Στα τέλη του Ιανουαρίου, όταν η διοίκηση της Τσέλσι αποφάσιζε να απολύσει τον Φρανκ Λάμπαρτ, για να φέρει στην θέση του τον Τούχελ, κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί, πως θα καταφέρει να την οδηγήσει στον κορυφαίο διασυλλογικό τίτλο στην κορυφή της Ευρώπης.

Κέρδισε την Σίτι, 3 φορές σε 40 μέρες

Χωρίς αμφισβήτηση, το φετινό Champions έχει την σφραγίδα του Τόμας Τούχελ. Η επιτυχία μοιάζει να είναι περισσότερο προσωπική από οποιαδήποτε άλλη φορά.

Κατάφερε πολλά μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Αξιοποίησε το ρόστερ που είχε η ομάδα του Λονδίνου, ενεργοποίησε και έδωσε ρόλους στις καλοκαιρινές μεταγραφές, έλυσε το αμυντικό πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Τσέλσι, επί Λάμπαρντ, την έκανε πιο σκληρή και πιο αποτελεσματική. Την ανέλαβε με στόχο να την μαζέψει και την βγάλει στο επόμενο Champions League και ο ίδιος κατάφερε να κατακτήσει το φετινό. Κατάφερε όμως κάτι που φαντάζει ακόμα πιο δύσκολο, να κερδίσει μέσα σε 40 ημέρες τρεις συνεχόμενες φορές την Σίτι του Γκουαρδιόλα.

Οι δύο προηγούμενες ήττες οδήγησαν σε λανθασμένη απόφαση τον Γκουαρδιόλα

Η νίκη απέναντι στον Πεπ στον τελικό του Ντραγκάο ήταν σαρωτική. Οι επιλογές του Πεπ δημιούργησαν την αίσθηση πως οι δύο προηγούμενες ήττες τον βασάνισαν πολύ και εκ του αποτελέσματος, τον οδήγησαν σε λανθασμένες αποφάσεις.

Πήρε την επιλογή, να αφήσει εκτός γηπέδου το βασικό του 6άρι ολόκληρη την χρονιά Ρόδρι και να αλλάξει την λογική της ομάδας του ξεκινώντας το Στέρλινγκ.

Ρόδρι έξω, Στέρλινγκ μέσα

Ασφαλώς το γεγονός πως η επιλογή ήταν να παίξει ο Στέρλινγκ και να βγει από την ενδεκάδα στον τελικό το βασικό 6άρι της Σίτι είχε και αλλαγές στην φιλοσοφία της ομάδας. Πιστεύω πως το διάβασμα του παιχνιδιού της Τσέλσι, η ανάλυση του παιχνιδιού της και των αιτιών που είχαν οδηγήσει στις δύο προηγούμενες ήττες, του έκανε κακό.

Τον οδήγησε να αφαιρέσει σκόπιμα έναν χαφ, για να περάσει έναν ποδοσφαιριστή παραπάνω, ώστε να καταφέρει να πετύχει υπεραριθμία στην τελευταία γραμμή άμυνας του αντιπάλου. Πρυτάνεψε η λογική, πως στο 3-4-3 που εφαρμόζει η Τσέλσι, οι κεντρικοί χαφ είναι δύο, οπότε του δίνεται η δυνατότητα να αφαιρέσει παίκτη από τον άξονα για να περάσει έναν τέταρτο ποδοσφαιριστή στην τελευταία γραμμή άμυνας του αντιπάλου.

Στην πράξη όμως το δύο με δύο στον άξονα δεν βγήκε καθόλου, καθώς στο δίδυμο άξονα της Τσέλσι υπάρχει ο Καντέ, που τρέχει για τρεις. Στην επιθετική τριάδα της ο Μάουντ που ανά πάσα στιγμή μπορεί να συγκλίνει και με μία άμεση ποιοτική μεταβίβαση να δημιουργήσει συνθήκες, να φέρει είτε τον Χάβερτς, είτε τον Βέρνερ στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας.

Με λίγα λόγια, η απόφαση του Γκουαρδιόλα να χρησιμοποιήσει τον Στέρλινγκ αριστερά, τον Φόντεν να έρχεται πίσω από τον Ντε Μπράινε παίζοντας σαν δεύτερος επιθετικός και τον Μαχρέζ δεξιά, δεν δημιούργησε κανένα απολύτως πρόβλημα στην τελευταία γραμμή άμυνας της Τσέλσι. Αντίθετα η απόφαση του να παίξει με δύο στον άξονα και χωρίς τον βασικό του αμυντικό χαφ στο γήπεδο, δημιούργησε συνθήκες, για να μπορούν εύκολα να απομονώσουν τους στόπερ της Σίτι, οι Βέρνερ, Χάβερτς.

Ο Χαβερτς θύμισε Κακά

Ο Βέρνερ έτρεξε πολύ στο πρώτο ημίχρονο, κούρασε την άμυνα της Τσέλσι, ήταν όπως πάντοτε θετικός, όπως όμως συνηθίζει και τσαπατσούλης στην τελική του απόφαση. Δύο φορές βρέθηκε σε θέση, που είχε σημαντικές πιθανότητες για να σκοράρει, την πρώτη φορά η μπάλα βρήκε στο άλλο του πόδι, την δεύτερη η εκτέλεση του, ήταν απογοητευτική για το επίπεδο του αγώνα.

Τις δύο φορές όμως, που βρέθηκε ανάμεσα στα στόπερ της Σίτι ο Χάβερτς, έδειξε την υψηλή του κλάση, πέτυχε το χρυσό τέρμα της Τσέλσι και στην ευκαιρία που σπατάλησε ο Πούλισιτς, θύμισε Κακά, με τον τρόπο που μάζεψε την μπάλα και νίκησε το αντίπαλο αμυντικό δίδυμο, με την έμπνευση του.

Ασφαλώς αποτελεί μία πολύ μεγάλη νίκη του Τούχελ το γεγονός πως ο Χάβερτς έκρινε τον τελικό. Έναν ποδοσφαιριστή, που ο προκάτοχος του δεν ήξερε πώς να αξιοποιήσει τα προσόντα του. Ο Λαμπάρντ επειδή έβλεπε πως έχει πολύ ποιότητα, κοντρόλ δημιουργία, πίστευε πως πρέπει να τον κρατά μακριά από την περιοχή και δημιούργησε τις συνθήκες να φαίνεται πως αυτός ο παικταράς δεν έχει συγκεκριμένο ρόλο.

Ήρθε ο Τούχελ να αξιοποιήσει την ποιότητα του, πιο μέσα. Είτε σαν ψεύτικό 9άρι, είτε κινούμενος σαν δεύτερος επιθετικός από τα δεξιά, με φανερή εντολή πάντα, να ψάχνει για την ευκαιρία για να χτυπά ανάμεσα στα αντίπαλα στόπερ, όπως έκανε και στην φάση που έκρινε τον τελικό.

Του έκανε καλό ο χαμένος τελικός με την Λέστερ

Έγινε φανερό επίσης πως ο χαμένος τελικός με την Λέστερ, έκανε καλό στον Τούχελ. Του επέτρεψε να παρουσιάσει ένα σχέδιο στον τελικό, που δεν είχε καμιά ανορθογραφία. Ο Αθπιλοκουέτα πήρε την θέση του δεξιού στόπερ και ο Τζέιμς την πλευρά, θυμίζω είχε γίνει το αντίστροφο στον τελικό Κυπέλλου.

Επίσης ο Τσίλγουελ πήρε την θέση του σαφώς πιο σοφτ Αλόνσο στα αριστερά, ο Χάβερτς του Ζίγιεκ στα δεξιά της επίθεσης. Η Τσέλσι, ήταν πιο σκληρή στην τελευταία γραμμή άμυνας, πιο επιθετική στα άκρα και φυσικά έκανε επίθεση, χτυπώντας με δύο ποδοσφαιριστές στην καρδιά της άμυνας του αντιπάλου.

Εμφάνιση χωρίς ψεγάδι

Η ομάδα του Τούχελ έδωσε έναν τελικό χωρίς ψεγάδια. Είχε την τέλεια αμυντική συμπεριφορά. Δεν μπορούσε κανένας να φανταστεί πριν από τον τελικό, ακόμα και όσοι έβλεπαν Τσέλσι, ακόμα και ο πιο φανατικός οπαδός των μπλε, πως θα τελειώσει ο τελικός και δεν θα έχει βρει η Σίτι μία ολοκληρωμένη καθαρή εκτέλεση.

Πραγματική ευκαιρία, που να μην ανακοπεί από την τελευταία γραμμή άμυνας της Τσέλσι, δεν κατάφερε να δημιουργήσει η Σίτι σε ολόκληρο τον τελικό.

Δεν του βγήκε καμία επιλογή του Γκαρδιόλα

Δεν πέτυχε τίποτα από όσα προσπάθησε να κάνει ο Γκουρδιόλα για να δημιουργήσει συνθήκες για να ανοίξει την άμυνα της Τσέλσι. Δεν κατάφερε με οργανωμένη επίθεση να δημιουργήσει καθαρή ευκαιρία, δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει την απόφαση του να παίξει με τέσσερεις επιθετικούς, για να έχει ποδοσφαιριστές σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους, για να φτιάξουν συνεργασία σε μικρό χώρο.

Δεν κατάφερε να βρει ούτε για μία στιγμή την άμυνα της Τσέλσι σε ανισορροπία όταν κέρδιζε την μπάλα. Δεν πέτυχε να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα, όταν χρησιμοποίησε τον Ζέσους με στόχο να πιέσει ψηλά και να οδηγήσει σε λάθος την άμυνα της Τσέλσι. Ό,τι και να προσπάθησε να κάνει, βρήκε απέναντι του ένα οχυρό.

Η μοιραία απόφαση

Πήρε μία επιλογή που είχε ρίσκο, να βγάλει τον Ρόντρι από το αρχικό του σχήμα, να κρατήσει πιο χαμηλά τον Γκιουντογκάν και την Σίτι στην πράξη με δίδυμο στον άξονα. Απόφαση που έκανε πιο αδύναμη την δική του ανασταλτική λειτουργία και που δεν δημιούργησε το παραμικρό πρόβλημα στην αμυντική διάταξη της Τσέλσι. Σε μεγάλο βαθμό, αυτή η επιλογή τακτικά βοήθησε την Τσέλσι, να γίνει η απόλυτος κυρίαρχος του αγώνα. Γιατί έδωσε την δυνατότητα στον Καντέ σε μία μάχη δύο με δύο στο κέντρο, να βγει ο απόλυτος κυρίαρχος και να ηγηθεί στην νίκη της Τσέλσι.

Η νίκη της Τσέλσι ήταν σίγουρα μία συνολική υπόθεση, καθώς το σύνολο λειτούργησε άψογα, όμως έχει την σφραγίδα του Τούχελ και στο γήπεδο, δύο πρωταγωνιστές, τους Καντέ, Χάβερτς.