Ο Παναθηναϊκός συνέχισε να απογοητεύει το 2019. Τρέχει έναν προβληματικό μήνα, που δεν αποτελεί συνέχεια των όσων είχαμε δει στο ξεκίνημα της φετινής προσπάθειας.

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΩΝΗ

Πριν ξεκινήσει το κείμενό μου, νοιώθω την ανάγκη να δώσω συγχαρητήρια στον άνθρωπο Δώνη, για την σπάνια στιγμή που μας χάρισε στην συνέντευξη τύπου. Δεν είναι πρωτοφανές γεγονός ένας προπονητής να παραδέχεται μετά από ένα σύνολο αρνητικών αποτελεσμάτων πως έχει κάνει λάθη. Πρωτοφανές όμως είναι να τα κατονομάζει.

Το γεγονός πως τα ανέφερε συγκεκριμένα δείχνει και τον ακέραιο χαρακτήρα του. Προπονητής που έχει φθάσει σε ένα επίπεδο να λειτουργεί χωρίς κόμπλεξ και εγωισμούς, μόνο κέρδος μπορεί να προσφέρει στην ομάδα που εργάζεται.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΧΕΙ ΜΙΚΡΥΝΕΙ

Η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα του Παναθηναϊκού δεν είναι ο Δώνης, δεν έχει άλλωστε την πολυτέλεια ο σύλλογος να φταίει ο εκάστοτε προπονητής. Το πρόβλημα είναι πως η ομάδα, ο σύλλογος, έχει μικρύνει πολύ και ασφαλώς αυτό είναι ευθύνη της διοίκησης. Ο Παναθηναϊκός έχει φθάσει στο σημείο μέσα σε 19 ημέρες να χάνει δύο φορές στο πρωτάθλημα, να αποκλείεται στο κύπελλο από την Λαμία και σε κάθε ματς να ακούει τον προπονητή της να τονίζει το πόσο καλό ποδόσφαιρο παίζει. Καταντάει ενοχλητικό, αλλά είναι και μία πραγματικότητα.

Ο Παναθηναϊκός έχει φθάσει σε ένα επίπεδο να του παίρνει για πλάκα το ένα αποτέλεσμα μετά το άλλο η Λαμία και ο προπονητής της να δικαιούται να αναφέρεται κολακευτικά στο πόσο καλό ποδόσφαιρο παίζει. Η αλήθεια πάντως είναι πως τα λόγια του Χάβου έμοιαζαν με ενοχλητικά λόγια παρηγοριάς, γιατί στην πραγματικότητα σε αυτά τα παιχνίδια ο Παναθηναϊκός δεν έπαιξε σωστό επιθετικό ποδόσφαιρο. Το καλό είναι ότι ο πρώτος που το αντιλαμβάνεται είναι ο προπονητής του.

Επαναλαμβάνω, το μεγάλο θέμα του Παναθηναϊκού είναι διοικητικό, αλλά αυτή η κουβέντα έχει εξαντληθεί και από την στιγμή που δεν φαίνεται να υπάρχει άμεσος και ορατός τρόπος επίλυσης, ας επικεντρωθούμε στο ποδόσφαιρο.

ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ

Ο Γιώργος Δώνης και οι παίκτες του, δημιούργησαν στην αρχή της σεζόν μία ελπίδα. Έδωσαν το δικαίωμα μέσα από την δική τους καλή δουλειά στον κόσμο να πιστέψει πως μέσα από την εξέλιξή της μπορεί να έρθει κάτι καλό, να δημιουργηθεί ένα σύνολο που θα μπορούσε να βγάλει τον σύλλογο από το αδιέξοδο. Ασφαλώς και τους ζητάμε πολλά, ίσως και πράγματα που δεν έχουν την υποχρέωση να προσφέρουν, όμως οι ίδιοι κατάφεραν να βάλουν ψηλά τον πήχη.

Η αλήθεια όμως, είναι ότι από ένα σημείο και μετά γίνονται λανθασμένα βήματα. Είναι ανεπίτρεπτο που ο Νίκος Νταμπίζας δεν φρόντισε να δέσει με συμβόλαια τους Μπουζούκη, Χατζηγιοβάννη, Μαυρομάτη και είναι λάθος που ο Δώνης σταδιακά μείωσε το χρόνο στους Χατζηθεωδορίδη, Εμμανουηλίδη, Καμπετσή και ανέβασε το μέσο όρο ηλικίας.

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ

Στην ρεβάνς του κυπέλλου με την Λαμία πήρε μία απόφαση που παραλίγο να του δώσει και την πρόκριση. Έκανε μία στροφή στους νέους, κόβοντας από την αποστολή τους Μουνιέ, Αλτμαν, Οικονόμου. Με αυτόν τον τρόπο δόθηκε χώρος στον Εμμανουηλίδη και η είσοδος του άλλαξε τις ισορροπίες. Εδώ θέλω να επισημάνω, πως οι στόχοι που κυνηγάει ο σύλλογος είναι πολύ χαμηλοί για το μέγεθος του. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος αυτή η προσπάθεια να γίνει χωρίς να είναι στην πράξη η φετινή χρονιά εφαλτήριο για την συνέχεια, χωρίς δηλαδή να μπουν βάσεις για τα επόμενα χρόνια.

Αυτή την φορά ο Δώνης επέστρεψε στην λογική που ξεκίνησε τη σεζόν, όσον αφορά στην προτεραιότητα στους νέους ποδοσφαιριστές, έκανε όμως ένα μεγάλο τακτικό λάθος που στοίχισε.

Το είχα επισημάνει και μετά το παιχνίδι με την Λαμία για το πρωτάθλημα, η χρησιμοποίηση δύο καθαρών επιθετικών στην ενδεκάδα αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για την ομάδα. Της στερεί δημιουργία από τις πίσω γραμμές και ανοίγει τις αποστάσεις. Η επιλογή να ξεκινήσουν από την αρχή οι Μακέντα, Καμπετσής, έφερε μεγάλα ζητήματα στον Παναθηναϊκό και τον οδήγησε σε πολλά λάθη.

Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΥΣ

Υπάρχει ένας κανόνας στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Για να παίξουν ταυτόχρονα δύο καθαροί επιθετικοί σε μία ενδεκάδα, θα πρέπει να είναι σε ατομική κατάσταση που να τους δίνει την δυνατότητα να κάνουν πολλές δουλειές στο γήπεδο. Ο Μακέντα μετά τον τραυματισμό του είναι απογοητευτικός, ο Καμπετσής από την ημέρα που ο Παναθηναϊκός απέκτησε τον Μακέντα και δεν είναι βασικός γίνεται όλο και χειρότερος και αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το κοιτάξει ο προπονητής μαζί με τον παίκτη.

Στην πράξη είδαμε τον Παναθηναϊκό να έχει δύο παίκτες λιγότερους στην δημιουργία, κάτι που είναι πρόβλημα. Το κενό ήταν ακόμα μεγαλύτερο όσο έλειπε ο Κουρμπέλης, καθώς δεν υπήρχε και η βάση, δηλαδλη αυτός που θα προσφέρει ηρεμία από τον άξονα.

Ο Δώνης εφάρμοσε τα πάντα, αλλά είτε 4-3-3 έπαιζε, είτε 4-2-3-1, είτε 4-4-2, υπήρχαν αποστάσεις μεταξύ μεσαίας και επιθετικής γραμμής, λιγότερος παίκτης στον άξονα που στερούσε την δυνατότητα για άμεσο κλέψιμο και οι μεγάλοι χώροι στερούσαν την δυνατότητα δημιουργίας από τις πίσω γραμμές.

Είμαστε στο 2019, το ποδόσφαιρο έχει εξελιχτεί, βλέπουμε τις ομάδες που έχουν την καλύτερη δημιουργία και μπορούν να βγάζουν τις περισσότερες καθαρές επιθέσεις να παίζουν με έναν και πολλές φορές δίχως κανέναν καθαρό φορ. Κουβέντες και επιλογές στην λογική "να βάλω δύο φορ από την αρχή γιατί πρέπει να επιτεθώ" ανήκουν σε άλλη εποχή.

Εκτός από το γεγονός πως σου στερούν ποδοσφαιριστές στην δημιουργία, στην άμεση αναχαίτιση σου ανοίγουν τις γραμμές, σε κάνουν προβληματικό στην ανάπτυξη, σε οδηγούν σε μεγάλες μπαλιές και να είσαι ευάλωτος στις αντεπιθέσεις, οδηγούν τον προπονητή και σε ένα ακόμα λάθος.

Αν ξεκινήσεις με ένα φορ και κυνηγάς αποτέλεσμα, έχεις την δυνατότητα μέσα στην διάρκεια του αγώνα και απέναντι σε έναν κουρασμένο αντίπαλο, να ρίξεις δεύτερο φορ και για ένα διάστημα να επωφεληθείς από το γεγονός πως θα έχεις γεμίσει την αντίπαλη περιοχή. Ο Δώνης για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι έπεσε στην παγίδα να ξεκινήσει με 2 επιθετικούς και στη διάρκεια του αγώνα να ψάχνει λύσεις σε μη ορθολογικά πράγματα. Οδηγήθηκε στο να χρησιμοποιήσει τρεις επιθετικούς και διατάξεις που σε οδηγούν σε σέντρες ελπίδας και σε κάνουν ευάλωτο στην αντεπίθεση.

Ασφαλώς και μπορείς να παίξεις με δύο καθαρούς επιθετικούς, όπως εξήγησα όμως και παραπάνω υπάρχουν προϋποθέσεις που δεν της έχει αυτήν την εποχήη ομάδα. Πρέπει να είσαι καλύτερος από τον αντίπαλο, ώστε να μπορείς να επιβάλεις με ασφάλεια τα μέτρα που θες και πάνω από όλα να μπορούν οι φορ που θα έχεις στο γήπεδο να έχουν διαρκή συμμετοχή.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ;

Ασφαλώς και δεν τα γράφω όλα αυτά για να ακυρώσω τον προπονητή Δώνη. Στην πραγματικότητα αυτός ο άνθρωπος, η ηρεμία που βγάζει και η θέλησή του να δουλέψει σε υψηλά στάνταρ σε μία παρατημένη ομάδα, αποτελεί και την μοναδική ελπίδα του Παναθηναϊκού. Στην Ελλάδα αρέσει σε όλους να χαϊδεύουν τον κόσμο, κανένας δεν τον αγγίζει. Για την απαξίωση όμως του συλλόγου έχει και ο κόσμος του Παναθηναϊκού ευθύνη. Το παιχνίδι με την Λαμία δεν το διαχειρίστηκαν άσχημα, μόνο ο προπονητής και οι παίκτες, αλλά και οι οπαδοί.

Ήταν στην πράξη το πιο σημαντικό παιχνίδι της χρονιάς έως τώρα, πού ήταν ο κόσμος του Παναθηναϊκού; Πως γίνεται σε ένα τόσο κρίσιμο αγώνα να παρουσιάζει αυτήν την εικόνα το ΟΑΚΑ; Παρατηρώ πως μετά τον αρχικό ενθουσιασμό και την καταιγίδα αγάπης και ο κόσμος της ομάδας γύρισε την πλάτη σε αυτήν την προσπάθεια. Δεν έχει στηρίξει με την παρουσία του, στον βαθμό που θα έπρεπε αυτήν την ομάδα και με αυτόν τον τρόπο βοηθά στην συρρίκνωση της.

ΕΠΟΜΕΝΗ ΗΜΕΡΑ

Το γεγονός πως αποκλείστηκε ο Παναθηναϊκός μέσα σε έναν χρόνο για δεύτερη φορά από την Λαμία, πως μετράει μέσα σε 15 ημέρες δύο ήττες και έναν αποκλεισμό, αποτελεί ταπείνωση. Είναι ακόμα ένα γερό χτύπημα, όμως η ομάδα πρέπει να συνεχίσει και να ανασυνταχθεί. Να επιστρέψει ο Δώνης στις πρώτες ημέρες, στο πως ξεκίνησε και με τι σκεπτικό αυτή την προσπάθεια. Ο δρόμος δεν μπορεί να είναι άλλος από το να δημιουργήσει ένα νεανικό σύνολο που θα παίζει σωστό ποδόσφαιρο και θα μπορέσει σε βάθος χρόνου να γίνει μέσα από την εξέλιξη αυτής της δουλειάς, ο Παναθηναϊκός ανταγωνιστικός.

Όταν επενδύεις στα νιάτα, ακόμα και μέσα από ένα ταπεινωτικό αποκλεισμό, μπορεί να υπάρξεικέρδος. Και η αλήθεια είναι πως υπήρξε, που ήταν η σπουδαία εμφάνιση του Εμμανουηλίδη. Είναι σημαντικό να αποδειχτεί πως αυτή η προσπάθεια δεν θα βγάλει μόνο δύο παίκτες, αλλά πως υπάρχει πίσω μία φουρνιά που με σωστή δουλειά θα μπορέσει να κάνει τον χρόνο σύμμαχο. Όταν αυτός είναι ο στόχος, κανένα αποτέλεσμα δεν τελειώνει την σεζόν, γιατί δεν κρίνεσαι από το αποτέλεσμα, αλλά από τον τρόπο που δουλεύεις.