Ο Μπόλονι έχει πετύχει πολλά μέσα σε τέσσερις μήνες

Ο Λάζλο Μπόλονι πλησιάζει τα 27 χρόνια καριέρας, έχει κάνει πρωταθλητισμό, έχει κατακτήσει δύο πρωταθλήματα, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αξιολογητές ατομικού ταλέντου, έχει αναδείξει σπουδαίους ποδοσφαιριστές και όπως όλοι οι προπονητές που δουλεύουν σε μεγάλη διάρκεια χρόνου έχει μια διαδρομή με επιτυχίες και αποτυχίες.

Διαθέτει ένα πλούσιο βιογραφικό, ικανό για να του δώσει την δουλειά σε μία από τις κορυφαίες ομάδες της χώρας μας. Την εποχή, που του έδωσε την δουλειά ο Παναθηναϊκός, ήταν μία επιλογή που για τον σύλλογο έμοιαζε σαν πολυτέλεια.

ΕΧΕΙ ΠΕΤΥΧΕΙ ΠΟΛΛΑ

Είχε φθάσε άλλωστε ο σύλλογος σε ένα σημείο που δεν υπήρχε περιθώριο να αποτύχει ο Μπόλονι. Στα μέσα Οκτωβρίου, ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του συλλόγου, δεν θα μπορούσε να φανταστεί, πως μετά από τέσσερις μήνες θα έχει πετύχει τόσα πολλά ο Ρουμάνος τεχνικός.

Πως θα έχει βάλει γερά την ομάδα, στην μάχη της 4άδας, θα έχει ρεκόρ 12-3-3, με ένα σερί πρωταθλητισμού 7-2-0. Θα έχει κερδίσει την ΑΕΚ και τον Ολυμπιακό, θα μετρά πέντε συνεχόμενες εκτός έδρας νίκες και πως στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, θα έχει εισηγηθεί τρεις προσθήκες που από τα δύο πρώτα παιχνίδια θα έχουν αποδείξει πως μπορούν να προσφέρουν σημαντικά πράγματα στον σύλλογο.

Ο Λάζλο Μπόλονι δεν είναι ο τέλειος προπονητής, έχει αδυναμίες, κάνει όπως όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουν λάθη, όμως ένα είναι σίγουρο. Πως αυτούς τους τέσσερις μήνες έχει πετύχει πολλά και έχει δημιουργήσει στην ομάδα μία δυναμική προόδου. Ασφαλώς το ποδόσφαιρο που παίζει ο Παναθηναϊκός δεν είναι ελκυστικό, αν κατάφερνε, όμως να πετύχει τόσα πράγματα μέσα σε 4 μήνες, παίζοντας και καλό ποδόσφαιρο, τότε δεν θα μιλούσαμε για προπονητή, αλλά για μάγο.

Η ΤΡΙΑΔΑ ΣΤΟΝ ΑΞΟΝΑ ΕΚΑΝΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ

Υπάρχει όμως ένα στοιχείο που δημιουργεί δυναμική για την συνέχεια. Έχουν μπει βάσεις, για να υπάρχει και αγωνιστική πρόοδο. Το δίδυμο Μαουρίσιο, Αλεξανδρόπουλου, που καθιερώθηκε στον άξονα, σε συνδυασμό με την απόκτηση του Σανκαρέ, δημιουργεί μία τριάδα στον άξονα, πολύ υψηλού επιπέδου για τα δικά μας δεδομένα.

Ήταν ο κύριος λόγος, που ο Παναθηναϊκός μπόρεσε και είχε για μεγάλο διάστημα στον έλεγχο του, το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Βοηθήθηκε το ποιοτικό δίδυμο του έμπειρου Μαουρίσιο και του ταλαντούχου Αλεξανδρόπουλου, από το δώρο που έκανε ο Μαρτίνς, να χρησιμοποιήσει ανάμεσα τους, τον Σίλβα. Ποδοσφαιριστής, που δεν μπορούσε να τους δημιουργήσει, ούτε στην πίεση στην δική τους κατοχή, ούτε με την δική του δημιουργία το παραμικρό πρόβλημα.

Δεν είναι επιτελικός μέσος, που ανήκει στο επίπεδο του Ολυμπιακού ο Σίλβα. Η συγκεκριμένη επιλογή του Μαρτίνς βοήθησε σημαντικά τα θέλω της ομάδας του Μπόλονι.

Για πολύ μεγάλο διάστημα, έστω και σε περιορισμένα μέτρα, οι τρεις κεντρικοί χαφ του Παναθηναϊκού μπορούσαν να έχουν τον έλεγχο του αγώνα. Η μεγάλη διαφορά που είχε ο Παναθηναϊκός, που είδαμε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, μέχρι το 80^ο λεπτό, σε σχέση με την ομάδα που βλέπαμε τα τελευταία χρόνια, σε παιχνίδια που δεχόταν ανάλογη πίεση, ήταν ο έλεγχος που υπήρχε στην κατοχή σε χαμηλά μέτρα.

Έκαναν σπουδαίο παιχνίδι, οι Μαουρίσιο, Αλεξανδρόπουλος, Σανκαρέ σε μία δύσκολη αποστολή και χωρίς να έχουν τις βοήθειες στο κράτημα μπάλας, από την υπόλοιπη ομάδα.

Ο ΣΑΝΚΑΡΕ ΚΑΝΕΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ

Για το πόσο σπουδαία είναι η προσθήκη του Σανκαρέ, έγραψα την ημέρα που αποκτήθηκε. Το πάτημα του στην αντίπαλη περιοχή, η ικανότητα του να βρίσκεται σε σωστές θέσεις στην αντίπαλη περιοχή, ήταν το στοιχείο που του έδινε την δυνατότητα να κάνει γεμάτες, με τέρματα χρονιές στο Σαμπιονά.

Από πολύ νωρίς έχει γίνει κατανοητό, πως στο δικό μας ποδόσφαιρο, με το κάθετο του παιχνίδι με τις απλές σωστές αποφάσεις που παίρνει σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού μπορεί να κάνει σημαντική διαφορά. Ήδη καθόρισε, τα δύο πρώτα παιχνίδια που έχει αγωνιστεί στην χώρα μας. Η σίγουρη υποδοχή μπάλας, η ικανότητα να φέρνει την μπάλα σε χώρους που είναι δύσκολα διαχειρίσιμη για την αντίπαλη άμυνα, η δυνατότητα του να εναλλάσσεται από την θέση 8, σε αυτήν του επιτελικού χαφ και του δεύτερου φορ κάνει την ζωή την αντιπάλων δύσκολη.

Μπορεί να προσφέρει σε πολλά σημαντικά κομμάτια του παιχνιδιού, είναι δύσκολος ποδοσφαιριστής για την μεσοαμυντική λειτουργία του αντιπάλου και το γεγονός αυτό έχει ήδη αρχίσει να κάνει αίσθηση, παρότι δεν βρίσκεται στο ιδανικό επίπεδο φυσικής κατάστασης.

Ο Σανκαρέ, έδωσε την άσιστ στο πρώτο τέρμα, πέτυχε το δεύτερο και δημιουργεί προσδοκίες για την συνολική βελτίωση της ομάδας, μέσα από την δική του άνοδο, ο ηγέτης όμως του Παναθηναϊκού ήταν ο Μαουρίσιο.

Ο ΗΓΕΤΗΣ

Σκόραρε κάνοντας την τέλεια εκτέλεση με σκαστή κεφαλιά, στέλνοντας την μπάλα στην αντίθετη πορεία από την κίνηση που έκανε ο Σα. Συνολικά, ήταν ένας άρχοντας στον χώρο του κέντρου. Μία προσωπικότητα που έλειπε τα τελευταία χρόνια από τον άξονα του Παναθηναϊκού.

Υπέφερε η συγκεκριμένη ομάδα, τα προηγούμενα χρόνια στον τρόπο που αντιδρούσαν οι παίκτες που έπαιζαν στον συγκεκριμένο χώρο, όταν δεχόντουσαν πίεση στην υποδοχή της μπάλας. Το πόσο έχει ανάγκη το κέντρο του Παναθηναϊκού τα προσόντα του Βραζιλιάνου έγινε κατανοητό, από το πρώτο του παιχνίδι με τον Βόλο. Κάτι που είχε οδηγήσει τον Μπόλονι να μην τον βγάζει από το γήπεδο, παρότι ο φουκαράς δεν είχε δυνάμεις για να αγωνιστεί σε ολόκληρο παιχνίδι.

Έχουν περάσει τέσσερις μήνες, από τότε και ο Μαουρίσιο έχει δώσει το στίγμα του, στον άξονα του Παναθηναϊκού. Στο ντέρμπι όμως με τον Ολυμπιακό, ήταν πιο αεράτος, σε φανερά καλύτερη ατομική κατάσταση από την στιγμή που κατέβηκε στην Αθήνα. Έκανε σπουδαία δουλειά, προστάτευε την μπάλα, την κρατούσε, την μοίραζε με ασφάλεια, κέρδιζε πολύτιμα φάουλ και έδινε σημαντικές ανάσες στην ομάδα του.

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΕΒΑΛΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ

Το δίδυμο που δημιουργεί με τον Αλεξανδρόπουλο έχει πολλή ποιότητα , ο μικρός ξέρει πολύ μπάλα, έχει σπουδαία προσόντα και θα βγει πολύ ωφελημένος παίζοντας πολλά παιχνίδια δίπλα στον έμπειρο Βραζιλιάνο. Σε σημαντικό βαθμό στο γεγονός πως μπήκε πολύ βαθιά στην περιοχή του στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού ο Παναθηναϊκός, έπαιξε ρόλο που δεν υπήρχε στο γήπεδο ο Αλεξανδρόπουλος.

Είχε κάρτα και ο Μπόλονι τον απέσυρε, για να δώσει ύψος και έξτρα βοήθεια στα στόπερ, με την είσοδο του Νιάς. Στο τελευταίο κομμάτι όμως του αγώνα κουράστηκε ο Σανκαρέ, δεν ήρθε βοήθεια η βοήθεια στο κράτημα μπάλας που χρειαζόντουσαν οι συμπαίκτες τους, από την επιθετική τριάδα, δεν βοήθησαν και οι αλλαγές του Μπόλονι σε αυτό το κομμάτι και οι παίκτες του Μαρτίνς τους έβαλαν μέσα στο τέρμα.

Θα μπορούσε κάλλιστα ο Ολυμπιακός, να βρει γκολ ισοφάρισης, η αλήθεια είναι πως το άξιζε κιόλας με βάση το πώς έκλεισε το παιχνίδι. Βρήκε τον τρόπο, να δημιουργήσει τις δύο μεγάλες ευκαιρίες που δεν αξιοποίησαν ο Ανδρούτσος και ο Μασούρας. Αν μία από τις δύο εκτελέσεις έβρισκαν στόχο, η συζήτηση για την διαχείριση που έκανε ο Μπόλονι στο κοουτσάρισμα θα ήταν διαφορετική.

Η ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΤΟΥ ΜΠΟΛΟΝΙ

Πράγματι σε αυτό το κομμάτι δείχνει να έχει μία αδυναμία. Δεν είναι η πρώτη φορά που δεν βοήθησε τους ποδοσφαιριστές του, να διαχειριστούν όπως θα έπρεπε το τελευταίο κομμάτι ενός παιχνιδιού.

Βιάστηκε να πετάξει το δικαίωμα του να παρέμβει στο παιχνίδι κάνοντας την τρίτη διακοπή με την είσοδο του Αϊτόρ με το που πέτυχε το δεύτερο τέρμα ο Σανκαρε. Δεν υπολόγισε πως θα κουραστεί ο Σανκαρέ στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού, δεν φρόντισε να εκμεταλλευτεί το δικαίωμα που του δίνει πλέον το ρόστερ του να φέρει ποιότητα από τον πάγκο, που θα βοηθούσε στο κράτημα της μπάλας που ήταν και το μεγάλο πρόβλημα.

Δεν έπαιξε ούτε το χαρτί του Βιγιαφάνες που θα προσέφερε κράτημα μπάλας, ούτε του Χατζηγιοβάννη που η είσοδος του μπορούσε να δημιουργήσει έναν χώρο που θα έκανε τον Παναθηναϊκό επιθετικό και θα του επέτρεπε να κερδίσει μέτρα και ήρεμο χρόνο.

Είχαν ανάγκη στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα βοήθεια από τον προπονητή οι παίκτες του Παναθηναϊκού, με τον τρόπο που διαχειρίστηκε τις αλλαγές ο Μπόλονι πέταξε το δικαίωμα να παρέμβει στο παιχνίδι.

Αν ερχόταν η ισοφάριση, ο Μπόλονι θα τα άκουγε χοντρά, για τον τρόπο που διαχειρίστηκε τις αλλαγές του. Θα χανόταν όμως η ουσία.

ΔΥΝΑΜΙΚΗ

Ο Παναθηναϊκός του Μπόλονι δεν έχει φθάσει στο επίπεδο του Ολυμπιακού και αυτό έγινε ξεκάθαρο και στο χθεσινό ντέρμπι. Δεν γινόταν όμως μέσα σε 4 μήνες, να συμβεί κάτι τέτοιο. Ούτε τον χρόνο του Μαρτίνς έχει ο Μπόλονι, ούτε το ανάλογο ρόστερ. Όμως σε αυτούς τους τέσσερις μήνες κατάφερε να βελτιώσει σε τέτοιο βαθμό την ομάδα του, που σήμερα εκμεταλλευόμενος και τα λάθη των δύο Δικεφάλων βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο, έχοντας μάλιστα και μία υπερ του δυναμική.

Αυτή είναι η ουσία, εκεί πρέπει να επικεντρωθούμε και αυτή είναι η μεγάλη επιτυχία του Μπόλονι.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ

Επίσης είναι ξεκάθαρο πως ο Ρουμάνος προπονητής, μέσα από τις νίκες έγινε και πιο δυνατός στα αποδυτήρια. Από εδώ και μπρος μπορεί να εκμεταλλευτεί τον τρόπο που δούλεψε, το σχέδιο που ακολούθησε. Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν έναν άνθρωπο με ισχυρή προσωπικότητα, που θα πορευτεί με την λογική, να δημιουργήσει μία δική του ομάδα.

Έχει βάλει μπρος το χτίσιμο μιας ομάδας με ένα γκρουπ ποδοσφαιριστών που τον πιστεύουν και θα δέχεται την αυστηρότητα του, τα λάθη του και τις ιδιοτροπίες του.

Φρόντισε να μην είναι απαραίτητοι αυτοί που του έκαναν την ζωή δύσκολη, όταν τους ζητούσε να βγουν αλλαγή. Να μην είναι απαραίτητοι αυτοί που έδειχναν ανοιχτά την δυσαρέσκεια τους σε κάθε απόφαση, που δεν ήταν της αρεσκείας τους, αυτοί που έμπαιναν νωχελικά όταν τους ζητούσε να έρθουν για λίγο χρόνο από τον πάγκο για να βοηθήσουν.

Σήμερα, θα πρέπει να καταλάβουν πως αν επιθυμούν να βρουν ξανά ρόλο στην ομάδα θα πρέπει να ρίξουν τους τόνους, να σεβαστούν τον προπονητή και να δουλέψουν, ώστε να κερδίσουν ξανά τον χώρο τους. Το γεγονός πως έχτισε μία ομάδα που κερδίζει, χωρίς να έχει ανάγκη αυτούς που γκρινιάζουν και η εικόνα των νέων αποκτημάτων, ενίσχυσε σημαντικά το μέγεθος του Λάζλο Μπόλονι, μέσα στον Παναθηναϊκό και δημιούργησε συνθήκες, όλοι τους, να πειθαρχήσουν. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κατόρθωμα που πέτυχε ο Μπόλονι, τους τέσσερις μήνες, που εργάζεται στον Παναθηναϊκό.

Photo credits: Eurokinissi