Προίκα για την επόμενη χρονιά
Ο Παναθηναϊκός βραχυκύκλωσε τον Ολυμπιακό με MVP τον Ανουάρ αλλά και πέντε παιδιά από την Ακαδημία του, γεγονός που πρέπει να φροντίσει να πάρει σαν προίκα ενόψει της νέας σεζόν. Γράφει ο Τσάρλυ.
Ο Παναθηναϊκός κατάφερε να βάλει δύσκολα στον Ολυμπιακό, έχοντας οχτώ Έλληνες στην ενδεκάδα του, τέσσερις από την ακαδημία του και συνολικά χρησιμοποιώντας έντεκα Έλληνες, τους πέντε να προέρχονται από την ακαδημία του.
Γεγονός που θα πρέπει να φροντίσει να το πάρει σαν προίκα για την επόμενη χρονιά, με στόχο αυτά τα παιδιά, να έχουν μία πραγματική εξέλιξη.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΑΛΕΝΤΟ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ
Αυτά τα δύο χρόνια, υπήρξαν αρκετές φορές δείγματα, πως στην ομάδα υπάρχει ταλέντο που δημιουργεί προοπτική, όμως μία πραγματική εξέλιξη αυτών των παιδιών δεν υπήρξε. Οι Μπουζούκης, Χατζηγιοβάνης έχουν αποδείξει πως είναι ποδοσφαιριστές που μπορούν να σταθούν σε αυτόν τον, περιορισμένων δυνατοτήτων, Παναθηναϊκό, δεν κατάφεραν όμως να φθάσουν στο σημείο να κάνουν κάτι παραπάνω.
Δεν έχουν φθάσει τις ατομικές τους ικανότητες, στο σημείο να μπορούν να ανεβάσουν επίπεδο τον Παναθηναϊκό αλλά και την καριέρα τους. Δυνατότητες και ταλέντο έχουν αυτά τα δύο παιδιά, θα πρέπει να καταλάβουν πως η επόμενη χρονιά θα είναι κομβική, προκειμένου να ανεβάσουν το ποδοσφαιρικό τους ταβάνι και αυτό το καλοκαίρι πρέπει να δουλέψουν πολύ.
ΣΠΟΡΑΔΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
Οι υπόλοιποι ποτέ δεν κατάφεραν να βρουν συνεχόμενα παιχνίδια, ώστε να δημιουργηθούν και οι προϋποθέσεις για να εξελιχθούν. Το να παίρνει κάποιο παιδί σποραδικά παιχνίδια ή να μπαίνει όταν στερεύουν οι επιλογές και οι στόχοι σαν ύστατη λύση και να στέκεται, είναι σημαντικό, δεν φθάνει όμως για να κάνει καριέρα. Ο Παναθηναϊκός πρέπει αυτό το καλοκαίρι να κάνει μία σοβαρή αξιολόγηση σε αυτά τα παιδιά και να τους δώσει ξεκάθαρους ρόλους.
Βλέποντας για παράδειγμα την ασφάλεια που έβγαζε ο Θεοχάρης σε ρόλο δεξιού μπακ, αποδεικνύεται πως δεν χρειαζόταν να κλειδώσει η θέση από έναν μπακ, περιορισμένων δυνατοτήτων όπως ο Γιόχανσον, θα μπορούσε κάποιο παιδί να πάρει χρόνο σε αυτόν τον χώρο. Στον Παναθηναϊκό όμως, αυτά τα δύο χρόνια έλειπε η επαγγελματική μέθοδος εξέλιξης αυτών των παιδιών και προστασίας του συλλόγου.
Δεν υπάρχει σοβαρότητα και πλάνο στον τρόπο που προσπαθούν να αναδειχτούν τα παιδιά. Γίνεται ξεκάθαρα καλή δουλειά στις Ακαδημίες, όμως η διαχείριση στην πρώτη ομάδα περιορίζεται σε σποραδικές, σκόρπιες εμφανίσεις.
ΕΓΚΑΙΡΑ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ
Ασφαλώς και δεν γίνεται μία ομάδα, όπως ο Παναθηναϊκός, να στελεχώνεται αποκλειστικά από παιδιά από την ακαδημία, ούτε να γίνει αυτοσκοπός το να βγάζει ποδοσφαιριστές, θα πρέπει όμως να γνωρίζει πώς θα δημιουργήσει τις συνθήκες, να αναδεικνύει και να αξιοποιεί ο σύλλογος τα παιδιά που βγαίνουν από τα σπλάχνα του.
Σε αυτές τις περιπτώσεις δύο είναι οι κανόνες, για να μπεις στην διαδικασία να αναδείξεις ένα παιδί: θα πρέπει να έχεις εξασφαλίσει τα συμφέροντα σου, κάνοντας μακροχρόνια συμβόλαια και στη συνέχεια να είναι ξεκάθαρο σε όλους ποιος θα είναι ο ρόλος του, στην ομάδα της επόμενης σεζόν.
Δεν γίνεται να βγάζεις προς τα έξω παιδιά, 18, 19 ετών, ενώ σαν σύλλογος πρώτα δεν έχεις φροντίσει να αποκτήσεις τα δικαιώματά τους και να καρπωθείς την εξέλιξή τους. Ήδη αυτή την προχειρότητα που υπάρχει, την έχει πληρώσει αρκετά και θα πρέπει να γίνει μάθημα. Ο Χριστογεώργος, που εμφανίστηκε στο παιχνίδι με τον Άρη και έδειξε πως έχει προσόντα, έχει και ένα συμβόλαιο που λήγει το επόμενο καλοκαίρι.
Ο Θεοχάρης που έπαιξε σε παιχνίδια υψηλού ανταγωνισμού και κάλυψε έναν χώρο που δεν είναι αυτός που έχει μάθει να αγωνίζεται με αξιοπρέπεια και ασφάλεια, έχει συμβόλαιο ως το καλοκαίρι του 2022, όπως το καλοκαίρι του '22 τελειώνουν και τα συμβόλαια των Ζαγαρίτη, Σερπέζη, Αλεξανδόπουλου αλλά και του Εμμανουηλίδη, που η εξέλιξη του, έχει γίνει σημαντικός στόχος της διοίκησης.
Αυτά τα παιδιά δείχνουν έτοιμα την επόμενη χρονιά να γεμίσουν το ρόστερ, να ξεκινήσουν αρχικά την σεζόν σαν οι πρώτες λύσεις στην θέση τους, που θα έρχονται από τον πάγκο και όποιος αρπάξει την ευκαιρία να καθιερωθεί.
Προσέξτε όμως, αν αυτό γίνει με παιδιά που έχουν συμβόλαιο για δύο χρόνια, το καλοκαίρι που έρχεται ο Παναθηναϊκός θα είναι πιεσμένος. Όποιο παιδί από αυτά ξεπεταχτεί, θα είναι άμεσα σε θέση να πιέσει τον σύλλογο και να τον αναγκάσει να χορέψει στους δικούς του όρους, καθώς σε λίγους μήνες, θα είναι ελεύθερος.
Στο εξωτερικό, οι ομάδες που επενδύουν με σταθερό τρόπο στις Ακαδημίες τους, φροντίζουν τα παιδιά που εμφανίζουν στο γήπεδο, να τα έχουν δέσει με ένα μεγάλο μακροχρόνιο συμβόλαιο. Πρώτα εξασφαλίζονται και στη συνέχεια, δίνουν την ευκαιρία.
Αυτήν την εποχή, ανάγκη τον Παναθηναϊκό τον έχουν τα παιδιά που γνωρίζουν πως μπορεί να τους δώσει ο μεγάλος σύλλογος που τους δημιούργησε, την ευκαιρία να κάνουν ένα βήμα παραπάνω, όταν το βήμα όμως γίνει, το μικρό συμβόλαιο θα τους φέρει άμεσα σε σκέψεις να ορίσουν μόνοι τους την τύχη της καριέρας τους, δίχως να έχουν ανάγκη τον σύλλογο.
Αυτά που γράφω, δεν είναι πράγματα εξειδικευμένα, αλλά η αλφάβητος, στο τρόπο που θα εμφανίσει ένας σύλλογος ταλέντα που βγάζει από την ακαδημία του. Η βάση που πρέπει να λειτουργεί ένας σύλλογος για να αναδείξει νέους ποδοσφαιριστές. Μακροχρόνιο συμβόλαιο και ξεκάθαρος ρόλος στην πρώτη ομάδα, που δεν είναι κακό, αυτός να είναι πίσω από κάποιον πιο έμπειρο ποδοσφαιριστή.
ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ ΧΑΦ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΟΙΓΕΙ ΑΜΥΝΕΣ
Για να πάμε στο ντέρμπι, έχοντας τέσσερα παιδιά που βγήκαν από την Ακαδημία του στην βασική ενδεκάδα, ο Παναθηναϊκός και εφαρμόζοντας ένα 5-4-1 πίσω από την μπάλα, κατάφερε να είναι ανταγωνιστικός και να βραχυκυκλώσει τον αντίπαλο του. Ασφαλώς βοήθησε και η απουσία του Τσιμίκα, που έκανε πιο εύκολη την ζωή του νεαρού Θεοχάρη, οι παίκτες του Δώνη όμως έβγαλαν ένταση στα μαρκαρίσματα, όταν χρειάστηκε πήγαν σε επιθετική άμυνα και ανέδειξαν την δυσκολία που αντιμετωπίζει το σχήμα με τους τρεις κεντρικούς χαφ, στο να ανοίγει άμυνες.
Το Γκιγιέρμε, Μπουχαλάκης, Καμαρά, έκανε πιο σκληρό τον Ολυμπιακό, τον ανέβασε επίπεδο ανταγωνιστικότητας σε παιχνίδια ίσων μέτρων. Όπως όμως στην ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ, έτσι και απέναντι στον Παναθηναϊκό, συνάντησε δυσκολίες, έχοντας να αντιμετωπίσει, μία καλά οργανωμένη άμυνα, με πολλούς παίκτες πίσω από την μπάλα. Στην πράξη, για τα παιχνίδια που μία κερδισμένη μάχη στον άξονα δεν μπορεί να φέρει κενά μέτρα και χώρους προς αξιοποίηση, γίνεται και δυσλειτουργικό.
Λόγω της φύσης του παιχνιδιού και της εντυπωσιακής εμφάνισης του Ανουάρ, μάχες στον άξονα δεν κερδήθηκαν και ο Μαρτίνς στο ημίχρονο αποφάσισε να πάει σε 4-4-2. Επιλογή που στην πράξη αποδείχτηκε πως δεν ήταν η λύση στο πρόβλημα του Ολυμπιακού. Τουναντίον, μεγάλωσε ακόμα περίστερο τις αποστάσεις, βοήθησε στο να ελέγξει το κέντρο ο Παναθηναϊκός, να ψάξει ακόμα και την νίκη και οδήγησε τον Ολυμπιακό σε ανορθόδοξη ανάπτυξη.
Είναι περίοδος ιδιαίτερη αυτή για τους ποδοσφαιριστές και τους προπονητές, καταλαβαίνω λοιπόν, τον λόγο που ο Μαρτίνς δεν θέλει να πειράζει την σταθερά του, με τους τρείς χαφ, για την επόμενη σεζόν όμως θα πρέπει να γίνει ξανά αντιληπτό, πως σε παιχνίδια που ο αντίπαλος παίζει πίσω από την μπάλα και σε χαμηλά μέτρα, χρειάζεται δίδυμο των Γκιγιέρμε, Καμαρά, Μπουχαλάκη και επιτελικός χαφ. Κάτι που έκανε έγκαιρα ο Πορτογάλος κόουτς στην ρεβάνς με τον ΠΑΟΚ και οδήγησε στην πρόκριση, στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, βιάστηκε να ρίξει δεύτερο επιθετικό, χωρίς πρώτα να έχει φροντίσει να κουράσει τον αντίπαλο και να κερδίσει μέτρα.
Ασφαλώς οι φίλοι του Ολυμπιακού δεν έχουν κανέναν λόγω να ανησυχούν. Αυτή η εποχή, είναι η ιδανική για να έχει ένα ντεφορμάρισμα η ομάδα τους με την ελπίδα, να επανέλθει για την ιστορική ρεβάνς με την Γουλβς. Θα ήταν παράλογο, πιθανότατα και λάθος, να συνεχίσουν οι ερυθρόλευκοι, να πηγαίνουν με σπασμένα φρένα.
ΑΝΟΥΑΡ, ΠΙΤΜΠΟΥΛ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ
Ασφαλώς ο πρωταγωνιστής του παιχνιδιού ήταν ο Ανουάρ. Είναι πάντοτε δύσκολο, τόσο για τον ποδοσφαιριστή όσο και για τον σύλλογο να απορροφήσει και να αξιοποιήσει σωστά, έναν δανεικό του Ιανουαρίου με 6μηνό δανεισμό. Ο ποδοσφαιριστής έρχεται σε μία ομάδα, που δουλεύει και δεν αποτελεί οικονομικό στοιχείο του συλλόγου, θα προσφέρει μόνο ό,τι παίξει και καλό θα είναι να μην βρεθεί η ομάδα στην ανάγκη του. Ο Δώνης είχε δέσει το δίδυμο των Κουρμπέλη-Δώνη και ο Ανουάρ, δεν πήρε πολλές ευκαιρίες.
Για την ακρίβεια δεν πήρε παιχνίδια σε διάρκεια που να τον βοηθήσουν να βρει τα πατήματα του. Στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, έδειξε πως τουλάχιστον για παιχνίδια, που η ομάδα του, έχει χαμηλά ποσοστά κατοχής, είναι "σκύλος". Ένα πίτμπουλ" στον άξονα, που δεν μένει, μόνο στο να αναχαιτίσει τον αντίπαλο, αλλά κρατά την μπάλα και προσπαθεί να επιτεθεί άμεσα. Ήταν με διαφορά ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου και έδειξε, πως αξίζει για χάρη του, να γίνει μία προσπάθεια για να παραμείνει στο ρόστερ της ομάδας και την επόμενη σεζόν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ: