Πέρασαν οι καλύτεροι στον τελικό

Είδαμε δύο συναρπαστικούς επαναληπτικούς, που έφεραν έναν απόλυτα δίκαιο τελικό. Όπως εξελίχθηκαν τα παιχνίδια, τόσο ο Άρης, όσο και ο ΠΑΟΚ, θα μπορούσαν να έχουν πάρει την πρόκριση, όμως σε καμία περίπτωση δεν το άξιζαν. Είναι συνολικά κατώτερες ομάδες, όπως ήταν κατώτερες και στα συγκεκριμένα παιχνίδια.

Η ΑΕΚ φλέρταρε με την αυτοχειρία και σώθηκε από τον Λιβάγια. Θα ήταν τεράστια επιτυχία για τον Άρη, αν έπαιρνε την πρόκριση, είναι σκληρός ο τρόπος που αποκλείστηκε, αλλά όποιος έχει δει το παιχνίδι, αντιλαμβάνεται πως θα ήταν πολύ πιο σκληρό να έμενε εκτός τελικού η ΑΕΚ.

ΑΝΕΥΘΥΝΟ ΘΑΡΡΟΣ Ο ΕΝΙΝΓΚ, ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΟ ΦΟΒΟ Ο ΚΑΡΕΡΑ

Από τις αρχικές συνθέσεις καταλάβαινες πως ο Ένινγκ, κατέβασε την ομάδα του με ένα ανεύθυνο θάρρος και ο Καρέρα με έναν υπερβολικό φόβο.

Η ενδεκάδα του Γερμανού τεχνικού, είχε δημιουργία, αλλά υπερβολικά αδύναμο άξονα. Η ενδεκάδα της ΑΕΚ, σφιχτό δεμένο κέντρο, αργή όμως επιθετική τριάδα.

Έγραψα πριν το παιχνίδι, πως δεν πιστεύω ότι κανονικός προπονητής, θα έβγαζε τον Σάσα από τον άξονα, για να τον περάσει στα δεξιά και να αφήσει στον χώρο του κέντρου, τον Ματίγια με τον Τόνσο.

Ο Γερμανός τεχνικός το έκανε όμως και στην πράξη χάρισε τον χώρο του κέντρου στην ΑΕΚ. Ο Καρέρα είχε φροντίσει να δέσει τον άξονα του χρησιμοποιώντας τον Σιμόες στην θέση 6 αντί του Σιμάνσκι, ξέχασε όμως κάτι σημαντικό, που όσοι με διαβάζετε γνωρίζετε πως έχει επισημάνει πολλές φορές, πως είναι απαραίτητο να υπάρχει στην επίθεση της ΑΕΚ, ειδικά σε παιχνίδια ίσων μέτρων. Δεν έβαλε στην επιθετική του τριάδα ταχύτητα.

ΕΛΕΙΠΕ ΕΝΑ ΓΡΗΓΟΡΟ ΠΕΤΑΓΜΑ

Είδαμε ένα πρώτο ημίχρονο που η τριάδα των Σιμόες, Κρίστισιτς, Μάνταλου, είχε εύκολη κατοχή, πολλούς χώρους στον άξονα, δυνατότητα τροφοδότησης, αλλά έλειπε ένα καλό πέταγμα, ένα τρέξιμο στην πλάτη της άμυνας και μία ποιοτική εκτέλεση. Στο 20ο λεπτό ο Λιβάγια έβγαλε μόνο του τον Βέρντε στην πλάτη του Κόρχουτ και ο Ιταλός απέδειξε πως δεν αξίζει τα 500 χιλιάρικα που του δίνει τον χρόνο η ΑΕΚ. Υποδείχτηκε για ακόμα μία φορά, πόσο σημαντικό είναι, να αποκτηθεί καλύτερο εξτρέμ το καλοκαίρι. Βοηθήθηκε σημαντικά η ΑΕΚ, από την έξοδο του και την είσοδο του Αλμπάνη, που μπορεί να μην έχει ποιότητα για να κάνει την διαφορά, τουλάχιστον όμως έχει τον διασκελισμό που απαιτεί η θέση.

Στο 31ο λεπτό, ξανά ο Λιβάγια ακινητοποίησε με μία πάσα του, την τελευταία γραμμή άμυνας του Άρη, όμως ο Ολιβέιρα δεν πρόλαβε την έξοδο του Κουέστα. Στην τελευταία φάση του πρώτου ημιχρόνου, μετά από εκτέλεση κόρνερ, ο Ολιβέιρα, μπροστά στο τέρμα, σκότωσε τα πουλιά.

ΧΑΡΙΣΕ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ

Η ΑΕΚ στο πρώτο ημίχρονο είχε τον απόλυτο έλεγχο. Η επιλογή του Καρέρα να παίξει με καθαρό 6άρι και αυτός να είναι ο Σιμόες, βγήκε 100%. Έκανε στο γήπεδο, ακόμα πιο εύκολο στους παίκτες του, να εκμεταλλευτούν, πως το κέντρο του Άρη, ήταν υπερβολικά σοφτ και να αναδείξουν το λάθος του Ένινκ να κατεβάσει την ομάδα του, με μισό αμυντικό μέσο. Ο Γερμανός τεχνικός έφθασε μία άμυνα από μία τεράστια πρόκριση, θα είχε καταγράψει όμως μία επιτυχία που δεν άξιζε

Είμαι ειλικρινής, πως χάρηκα στο τέρμα του Λιβάγια, γιατί μου ήταν δύσκολο να δεχτώ πως ένας προπονητής που αποφάσισε να ανακατέψει όλη του την ομάδα, για να μην βάλει τον Σούντγκρεν, λες και ο Σουηδός θα έπιανε την μπάλα με τα χέρια, θα πετύχαινε μία τόσο μεγάλη επιτυχία, σε έναν αγώνα που τακτικά, τον χάρισε στον αντίπαλο.

Μπορεί στην επανάληψη, να σκόραραν οι δύο αλλαγές του, να δικαιώθηκε για την μόνιμη επιλογή του, να χρησιμοποιεί την θέση του ποδοσφαιριστή που παίζει πίσω από τον επιθετικό, στην λογική του κρυφού φορ, όμως είχε φροντίσει με τις επιλογές του, το παιχνίδι να είναι στα πόδια των παικτών της ΑΕΚ και να έχουν χώρο και χρόνο για να αποφασίσουν. Έστω και την ύστατη ώρα, αυτό το στοιχείο έκρινε και το πού θα πάει η πρόκριση.

ΟΙ ΑΙΤΙΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΝΑ ΦΕΡΟΥΝ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ

Αν ο Λιβάγια δεν γλίτωνε την ΑΕΚ, από την απόλυτη αυτοχειρία, οι αιτίες του αποκλεισμού θα ήταν συγκεκριμένες. Θα έφταιγε η επιλογή του Καρέρα να επιμείνει πολύ σε αυτήν την αργή επιθετική τριάδα, που δεν προσπάθησε να χτυπήσει στα αργά πόδια, που έχει η άμυνα του Άρη, που άργησε αδικαιολόγητα να βάλει τον Αραούχο σε ένα παιχνίδι που ήταν κομμένο και ραμμένο για την ταχύτητα του. Θα έφταιγε επίσης ο τραυματισμός των δύο ακραίων, μπακ που δημιούργησαν συνθήκες για το πρώτο γκολ που δέχτηκε η ΑΕΚ.

Ο Μπακάκης βγήκε στο ημίχρονο και την θέση του πήρε ο Παουλίνιο, ενώ στην προηγούμενη φάση, ένιωσε ενοχλήσεις ο Λόπες. Ο Πορτογάλος μπακ δεν έβαλε το πόδι του να αποτρέψει την αρχική σέντρα που βγήκε από την πλευρά του, ο Λόπες σε μία φάση που θα μπορούσε να την καθαρίσει, δίνει πάσα στον Φετφατζίδη, στην συνέχεια τρώει την ντρίμπλα και στην παράλληλη πάσα, ο Παουλίνιο, είναι αυτός που καλύπτει σαν τρίτος στόπερ και ξανά, δεν βάζει ούτε το σώμα του σωστά, ούτε δυνατά τα πόδια του και επιτρέπει στον Μαντσίνι να κάνει το 1-0.

ΤΟΝ ΕΠΝΙΞΕ ΜΕ 4-2-4

Ο Καρέρα στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, έπαιξε με ένα πολύ επιθετικό σχήμα και στην κυριολεξία, είχε καταφέρει να πνίξει τον Άρη.

Κατέβασε τον Μάνταλο στον άξονα, μαζί με τον Σιμόες και παρουσίασε ένα 4-2-4, με τους Αλμπάνη, Λιβάγια στα άκρα και τους Αραούχο, Ολιβέιρα στην επίθεση. Κυκλοφορούσε εύκολα την μπάλα, έβαλε πολύ βαθιά τον Άρη, δημιούργησε με μεγάλη ευκολία καθαρές ευκαιρίες και πάνω που η μπιπ μπάλα, σε έκανε να πιστέψεις, πως οι θεοί του ποδοσφαίρου, τα έχουν βρει με τον θεό του πολέμου, ήρθε το λυτρωτικό γκολ του Λιβάγια, που απέδωσε δικαιοσύνη. Στο τέρμα του Λιβάγια κρίθηκαν τα πάντα, παράταση δεν υπήρξε ποτέ. Υπήρξε μία καλύτερη ομάδα στο γήπεδο, με ένα επιθετικό σχήμα, που χρειαζόταν ένα τέρμα, για να σφραγίσει την πρόκριση και το πέτυχε και αυτό ο Κροάτης, μετά από μία πολύ όμορφη συνεργασία.

Η ΑΕΚ πηγαίνει για 5η συνεχόμενη φορά σε τελικό, κουβαλά όμως ένα πολύ βαρύ φορτίο, προέρχεται από τρεις συνεχόμενους χαμένους τελικούς. Ο Καρέρα μοιάζει σαν να καλείται να πετύχει εκεί που απέτυχε ο Χιμένεθ, με διαφορετικό αντίπαλο. Αυτήν την φορά, αντίπαλος της ΑΕΚ στον τελικό είναι ο Ολυμπιακός, που θέλει να κατακτήσει ένα νταμπλ, που η αλήθεια είναι πως το αξίζει.

Η ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝΣ

Ο Μαρτίνς έχει φτιάξει ένα σύνολο, που δεδομένα απέχει αρκετά από τις υπόλοιπες ομάδες της χώρας και αυτό το ζευγάρι, ήταν συναρπαστικό και θα μπορούσε η πρόκριση να έχει καταλήξει στην άλλη πλευρά. Ο ΠΑΟΚ στο 83ο λεπτό, είχε ευκαιρία ικανή να αλλάξει την ιστορία, όμως ο Σα απόκρουσε την κεφαλιά του Βαρέλα, κράτησε το προβάδισμα του Ολυμπιακού και βοήθησε στο να έχουμε ένα δίκαιο αποτέλεσμα.

Για ακόμα μία φορά είδαμε πως ένα από τα πλεονεκτήματα του Ολυμπιακού, είναι πως ο Μαρτίνς ξέρει πολύ καλά την ομάδα του και φέτος έχει αποκτήσει αυτοπεποίθηση.

Έγραψα και παραμονές του παιχνιδιού, πως οι ερυθρόλευκοι έχουν ένα έτοιμο σχέδιο, με το οποίο διαχειρίζονται με απίστευτη επιτυχία τα παιχνίδια ίσων μέτρων, όμως στο συγκεκριμένο παιχνίδι υπάρχει μία διαφορά, υπάρχει υποχρέωση νίκης. Την ανάγκη για δημιουργία και να σπάσει, η τριάδα των Μπουχαλάκη, Γκιλιέρμε, Καμαρά, την ανέδειξε ακόμα περισσότερο η απόφαση του Φερέιρα, να αλλάξει την τακτική του, σε ένα συντηρητικό 4-3-3 με τον Εσίτι στην θέση 6, τους Μαουρίτσιο, Ελ Καντουρί να τον πλαισιώνουν και μία γρήγορη επιθετική τριάδα, να βοηθά σε αμυντικές καλύψεις και να είναι επικίνδυνη για αντεπιθέσεις.

Θεωρώ δεδομένο πως αν έχανε χρόνο ο Μαρτίνς, θα χάριζε και την πρόκριση. Όμως ο Πορτογάλος τεχνικός, δεν καθόταν σε ησυχία και δεν περίμενε ούτε να πάει το παιχνίδι στο ημίχρονο. Στο 42ο λεπτό, έβγαλε τον Μπουχαλάκη, πέρασε τον Φορτούνη και στην επόμενη φάση πέρασε και η πρώτη κάθετη από τα πόδια της αλλαγής του, που έφερε και την πρώτη ευκαιρία του Ολυμπιακού στο παιχνίδι.

Ο ΦΟΡΤΟΥΝΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ

Εδώ θέλω να κάνω μία παρένθεση. Πολλές φορές το τελευταίο διάστημα φίλοι του Ολυμπιακού, μου έχουν κάνει την ίδια ερώτηση, σε μορφή διαπίστωση, στην λογική πως δεν χωράει στο σύστημα του Μαρτίνς ο Φορτούνης και πως πρέπει να λειτουργήσει μετά το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός. Σε όλους απάντησα ακριβώς με την ίδια ατάκα, μην βλέπετε το ποδόσφαιρο μόνο με την πραγματικότητα του σήμερα.

Τα πράγματα έχουν ως εξής. Ο Φορτούνης προέρχεται από έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό και θέλει τον χρόνο του, ο Ολυμπιακός δημιουργικά βρήκε λύσεις από τον Βαλμπουενά και δεν του στοίχισε ο τραυματισμός του, όσο φανταζόμασταν όταν αυτός συνέβη. Ο Μαρτίνς από τον Φεβρουάριο και μετά, λόγο των ευρωπαϊκών παιχνιδιών, των δύο αγώνων στην Τούμπα σε πρωτάθλημα και κύπελλο και της διαφορετικής μορφής που είχε το φετινό πρωτάθλημα, με αγώνες πλέι οφ, με συνεχόμενα ντέρμπι, πήγε σε μία διάταξη με ένα κέντρο αρκετά σκληρό.

Η τριάδα των Γκιλιέρμε, Καμαρά, Μπουχαλάκη, πραγματικά οχύρωσε ανασταλτικά τον Ολυμπιακό και του ανέβασε το επίπεδο που είναι σε θέση να είναι ανταγωνιστικός. Όμως δεν είναι ένας σχηματισμός, με τον οποίο θα μπορέσεις να ανοίγεις άμυνες. Ο προπονητής του Ολυμπιακού, το καλοκαίρι θα γνωρίζει, πως στο μεγαλύτερο ποσοστό αγώνων, που θα κληθεί να δώσει, θα χρειάζεται σχηματισμούς, που βοηθούν τους ποδοσφαιριστές του, να ξεκλειδώνει το ταμπούρι, να είναι δημιουργικοί και ασφαλώς χρειάζεται την ποιότητα του Φορτούνη.

Παίζοντας στον φυσικό του χώρο και ρόλο ο αρχηγός, ήταν πολύ καλύτερος από το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό και βοήθησε σημαντικά, να φθάνει η μπάλα στην επίθεση και να κυκλοφορεί ανάμεσα στην τριάδα χαφ του ΠΑΟΚ, κάτι που δεν συνέβαινε πριν την είσοδο του.

MVP Ο ΚΑΜΑΡΑ

Ασφαλώς και ο πραγματικός MVP του παιχνιδιού είναι ο συγκλονιστικός από τον Φεβρουάριο και μετά Καμαρά, που κατάφερε παίζοντας χαμηλά στο δίδυμο του άξονα, να περάσει με μία μεταβίβαση που ήταν κάτι ανάμεσα σε σέντρα και διαγώνιο πέρασμα, την μπάλα στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας και να πετύχει κινούμενος από τον ίδιο χώρο το δεύτερο τέρμα. Δεδομένα ο τίτλος του πολυτιμότερου του ανήκει, αλλά το συγκεκριμένο παιχνίδι, άλλαξε μορφή, από την στιγμή που ο Μαρτίνς, πέρασε στο γήπεδο τον Φορτούνη και άλλαξε λογική στον σχηματισμό του.

Το 4-3-3 που παρουσίασε ο Φερέιρα έχει ενδιαφέρον, όπως και η παρουσία του νεαρού Τζόλη, που κατάφερε να κερδίσει πολλές μάχες από τον Τσιμίκα και να τον κρατάει χαμηλά. Όμως η αλήθεια είναι πως σαν προπονητής άργησε πολύ, να ψάξει για διαφορετικά πράγματα που θα μπορούσαν να βοηθήσουν την ομάδα του. Και όταν ο αντίπαλος του, αυτά που προσπαθεί να βγάλει στο γήπεδο, τα έχει δουλέψει σε μεγάλη διάρκεια, είναι φυσικό, να έχει τεράστιο πλεονέκτημα απέναντι σε μία ομάδα, που ξαφνικά αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι καινούριο.

Για να τα λέμε όλα, έπρεπε να επέμβει η αστυνομία και να διατάξει την σύλληψη του, την ώρα που έκανε τρεις αλλαγές μαζεμένες, ενώ είχε σκορ πρόκρισης.

ΒΟΗΘΗΣΑΝ ΝΑ ΠΑΙΧΤΕΙ ΚΑΛΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΟΙ ΟΛΛΑΝΔΟΙ

Και κάτι τελευταίο, να λέμε τα άσχημα, να λέμε όμως και τα καλά. Αξίζουν συγχαρητήρια στην ΕΠΟ, που έφερε δύο σπουδαίους διατρτές για να σφυρίξουν, τα δύο πιο σημαντικά παιχνίδια της χρονιάς. Οι Κάιπερς, Μακέλι, με τον τρόπο που σφύριξαν τα δύο παιχνίδια, βοήθησαν να δημιουργούνται φάσεις, να μην σβήνει ο ρυθμός και να γίνουνε καλύτερα τα παιχνίδια. Αυτή πρέπει να είναι και η κύρια κατεύθυνση των διαιτητών, να φροντίζουν με την φιλοσοφία που σφυρίζουν, να βοηθούν τους ποδοσφαιριστές να παίξουν καλύτερα.

Photo Credits: Eurokinissi