Ο Παναθηναϊκός έκανε την χειρότερη του φετινή εμφάνιση στην Λεωφόρο και έχασε δύο πολύτιμους βαθμούς, για τους στόχους του στο φετινό πρωτάθλημα με αντίπαλο τον ΟΦΗ.

Οι παίκτες του Γιοβάνοβιτς, εγκλωβίστηκαν από την τακτική του Νίκου Νιόπλια και δεν κατάφεραν σε κανένα σημείο του παιχνιδιού, να βρουν ρυθμό, να χαλάσουν την ισορροπία της αντίπαλης άμυνας.

Τον εγκλώβισε η τακτική του Νιόπλια

Ο Νίκος Νιόπλιας χρησιμοποιώντας καθαρή τριάδα στο κέντρο και τον ποιοτικό Μεγιάδο στην θέση "6", με δύο εσωτερικούς χαφ, κοντά του, κατάφερε ποτέ να μην επιτρέψει στο επιθετικό δίδυμο του Παναθηναϊκού, να απομονώσει τους στόπερ του ΟΦΗ. Δεν μπήκε ποτέ στο παιχνίδι ο Ιωαννίδης, δεν κατάφερε να βγάλει φάσεις με πρόσωπο ο Καρλίτος, εγκλωβίστηκε ο Αλεξανδρόπουλος και ο Βιτάλ, ήταν βαρύς και εκτός κλίματος.

Στο πρώτο ημίχρονο, οι δύο ομάδες είχαν από μία καλή στιγμή, με σουτ εκτός περιοχής. Η εκτέλεση του Γκαγιέκος, βρήκε το κάθετο δοκάρι, του Πέρεζ, κόπηκε από τον Βούρο, πάνω στην γραμμή.

Εγκλωβίστηκε από την απόφαση, να ξεκινήσει και τους δύω διαθέσιμους φορ

Από τη στιγμή, που το πρώτο ημίχρονο έφυγε με τον Παναθηναϊκό να μην έχει καταφέρει να πάρει προβάδισμα και έχοντας αντιμετωπιστεί το αρχικό πλάνο, με τους δύο φορ, ο Γιοβάνοβιτς, αντιμετώπισε ότι κάθε προπονητής, που δοκιμάζει να ξεκινήσει με δύο φορ, χωρίς να έχει τρίτο στον πάγκο και στο δεύτερο ημίχρονο αναγκάζεται να κυνηγήσει κάποιο τέρμα. Εγκλωβίστηκε και δεν είχε κάποια εύκολη λύση, για να κουράσει, να ρίξει έξτρα πίεση στην άμυνα του ΟΦΗ.

Άφησε το πρώτο κομμάτι του δευτέρου ημιχρόνου, με ένα πλάνο που είχε νικηθεί και δεν μπόρεσε να βρει ρυθμό στο πρώτο μέρος και ουσιαστικά πέταξε, τα πρώτα 15 λεπτά. Όταν όμως αποφάσισε να επέμβει, ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχε καθαρό τρόπο στο μυαλό του, για να αυξήσει την πίεση στην άμυνα του ΟΦΗ και να κερδίσει μέτρα, η ομάδα του.

Με τις αλλαγές του, τον έκανε πιο αργό και αφαίρεσε πίεση, από τους στόπερ του ΟΦΗ

Στην πράξη οι επιλογές του, έκαναν όλο και πιο αργό τον Παναθηναϊκό. Ο Αλεξανδρόπουλος, μπορεί να είχε λανθασμένες μεταβιβάσεις, όμως μπορούσε να παίξει κάθετα, να τρέξει την μπάλα, ακόμα και να πιέσει ψηλά. Στο διάστημα κόπωσης των μεσοαμυντικών του ΟΦΗ, η αντιμετώπιση του, πιθανότατα να ήταν πιο δύσκολη για την αντίπαλη άμυνα.

Η είσοδος του Μαουρίσιο, κράτησε τον Παναθηναϊκό, και τον άξονα του, σε μεγάλη απόσταση από την αντίπαλη περιοχή και στέρησε, ένταση στην πίεση στον αντίπαλο. Συνολικά δεν βοήθησε, καθόλου το γεγονός, πως ο Παναθηναϊκός, κυνήγησε με το δίδυμο Πέρεζ, Μαουρίσιο το τέρμα της νίκης.

Δεν βοήθησαν όμως και οι υπόλοιπες αποφάσεις. Ο Βιτάλ, ήταν εκτός αγώνα και άργησε πολύ να βγει από το γήπεδο. Ο Παλάσιος ήταν ο μοναδικός που υπήρχε στον πάγκο και θα μπορούσε να πίεσει τα αντίπαλα στόπερ και μπήκε πολύ αργά στο 81' στον αγώνα και όταν μπήκαμε στις καθυστερήσεις, πήρε εντολή να παίξει σαν επιθετικός.

Η επιλογή να αντικατασταθεί ο Ιωαννίδης, με τον Βιγιαφάνες έδωσε περισσότερη ανάσα, στην άμυνα του ΟΦΗ. Όχι επειδή δεν προσπάθησε ο Αργεντίνος χαφ, φιλότιμος ήταν, όμως σε ένα σημείο του παιχνιδιού, που ο δεύτερος φορ, μπορεί να δημιουργούσε συνθήκες, για να κουραστεί η αντίπαλη άμυνα, η έξοδος του, έφερε ανακούφιση.

Στην πράξη, είχαμε την ανάποδη, διαδρομή, από αυτήν που χρειαζόταν ο αγώνας. Για αυτόν τον λόγο επιμένω πως για να ξεκινήσεις με δύο φορ, πρέπει να έχεις τουλάχιστον τρεις στην αποστολή σου. Γιατί αν δεν πάρεις προβάδισμα, είσαι υποχρεωμένος, να μείνεις με την αρχική σου απόφαση, μέχρι τέλους, ή να αφαιρέσεις πίεση, από τα αντίπαλα στόπερ.

Χωρίς νόημα και λογική, ήταν ακόμα και η επιλογή να βγάλει τον Χατζηγιοβάννη στο 81'. Ο Έλληνας εξτρέμ, έκανε εκείνο το διάστημα, δύο, τρεις κακές επιλογές και γκρίνιαξε η εξέδρα, ήταν όμως ο μόνος που μπορούσε, να δημιουργήσει ρήγμα, στην άμυνα του ΟΦΗ. Με την επιλογή, να βγει και να περάσει στην θέση του, ο Μπουζούκης, στέρησε πλάτος, από την ανάπτυξη, το δικαίωμα, να συνεχίσει να πιέζει από την δεξιά πλευρά, με την ελπίδα έστω στο τέλος του αγώνα, να βγει μία σωστή επιλογή, με τον μοναδικό τρόπο που μπορούσε σε διάρκεια να απειλήσει ο Παναθηναϊκός.

Συνέχεια της εμφάνισης στο Περιστέρι

Η ομάδα του Γιοβάνοβιτς, σε γενικές γραμμές, κινήθηκε στα επίπεδα, που την παρακολουθήσαμε την περασμένη Τετάρτη στο Περιστέρι. Δεν πήρε βοήθειες από τον Ιωαννίδη, δεν κατάφερε ο αριστερός εξτρέμ, ο Παλάσιος στο Περιστέρι, ο Βιτάλ με τον ΟΦΗ, να μπουν μέσα στο παιχνίδι και επιθέσεις γινόντουσαν μόνο από την ταχύτητα του Χατζηγιοβάννη.

Το πρόβλημα όμως είναι πως ο Παναθηναϊκός, όσο περνά ο καιρός γίνεται και πιο εξαρτώμενος από τον Χατζηγιοβάννη, που βρίσκεται σε πολύ καλή ατομική κατάσταση, έχει πολλά τρεξίματα μέσα στο παιχνίδι, όμως δεν τελειώνει με ποιότητα και καθαρό μυαλό, τις ευκαιρίες που ο ίδιος δημιουργεί.

Έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες, για να είναι πολύ σημαντικό, για τον Παναθηναϊκό το παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ.

Τι συμβαίνει με τον Βιτάλ

Θα πρέπει ο Γιοβάνοβιτς, να δουλέψει, ώστε να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός, μία ομάδα που μπορεί να επιτίθεται από πολλούς χώρους και με πολλούς τρόπους. Να δει τι συμβαίνει με τον Βιτάλ και βρίσκεται σε παρατεταμένη αγωνιστική πτώση. Υπάρχουν σημεία μέσα στους αγώνες, που φαίνεται να τον ξεχνά η ομάδα, στην προσπάθεια να αξιοποιηθεί η ταχύτητα, του Χατζηγιοβάννη, όμως και ο ίδιος δεν δείχνει ζήλο, για να φέρει το παιχνίδι και στα δικά του πόδια, κάτι που βλέπαμε να συμβαίνει, στα πρώτα του παιχνίδια.