Ο Δώνης με το 4-4-2 παρουσίασε ένα γεμάτο αποστάσεις σύνολο που δεν έβγαλε τις αρετές του και που φλέρταρε με τον διασυρμό. Ο ΠΑΟΚ έδειξε για ακόμα μία φορά τους λόγους που είναι το πρώτο φαβορί για το φετινό πρωτάθλημα, κέρδισε με μεγάλη ευκολία τον Παναθηναϊκό και επέκτεινε το εντυπωσιακό σερί του. Μετά το 30όλεπτό που ήταν σα να παίζουν μικροί μεγάλοι, ο Παναθηναϊκός απέτυχε να είναι ανταγωνιστικός.

ΑΠΕΤΥΧΕ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΕΠΕΙ

Το σκορ τον κολακεύει, ο ΠΑΟΚ αγωνιστικά έκανε ο,τι ήθελε κι αν πίεζε τις καταστάσεις, θα κέρδιζε με μεγαλύτερο σκορ. Ο Παναθηναϊκός απέτυχε σε όλα τα κομμάτια που έπρεπε να δώσει την μάχη του, σε όλα τα "πρέπει" που είχε το παιχνίδι στην Τούμπα.

Δεν κατάφερε να κρατήσει για μεγάλα διαστήματα σε χαμηλά μέτρα τον ΠΑΟΚ. Απέτυχε να τον εμποδίσει να φτιάχνει καθαρές ευκαιρίες στον Πρίγιοβιτς μέσα στην περιοχή, απέτυχε να μην δώσει κενά μέτρα και χώρο για παιχνίδι στους ακραίους ποδοσφαιριστές, απέτυχε να αποτρέψει παιχνίδι ανάμεσα στις γραμμές του, απέτυχε να κρατήσει μπάλα, απέτυχε να κάνει μέσα στην Τούμπα το παιχνίδι του και να φανεί απειλητικός με τον δικό τον τρόπο.

Ασφαλώς και σε αυτήν τη διαδρομή, θα έρθουν και δύσκολες ημέρες και θα υπάρξουν και άσχημες βραδιές τόσο για τους παίκτες, όσο και για τον προπονητή. Στην Τούμπα δεν δικαίωσαν τον πήχη των προσδοκιών, που οι ίδιοι με τη δουλειά τους κατάφεραν να σηκώσουν πιο ψηλά.

ΥΠΕΡΤΕΡΟΥΣΕ ΠΑΝΤΟΥ

Έβγαλε ανωτερότητα ο ΠΑΟΚ, δημιουργήθηκε ένα παιχνίδι που φάνηκαν όλα του τα πλεονεκτήματα με εμφατικό τρόπο. Διαθέτει τον καλύτερο φορ του πρωταθλήματος και έχει "χτίσει" έναν τρόπο παιχνιδιού που του επιτρέπει όταν κερδίζει μέτρα να τον αξιοποιεί.

Ήταν απίστευτη η ευκολία που έφερναν οι συμπαίκτες του, τον Πρίγιοβιτς μέσα στην περιοχή σε θέση εκτέλεσης. Ο ΠΑΟΚ εκμεταλλεύτηκε πως είναι γεμάτος με δυνατά κορμιά που έχουν αποκτήσει χημεία. Ο ΠΑΟΚ διαθέτει ποιοτικούς δημιουργούς που ξέρουν πώς να χτυπάνε στα κενά του αντίπαλου και εκμεταλλεύτηκε σε μεγάλο βαθμό πως η τακτική του αντιπάλου δημιουργούσε συνθήκες για να δεχτεί επιθέσεις ανάμεσα στις γραμμές του.

Πέρα από τον Πρίγιοβιτς, που γινόταν εύκολα ο αποδέκτης των επιθέσεων, αυτήν την φορά την διαφορά την έκανε ο Ζαμπα. Η τακτική του Παναθηναϊκού δεν πρόσφερε καλύψεις στα άκρα και επέτρεπε στον Βραζιλιάνο να κερδίζει μέτρα, να πέφτει απευθείας πάνω στον Ινσούα - μέχρι να μπει ο Λημνιός και να πάει απέναντι - και να παίρνει την μπάλα πάνω στο τρέξιμο του με χαρακτηριστική άνεση. Όλα αυτά συνδυάζονται με μία στιβαρή αμυντική λειτουργία, που δεν επέτρεψε στον Παναθηναϊκό να απειλήσει. Ο ΠΑΟΚ έχει δουλεμένες σταθερές οι οποίες συνδυάζονται με τα σωματικά προσόντα των ποδοσφαιριστών του, τα οποία απέναντι στην νεανική ομάδα του Δώνη έκαναν μεγάλη διαφορά.

Ο ΠΑΟΚ συνδύασε μία νίκη, επέκτεινε το σερί του πραγματοποιώντας πολύ καλή εμφάνιση, έβγαλε ανωτερότητα. Η αλήθεια είναι πως από την στιγμή που μπορούσε να παίξει ανάμεσα στις γραμμές του αντιπάλου, έγινε πολύ εύκολος ο αγώνας. Ήταν τόσο άδειος ο άξονας του Παναθηναϊκού που ακόμα και ο Βέρμπλουμ είχε μεγάλη συμμετοχή στο παιχνίδι. Μόνο ο ντεφορμέ Πέλκας υστέρησε, ο Λουτσέσκου τον έβγαλε και η είσοδος του Ελ Καντουρι πρόσφερε καλές επιλογές στην ανάπτυξη και βοήθησε στο να δημιουργηθεί η απόλυτη αιχμαλωσία στο δεύτερο ημίχρονο.

Στην πραγματικότητα, είχαμε εικόνα συντριβής, απλά το σκορ έμεινε στο 2-0 χάρη στον Διούδη και στη μεγάλη προσπάθεια που έκαναν οι Κολοβέτσιος, Μαυρομάτης, οι οποίοι παρότι έχασαν πολλές μάχες στον αέρα από τον Πρίγιοβιτς, πάλεψαν για να μείνουν όρθιοι με αξιοπρέπεια σε όλη αυτήν την πίεση που είχε δημιουργηθεί.

ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ Η ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΩΝΗ

Δεν πιστεύω σε μαγικές συνταγές, το γήπεδο "είπε" την αλήθεια, μεταξύ των δύο ομάδων υπάρχει απόσταση. Όμως το γήπεδο φώναζε πως η επιλογή του Δώνη να παίξει με δύο επιθετικούς, να ξεκινήσει με 4-4-2 και στο δεύτερο ημίχρονο να βάλει στα αριστερά τον Καμπετσή ήταν λανθασμένη.

Είχα επισημάνει και μετά το παιχνίδι με τον Πανιώνιο, ότι δεν είναι έτοιμος ο Παναθηναϊκός να χρησιμοποιεί από την αρχή τους Καμπετσή, Μακέντα. Πόσο μάλλον στο πιο δύσκολο παιχνίδι της φετινής σεζόν, βρίσκω εντελώς αχρείαστο το ρίσκο που πήρε ο τεχνικός του Παναθηναϊκού. Σίγουρα είχε τους στόχους του, με αυτόν τον τρόπο πιθανότατα να ήθελε να πιέσει τους στόπερ στην αρχική ανάπτυξη, να μην επιτρέψει στους Βαρέλα, Κρέσπο ακόμα και στον Βέρμπλουμ να πατήσουν την περιοχή του Παναθηναϊκού σε ροή αγώνα, ακόμα και να είναι πιο απειλητικός. Στην πράξη όμως έχασε πολύ περισσότερα.

Έχασε έναν παίκτη στον άξονα, μεγάλωσαν οι χώροι που είχε να εκμεταλλευτεί ο ΠΑΟΚ. Από το 30όλεπτό και μετά που η ένταση στην πίεση των παικτών του Παναθηναϊκού έπεσε, μπορούσε με μεγάλη ευκολία η ομάδα του Λουτσέσκου να μεταφέρει την μπάλα ανάμεσα στις γραμμές του Παναθηναϊκού. Έμεναν πιο ψηλά από την μπάλα οι Μακέντα, Καμπετσής, Χατζηγιοβάνης και δεν είχε το περιθώριο να πάει στην Τούμπα και να έχει τρεις παίκτες μόνιμα πάνω από την μπάλα. Το στοιχείο αυτό στοίχησε σε όλους τους τομείς, ήταν ανοιχτός και άδειος.

ΚΕΝΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ

Υπήρχαν τακτικά κενά τόσο μπροστά από τον Ινσούα, όσο και στον χώρο του κέντρου. Κενά, τα οποία τα εκμεταλλεύτηκε ο ΠΑΟΚ, βοήθησαν τον Ζαμπα στο να πάρει ενέργεια, να κάνει μεγάλο παιχνίδι και δεν επέτρεψαν στον Παναθηναϊκό να έχει συνοχή και να είναι δημιουργικός. Παρουσιάστηκε γεμάτος αποστάσεις. Ακούω και διαβάζω διάφορα κλισέ που δεν ανήκουν στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, του τύπου έπαιξε με δύο επιθετικούς ο Δώνης, πήγε να πάρει το παιχνίδι και δεν το φοβήθηκε. Είμαστε στο 2018, δεν γίνεται ακόμα να πιστεύουμε πως το να παίξεις με δύο επιθετικούς σε κάνει και επιθετικό. Για να φτιάξεις επιθέσεις πρέπει να έχεις συνοχή, να είναι κοντά οι γραμμές σου, να αμύνεσαι με ασφάλεια, να μπορείς να μεταφέρεις την μπάλα, να μπορείς να δημιουργήσεις, στοιχεία που τα έχασε όλα ο Παναθηναϊκός με το πλάνο που ακολούθησε.

Προσέξτε, κριτικάρω ένα παιχνίδι όχι την αξία του προπονητή Δώνη και της εκπληκτικής δουλειάς που έχει κάνει. Ο άνθρωπος έχει κάνει "παπάδες", ο,τι βλέπουμε είναι δικό του έργο. Έχω γράψει σε όλα τα παιχνίδια για τον τρόπο που κοουτσάρει, τις μάχες που δίνει και πόσο βοηθά αυτά τα παιδιά με τον τρόπο που επεμβαίνει στα παιχνίδια, παλεύοντας κι αυτός μαζί με τους παίκτες του. Στην Τούμπα όμως δεν την βοήθησε την ομάδα του.

Επιμένω πως το μέλλον ανήκει σε αυτά τα παιδιά, θα ξαναπάνε στην Τούμπα και θα είναι πιο ανταγωνιστικοί, θα δώσουν κι άλλα ντέρμπι και θα δείξουν αυτά που αξίζουν. Όμως στο χθεσινό παιχνίδι δεν κατάφεραν να βγάλουν στο γήπεδο τις αρετές τους και υπήρχε μία τακτική προσέγγιση που δεν ήταν κατάλληλη για το παιχνίδι, δεν βοήθησε τα παιδιά. Δεν είναι έτοιμος ο Παναθηναϊκός να παίξει από την αρχή με Καμπετση, Μακέντα στην Τούμπα και αυτό είχε φανεί από το παιχνίδι με τον Πανιώνιο.

Δεν αποκλείω να φθάσει στο μέλλον σε ένα επίπεδο ο Παναθηναϊκός, να μπορεί να έχει στο γήπεδο ταυτόχρονα τους Μακέντα, Καμπετσή και να λειτουργεί τέλεια. Αυτή τη στιγμή, όμως, το να ξεκινάνε και οι δύο από την αρχή κάνει ζημιά. Άλλο πράγμα στην διάρκεια των παιχνιδιών. Ασφαλώς και όταν έχουν καταπονηθεί οι άμυνες μπορούν να παίξουν μαζί και να δημιουργήσουν ένα σοκ στον αντίπαλο, κάτι που το είδαμε και στην Τρίπολη όταν η ταυτόχρονη συμμετοχή τους στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, βοήθησε στο να κερδηθεί ο βαθμός.

ΝΑ ΑΦΗΣΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΤΟ 4-4-2

Από την σειρά των ντέρμπι που είχε να δώσει ο Παναθηναϊκός έφυγε το πιο δύσκολο παιχνίδι, δίχως να μπορέσει να το παλέψει. Ο Γιώργος Δώνης πρέπει να αφήσει πίσω προς το παρόν το δίδυμο Καμπετσής-Μακέντα και να πάει σε σχήματα, που επιτρέπουν τον Παναθηναϊκό να έχει συνοχή.

Που να μην μπορεί ο αντίπαλο να του βγάζει επιθέσεις ανάμεσα στις γραμμές του, που θα του επιτρέψουν να είναι δημιουργικός, να βγάζει συνεργασίες και να γίνει επιθετικός στην πράξη και όχι στο σχήμα. Ένα παιχνίδι πας να το πάρεις, όταν μπορείς να επιτεθείς και όχι όταν χρησιμοποιείς πολλούς επιθετικούς ανοίγεις τις γραμμές σου, γίνεσαι ευάλωτος και η μπάλα δεν φθάνει σε αυτούς.