Όχι και βεντέτα ο Μακέντα

Στον Λάζλο Μπόλονι δόθηκε μία πολύ δύσκολη αποστολή. Οι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού βρίσκονται σε πολύ άσχημο επίπεδο, δεν έχει γίνει καλή δουλειά στην φυσική κατάσταση το καλοκαίρι και επίσης το ρόστερ είναι κακοφτιαγμένο.

ΕΦΤΑ ΚΟΜΒΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ

Είναι πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός. Όσο το ψάχνεις βρίσκεις και περισσότερα, προσπαθώντας να τα βάλω σε μία σειρά, τα κυριότερα είναι:

• Έλλειψη τρεξιμάτων
• Απουσία αξιόπιστης λύσης στα αριστερά της άμυνας
• Έλλειψη ενέργειας από το κέντρο
• Αδυναμία να δημιουργήσουν και να ολοκληρώσουν αξιόπιστα φάσεις όλοι οι ακραίοι ποδοσφαιριστές
• Σύστημα χωρίς τρίτο χαφ
• Αδυναμία συνεργασίας του επιθετικού διδύμου
• Ετοιμότητα Βιγιαφάνιες.

Ασφαλώς όσοι βλέπετε τα παιχνίδια του Παναθηναϊκού, θα έχετε σκεφτεί και άλλες παθογένειες της ομάδας, προσπαθώντας όμως να βάλουμε σε μία τάξη το χάος, αυτά τα εφτά θέματα που ανέφερα είναι που δεν επιτρέπουν στον Παναθηναϊκό να είναι δημιουργικός και να έχει ισορροπία στις γραμμές του.

ΦΥΣΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Όλα αυτά δημιουργούν μία τρομερή αδυναμία στο να μπορούν οι παίκτες του Μπόλονι να είναι παραγωγικοί και να δημιουργούν καθαρές ευκαιρίες στον αντίπαλο.

Ο Ρουμάνος τεχνικός έχει την υποχρέωση αυτές τις δύο εβδομάδες να δουλέψει με όσους ποδοσφαιριστές έχει στη διάθεση του για να βελτιώσει όσα περισσότερα μπορεί από τις παθογένειες του φετινού Παναθηναϊκού.

Η ομάδα χρειάζεται δουλειά στη φυσική κατάσταση, μαθαίνω πως ο Πογιάτος δούλευε σε χαμηλή ένταση και αποκλειστικά με μπάλα και φαίνεται πως οι ποδοσφαιριστές δεν έχουν τρεξίματα, ένταση ακόμα και αντοχές για να βγάλουν το 90λεπτό. Είναι δύσκολο, σε αυτό το κομμάτι, να γίνουν θαύματα μέσα στην σεζόν, χρειάζεται να βοηθήσει ο Μπόλονι και με την προπόνηση του, αλλά και με τις επιλογές σε σύστημα και με έξυπνη χρησιμοποίηση του ρόστερ για να κρύψει το συγκεκριμένο πρόβλημα.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΚΕΝΤΑ - ΚΑΡΛΙΤΟΣ

Για έναν έμπειρο προπονητή, είναι αρκετά τρία παιχνίδια για να καταλάβει πως δεν είναι λειτουργική η συνεργασία των Μακέντα, Καρλίτος. Ελπίζω να το κατάλαβαν και συνάδελφοι ώστε να μην πιέζουν σε κάθε ευκαιρία τον προπονητή σε αυτήν την λανθασμένη κατεύθυνση. Λίγοι προπονητές παίζουν με δύο φορ, ακόμα και όσοι το κάνουν, επιλέγουν ποδοσφαιριστές με διαφορετικά χαρακτηριστικά, από αυτά των Μακέντα - Καρλίτος.

Σε κάθε περίπτωση, θα έπρεπε να καταλάβουν οι δύο φορ του Παναθηναϊκού πως για να επιβληθούν ως δίδυμο και να επιβάλουν με αυτόν τον τρόπο την θέση τους στην ενδεκάδα, θα έπρεπε να μάθουν να συνεργάζονται. Έχουμε φθάσει στα μέσα Νοεμβρίου και οι δυο τους δεν έχουν κάνει ούτε μία συνεργασία, οπότε είτε τους αρέσει είτε όχι ο Μπόλονι είναι υποχρεωμένος να σπάσει αυτό το δίδυμο.

ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΑΚΕΝΤΑ

Πριν συνεχίσω για την ανάγκη να χτίσει την ομάδα με σύστημα με έναν επιθετικό, θέλω να κάνω μία στάση για τον Μακέντα. Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που αντέδρασε, άσχημα σε μία αλλαγή προπονητή. Είναι πράγματα που συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο και ένας προπονητής, που έχει πορεία στο άθλημα και δεν έχει λόγo να είναι συμπλεγματικός, δεν έχει κανένα θέμα να διαχειριστεί την συγκεκριμένη συνθήκη και να πάει παρακάτω. Άλλο είναι το ζήτημα. O Παναθηναϊκός έχει μικρύνει τόσο πολύ, που ένας επιθετικός με το φτωχό βιογραφικό του Μακέντα, που ήρθε στην ομάδα από την Β' Ιταλίας και τη Νοβάρα, πιστεύει πως έχει το δικαίωμα να λειτουργεί σαν η βεντέτα της ομάδας και αυτό έχει περάσει, από την εποχή του Πογιάτος.

Έφθασε στο σημείο να λέγεται και να γράφεται πως δεν είναι δυνατόν ένας παίκτης σαν τον Μακέντα να μην ξεκινάει στην ενδεκάδα. Την ίδια ώρα που στην ΑΕΚ, ο Καρέρα κάνει καψώνια στον Λιβάγια και ο Μαρτίνς, για το καλό της ομάδας, έχει μετατρέψει σε αναπληρωματικό τον Φορτούνη και πηγαίνει σε rotation τον Ελ Αραμπί, στον Παναθηναϊκό, είναι θέμα το πώς θα διαχειριστεί ο προπονητής του, τον Μακέντα. Λες και τον πήρε ο σύλλογος απευθείας από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και όχι ξεχασμένο ποδοσφαιρικά, στα αζήτητα της Β' Ιταλίας.

Δεν θέλω να είμαι άδικος, ο Μακέντα είναι ένας φορ με ταβάνι, που μαζί του δεν κάνεις πρωταθλητισμό, όμως σε μία δύσκολη εποχή, έκανε το καλύτερο δυνατό για την ομάδα και βοήθησε να παραμείνει αξιοπρεπής. Μέχρι εκεί όμως, αν ο σύλλογος θέλει να προχωρήσει, οφείλει να ψάξει και να βρει καλύτερους ποδοσφαιριστές. Αν ο Καρλίτος φτιάξει τα τρεξίματα του, χάσει κάποια κιλά και φεύγει πιο εύκολα είναι μία τέτοια περίπτωση, ακόμα κι αν δεν τα καταφέρει ο Ισπανός, ο σύλλογος οφείλει να ψάξει για καλύτερο επιθετικό. Δεν επιτρέπεται, λοιπόν, στην προσπάθεια να βρει καλύτερο βασικό φορ ο Παναθηναϊκός, να αποτελέσει πρόβλημα η παρουσία του Μακέντα. Δεν το επιτρέπει το μέγεθος του συλλόγου σε συνδυασμό με τις δυνατότητες του ποδοσφαιριστή.

ΒΙΓΙΑΦΑΝΙΕΣ, Η ΕΛΠΙΔΑ ΤΟΥ ΜΠΟΛΟΝΙ

Ακριβώς στην ίδια λογική είναι και η κουβέντα της αλλαγής συστήματος. Πολλές φορές η ασχετοσύνη όσων μιλάνε για ποδόσφαιρο στη χώρα, δημιουργεί και πίεση στους προπονητές. Είναι όμως κάτι, που προσωπικά αρνούμαι να το εξετάσω, καθώς ο προπονητής οφείλει να γνωρίζει, πως κρίνεται στο τέλος μόνο από το αποτέλεσμα, οπότε πρέπει να πάει με τα δικά του πιστεύω. Το καλό στην συγκεκριμένη περίπτωση για τον Μπόλονι είναι πως πήρε πολλές ευκαιρίες το δίδυμο Καρλίτος - Μακέντα και με όλους τους τρόπους, οπότε μπορεί πλέον άνετα να ψάξει για ένα ορθολογικό για να δημιουργήσεις, σύστημα με έναν επιθετικό και τρεις χαφ.

Για τον Ρουμάνο τεχνικό η ελπίδα ακούει στο όνομα Βιγιαφάνιες. Το πρόβλημα του Αργεντίνου είναι και το μεγαλύτερο του Παναθηναϊκού. Ασφαλώς και δεν αρκεί ένας ποδοσφαιριστής για να μεταμορφώσει την ομάδα, όμως θα φέρει σημαντική βελτίωση. Ο Παναθηναϊκός άλλωστε σε μεγάλο βαθμό, βελτιώθηκε πέρυσι όταν πήρε ο Ζαχίντ τα πάνω του. Ήταν η προσθήκη που πρόσφερε στην ομάδα ένα σίγουρο κράτημα μπάλας σε χώρους, που μπορείς να ανοίξεις την άμυνα του αντιπάλου, να γίνεις δημιουργικός και να εκμεταλλευτείς τις κινήσεις των υπόλοιπων ποδοσφαιριστών.

Ο Βιγιαφάνιες που επέστρεψε είναι πιο υψηλή κλάση από τον Ζαχίντ, μπορεί να παίξει και ως επιτελικός, αλλά και να δώσει δημιουργικές λύσεις στα άκρα. Μόνο που ο ποδοσφαιριστής ήρθε με πρόβλημα και δεν έχει καταφέρει να βοηθήσει. Ο Μπόλονι, εύχεται να του επιτρέψουν οι προσαγωγοί του, να στηριχτεί πάνω του και σε ένα 4-2-3-1 με τριάδα στον άξονα, τους Κουρμπέλη, Μαουρίσιο, Βιγιαφάνιες. Αν συμβεί αυτό, μεσοεπιθετικά η βελτίωση θα είναι σημαντική και θα φανεί άμεσα.

ΑΛΛΑΖΕΙ ΡΟΛΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟΥΜΠ

Επίσης έχει παρακολουθήσει τα παιχνίδια που έπαιξε ο Παναθηναϊκός με προπονητή τον Πογιάτος, όταν και ο Αγιούμπ ήταν βασικός. Μαθαίνω πως θεωρεί ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετώπισε ο ποδοσφαιριστής, ήταν η θέση που χρησιμοποιήθηκε. Ο Αγιούμπ δεν μπορούσε να έχει τις επιστροφές και τη συνέπεια που χρειαζόταν ο ρόλος του, χαμηλά στον άξονα. Έτσι κι αλλιώς το δίδυμο Κουρμπέλης - Μαουρίσιο κλείδωσε και δεν κουνιέται, οπότε ο Αγιούμπ θα πάρει ευκαιρίες είτε σαν επιτελικός χαφ -ακόμα και στην ιδανική περίπτωση ο Βιγιαφάνιες, δεν θα μπορεί να βγάζει συνεχόμενα 90λεπτα- είτε στα άκρα της επίθεσης, όπου οι Σαβιέ, Αϊτόρ απογοητεύουν. Ο Μολό κάνει μία φιλότιμη προσπάθεια, αλλά έχει μείνει εκτός ποδοσφαίρου για πολλά χρόνια και έχει πολύ χρόνο να καλύψει.

ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΕΊ Η ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗ

Υπάρχει και η περίπτωση του Εμμανουηλίδη που, προς το παρόν, ο Μπόλονι δεν τον βλέπει. Το παιδί έχει το γκολ και την ταχύτητα, ασφαλώς και του λείπουν στοιχεία για να ανοίγει οργανωμένες άμυνες, παίζοντας στα άκρα της επίθεσης.

Παρατηρούμε, όμως, πως ο Ρουμάνος τεχνικός, σε μεγάλο χρονικό σημείο των παιχνιδιών του, ακόμα και εντός έδρας με τον Απόλλωνα, καταλαβαίνει πως πρέπει να γυρίσει πιο πίσω την ομάδα του και να παίξει στον χώρο. Συνθήκες που αν ταιριάζουν σε κάποιον ποδοσφαιριστή από το ρόστερ της ομάδας, αυτός είναι ο Εμμανουηλίδης. Είναι παράλογο να βλέπεις πως ο στόχος του Μπόλονι, στο τελευταίο κομμάτι των παιχνιδιών, είναι να κατεβάζει πιο χαμηλά τις γραμμές και να παίζει άμεση και να περνά στο γήπεδο τους πάντες εκτός από τον μοναδικό που υπάρχει στο ρόστερ, που έχει τη δυνατότητα να παίξει με ταχύτητα στην αντεπίθεση και διαθέτει, πέταγμα, ένταση και τρεξίματα.

Προσέξτε, όλοι οι ποδοσφαιριστές που παίζουν στον Παναθηναϊκό, όπως και στην πλειοψηφία των ελληνικών ομάδων, έχουν πολλές αδυναμίες, κάποιοι δεν έχουν και φανερά πλεονεκτήματα. Οι προπονητές ψάχνουν να βρουν κάποια πλεονεκτήματα των ποδοσφαιριστών που έχουν στο ρόστερ, να τα ταιριάξουν στο ποδόσφαιρο που θέλουν να παίξουν και να δημιουργήσουν με αυτά χημεία, μεταξύ των ποδοσφαιριστών τους. Δεν θα έκανα λοιπόν αναφορά αν ο Μπόλονι δεν έδειχνε πως με μεγάλη συχνότητα πηγαίνει σε ποδόσφαιρο χώρου. Είναι παράλογο να θες να κάνεις πιο γρήγορη την ομάδα σου και να επιστρατεύεις τον Μολό, τον Σαβιέ και να μην βλέπεις τον ποδοσφαιριστή που έχει την μεγαλύτερη έκρηξη.

Ασφαλώς και δεν επιρρίπτω ευθύνες στον Μπόλονι, ο άνθρωπος ανέλαβε μία πολύ δύσκολη αποστολή και δεν μπορεί να έχει την απόλυτη γνώση του ρόστερ, χρειάζεται χρόνο να μάθει την ομάδα και σε αυτό κομμάτι θα πρέπει να τον βοηθήσει σημαντικά και ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Πρόβλημα από την αρχή της χρονιάς υπάρχει στα άκρα της άμυνας. Όσοι βλέπουν κανονικά τα παιχνίδια και δεν σηκώνουν το κεφάλι μόνο την ώρα που μπαίνει γκολ, έχουν αντιληφθεί πως ο Σάντσες, από το παιχνίδι με τον ΟΦΗ και μετά, είναι από τους πιο σταθερούς παίκτες του Παναθηναϊκού. Δεν είναι αυτός που πρέπει, αλλά σε καμία περίπτωση, δεν είναι το πρόβλημα της ομάδας. Θέμα υπάρχει από την απέναντι πλευρά. Προσωπικά, ποτέ δεν έγραψα για τον Πογιάτος πως κάνει λάθος που βάζει στόπερ στα αριστερά και δεν πηγαίνει με τον μπακ που διαθέτει. Δεν το έκανα, γιατί δεν γνώριζα το επίπεδο του Ζαγαρίτη. Το προπονητικό έγκλημα του Ισπανού ήταν πως έβαζε στόπερ στην πλευρά και του ζήταγε να πάρει το πλάτος, καθώς ταυτόχρονα χρησιμοποιούσε τον Καρλίτος σαν εσωτερικό επιθετικό από την ίδια πλευρά. Δεν γίνεται κάποιος κανονικός προπονητής να χρησιμοποιεί αυτόν τον συνδυασμό ταυτόχρονα, στην ίδια πλευρά.

Αυτά όμως είναι παλιά, το ανέφερα απλά για την συνέχεια των σκέψεων μου. Ο Ζαγαρίτης έχει πάρει τις ευκαιρίες του και δείχνει πως το παιδί ακόμα δεν είναι έτοιμο. Δεν βοηθά επιθετικά, φεύγουν πολλές σέντρες, χωρίς πίεση από την πλευρά του και την πληρώνει ο Σάντσες, που πρέπει συνέχεια, να καλύπτει σαν τρίτο στόπερ. Είναι σημαντικό να μπορέσει ο Χουάνκαρ να βρει διάρκεια, να πάρει παιχνίδια και να αποδειχτεί αξιόπιστος.

Από την αρχή έγραφα πως το ρίσκο ο Ρόκα το πήρε στην συγκεκριμένη θέση, που έφερε έναν ποδοσφαιριστή, με καλό βιογραφικό, αλλά με ιδιαιτέρα επιβαρυμένο ιατρικό ιστορικό. Δεν φέρνεις σε μία ομάδα που αναζητά βασικό ποδοσφαιριστή και έχει νεαρό άπειρο αντικαταστάτη ποδοσφαιριστή που έχει κάνει δύο επεμβάσεις χιαστών τις τελευταίες τρεις σεζόν. Ο Ρόκα το έκανε και ο Παναθηναϊκός, μέχρι τον Ιανουάριο, φαίνεται πως έμπλεξε, εκτός αν ο Ισπανός καταφέρει να ανταποκριθεί. Ο Μπόλονι έχει πολλή δουλειά να κάνει και για να διορθώσει την κατάσταση, χρειάζεται πολλές στοχευμένες επιλογές, να βγάλει προσωπικότητα, γνώση και να έχει και τύχη.