Ο Παναθηναϊκός ξεκινά την φετινή σαιζόν με προσδοκίες, με διαφορετικό αγωνιστικό πλάνο και στιλ. Ο Αντρέα Στραματσόνι δούλεψε με ένα παράξενο τρόπο την περσινή σαιζόν και με την ολοκλήρωση της, πήρε τις αποφάσεις του.

Στον σχεδιασμό για τον νέο Παναθηναϊκό, ήθελε να μπουν συγκεκριμένα στοιχεία. Εμπειρία από πιο υψηλό επίπεδο, προσωπικότητα, ποιότητα, ταχύτητα στις επιθετικές θέσεις, ικανότητα στο ένας με ένας και στο σκοράρισμα.

Έχει γκολ από πολλούς παίκτες

Ο φετινός Παναθηναϊκός είναι διαφορετικός σε σχέση με τους υπόλοιπους διεκδικητές, αλλά και με το δικό του παρελθόν. Κοιτάζοντας το ρόστερ των τεσσάρων διεκδικητών, ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα που θεωρητικά μπορεί να βρει το γκολ από περισσότερους παίκτες. Μπεργκ, Λέτο, Ρινάλντι, Εμποκού, Ιμπάρμπο μπορούν να προσφέρουν τον αριθμό τερμάτων που χρειάζεται μία ομάδα για να διεκδικήσει μέχρι τέλους το πρωτάθλημα.

Ο Αντρέα Στραματσόνι έχει δημιουργήσει ένα ρόστερ με ποδοσφαιριστές καλούς στο ένας με ένας και επιθετικούς ικανούς να πάνε σε τελικές είτε με ατομική ενέργεια είτε με μεταξύ τους συνεργασία. Δηλαδή ο Παναθηναϊκός μοιάζει σαν μία ομάδα που μπορεί να εκμεταλλευτεί τον παραμικρό ελεύθερο διάδρομο, να είναι απειλητικός και να δημιουργεί καθαρές ευκαιρίες, χωρίς να χρειάζεται να δημιουργηθούν αυτοματισμοί από τις πίσω γραμμές.

Ερωτηματικό η αμυντική συνοχή

Όπλο που αν τελικά λειτουργήσει και στην πράξη πολλές φορές σε βοηθά να έχεις αμυντική συνοχή καθώς μπορείς να αμύνεσαι κρατώντας τις πίσω γραμμές πιο χαμηλά, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσεις μέτρα για την επιθετική σου 4άδα, η 3άδα ανάλογα με την επιλεγμένη τακτική.

Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό και τον Αντρέα Στραματσόνι είναι να καταφέρει να παρουσιάσει μια συμπαγή ομάδα, με ισορροπία, ικανή να βγάζει σκληράδα και επιθετικότητα όταν αμύνεται ώστε να καταφέρει να εκμεταλλευτεί και τις ικανότητες των επιθετικών της.

Ο Άντρεα Στραματσόνι έχει δείξει στην καριέρα του σαν προπονητής πως δεν πιστεύει τόσο πολύ στην διατήρηση μία συγκεκριμένης τακτικής. Πέρυσι ταλαιπώρησε τους ποδοσφαιριστές του, καθώς δεν ήταν δουλεμένοι στο να μπορούν να ανταποκριθούν σε διαφορετικές λογικές ποδοσφαίρου. Η ελπίδα για τους φίλους του συλλόγου είναι η ομάδα που ο ίδιος έχει σχεδιάσει να έχει μία κεντρική φιλοσοφία, ώστε να γίνονται η αλλαγές στην τακτική προς όφελος του Παναθηναϊκού και να βοηθά στην καλύτερη αντιμετώπιση των δεδομένων του κάθε παιχνιδιού.

Ο Ιταλός τεχνικός έβαλε τον Παναθηναϊκό στους ομίλους, ακολουθώντας στα τέσσερα Ευρωπαϊκά παιχνίδια τακτική με 3 στόπερ.

Στους δύο αγώνες με την ΑΙΚ και με την Μπρόντμπι στην Λεωφόρο ακολούθησε το 3-4-3, ενώ στην Σουηδία εφάρμοσε ένα πιο σφιχτό 3-5-2.

Φαίνεται πως ο Ιταλός τεχνικός σχηματισμούς με τρεις κεντρικούς αμυντικούς θα εφαρμόσει στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια και πιθανότατα σε κάποια ντέρμπι του Ελληνικού πρωταθλήματος. Περιμένουμε δηλαδή να δούμε την Πέμπτη στην Λεωφόρο με τον Άγιαξ τους "πράσινους" με τριάδα στην άμυνα.

ΜΕ 3-4-3

Η διαφορά μεταξύ των δύο συστημάτων φαίνεται μικρή αλλά στην πράξη είναι ουσιαστική και αλλάζει τον χώρο που μπορεί να πιέσει ο Παναθηναϊκός. Πρακτικά αλλάζει ο χώρος και η δράση του Γουακάσο. Στο 3-4-3 αγωνίζεται αριστερός εξτρεμ, το πρεσινγκ ξεκινά πιο ψηλά αλλά ανάμεσα στις γραμμές υπάρχει πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να παίξει το συγκεκριμένο σύστημα με τον Γουακάσο και μπακ και τους Εμποκού, Ιμπάρμπο στο πλευρό του Μπερκ.

Και στις δύο περιπτώσεις ο Ζέκα θα μένει μόνος για να καλύπτει τεράστιες αποστάσεις, έχοντας δίπλα του τον Λεντέσμα που δεν έχει και πολλά μέτρα. Ο Παναθηναϊκός όσο δεν βρίσκεται κάποιος παρτενέρ του Μολέδο να παρέχει ασφάλεια, έχει ανάγκη στα μεγάλα παιχνίδια έναν επιπλέον στόπερ. Όμως με διαθέσιμα 6άρια να είναι μόνο ο Λεντέσμα και κατά συνθήκη ο Κουτρουμπής, το 3-4-3 φαντάζει επικίνδυνο, ανοίγει υπερβολικά τις γραμμές του Παναθηναϊκού και δημιουργεί την δυνατότητα στον αντίπαλο να έχει αριθμητικό πλεονέκτημα στον άξονα. Κάτι που έγινε έντονα αισθητό στη Λεωφόρο με την Μπρόντμπι, μέχρι οι Δανοί να μείνουν με παίκτη λιγότερο.

ΜΕ 3-5-2

Το 3-5-2 εφαρμόστηκε στη Δανία με την μεταφορά του Γουακάσο στον άξονα, όπου ο Γκανέζος έκανε το καλύτερο του παιχνίδι από τα τέσσερα που έχει δώσει μέχρι σήμερα στον Παναθηναϊκό. Η εμφάνιση του Γουακάσο ήταν και ο μοναδικός λόγος που δεν πλήρωσε περισσότερο η ομάδα του Στραματσόνι το πολύ παθητικό πρώτο ημίχρονο και την άσχημη εικόνα των Λεντέσμα, Κουτρουμπή, Μέστο, Ζέκα σε εκείνο το διάστημα. Το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός κατάφερε να μην ηττηθεί, έχοντας τον Ζέκα σε μέτρια μέρα και εκτός παιχνιδιού τον Λεντέσμα δείχνει και τον δρόμο.

Στην συγκεκριμένη τακτική και με τον Γουακάσο στα στάνταρ που έδειξε στην Δανία εύκολα μπορεί να βγει και το σχήμα που έκλεισε με επιτυχία τον αγώνα. Δηλαδή Ζέκα στην θέση 6 και με Γουακάσο, Λουντ εσωτερικούς χαφ.

Σε σχέση με το 3-4-3 στην επίθεση χάνεται ένας ποδοσφαιριστής και όποιος εκ των Ιμπάρμπο, Εμποκού, Ρινάλντι, Λετο θα επιλεχτεί για παρτενέρ του Μπεργκ, θα κινείται πιο μέσα στην περιοχή.

Θυμίζω, πως ο Ιμπάρμπο μπορεί να εκνεύρισε σπαταλώντας δύο καλές ευκαιρίες, όμως σε ένα πολύ κακό συνολικά πρώτο ημίχρονο, ο ρόλος αλλά και τα προσόντα που έχει του επέτρεψαν να βγάλει δύο καθαρές ευκαιρίες. Η παρουσία του Μπεργκ και ο φόβος, που δημιουργεί στα στόπερ ελευθερώνει τον παρτενέρ του και δεν είναι τυχαίο που η είσοδος του Λετο σε εκείνο το παιχνίδι έκανε την διαφορά στην κατοχή μπάλας και άλλαξε την εικόνα του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ημίχρονο.

ΜΕ 4-2-3-1 ΚΑΙ ΦΟΡ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΑ ΤΟΥ ΜΠΕΡΓΚ

Με το που τέλειωσε η δουλειά στα προκριματικά ο Στραματσόνι δήλωσε πως "στην Ελλάδα θα δείτε έναν εντελώς διαφορετικό Παναθηναϊκό". Ουσιαστικά δείχνοντας πως θα αντιμετωπίσει με διαφορετική λογική ένα μεγάλο ποσοστό παιχνιδιών του Ελληνικού πρωταθλήματος από ότι τους Ευρωπαϊκούς αγώνες.

Μαθαίνω πως στο Κορωπί δουλεύει μία τακτική που είναι ανάμεσα στο 4-2-3-1 και στο 4-4-2. Ο Μπεργκ είναι πιο ψηλά από όλους και λειτουργεί σαν κεντρικός φορ, περιφερειακά του όμως παίζει επιθετικός, ο όποιος αγωνίζεται κοντά του και ψάχνει την συνεργασία μαζί του. Ρόλος που μπορούν να παίξουν Ρινάλντι-Λέτο, ενώ όταν θα είναι διαθέσιμος και ο Εμποκού, θα μπορέσει και ο Ιμπάρμπο να αγωνιστεί στον συγκεκριμένο ρόλο.

Και εδώ ερωτηματικό είναι ο άξονας. Πόσες θα είναι οι βοήθειες που θα πάρει το δίδυμο Ζέκα, Λεντέσμα από την υπόλοιπη ομάδα και αν αυτή η επιθετική λογική και η απόφαση να παρουσιαστεί ο Παναθηναϊκός με τέσσερις παίκτες ψηλά, θα μπορέσει να αναδείξει τις αμυντικές αδυναμίες των αντιπάλων του στην Ελλάδα, χωρίς να αναδειχθούν σε μεγάλο βαθμό οι αδυναμίες του Παναθηναϊκού. Είναι ένα σύστημα που θα βάζει μεγάλη πίεση στην αντίπαλη άμυνα, αλλά αν ο αντίπαλος μπορέσει να την αντέξει και να την αναχαιτίσει πιθανότατα να υπάρχει και ανισορροπία στην αμυντική λειτουργία του Παναθηναϊκού και να δέχεται με ευκολία καθαρές επιθέσεις.

ΜΕ 4-2-3-1 'Η 4-3-1-2 ΚΑΙ ΒΙΓΙΑΦΑΝΙΕΣ

Στα πλάνα που προαναφέραμε υπάρχει ένας ποιοτικός ποδοσφαιριστής που έχει αδικηθεί. Ο Στραματσόνι πάει περισσότερο σε ποδόσφαιρο ατομικών ικανοτήτων, πιστεύει πως αν κρατήσει τους παίκτες του, ψηλά και τους βρει χώρο μπορούν με τα προσόντα που έχουν να πάνε σε καθαρές τελικές χωρίς να χρειάζεται και κάποια ομαδική δημιουργία που να ξεκινά από χαμηλά.

Με έναν προπονητή που αναζητά συνδετικούς κρίκους η ομάδα θα ξεκίναγε από τον Βιγιαφάνιες. Άλλωστε είναι ο μοναδικός ικανός να δημιουργήσει στον μικρό χώρο. Γεγονός που φάνηκε και σε μεγάλο βαθμό στο παιχνίδι με την Μπρόντμπι στην Λεωφόρο όταν οι Δανοί έμειναν με εννέα παίκτες. Εκεί εκτέθηκαν αρκετοί ποδοσφαιριστές του Στραματσονι, παίζοντας με έναν αντίπαλο που έπαιζε αναγκαστικά μέσα στην περιοχή του και δεν τους δινόταν η δυνατότητα να κάνουν παιχνίδι στην πλάτη του. Τον τεράστιο χώρο που αναγκαστικά άφηναν στους ποδοσφαιριστές που είχαν την μπάλα για δημιουργία, μόνο ο Βιγιαφάνιες και ο Λεντέσμα μπορούσαν να τον εκμεταλλευτούν και να παράξουν για τους συμπαίκτες τους.

Όποτε ο Παναθηναϊκός θα ψάχνει μία διαφορετική προσέγγιση για να ανοίξει άμυνες και δεν θα φτάνουν τα προσόντα και η απομόνωση των επιθετικών, το διαφορετικό την κάθετη, το παιχνίδι στο μικρό χώρο που μπορεί να ανοίξει μία άμυνα που αντιστέκεται, μόνο από τον Βιγιαφάνιες μπορεί να το πάρει. Είτε σε 4-2-3-1 με Εμποκού, Ιμπάρμπο στα άκρα και τον Μπεργκ φορ, είτε σε μία τακτική με πιο ενισχυμένο άξονα και αναζήτηση να τροφοδοτηθεί με κάθετες το επιθετικό δίδυμο.

Αυτά για αρχή, είναι δεδομένο πως ο Παναθηναϊκός, έχει ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν την διαφορά στην επίθεση, χρειάζεται όμως ισορροπία και να πετύχει ο Ιταλός τεχνικός να αξιοποιήσει τα προσόντα που έχει βάλει στο ρόστερ του, βρίσκοντας και ένα πλάνο ικανό με ομαλότητα να δέχεται τις αλλαγές σε διατάξεις ανάλογα με τις συνθήκες του κάθε παιχνιδιού.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Φάκελος Παναθηναϊκού: Ομάδα που φτιάχτηκε για πρωτάθλημα