Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να βγάζει μία απίθανη σταθερότητα. Έχει την σπάνια ικανότητα να παίρνει τα λιγότερο δυνατό από κάθε παιχνίδι του. Με τον ΠΑΟΚ στην Λεωφόρο ήταν οριακά κατώτερος, θα μπορούσε όμως να πάρει την ισοπαλία, είχε την ευκαιρία με την κεφαλιά του Μαουρίσιο, από σέντρα του Χατζηγιοβάνη, να γυρίσει το παιχνίδι, βρήκε όμως τρόπο για να χάσει και μάλιστα με δύο τέρματα διαφορά.

Σε όλα τα οριακά παιχνίδια φέρνει το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα

Με εξαίρεση το παιχνίδι στο Καραϊσκάκης, σε όλα τα οριακά παιχνίδια έφερε το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα. Όταν αυτό συμβαίνει σε διάρκεια, αναμφισβήτητα, υπάρχει και θέμα διαχείρισης από τον προπονητή.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς δεν βοηθά τους ποδοσφαιριστές του με το κοουτσάρισμα του να πάρουν το παραμικρό στα ισορροπημένα παιχνίδια. Ο Παναθηναϊκός έχει κερδίσει τρία παιχνίδια που ήταν στο γήπεδο κυρίαρχος, μετρά τέσσερις ήττες σε εννιά αγωνιστικές χωρίς να μπορεί κάποιος να πει πως με ΠΑΣ, Άρη, Αστέρα εκτός και με τον ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο ήταν ξεκάθαρα κατώτερος από τους αντιπάλους του. Θα μπορούσε κάποια από αυτά να χάσει, κάπου να πάρει έναν βαθμό, ακόμα και να πετύχει νίκες, όμως τα έχασε και τα τέσσερα.

Μόνο ο ΠΑΟΚ δημιούργησε ευκαιρίες με την μπάλα στο έδαφος

Η αλήθεια είναι, πως στο μοναδικό παιχνίδι από αυτά που έχασε και ήταν έστω οριακά κατώτερος, ήταν αυτό με τον ΠΑΟΚ. Η ομάδα του Λουτσέσκου είχε περισσότερα διαστήματα που δημιούργησε σωστά. Ο Ζίβκοβιτς άνοιξε δύο φορές την άμυνα του Παναθηναϊκού και πρόσφερε καθαρές δύο καθαρές εκτελέσεις στον Άκπομ φάτσα με τον Μπιρνιόλι και συνολικά ο ΠΑΟΚ, απείλησε τέσσερις φορές, φτιάχνοντας επιθέσεις με την μπάλα στο έδαφος. Αντίθετα ο Παναθηναϊκός δεν το κατάφερε ποτέ, ακόμα και το τέρμα του Μαουρίσιο μπήκε σε οργανωμένη άμυνα.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου πήρε το μάθημα του από το παιχνίδι στο Καραϊσκάκης, χρησιμοποίησε το 4-2-3-1 με τον Μπίσεσβαρ στην θέση του επιτελικού χαφ και όχι στα αριστερά. Με αυτόν τον τρόπο είχε και καλύτερη κυκλοφορία μπάλας και έβγαιναν καλύτερα τα μαρκαρίσματα στις πλευρές.

Έφερνε εύκολα την μπάλα ανάμεσα στις γραμμές του Παναθηναϊκού

Ο Παναθηναϊκός υπήρξαν διαστήματα που άφησε τους παίκτες του ΠΑΟΚ να αλλάξουν πολλές φορές την μπάλα. Επέτρεψε ο σοφτ άξονας του, αλλά και με τις προβληματικές τοποθετήσεις που είχε το αμυντικό δίδυμό του, να μπουν στο παιχνίδι και οι τέσσερις παίκτες που έπαιζαν ψηλά και μαζί τους είχε αποφασίσει να απειλήσει ο Λουτσέσκου.

Η μπάλα έφθανε με μεγάλη συχνότητα στον Μπίσεσβαρ που δημιουργούσε παιχνίδι ανάμεσα στις γραμμές του Παναθηναϊκού. Ο Ζίβκοβιτς πέρασε δύο φορές μισό γκολ στον Άκπομ, ακόμα και ο Μουργκ κατάφερε να βρει εκτέλεση και ευκαιρία, φάτσα με τον Μπρινιόλι και στο τέλος ο Κούρτιτς, με πέναλτι και εκτέλεση φάουλ, όρισε την τύχη του παιχνιδιού.

Μία πραγματικότητα λοιπόν που σημαίνει πως οι παίκτες του Παναθηναϊκού δεν κατάφεραν να περιορίσουν κανέναν. Δέχτηκαν ξανά γκολ, μετά από λάθος στο χώρο του κέντρου. Απώλεια κατοχής από τον Βιτάλ έφερε εκτέλεση, εξ επαφής με τον τερματοφύλακα του Παναθηναϊκού, όπως συνέβη τόσο με τον Αστέρα όσο με τον Άρη. Συμβαίνουν λοιπόν τα ίδια λάθη και δεν διορθώνονται. Άρα εδώ υπάρχει θέμα.

Υπερβολικά σοφτ αμυντικά

Είναι ξεκάθαρο πως οι τραυματισμοί των Σένκεφελντ - Κουρμπέλη και το γεγονός, πως δεν αποκτήθηκαν ποδοσφαιριστές με σωστή αμυντική συμπεριφορά στους δικούς τους χώρους, έχουν κάνει εύθραυστο αμυντικά τον Παναθηναϊκό. Για την ακρίβεια, ο χαρακτηρισμός που ταιριάζει σε αυτήν την ομάδα είναι πως είναι υπερβολικά σοφτ.

Όταν ο Παναθηναϊκός κέρδιζε με τον Μπόλονι κάποια ντέρμπι, ακόμα και με άσχημο ποδόσφαιρο, έγραφα πως είναι πολύ σημαντικό για τον συγκεκριμένο σύλλογο που ο Ρουμάνος τεχνικός έχει καταφέρει να σκληρύνει την ομάδα. Απέτυχε σε άλλα κομμάτια και δικαιολογημένα έχασε τη θέση του, δέχθηκε όμως υπερβολική σκληρή κριτική ένας προπονητής που κατάφερε και κέρδισε πέρυσι δύο φορές τον ΠΑΟΚ και είχε πετύχει να κερδίσει πολλά μεγάλα παιχνίδια.

Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν να κρατήσει κάποια στοιχεία από τον κυνισμό και την σκληράδα σε χαμηλά μέτρα που είχε δώσει στην ομάδα ο Μπόλονι και μέσα από ένα πιο σύγχρονο ποδοσφαιρικό πλάνο, βοηθούμενο από την μεγαλύτερη ποιότητα που υπάρχει στο φετινό ρόστερ, να ανέβει επίπεδο.

Η φετινή ομάδα όμως δεν έχει κανένα από τα χαρακτηριστικά που της είχαν δώσει πέρυσι κάποιες σημαντικές, έστω και αποσπασματικές νίκες σε μεγάλα παιχνίδια. Είναι μία ομάδα ψυχολογικά εύθραυστη, έτοιμη να χαρίσει γκολ στον αντίπαλο και να λυγίσει με πρώτη ευκαιρία. Ένα σύνολο παικτών που δεν παίρνει και την παραμικρή βοήθεια από τη διαχείριση που κάνει ο προπονητής του.

Χωρίς εξτρέμ απέναντι στον Βιεϊρίνια

Δεν έχει λογική βλέποντας το πρόβλημα που έβαλε στον ΠΑΟΚ για ένα ημίχρονο πρόσφατα ο Ροντρίγκες να παρουσιαστεί ο Παναθηναϊκός χωρίς καθαρό εξτρέμ, απέναντι στον ΠΑΟΚ.

Δεν έχει επίσης λογική να μην ξεκινήσει ο Χατζηγιοβάνης βλέποντας την εικόνα των πρόσφατων παιχνιδιών του Παναθηναϊκού. Το τελευταίο διάστημα ο Παναθηναϊκός ήταν ένα εξαρτημένο σύνολο από την ταχύτητα, από τα τρεξίματα του Χατζηγιοβάνη. Ο κύριος όγκος των επιθέσεων έβγαιναν από τα δεξιά και ο λόγος ήταν πως η ατομική κατάσταση που βρίσκεται ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής, πρόσφερε την εύκολη λύση, σε μία ομάδα που δυσκολεύεται να δημιουργήσει.

Δυσκολεύεται να δημιουργήσει γιατί ο Βιτάλ, που ξεκίνησε δυνατά, είναι σε πολύ άσχημη κατάσταση, ο Παλάσιος είναι μία αποτυχημένη μεταγραφή και δεν μπορεί να δώσει το παραμικρό ειδικά όταν παίζει σε θέση εξτρέμ και η επιλογή του Γιοβάνοβιτς, να καθιερώσει από ένα σημείο και μετά σύστημα με δύο φορ, αφενός δημιουργεί πρόβλημα στην ανάπτυξη αφετέρου ανοίγει τις γραμμές της ομάδας.

Ο Γιοβανοβιτς, λοιπόν είχε να ετοιμάσει την ομάδα του, με τις εξής συνθήκες: απέναντι του είχε έναν αντίπαλο που θα ξεκινούσε με αριστερό μπακ τον Βιεϊρίνια και έχει συνολικά πρόβλημα στο να αντιμετωπίσει τους αντίπαλους εξτρέμ. Στη δική του ομάδα έβλεπε το τελευταίο διάστημα να βρίσκεται σε άσχημη κατάσταση ο Βιτάλ, τον Παλάσιος ειδικά όταν αγωνίζεται σαν εξτρέμ, να μην έχει προσφέρει ούτε μισή σωστή ενέργεια, μία συνολική δυσκολία, που αντιμετωπίζει ξεκινώντας στα τελευταία παιχνίδια το δίδυμο Ιωαννίδη - Καρλίτος. Όλα αυτά διαμορφώνουν μία πραγματικότητα που στο γήπεδο φέρνει το μεγαλύτερο ποσοστό των επιθέσεων να βγαίνει από τον Χατζηγιοβάνη.

Μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα, επέλεξε να μην χρησιμοποιήσει τον Έλληνα εξτρέμ, τον μοναδικό που αυτήν την εποχή, μπορεί να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό, σε επιθετική ενέργεια, ασφαλώς και έχει θέμα στο τελείωμα των επιθέσεων, όμως είναι η μοναδική πηγή κίνδυνου για τις αντίπαλες άμυνες.

Ξεκίνησε με όσα δεν λειτουργούν

Επέλεξε να ξεκινήσει με όσα δεν δουλεύουν. Με τον ντεφορμέ Βιτάλ, με τον Ιωαννίδη πιο ψηλά από τον Καρλίτος, με δίδυμο και όχι τριάδα χαφ στον άξονα και τον Παλάσιος εξτρέμ. Ότι δεν λειτουργεί στο γήπεδο και το αποτέλεσμα ήταν να βγει το πρώτο ημίχρονο με αντίπαλο τον ΠΑΟΚ χωρίς ευκαιρία.

Ο Πασχαλάκης δεν χρειάστηκε να κάνει επέμβαση και ο Εσίτι έκανε ντρίπλα. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να καταλάβει κανείς το χάλι του Παναθηναϊκού. Στην επανάληψη, η είσοδος του Χατζηγιοβάνη τάραξε κάπως τα νερά, ο Παναθηναϊκός, ήταν ξανά μονόπατος, όμως είχε έναν τρόπο να κερδίσει μέτρα και να επιτεθεί,. Ισοφάρισε με τον γκολ του Μαουρίσιο και είχε την ευκαιρία, με την σέντρα του Χατζηγιοβάνη και την κεφαλιά του σκόρερ που πήγε άουτ.

Έβγαλε και τον Καρλίτος

Εκεί πάντως που είναι να σηκώνεις τα χέρια ψηλά είναι με την αλλαγή στο 78'. Για ένα δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός είχε ένα σχήμα που έμοιαζε πιο δόκιμο. Ο Βιγιαφάνες ήταν πιο μέσα στο παιχνίδι από τον Βιτάλ, ο Χατζηγιοβάννης ήταν μία πηγή κίνδυνου στα δεξιά, ο Παλάσιος στο επιθετικό δίδυμο μπορεί να έχει μεγαλύτερη προσφορά απ' όσο ως εξτρέμ, αλλά και να κουράσει περισσότερο απ' όσο ο Ιωαννίδης, με την πίεση που κάνει στον αντίπαλο, αργά πόδια όπως αυτά των Βαρέλα, Μιχαϊλίδη και Εσίτι. Πάνω που υπήρξε μία λογική, η οποία έμοιαζε πιο πιεστική για την άμυνα του ΠΑΟΚ, και είχαν δημιουργηθεί συνθήκες για να γυρίσει το αποτέλεσμα, ήρθε η απόφαση να βγει από το γήπεδο ο Καρλίτος για να μπει ο Μακέντα.

Μία αλλαγή χωρίς κανένα νόημα που δείχνει και την συνολική αδυναμία του Γιοβάνοβιτς να βοηθήσει την ομάδα με τις αλλαγές του από τον πάγκο. Ο Μακέντα, σε κακή κατάσταση, ανόρεχτος νωχελικός, δίχως να έχει τον παραμικρό ρυθμό από παιχνίδια, μπήκε στο τέλος που ο Παναθηναϊκός έψαχνε γκολ νίκης, στη θέση του μοναδικού ποδοσφαιριστή που αγωνίζεται στην ομάδα και σε κάνει να πιστεύεις πως αν βρεθεί με την μπάλα μέσα στην περιοχή θα κάνει τη σωστή επιλογή.

Δεν αποκλείεται στη φάση που χάνει την έξοδο ο Πασχαλάκης και συγκρούεται αρχικά με τον Βαρέλα και πέφτει κάτω ο Βέλεθ, αν στην επιστροφή βρισκόταν ο Καρλίτος και όχι ο εκτός ρυθμού Μακέντα, να μπορούσε να κρατήσει την μπάλα ζωντανή μέσα στην περιοχή. Του Μακέντα όμως ο Πασχαλάκης του την άρπαξε από τον σβέρκο.

Τον έφθασε ο Άρης, παρά το -6

Βρισκόμαστε στην 9η αγωνιστική και ο Άρης που είναι ο αντίπαλος του Παναθηναϊκού για την 4η θέση, τον έφθασε στους 11 βαθμούς, παρότι ξεκίνησε με -6.

Ο Παναθηναϊκός έχει τρεις εύκολες καθαρές νίκες, σε παιχνίδια που από νωρίς φάνηκε πως είναι πολύ ανώτερος από τους αντιπάλους του. Τα υπόλοιπα έξι ήταν ανταγωνιστικά παιχνίδια και σε αυτά κατάφερε να πάρει μόλις 2 βαθμούς. Ασφαλώς υπάρχει ψυχολογικό πρόβλημα, αλλά είναι δεδομένο πως και ο προπονητής δεν βοηθά καθόλου τους ποδοσφαιριστές του με την διαχείριση που κάνει μέσα στα παιχνίδια.

Προσέξτε: δεν ακυρώνω την δουλειά που κάνει στην καθημερινότητα της ομάδας, μπορεί να είναι πράγματι καλή. Ο άνθρωπος δεν κοροϊδεύει, είναι σοβαρός και προσπαθεί, να δημιουργήσει έναν πιο επιθετικό Παναθηναϊκό, όμως μέχρι στιγμής η διαχείριση που κάνει στα παιχνίδια είναι απογοητευτική και βγαίνει στο αποτέλεσμα.

Στην Game Night της Κυριακής, ο Παντελής Βλαχόπουλος μαζί με τους Θέμη Καίσαρη και Τσάρλυ σχολίασαν το μεγάλο ντέρμπι μεταξύ του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ, καθώς και το Ολυμπιακός - Ιωνικός για την 9η αγωνιστική της Super League Interwetten.