Την χρειαζόταν ο Παναθηναϊκός τη νίκη που πήρε (0-1) στη Ριζούπολη επί του Απόλλωνα Σμύρνης για να παραμείνει μέσα στους στόχους του και να μην δημιουργηθεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση στην ομάδα και στην έτσι κι αλλιώς εύθραυστη ψυχολογία της.

ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΝ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Είναι δεδομένο πως χωρίς τους Βιγιαφάνες, Κουρμπέλη, Μαουρίτσιο, με δεξί μπακ έναν αριστεροπόδαρο ποδοσφαιριστή, ήταν αδύνατον ο Παναθηναϊκός να παίξει καλό ποδόσφαιρο.

Ο Λάζλο Μπόλονι επέλεξε μία ενδεκάδα που είχε στο γήπεδο μόλις δύο κανονικούς χαφ και αυτοί ήταν οι νεαροί Αλεξανδρόπουλος, Αθανασακόπούλος. Έφτιαξε ενδεκάδα με τρία σέντερ μπακ, με δύο αριστερούς μπακ, δύο κεντρικούς χαφ, έναν καθαρό εξτρέμ και δύο σέντερ φορ.

Δεν έχει νόημα να σταθώ ακόμα μία φορά στους λόγους, στην ερασιτεχνική διαχείριση που έχει φέρει την ομάδα σε αυτό το σημείο και την αναγκάζει να παίζει με τόσες ελλείψεις.

Είναι πάντως δεδομένο πως με μία μίξη αυτών των ποδοσφαιριστών προκειμένου να βγει η ενδεκάδα, καλό ποδόσφαιρο, δεν γίνεται να παίξεις.

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ,ΑΘΑΝΑΣΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Ρουμάνος τεχνικός, μπορεί πάντως να νοιώθει δικαιωμένος, που ξεκίνησε στην βασική ενδεκάδα τους Ιωαννίδη, Αθανασακόπουλο.

Στο πρώτο μέρος έμοιαζε, σαν να υπήρχαν δύο διαφορετικές επιλογές για αυτά τα δύο παιδιά.

Όταν ο Ιωαννίδης πήγαινε στα αριστερά, ο Αθανασακόπουλος, έπαιζε σαν επιτελικός χαφ, όταν ο Ιωαννίδης πλησίαζε τον Μακέντα, ο Αθανασακόπούλος ήταν αυτός που έκλεινε στα αριστερά.

Και στις δύο περιπτώσεις ήταν φανερό πως ο Μπόλονι ζητούσε από τον Ιωαννίδη να πατά περιοχή και να λειτουργεί σαν δίδυμο με τον Μακέντα. Σε σημαντικό βαθμό, ο νεαρός τον δικαίωσε, είχε μεγαλύτερη συμμετοχή από ό,τι ο Ισπανός και ο Ιταλός, όσες φορές είχαν πάρει αυτόν τον ρόλο. Κατάφερε να έρθει σε πολλούς χώρους σε επαφή με την μπάλα, να έχει σοβαρή συμμετοχή και στο ανασταλτικό κομμάτι και φυσικά να πετύχει το γκολ, που πάλεψε και κατάφερε μέχρι τέλος να υπερασπιστεί η ομάδα του. Είχε και μία όμορφη ενέργεια στο 73^ο λεπτό, που έδειξε πως μπορεί να πάρει και προσωπικές φάσεις.

ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ

Με διαφορά πάντως ο καλύτερος του ποδοσφαιριστής, ήταν ο Αλεξανδρόπουλος. Με βάση τις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί, ήταν υποχρεωτικό να κάνει πολλά πράγματα για να βγει το παιχνίδι,

Είχε μόνιμα κοντά του στόπερ, υπήρχε σημαντική απόσταση από τις μπροστινές γραμμές, έπρεπε αμυντικά σε μεγάλα διαστήματα να δίνει βοήθειες και στον δεξί μπακ, που ήταν στο πρώτο μέρος αριστερός μπακ και στην επανάληψη οι Χατζηγιοβάννης, Μολό. Τα κατάφερε και βρήκε δυνάμεις, να δώσει και στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού, σημαντικές λύσεις μέσα στην περιοχή του Παναθηναϊκού. Είναι ξεκάθαρο πως αυτό το παιδί, είναι ότι καλύτερο έχουν βγάλει τα τελευταία χρόνια οι ακαδημίες του Παναθηναϊκού.

Ο Παναθηναϊκός με τις πολλές απουσίες που είχε, ήταν δεδομένο πως από την στιγμή που πήρε προβάδισμα στο σκορ θα παίξει για να το κρατήσει.

ΤΟ VAR ΗΤΑΝ ΣΚΛΗΡΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ

Τα κατάφερε μόνο και μόνο επειδή τρεις φορές στάθηκε τυχερός σε πολύ οριακές φάσεις. Μία έξοδο χωρίς νόημα από τον Διούδη και ενώ ο επιθετικός του Απόλλωνα, Ιωνανίδης, ήταν με πλάτη και ακίνδυνος, έφερε το πέναλτι στο 28^ο λεπτό, που το VAR το πήρε πίσω, επειδή ο επιθετικός του Απόλλωνα είχε βρει δέκατα του δευτερολέπτου πριν την ανατροπή την μπάλα με το χέρι.

Στο 48^ο λεπτό, ο Ζαγαρίτης ακουμπά τον αντίπαλο του, ο Τσιλούλης το εκμεταλλεύεται και πέφτει, σφυρίζεται πέναλτι, όμως το VAR έδειξε πως η παράβαση έγινε ελάχιστα εκτός περιοχής.

Στο 78^ο λεπτό, ο Απόλλων σκόραρε, όταν ο Μολό έπαιξε παθητική άμυνα και άφησε την σέντρα του Μουνιέ, στην μικρή περιοχή δεν υπήρχε κανείς και ο Μπεντινέλι, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Το VAR όμως για τρίτη συνεχόμενη φορά ήταν σκληρό με τους παίκτες του Απόλλωνα και φανέρωσε πως ο σκόρερ ήταν ελάχιστα οφσάιντ.

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως ο Παναθηναϊκός, προσπάθησε να γαντζωθεί από το γκολ του Ιωαννίδη, αλλά στο τέλος ο κύριος λόγος που κατάφερε να φθάσει στην νίκη, ήταν η τύχη. Η άμυνα του και λάθη έκανε, λύγισε και το μηδέν κρατήθηκε συγκυριακά.

ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΜΠΑΛΑ

Δεν μπορώ να θυμηθώ άλλο παιχνίδι των δύο ομάδων, με τον Απόλλωνα να έχει τόσο φανερή ανωτερότητα έναντι του Παναθηναϊκού. Να πάρει στο δεύτερο ημίχρονο κατοχή μπάλας που άγγιξε συνολικά το 70% και να κλείσει το παιχνίδι, έχοντας γεμίσει την επίθεση του και ανεβάζοντας και τα στόπερ του, μέσα στην αντίπαλη περιοχή.

Είναι δεδομένη η πολύ καλή δουλειά, που έχει γίνει φέτος από τον Παράσχο και ήταν καθαρά συγκυριακό το γεγονός πως δεν πήρε κάτι από το παιχνίδι.

Ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο μέρος χρειάστηκε να αγωνιστεί για μεγάλο διάστημα με δέκα παίκτες, έχοντας στο γήπεδο, τρία στόπερ και δύο καθαρά φορ, κάτι που έκανε ακόμα πιο δύσκολη την αποστολή του.

Πήρε μία απόφαση στο 74^ο λεπτό, που δεν του βγήκε. Δεν είχε λογική, με την εικόνα που είχε ο αγώνας, την ανάγκη για τρεξίματα που είχε η ομάδα και για να καλυφτούν αποστάσεις παίζοντας με παίκτη λιγότερο, να βγάλει από το γήπεδο τον Χατζηγιοβάννη. Η αλλαγή έγινε στο 74^ο λεπτό, αν το VAR δεν ακύρωνε το τέρμα του Μπεντινέλι, σε μεγάλο βαθμό ευθύνη θα είχε η παθητικότητα που έδειξε η δεξιά πλευρά και επέτρεψε να βάλει εύκολα ο Μουνιέ την μπάλα στην μικρή περιοχή.

ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ 4 ΣΤΟΠΕΡ

Από την στιγμή που δεν έβρισκε τρόπους ο Μπόλονι και οι παίκτες που έμπαιναν στο γήπεδο δεν βοηθούσαν για να κερδηθούν μέτρα, πάρθηκε μία σπάνια απόφαση. Στο 85^ο λεπτό και με τις καθυστερήσεις να απομένουν 13 ακόμα παιζούμενα αγωνιστικά λεπτά, στην θέση του Ιωαννίδη πέρασε ο Μαυρομάτης.

Ο Παναθηναϊκός λοιπόν έκλεισε αγώνα, που είχε μείνει με δέκα παίκτες, με τέσσερις στόπερ στο γήπεδο. Με βάση τα δεδομένα που είχαν δημιουργηθεί και την αδυναμία των παικτών του, να κρατήσουν μπάλα και να κερδίσουν μέτρα, η είσοδος του Μαυρομάτη, βοήθησε για να βγουν μέσα στην περιοχή τα μαρκαρίσματα και να κρατηθεί το 1-0. Έδειξε όμως τεράστια αδυναμία ο Παναθηναϊκός από το γεγονός πως επέτρεψε στον Απόλλωνα να κερδίσει απίθανα μέτρα, να πάρει μεγάλο ρίσκο στο παιχνίδι του και δεν κατάφερε να δημιουργήσει συνθήκες για να τελειώσει με κάποια αντεπίθεση το παιχνίδι, με ένα δεύτερο τέρμα.

Μια ατομική του Ιωαννίδη και η αντεπίθεση του Χουάνκαρ στο 90+6', ήταν όλες οι προσπάθειες του Παναθηναϊκού και μία κατοχή μπάλας, στο δεύτερο ημίχρονο μόλις στο 31%.

Με βάση τα προβλήματα που πήγε στην Ριζούπολη η νίκη ήταν σπουδαία, όμως η αλήθεια είναι πως δημιουργήθηκαν όλες οι συνθήκες για να χάσει ακόμα το παιχνίδι από τον Απόλλωνα και απλά πήγαν όλες οι συγκυρίες μαζί του. Βρήκε προβάδισμα στην μοναδική συνεργασία που κατάφερε να δημιουργήσει και το κράτησε χωρίς να κρατήσει μπάλα, δίχως να αποφύγει τα λάθη, χωρίς να μπορέσει να κρατήσει τους αντιπάλους μακριά από την περιοχή του.

ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ ΣΤΟ ΒΙΚΕΛΙΔΗΣ

Ασφαλώς στο ποδόσφαιρο οι νίκες είναι το καλύτερο γιατρικό, ο Παναθηναϊκός την χρειαζόταν για να βρει εσωτερική ηρεμία και να περιμένει τις επιστροφές των κομβικών ποδοσφαιριστών του, για να βελτιωθεί και να διεκδικήσει τους στόχους του. Η καλύτερη είδηση αυτής της εβδομάδας για τους πράσινους ήταν η ήττα του Άρη στην Λαμία, το συγκεκριμένο αποτέλεσμα κάνει σπουδαίο το τρίποντο στην Ριζούπολη.

Βαθμολογικά είναι σημαντικό, πως έστω και με δύο παιχνίδια περισσότερα μειώθηκε η διαφορά στους 7 βαθμούς από τον Άρη, πλέον υπάρχει μπροστά το εντός έδρας παιχνίδι με την ΑΕΛ που πρέπει οπωσδήποτε να κερδηθεί και ένας χρονικός ορίζοντας μέχρι τις 17 Ιανουαρίου, για να επιστρέψουν οι βασικοί ποδοσφαιριστές που τα κενά τους δεν μπορούν να καλυφτούν, ώστε η ομάδα να είναι έτοιμη να δώσει, τον δικό της τελικό με τον Άρη.

Αυτό το παιχνίδι θα πρέπει να στοχεύσει το επιτελείο του Λάζλο Μπόλονι. Μία νίκη στο Βικελίδης είναι ικανή να αλλάξει όλη την χρονιά, να βελτιώσει την ψυχολογία της ομάδας και να την επαναφέρει και εντός βαθμολογικών στόχων.

Ασφαλώς χρειάζονται επιστροφές και σημαντική βελτίωση, για να φθάσει στο επίπεδο ο Παναθηναϊκός, να διεκδικήσει την είσοδο του, στην πρώτη 4άδα.