στο ρόστερ μέσα από δύο μεταγραφικές περιόδους και την δυνατότητα να έχει και δεύτερη ολόκληρη χρονιά ώστε αυτό που θα παρουσιάσει, να νιώθει κι ο ίδιος την ασφάλεια πως είναι 100% δικό του.

Οι προπονητές που έχουν πλάνο, αξίζουν πίστωση χρόνου και να κρίνονται από ένα συνολικό έργο. Ο Ουζουνίδης ασφαλώς και δεν είναι ο Γκουαρντιόλα, όμως έχει συγκεκριμένο πλάνο, ξέρει να το δουλεύει, οπότε καλό θα είναι να κριθεί συνολικά ύστερα από έναν ολοκληρωμένο κύκλο δουλειάς.

Κλείνω με αυτόν τον τρόπο, γιατί άκουσα και ακραίες απόψεις από φίλους της ΑΕΚ, στην λογική πως αν δεν κερδίσει τον Ατρόμητο την ερχόμενη Κυριακή, θα πρέπει να φύγει. Ο Χιμένεθ πέρυσι αυτό το παιχνίδι το έχασε, ήταν 3η κατά σειρά απώλεια και στο τέλος πήρε πρωτάθλημα.

Το κακό για τον Ουζουνίδη είναι πως δεν έχει το δικαίωμα με τις ίδιες απώλειες να παραμείνει στην μάχη του τίτλου. Αυτό δεν είναι δική του ευθύνη, ούτε πιστεύω να υπάρχει κανείς να θεωρεί πως με το ρόστερ που έχει στα χέρια του μπορεί να μαζέψει στο γήπεδο 10 βαθμούς παραπάνω από ότι πέρυσι ο Χιμένεθ, γιατί με την χρονιά που κάνει ο ΠΑΟΚ και το -3, θα χρειαστεί σίγουρα να κερδηθούν 10 περισσότεροι βαθμοί στο γήπεδο, για να μείνει μέχρι το τέλος στην μάχη του τίτλου.