Ο Ολυμπιακός πέτυχε ακόμα μία μεγάλη ευρωπαϊκή νίκη και δείχνει ικανός να συνεχίσει την ανοδική του πορεία σαν ευρωπαϊκό μέγεθος. Επιτυχία που ήρθε μέσα από μία παρτίδα σκάκι, που ο προπονητής του στο τέλος, αποφάσισε να φύγει από την λογική που είχε η μονομαχία του με τον Βίλα Μπόας, ρίσκαρε και πήρε την παρτίδα. Ήταν ένας αγώνας που για πολύ μεγάλο διάστημα ήταν φανερό πως ο στόχος ήταν κανένας να μην τον χάσει.

Ούτε ο Πέδρο Μαρτίνς, ούτε ο Βίλας Μπόας δεν πήραν το παραμικρό ρίσκο στο παιχνίδι τους, ο Πορτογάλος όμως προπονητής, διάβασε το λάθος του συνάδελφου του στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού, να αποσύρει από το γήπεδο όλους τους ποδοσφαιριστές που ήταν ικανοί να φοβίσουν την άμυνα του Ολυμπιακού, αλλά και την βάση του στον άξονα, επένδυσε σε αυτό και δικαιώθηκε.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά.

ΘΩΡΑΚΙΣΕ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ

Ο Μαρτίνς είχε να διαχειριστεί το κενό του Καμαρά, δηλαδή την πιο σημαντική απουσία, που θα μπορούσε να του συμβεί σε παιχνίδι Champions League. Ο Καμαρά είναι ο ποδοσφαιριστής που σε αυτό το επίπεδο, μπορεί να δίνει στους ερυθρόλευκους, ενέργεια σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού, υψηλή ένταση και να βοηθά στο να υπάρχουν πολλές κερδισμένες μονομαχίες στον άξονα. Ήταν όμως οι συνθήκες του αγώνα τέτοιες, που γνωρίζοντας τώρα το αποτέλεσμα και έχοντας στο μυαλό μας τι έχει συμβεί, μπορούμε να πούμε πως η απουσία ενός χαφ, που έφερε μία μετατροπή συστήματος και διάταξη με δύο καθαρά εξτρέμ, βοήθησε τον Μαρτίνς, να δέσει τις πτέρυγες.

Όπως έγραψα και στο κείμενο μου, παραμονή του παιχνιδιού, η Μαρσέιγ είναι μία ομάδα, που εξαρτάται η ψυχολογία της και η επικινδυνότητα της, από τους Παγιέ, Τοβέν. Δύο ποδοσφαιριστές που στο 4-3-3 του Μπόας περιμένουν την μπάλα στα άκρα. Δεν μπορώ να ξέρω τι θα ετοίμαζε ο Μαρτίνς αν θα είχε διαθέσιμο τον Καμαρά, η απουσία ενός κεντρικού χαφ όμως, τον βοήθησε να δέσει τα άκρα του, που είναι και το κομβικό κομμάτι, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις την Μαρσέιγ των Τοβέν, Παγιέ. Φθάνει να δεις το χθεσινό 90λεπτό στο Καραϊσκάκης, για να καταλάβεις πως από τον άξονα της Μαρσέιγ, δεν μπορείς να χάσεις, ούτε από τα ανεβάσματα των ακραίων μπακ, ούτε να σε λυγίσει ο Μπενετέντο. Αν μπλοκάρεις τους Παγιέ-Τοβέν τους έχεις τελειώσει.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΓΙΕ-ΤΟΒΕΝ

Ο Μαρτίνς επέλεξε λοιπόν, να προστατέψει τους δύο μπακ του. Βρήκε την ευκαιρία, να πάρει τον Βαλμπουενά από τις πλευρές και να τον περάσει κοντά στον Ελ Αραμπί σε ρόλο επιτελικού μέσου και να δέσει τα άκρα του, με δύο καθαρά εξτρέμ. Το μυστικό ήταν να μην δοθεί το δικαίωμα σε Παγιέ-Τοβέν να πάρουν την μπάλα με μεγάλη συχνότητα, να γυρνάνε πρόσωπο προς την εστία του Ολυμπιακού και να έχουν μέτρα για να τρέξουν μαζί της. Ο Μαρτίνς το γνώριζε, κατέβασε μέτρα την αρχική πίεση της ομάδας του, έβαλε τον Μασούρα σε κοντινή απόσταση με τον Χολέμπας και τον Ρατζέλοβιτς σε κοντινή απόσταση με τον Ραφίνια.

Ο Ολυμπιακός είχε την τακτική φιλοσοφία για να μπλοκάρει τους δύο δημιουργούς από τα άκρα της Μαρσέιγ, αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, βοηθήθηκε από την άσχημη κατάσταση που βρίσκεται αυτήν την εποχή ο Παγιέ και χρειάστηκε την βοήθεια από την κακή ημέρα του Τοβέν. Υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που ο Γάλλος εξτρέμ, έφυγε στην πλάτη του Χολέμπας, αλλά δεν είχε σωστή τελική απόφαση.

Σε κάθε περίπτωση πάντως το πλάνο ήταν κομμένο και ραμμένο στον αντίπαλο και αν κάτι δεν πήγαινε καλά, η ευθύνη θα είχε να κάνει με το γεγονός, πως στα αριστερά ο Ολυμπιακός, δεν είχε ούτε τον Τσιμίκα, ούτε έτοιμο τον Βινάγκρε, αλλά τον 36 ετών Χολέμπας, που πραγματικά έκανε μία εντυπωσιακή προσπάθεια, αλλά υπήρξαν στιγμές, που δεν μπορούσε να πάρει τρεξίματα στην πλάτη του.

Ο Ολυμπιακός πέτυχε με την μπάλα στα πόδια να μην είναι επικίνδυνα τα δύο όπλα της Μαρσέιγ, όποιοι κίνδυνοι δημιουργήθηκαν είχαν να κάνουν με παιχνίδι στην πλάτη της άμυνας κυρίως από τον Τοβέν και η φάση του 47^ου λεπτού, που το λάθος του Ελ Αραμπί, έφερε μόνο του τον Μπενετέντο με τον Σα, όμως ο Αργεντίνος φορ είναι χωρίς ψυχολογία και χωρίς γκολ ολόκληρη την φετινή χρονιά και νικήθηκε από τον Σα.

ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΝΑ ΒΟΛΕΥΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΙΣΟΠΑΛΙΑ

Ήταν ξεκάθαρο πως τακτικά ο Ολυμπιακός είχε φέρει το παιχνίδι εκεί που ήθελε, όπως ξεκάθαρο ήταν πως και οι δύο Πορτογάλοι προπονητές, ήξεραν πως ο όμιλος έχει πολύ δρόμο ακόμα και ο πρώτος στόχος τους ήταν να μην χάσουν το παιχνίδι. Βλέπαμε έναν αγώνα, που μέχρι να κάνει το all in ο Μαρτίνς φάνταζε, πολύ δύσκολο να δημιουργηθούν συνθήκες για να φύγει από το 0-0. Χρειαζόταν είτε κάποιο ακραίο ατομικό λάθος, η μία εξεζητημένη ενέργεια, από ποδοσφαιριστές όμως που δεν είχαν βρει ρυθμό και δεν έδειχναν ικανοί από μόνοι τους, να κάνουν κάτι το εντυπωσιακό.

Ο Μαρτίνς είναι έξυπνος προπονητής, γνωρίζει καλά τις δυνατότητες της ομάδας του και τις αδυναμίες της. Ξέρει πως έχει φτιάξει έναν Ολυμπιακό, που του δίνει την δυνατότητα σε όμιλο με Σίτι, Μαρσέιγ και Πόρτο να δηλώνει πως βάζει σαν στόχο την δεύτερη θέση, ξέρει επίσης πως για τον πετύχει, χρειάζεται και μία έξυπνη διαχείριση, όπως και ότι μπορεί εύκολα ο Ολυμπιακός, να ψάξει για νίκες και στο Βελλοντρόμ και στο Ντραγκάο, οπότε βλέπαμε ένα παιχνίδι που για 83 λεπτά, στοιχημάτιζες, πως αν πουν στον Μαρτίνς, έληξε στο 0-0, θα δώσει τα χέρια και θα φύγει με ικανοποίηση. Δεν έκανε κάτι για να το κερδίσει, καθώς μέσα του ήξερε, πως το σημαντικό είναι πως δεν θα το χάσει. Σαν μεγάλος σκακιστής όμως, όταν είδε τον Βίλα Μπόας, να του βγάζει από το γήπεδο, όσους φοβόταν, κατάλαβε, πως του δίνεται η ευκαιρία να ρισκάρει για να πάρει την παρτίδα.

ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΜΠΟΑΣ

Οι Παγιέ, Τοβέν, Μπενετέντο δεν πετάγανε και δεν ήταν σε καλή ημέρα, όμως είναι οντότητες και μπορεί αν χάσεις τον έλεγχο τους, να σου κάνουν την ζημιά. Ο Πορτογάλος τεχνικός τους έβγαλε όλους και πέρασε στην θέση του, τον κοντό Ζερμέν, που παίζει εκτός περιοχής, τον άπειρο 18 ετών Ενρίκε και τον Ράντονιτς που δεν έχει δείξει το παραμικρό στην Μαρσέιγ. Αυτόματα έδωσε το δικαίωμα στην άμυνα του Ολυμπιακού, να νοιώσει πως απελευθερώθηκε. Δεν έμεινε όμως εκεί, έβγαλε και την βάση του στον άξονα. Πέρασε εκτός αγώνα και τον Σανσόν, με διαφορά τον καλύτερο παίκτη άξονα της Μαρσέιγ και τον αθλητικό Γκέιγ από την θέση 6 για να περάσει στο γήπεδο τον 30 ετών αλλά που αγωνίζεται σαν παλαίμαχος Στρούτμαν. Ουσιαστικά αποδυνάμωσε όλη του την ομάδα κάτι που ο Μαρτίνς το διάβασε.

ΛΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΖΕ ΜΑΝΑΤΖΕΡ

Έκανε κάτι που κανείς, δεν θα μπορούσε να σκεφτεί με βάση την εικόνα του αγώνα. Λες και ψάχνει γκολ, απέναντι σε μικρομεσαία ομάδα της Super League, γύρισε σε 4-4-2, με τους δημιουργούς Βαλμπουενά, Φορτούνη στα δύο άκρα και πέρασε τον Χασάν δίπλα στον Ελ Αραμπί. Το τέρμα που σημειώνει ο Ολυμπιακός, είναι σαν να παίζουμε κάποιο παιχνίδι στον υπολογιστή, σαν να έπαιζε μάνατζερ ο Μαρτίνς και το παιχνίδι, να αποφάσισε να δικαιώσει την σκέψη του και να του χαρίσει ακριβώς το γκολ, που επέλεξε να διεκδικήσει. Σέντρα του Βαλμπουενά από τα πλάγια, προς τον δεύτερο σέντερ φορ που ήρθε από τον πάγκο, γέμισε την αντίπαλη περιοχή και δεν έβγαιναν τα μαρκαρίσματα για να αντιμετωπιστεί.

Ένα γκολ που είχε ολοκληρωτικά την σφραγίδα του Μαρτίνς. Με τον Πορτογάλο προπονητή, να δικαιώνεται για την συνολική διαχείριση του αγώνα, να παίρνει στο τέλος την ταυτότητα του Βίλα Μπόας και φυσικά για την επιμονή του, να φέρει τον Χασάν στον Ολυμπιακό. Δεν χρειάζεται να επανέλθω, τον ρόλο για τον οποίο τον ήθελε, τον είχα γράψει αναλυτικά, όταν επέστρεψε. Ήταν μία απόλυτα στοχευμένη μεταγραφή, ακριβώς για τα θέλω που είχε ο Ολυμπιακός, για μπακ απ του Ελ Αραμπί.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε το φετινό του ταξίδι στους ομίλους, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, πετυχαίνοντας μία πολύ μεγάλη νίκη, που βγήκε μέσα από γνώση και του αντιπάλου και του ίδιου του, του εαυτού. Είμαι σίγουρος πως η ομάδα του Μαρτίνς, θα διεκδικήσει με τον ίδιο τρόπο κάθε βαθμό που της αναλογεί και είναι σε θέση, να βάλει από κάτω της και την Πόρτο και την Μαρσέιγ.