Ψάχνοντας να βρω λέξεις που να χαρακτηρίζουν τον φετινό Ολυμπιακό, οι δύο που μου έρχονται στο μυαλό, είναι η εξέλιξη όσο αναφορά στην πορεία, τους στόχους της ομάδας και η πληρότητα όσο αναφορά το βάθος του ρόστερ.

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ

Έχω αναφέρει αρκετές φορές, πως η ιστορία θα βάλει την ομάδα του Μαρτίνς, όσο διαρκέσει ο κύκλος της, σαν μία από τις κορυφαίες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός αυτήν την εποχή, τρέχει μία σημαντική περίοδο της ιστορίας του, μέσα από μία συνολική προσπάθεια που εξασφαλίζει, εγχώριους τίτλους και ευρωπαϊκή πορεία.

Αυτός ο κύκλος επιτυχιών για να χτιστεί, χρειάζεται δουλειά, πλάνο, σοβαρότητα και σωστές επιλογές, στόχος πάντοτε είναι η διάρκεια και η εξέλιξη. Την πρώτη χρονιά, μπήκε η ομάδα σε ένα συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς, την δεύτερη οι προσθήκες και η στήριξη του πλάνου έφεραν τον Ολυμπιακό σε μία πολύ ευνοϊκή θέση στον εγχώριο ανταγωνισμό και ανέβασαν τον βαθμό ανταγωνιστικότητάς του, στην Ευρώπη. Πήρε νταμπλ και έφθασε στους 16 του Europa League.

Το επίπεδο του, του επέτρεψε να αποκλείσει όλες τις ομάδες που βρήκε από πρωταθλήματα, κοντινά στο δικό μας. Βικτόρια Πλιζέν, Μπασακσεχίρ, Κρασνοντάρ, Ερυθρό Αστέρα. Να δώσει μάχες οριακές με ομάδες που στην Premier League είναι στο επίπεδο του να διεκδικούν την έξοδο τους, στο Europa. Πέρασε στην τελευταία φάση την Άρσεναλ, αποκλείστηκε οριακά και επειδή πήγαν όλες οι λεπτομέρειες εναντίον του, από την Γουλβς. Αυτή η πορεία τον έφθασε μέχρι τους 16 του Europa. Δεν είναι απλά κατορθώματα για μία ελληνική ομάδα αυτά που πέτυχε ο περσινός Ολυμπιακός και ο πραγματικός στόχος, πρέπει να είναι να διατηρηθεί σε αυτό το υψηλό επίπεδο.

Ασφαλώς και για να συμβεί αυτό, υπάρχει μόνο ένας δρόμος, η συνέχιση του πρότζεκτ και η προσπάθεια για μόνιμη εξέλιξη. Σε αυτήν την προσπάθεια που στην πράξη αναζητεί την σταθερότητα, το πλάνο θέλει να μπει σαν στόχος, η διατήρηση όσων έχουν επιτευχθεί. Δηλαδή διατήρηση της ανωτερότητας που έχει αποκτηθεί εγχώρια, κατάκτηση τίτλων και προσπάθεια για να επιτευχθεί φέτος και ένα βήμα παραπάνω στην Ευρώπη.

Ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ

Πέρυσι πλησίασε ο Ολυμπιακός τα προημιτελικά του Europa, η εικόνα του παιχνιδιού με την Γουλβς έδειξε πως αυτός ο στόχος δεν είναι μακρινός. Η ομάδα του Μαρτίνς φέτος στην Ευρώπη είναι γεμάτη φιλοδοξίες και δεν είναι τυχαίο, που ο φειδωλός τεχνικός όταν έμαθε την κλήρωση του Ολυμπιακού στο Champions League, έβαλε σαν στόχο την είσοδο της ομάδας στη νοκ άουτ φάση της κορυφαίας διοργάνωσης. Ο φετινός Ολυμπιακός λοιπόν, ψάχνει το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη και στοχεύει, είτε στους 16 του Champions League, είτε στους 8 του Europa.

ΒΑΘΟΣ ΣΤΟ ΡΟΣΤΕΡ

Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, δημιουργήθηκε ένα πολύ πλούσιο ρόστερ. Ο Ολυμπιακός εξελίχτηκε, έφθασε σε αυτό το επίπεδο, ψάχνοντας την ουσία και όχι τον εντυπωσιασμό. Τα δύο τελευταία καλοκαίρια, έχουν έρθει πραγματικά πολλά και δυνατά ονόματα, που ανεβάζουν το επίπεδο και το πρεστίζ της ομάδας, δεν πρόκειται όμως για μεταγραφές αεροδρομίου, αλλά προσθήκες ουσίας. Φέτος μοιάζει σαν ο στόχος του σχεδιασμού, να ήταν να κρατηθούν όσο γίνεται πιο φρέσκοι, κομβικοί ποδοσφαιριστές. Με τις προσθήκες που έγιναν δημιουργήθηκε, ένα απίστευτο για ελληνική ομάδα βάθος στο ρόστερ.

ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΚΡΑΙΑ ΜΠΑΚ

Ο Ολυμπιακός έχει 4 ακραία μπακ, με διαφορετικές ηλικίες και διαφορετικά στοιχεία, που μπορούν να εναλλάσσονται, χωρίς να κοστίζει στο επίπεδο της ομάδας. Να είμαστε ειλικρινείς, δεν ήταν εύκολο να αντικατασταθούν, οι Τσιμίκας-Ομάρ. Έδιναν πολλά πράγματα στον Μαρτίνς, πρόσφεραν ποιότητα, πολλά ανεβάσματα, ένταση αμυντική ασφάλεια, ενέργεια , ένα πακέτο πραγμάτων που δημιουργούσε ασφάλεια στον Πορτογάλο τεχνικό. Οι ερυθρόλευκοι, αποφάσισαν να καλύψουν με δύο παίκτες την κάθε πλευρά. Δηλαδή για τους Τσιμίκα, Ομάρ έγιναν από δύο μεταγραφές.

Είμαι ο πρώτος που έγραψα για την ποιότητα και τα μεγάλα ποσοστά του Ραφίνια στις μεταβιβάσεις. Στο κείμενό μου, όταν αποκτήθηκε, τον χαρακτήρισα εγκέφαλο και πως λειτουργεί σαν κομπιούτερ, όμως η αλήθεια είναι πως πέρα από τα νούμερα, δεν μπορεί να παίξει ούτε αυτός, ούτε ο Χολέμπας στην ένταση και στην διάρκεια που είχαν τα τελευταία χρόνια, οι Τσιμίκας-Ομάρ. Δεν φταίνε, τα χρόνια έχουν περάσει και δεν είναι εύκολο, μία ελληνική ομάδα, να αγοράσει όσα πρόσφεραν οι συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές. Επιλέχτηκε όμως για τα δεξιά, να πάρει πείρα, ποιότητα, μεταβιβάσεις και επιλογές ποιοτικού δεκαριού από τον 35 ετών έμπειρο Ραφίνια και τρεξίματα, περισσότερα ανεβάσματα και παιχνίδι πιο υψηλής έντασης από τον Ντράγκερ.

Επιλέχτηκε στα αριστερά, να πάρει την εμπειρία, την αμυντική ασφάλεια σε συνδυασμό με την γνώση της ομάδας που μπορεί να προσφέρει ο 36 ετών Χολέμπας και το ταλέντο τον ενθουσιασμό και την επιθετικότητα του Βινάγκρε. Ο Μαρτίνς δεν είναι εύκολος προπονητής στις αλλαγές και καλά κάνει, όσο περνά όμως ο καιρός, θα μοιράζεται όλο και περισσότερο ο χρόνος, ανάμεσα στους μπακ της κάθε πλευράς και αυτό μόνο προς όφελος θα είναι για τον Ολυμπιακό.

ΟΙ ΔΥΟ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ

Η τέλεια ομάδα δεν υπάρχει και στο ερώτημα τι κενό υπάρχει, μιλώντας πάντοτε σε ρεαλιστική βάση στο ρόστερ του Ολυμπιακού, η απάντηση είναι, ένας στόπερ ακόμα και επιπλέον ένας ακόμα χαφ, που να βγάζει υψηλή ένταση. Στο κέντρο της άμυνας, υπάρχουν για να κάνουν δίδυμο οι Σεμέδο, Σισέ, Μπα και από εκεί και πέρα 4η λύση είναι ο Αβραάμ. Αν έχει ο Μαρτίνς σε κάποιο σημαντικό παιχνίδι, δύο στόπερ που να έχουν πρόβλημα, θα αρχίσει να σκέπτεται ποιον να βαφτίσει σαν στόπερ. Επίσης είναι ξεκάθαρο πως στον Ολυμπιακό, παιχνίδι υψηλής έντασης και ενέργειας στον άξονα προσφέρει μόνο ο Καμαρά, στο υψηλό επίπεδο, μοιάζουν εξαρτώμενοι οι ερυθρόλευκοι, από τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή.

ΣΤΟΧΕΥΜΕΝΗ ΜΕΤΑΒΙΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ

Ασφαλώς και οι επιλογές, γίνονται βάσει του σχεδίου του Πορτογάλου προπονητή και ο Μαρτίνς, θέλει το ποδόσφαιρό του να έχει μεγάλο ποσοστό εύστοχων πασών από τους δύο χαφ, που βρίσκονται χαμηλά στον άξονα και στοχευμένες μεγάλες μεταβιβάσεις. Θέλει οι δύο του κεντρικοί μέσοι, να ταξιδεύουν την μπάλα και να αξιοποιούν τις κινήσεις στον χώρο που γίνονται από τους ακραίους ποδοσφαιριστές.

Ο Ολυμπιακός για τις δύο θέσεις του άξονα, έχει γεμίσει με λύσεις. Πήρε για αντικαταστάτη του Γκιλιέρμε, τον Εμβιλά, που προσφέρει τακτική κάλυψη στην θέση 6 και στοχευμένη μεταβίβαση από τον συγκεκριμένο χώρο, στο πιο υψηλό επίπεδο και προσθέσει τον Πέπε, δηλαδή ακόμα έναν ποδοσφαιριστή, με τα στοιχεία του Μπουχαλάκη.

ΤΡΕΙΣ ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΙ ΧΑΦ

Άδικα η δίκαια, ο Μαρτίνς έχει καταφέρει να υπολογίζει τον Φορτούνη ως αναπληρωματικό. Μόνο και μόνο, αυτό να φέρει κανείς στο μυαλό του, καταλαβαίνει πόσο έχει ξεφύγει το επίπεδο του ρόστερ του Ολυμπιακού, από τους υπόλοιπους. Πιστεύω πως χρειάζεται καλύτερη διαχείριση. Έναν ποδοσφαιριστή με το επίπεδο του Φορτούνη, τον σκοτώνεις, όταν έχεις δείξει πως δεν τον υπολογίζεις σαν μια βασική λύση και τον βγάζεις στο ημίχρονο και με τον Απόλλωνα. Αυτά όμως αφορούν μία άλλη κουβέντα και τα αποτελέσματα, δίνουν στον Πέδρο Μαρτίνς το ειδικό βάρος να αντιμετωπίσει την συγκεκριμένη κατάσταση και να πάρει ακόμα και σκληρές άδικες αποφάσεις, χωρίς να διαταράσσουν την συνοχή της ομάδας.

Ο Ολυμπιακός έχει τρεις επιτελικούς χαφ, που το πιθανότερο είναι οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες, να τους είχαν για απόλυτους ηγέτες. Βαλμπουενά, Φορτούνης και ο Τιάγκο Σίλβα, που το ρόστερ που έχει διαμορφωθεί, φαίνεται πως δεν του προσφέρει χώρο για να βρει την ευκαιρία του.

ΠΡΟΣΤΕΘΗΚΕ ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΕΛΕΙΠΕ ΣΤΑ ΑΚΡΑ

Στα άκρα της επίθεσης, δεν έφυγε κανείς. Ο Βαλμπουενά μπορεί να πηγαίνει όποτε ο Μαρτίνς πιστεύει πως χρειάζεται στο γήπεδο ο Φορτούνης και στα παιχνίδια που χρησιμοποιεί τρίτο χαφ τον Καμαρά. Οι Μασούρας, Ραντζέλοβιτς παίρνουν μόνιμα ειδικούς ρόλους και έχουν δώσει τακτικές βοήθειες και επιθετικές λύσεις σε παιχνίδια κλειδιά. Στο ρόστερ παραμένει ο αποτελεσματικός, γεμάτος ποιότητα, αλλά ταλαιπωρημένος από τους δύο χιαστούς Σουντανί, που αν καταφέρει να επανέλθει, μπορεί να προσφέρει σαν δεύτερος επιθετικός από τα άκρα και στο πρόσωπο του Μπρούμα, βρέθηκε το στοιχείο που έλειπε, εδώ και πολλά χρόνια.

Ένας ακραίος επιθετικός, ικανός να ανεβάσει ταχύτητα την επίθεση της ομάδας. Να προσφέρει επιλογές με πλάτος ψηλά και να δώσει στον Ολυμπιακό επιθετικές επιλογές σε υψηλή ταχύτητα, κάτι που έλλειπε και χρειαζόταν να μπει στην εξέλιξη της ομάδας.

ΚΡΑΤΑΕΙ ΦΡΕΣΚΟ ΤΟΝ ΕΛ ΑΡΑΜΠΙ

Ο Μαρτίνς φυσικά, ξέρει καλά την ομάδα του και ξέρει τι χρειάζεται σε κάθε θέση, για κάθε ρόλο. Κέρδισε το στοίχημα με τον Χασάν και το δικαίωμα να φρεσκάρει τον Ελ Αραμπί που στις 3 Φεβρουαρίου θα κλείσει τα 34 του χρόνια, χωρίς να κοστίζει στην ομάδα. Ο Μαρτίνς κατάλαβε πως το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται σέντερ φορ περιοχής. Ο Χασάν δεν είναι επιθετικός υψηλής κλάσης, όμως έχει γερό πάτημα στην αντίπαλη περιοχή και δίνει το δικαίωμα στους συμπαίκτες του να τον στοχεύουν, πράγματα που δεν μπορούσε να προσφέρει ο Γκερέρο.

Οπότε είναι πολύ πιο χρήσιμος, όταν ο Ολυμπιακός κυνηγά το αποτέλεσμα και θέλει να ασκήσει περισσότερη πίεση στην αντίπαλη άμυνα. Επίσης, δίνει το δικαίωμα στον Πορτογάλο προπονητή να τον χρησιμοποιεί στην βασική ενδεκάδα, σε παιχνίδια πρωταθλήματος, με μικρομεσαίες ομάδες, χωρίς να φοβάται πως θα λείψει από την επίθεση της ομάδας του, η πίεση στο κέντρο άμυνας του αντιπάλου και το εύκολο γκολ.

Υπάρχει λοιπόν ένα σύνολο πραγμάτων, ένα παζλ με στοιχεία που έχουν προστεθεί στον φετινό Ολυμπιακό, στην λογική της εξέλιξης της δουλειάς του Μαρτίνς και της διατήρησης της σε υψηλό επίπεδο. Οι στόχοι είναι υψηλοί, οι δυνατότητες, υπάρχουν.