Τα 60 λεπτά και το καμπανάκι κινδύνου

Ο προπονητής του Παναθηναϊκού είχε πει πριν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό: "Το κεκλεισμένων των θυρών είναι αβαντάζ για εμάς, καθώς έχουμε συνηθίσει να παίζουμε χωρίς κόσμο", Στενάχωρο, αλλά αληθινό.

ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΦΟΒΗΘΕΙ

Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παιχνίδι χωρίς να έχει να φοβηθεί το παραμικρό. Πήρε την μπάλα και έκανε το παιχνίδι του. Για 60 λεπτά είχε τον απόλυτο έλεγχο. Εύκολη κατοχή, ανάπτυξη με πολλές πάσες και μία ικανότητα να επιτίθεται από τις πίσω γραμμές, βάζοντας πολλούς παίκτες στο παιχνίδι σε κάθε επίθεση.

Έκλεισε το πρώτο ημίχρονο έχοντας δημιουργήσει τρείς μεγάλες ευκαιρίες, στο 9oλεπτό με τον Ζαχίντ, στο 26oμε τον Δώνη, στο 43oμε τον Γιόχανσον. Είχε το τέρμα που ακυρώθηκε καθαρά για οφσάιντ του Γιόχανσον στο 27 και μία κατοχή μπάλας στο 56%.

Κέρδισε για μεγάλο διάστημα τις εντυπώσεις και στο γήπεδο απέδειξε πως στην καθημερινότητα της η ομάδα δουλεύει καλά. Ο,τι κριτική και να γίνει για το πώς διαχειρίστηκαν κάποιοι ποδοσφαιριστές και ο προπονητής το παιχνίδι από το 60όλεπτό και μετά, το σίγουρο είναι, πως για μία ώρα αγώνα παρουσιάστηκε ένα σύνολο που ήξερε τι προσπαθεί να παίξει και έδειχνε μία ομάδα που στην καθημερινότητα της δουλεύει καλά.

Ασφαλώς και το γεγονός πως στο 60όλεπτό το σκορ είναι στην λευκή ισοπαλία αδικεί τους παίκτες του Παναθηναϊκού. Τόσο για τις φάσεις που δημιούργησαν και δεν αξιοποίησαν, όσο και για τα δύο πέναλτι που δεν τους δόθηκαν.

ΑΙΣΘΗΤΗ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΓΚΙΛΙΕΡΜΕ

Ο Ολυμπιακός πέτυχε μία μεγάλη νίκη, που τον φέρνει ξανά στην κορυφή της βαθμολογίας, αλλά αυτό συνέβη, κάνοντας μία από τις χειρότερες εμφανίσεις του, επί Μάρτινς. Έτσι δεν πάει πουθενά. Ασφαλώς και υπάρχουν άλλοθι και δικαιολογίες.

Η απουσία του Γκιλιέρμε ήταν αισθητή, όπως και η αδυναμία του Μπα, να σταθεί σε αυτό το επίπεδο. Οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν κατεύθυνση από χαμηλά. Έλειπε ένα αφεντικό από τον χώρο του άξονα, να πάρει την μπάλα και να οδηγήσει σωστά την ομάδα, όταν είχε αυτός την κατοχή, ενώ έλλειπε η ένταση και το επιθετικό μαρκάρισμα για να σταματήσουν την κατοχή του αντιπάλου.

ΓΙΑ 60 ΛΕΠΤΑ ΚΟΜΠΑΡΣΟΣ

Σε ένα must win παιχνίδι για 60 λεπτά ήταν κομπάρσος. Δεν μπορούσε να φέρει με δημιουργία την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις για να περάσουν την μπάλα στους ακραίους μπακ πάνω στο ανέβασμα τους. Δημιούργησαν δύο ευκαιρίες από μεγάλες μεταβιβάσειςπρος τον Μασούρα, που άνοιξαν αδικαιολόγητα την άμυνα του Παναθηναϊκού.

Η μάχη στον άξονα δεν είχε καν δοθεί στο πρώτο ημίχρονο, οι φιλοξενούμενοι με την δημιουργία τους είχαν βγάλει εκτός αγώνα Καμαρά, Μπουχαλάκη και η επιθετικότητα των Μπουζούκη Χατζηγιοβάνη σε συνδυασμό με την άριστη τακτική λειτουργία είχαν κρατήσει σε απενεργοποίηση τους Τσιμίκα, Ομάρ.

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΠΡΟΒΑΔΙΣΜΑ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Δεν ξέρω τι θα γινόταν στην συνέχεια, αλλά ο Παναθηναϊκός άξιζε να έχει προβάδισμα με την εικόνα που είχε ο αγώνας μέχρι το 60ό λεπτό. Δεν πήρε, γιατί δεν του δόθηκαν δύο πέναλτι, γιατί έχει σέντερ φορ τον Μακέντα, που οι αντιδράσεις του είναι αργές και ράθυμες και γιατί του λείπει συνολικά η ποιότητα στην τελική απόφαση.

ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Με την εικόνα όμως που είχε σε αυτά τα 60 λεπτά, η ανωτερότητα που έχει παρουσιάσει στο περισσότερο χρονικό διάστημα στα δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, αλλά και η συνολική του εικόνα στα ντέρμπι, αποδεικνύουν πως οι διαφορές δεν είναι μεγάλες.

Υπάρχουν και αυτό φάνηκε στην φάση που σκοράρει ο Ελ Αραμπί, κανένας παίκτης του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να εκτελέσει με τόσο μεγάλη αυτοπεποίθηση. Όμως αυτό που είναι φανερό, είναι πως αυτή η δουλειά, η προσπάθεια που έχει γίνει αυτά τα δύο χρόνια, χρειάζεται ένα καλό μεταγραφικό καλοκαίρι.

ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΗΜΙΧΡΟΝΟ Ο ΚΟΥΡΜΠΕΛΗΣ

Προσέξτε, δεν λέω να δαπανηθούν πολλά χρήματα, αλλά να δοθούν σωστά χρήματα. Με ένα καλύτερο 8άρι από τον Δώνη, μία ακόμα λύση στον άξονα, που να δίνει στον προπονητή την δυνατότητα να αντικαταστήσει τον επικίνδυνο στο δεύτερο μέρος Κουρμπέλη, έναν καλύτερο φορ από τον Μακέντα και έναν ακόμα εξτρέμ, ο Παναθηναϊκός αυτόν τον Ολυμπιακό που βρήκε στο Καραϊσκάκης, θα τον είχε σκορπίσει. Δεν είναι πολλά, 4 μεταγραφές ουσίας, να μεγαλώσουν το ρόστερ και να επιτρέψουν στον Δώνη, να κοουτσάρει με μεγαλύτερη άνεση

ΕΒΑΛΕ ΤΟΝ ΜΠΕΚ

Ποδοσφαιρικά φαίνεται πως εγκλιμάτισε που η ομάδα ήθελε βοήθεια αυτός έβαλε τον Μπεκ. Πράγματι όσα μπράβο αξίζει για την εικόνα της ομάδας του μέχρι το 60λεπτό, άλλο τόσο απογοητευτική ήταν η διαχείριση του, στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα.

Το παιχνίδι φώναζε πως ήθελε την ενέργεια του Περέα. Ο Ολυμπιακός είχε αρχίσει να πιέζει ψηλά, ο Κουρμπέλης σε αυτήν την συνθήκη έκανε λάθος τα πάντα, ο Ζαχίντ ήταν κουρασμένος. Η καθίζηση του κέντρου του Παναθηναϊκού λειτούργησε ώστενα μείνουν χαμηλά όλες οι γραμμές και δημιουργήθηκαν οι συνθήκες να βρουν οι ερυθρόλευκοι γκολ, παρότι με συνεργασία δεν μπορούσαν να φτιάξουν φάση.

Τα μέτρα όμως είχαν χαθεί και υπήρχε η ανάγκη, να μπει ένας ποδοσφαιριστής που θα δώσει ενέργεια. Που θα μπορέσει να κερδίσει φάουλ, να καλύψει αποστάσεις, χρόνο, να φοβίσει την αντίπαλη άμυνα και να παίξει στην πλάτη της. Ο Περέα έμεινε στον πάγκο και σοκαρισμένος ο κόσμος του Παναθηναϊκού, είδε να μπαίνει ο Μπεκ.

Προπονητής όμως είναι, έκανε μία σκέψη και αυτή ήταν να βγάλει τον όντως κουρασμένο Ζαχίντ, να περάσει τον Μπουζούκη στον ρόλο του επιτελικού χαφ και να βάλει εξτρέμ. Ποδοσφαιρικά η σκέψη ήταν απόλυτη σωστή, λανθασμένη ήταν επειδή ο διαθέσιμος εξτρέμ, ήταν ο Μπεκ. Πάντως ένα πράγμα έχω να σχολιάσω. Φθάσαμε στις αρχές Ιανουαρίου και δικαιούμαστε να έχουμε καθαρή άποψη. Αν η ακαδημία δεν έχει βγάλει εξτρέμ, να μπορεί να σταθεί στο επίπεδο που παίζει ο Μπεκ, καλύτερα να την κλείσουν, δεν έχει λόγω ύπαρξης.

ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Στην Ελλάδα, έχουμε μάθει να κρίνουμε από το αποτέλεσμα, για εμένα όμως η εικόνα του Ολυμπιακού μου βάρεσε καμπανάκι κινδύνου, οι ερυθρόλευκοι παρουσιάστηκαν για να πάθουν χοντρή ζημιά.

Μετά το 60όλεπτό, ο Μάρτινςκαι οι παίκτες του, κατάλαβαν πως έπρεπε να κάνουν μία προσπάθεια για να κερδίσουν. Από τον πάγκο ποιοτικός ποδοσφαιριστής έτοιμος να μπει και να βοηθήσει ήταν μόνο ο προερχόμενος από χιαστό Χριστοδουλόπουλος και η ανάγκη επιβίωσης τους έκανε να πρεσάρουν ψηλά, να κερδίσουν μπάλες μέτρα και να οδηγήσουν σε λάθη τον αντίπαλο.

Δημιουργία δεν υπήρχε και το γκολ, θα ερχόταν είτε από λάθος του Παναθηναϊκού, σαν το χαμένο τετατετ του Χριστοδουλόπουλου, μετά από το λάθος του Κουρμπέλη, είτε με τον τρόπο που μπήκε, δηλαδή σέντρα στον ¨φονιά¨. Πραγματικά με την εικόνα που είχε ο αγώνας, θα ήταν εγκληματίας ο Μαρτίνς, αν έβγαζε τον Ελ Αραμπί, όπως ακούγαμε στην μετάδοση πως σκεφτόταν να κάνει, επειδή δεν μπορούσε αυτόςνα σηκώσει μία ομάδα, που έπαιζε άθλια.

ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ

Τέλος καλό, άλλα όχι όλα καλά για τους ερυθρόλευκους. Η εικόναόμως ήταν απογοητευτική. Ο Παναθηναϊκός έχασε μοναδική ευκαιρία, να δώσει λίγη χαρά στον ξενερωμένο κόσμο του. Πήρε ένα απογοητευτικό δεύτερο ημίχρονο από τον αρχηγό του, δεν βοηθήθηκε από το κοουτσάρισμα του προπονητή του.

Συνολικά όμως για ακόμα μία φορά, σε ντέρμπι διαπιστώθηκε πως δεν είναι μεγάλες οι αποστάσεις από τις ομάδες που πρωταγωνιστούν στο δικό μας ποδόσφαιρο, απλά βασανίζεται που δεν έχει πάρει την παραμικρή βοήθεια από τις μεταγραφές και δεν μπορείς να πετύχεις πολλά πράγματα, όταν ο φορ σου δεν έχει το γκολ και δεν μπορείς να πάρεις εύκολα το γκολ από τις υπόλοιπες γραμμές.

Photo credits: Eurokinissi