Το ντέρμπι έφυγε, ο Κετσπάγια το έκανε δώρο στον Μπέντο, βοήθησε τους ερυθρόλευκους να αναδείξουν πρωταγωνιστές, να κρύψουν αδυναμίες, να φτιάξουν ψυχολογία και τους προσέφερε δύο ήρεμες βδομάδες δουλειάς.

ΔΕΝ ΚΡΙΝΕΤΑΙ Ο ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Η συζήτηση πλέον έχει να κάνει με το μέλλον του Τιμούρ Κετσπάγια. Είναι ξεκάθαρο πως έναν προπονητή δεν μπορεί να τον κρίνεις από ένα παιχνίδι.

Δεν γίνεται να πάρεις απόφαση για το αν πρέπει να μείνει η όχι ένας προπονητής από αν δεν του βγήκε ένα τακτικό σχέδιο η μία απόφαση στην διάρκεια ενός παιχνιδιού.

Για παράδειγμα, ο Στραματσόνι δείχνει πως έχει θέμα στο κοουτσάρισμα, την περασμένη Πέμπτη δεν έκανε αλλαγές όταν η Θέλτα ανέβασε ρυθμό και πέρασε 3 φρέσκους περιφερειακούς πίσω από τον Γκουϊντέτι, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός σε έναν αγώνα που έπαιξε τέλεια να μην πάρει βαθμό.

Όταν όμως βλέπεις ένα πλάνο που δουλεύει, η συζήτηση και η κριτική εστιάζεται στο λάθος και δεν μπορεί να αποτελέσει αφορμή για περαιτέρω εξελίξεις. Δεν γίνεται ένας προπονητής να χάσει την δουλειά του από ένα λανθασμένο σχέδιο, όταν καθημερινά δουλεύει σωστά και αυτό βγαίνει στο γήπεδο.

ΣΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΙΘΕΙ Ο ΚΕΤΣΠΑΓΙΑ

Στην απόφαση λοιπόν που καλούνται να πάρουν στην ΑΕΚ, θα πρέπει πριν αποφασίσουν να αφήσουν στην άκρη ό,τι συνέβη στο Καραϊσκάκης και να εξετάσουν συνολικά τον τρόπο που δουλεύει ο Κετσπάγια. Τους ικανοποιεί ο τρόπος που δουλεύει στις προπονήσεις;

Οι ποδοσφαιριστές μαθαίνουν νέα πράγματα δουλεύοντας με τον Κετσπάγια; Το ποδόσφαιρο που διδάσκει είναι σύγχρονο; Δημιουργεί αυτοματισμούς και ομαδικές συνεργασίες;

Το συνολικό πλάνο μπορεί σε ένα εύλογο βάθος χρόνου να κάνει τον οπαδό της ΑΕΚ να αισθάνεται γεμάτος, βλέποντας τα παιχνίδια της ομάδας του;

Αν σε αυτά τα βασικά ερωτήματα η απάντηση είναι θετική, τότε ο Τιμούρ Κετσπάγια πρέπει να παραμείνει στην θέση του.

Πιστεύω, όμως πως δεν υπάρχει άνθρωπός που να μπορεί να απαντήσει θετικά σε ένα από τα 5 ερωτήματα. Οπότε δεν μπορεί να έχει νόημα και η συνέχιση της συνεργασίας των δύο πλευρών.

ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Ο Κετσπάγια ήταν εξ αρχής μία λανθασμένη επιλογή. Όταν ξεκινάς έχοντας στις επιλογές σου, τον Πάκο Χέμεθ που έχει σαν πρότυπο το ποδόσφαιρο της Μπαρτσελόνα και ταλαιπωρείται και ταλαιπωρεί τις Ράγιο Βαγιεκάνο και Γρανάδα προσπαθώντας με αρνητικά αποτελέσματα να το εφαρμόσει, στη συνέχεια κλείνεις ραντεβού με τους Φίνκ, Σάαφ, φέρνεις στην Ελλάδα τον Μοντανιέ, δεν γίνεται να ανακοινώνεις προπονητή τον Κετσπάγια.

Κάπου έχει χαθεί ο προσανατολισμός. Στην ΑΕΚ πιθανότατα να είχαν μπερδευτεί το καλοκαίρι, καθώς ήταν φαγωμένος από καιρό ο Μιλοβάνοβιτς και έψαχναν τρόπο και αφορμή να χωρίσουν οριστικά. Πλέον τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

ΩΡΑ ΝΑ ΒΓΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ Ο ΜΑΪΣΤΟΡΟΒΙΤΣ

Υπάρχει ένας προπονητής, που έχει ένα συγκεκριμένο τρόπο δουλειάς, μία ομάδα με στόχους που οι οπαδοί της έχουν γαλουχηθεί στην λογική πως η ΑΕΚ πρέπει να παίζει την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα, ένας νέος τεχνικός διευθυντής που πρέπει να κρίνει αν αυτά παντρεύονται.

Αν ο Μαϊστόροβιτς κάνει πίσω και δεν εκμεταλλευτεί την διακοπή, τον χρόνο που υπάρχει για να βρει προπονητή και το γεγονός πως ακόμα δεν έχει χαθεί έδαφος, θα αποδειχτεί πως δεν κάνει.

Ένας άνθρωπος που γνωρίζει από ποδόσφαιρο δεν έχει να περιμένει τίποτα. Βλέπει πως δεν ωφελεί σε τίποτα να συνεχίσει η ομάδα, να δουλεύει την παλαιολιθική ποδοσφαιρική λογική Κετσπάγια.

Το τελειώνει τώρα και ψάχνει για προπονητή ικανό να φέρει σύγχρονο ποδοσφαιρικό πλάνο και ποδοσφαιρικές ιδέες σε έναν σύλλογο που έχει σημαία του το ποιοτικό ποδόσφαιρο.

ΕΧΕΙ ΚΡΙΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΙΔΙΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΙΚΤΕΣ ΤΟΥ ΠΡΙΝ ΤΟ ΝΤΕΡΜΠΙ

Ο Κετσπάγια δεν κρίθηκε από το ντέρμπι, αλλά από τον τρόπο που δούλεψε μέχρι να πάει στο ντέρμπι. Από τα παράπονα που έκαναν οι ποδοσφαιριστές του, ότι επαναλάμβανε τις ίδιες προπονήσεις. Από το συνολικό του πλάνο, που δεν είχε επιθετικότητα, στερούσε ανεβάσματα από τις πίσω γραμμές και ευνούχιζε τα ακραία μπακ.

ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΟΝ ΓΚΑΛΟ

Διαβάζω συνέχεια για το ντεφορμάρισμα του Γκάλο. Μα ο Βραζιλιάνος μπακ ποτέ δεν θα παίξει καλά με προπονητή τον Κετσπάγια. Ο Γκάλο δεν είναι ντεφορμέ, αλλά παίρνει οδηγίες που δεν τον βοηθάνε να εκμεταλλευτεί τα προσόντα του.

Είναι από τα μπακ που βασίζεται στην επιθετικότητα του, το όπλο του είναι πως ξέρει μπάλα δεκαριού, άμυνα παίζει μέσα από την επίθεση, αν του στερήσεις τα ανεβάσματα τον σκότωσες. Αν θες μπακ να παίζει κυρίως κάτω από την σέντρα, ο Γκάλο σε αυτό τον ρόλο θα είναι μόνιμα κακός.

ΑΠΟ ΠΟΥ ΚΙ ΩΣ ΠΟΥ ΖΗΤΗΣΕ ΣΥΓΓΝΩΜΗ Ο ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ;

Πραγματικά απορώ με τον Λαμπρόπουλο και ακόμα περισσότερο με κάποιους που χειροκρότησαν την αντίδραση του. Λυπάμαι που το λέω, δεν θέλω να τον προσβάλω, αλλά για μένα έδειξε άνθρωπο που δεν έχει συναίσθηση.

Συγνώμη ζητάς όταν μπορείς να αποφύγεις κάτι που έχεις διαπράξει, αν το λάθος σου ήταν ηθελημένο, η προϊόν ελλιπούς προσπάθειας. Από πού και ως που μπορούσε να παίξει καλύτερα ο Λαμπρόπουλος σαν χαφ και ζητάει συγνώμη;

Και ποιο είναι το ποδοσφαιρικό μέγεθος του Λαμπρόπουλου να πάρει πάνω του μία ήττα της ΆΕΚ, σε ντέρμπι με τον Ολυμπιακό;

Πρόκειται πάντως για στόπερ που δεν έχει και καμία ανεπτυγμένη τεχνική κατάρτιση που να δικαιολογεί να ανέβει στα χαφ.

Το να πάει ένας προπονητής σε μια λογική να παίξει με 3 και να χρησιμοποιήσει έναν σέντερ μπακ με μία ποιότητα στην πρώτη πάσα σε θέση καθαρού 6αριού, έχει λογική. Το να βάλεις στην ευθεία σε δίδυμο στόπερ με 6άρι μαζί είναι καθαρή αυτοκτονία.

ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΝΩΝ Ο ΣΙΜΟΕΣ

Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τις επιλογές Κετσπάγια στο Καραϊσκάκης. Δεν γίνεται να είσαι όλη την βδομάδα πάνω από τον Χριστοδουλόπουλο, που ο άνθρωπός ακόμα δεν είναι έτοιμος και δεν έχει μπει καλά καλά μέσα στην ομάδα και με μεγάλη ευκολία να αφήνεις εκτός πλάνων τον Σιμόες.

Ένας κανονικός προπονητής θα καταλάβαινε πως δεν είναι τόσο εύκολο βάζοντας έναν στόπερ να καλύψεις τον Σιμόες και όλη του η ανησυχία και η διαχείριση θα ήταν πάνω από τον Πορτογάλο.

Ο Κετσπάγια θεώρησε εύκολο να πάει χωρίς Σιμόες και από το κοουτσάρισμα του φάνηκε πως κατέβηκε με πλάνο που πίστευε και όχι ανάγκης.

ΣΤΗΡΙΞΕ ΕΝΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ΣΧΕΔΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ

Η ΑΕΚ ήταν ανασταλτικά και δημιουργικά κομμένη στα δύο. Παρότι ήταν τυχερή η ΑΕΚ και δέχτηκε το δεύτερο τέρμα πιο αργά απ' ότι άξιζε, δεν φρόντισε να διορθώσει τον χώρο του κέντρου περνώντας τον Σιμόες, αλλά άφησε το δίδυμο Γιόχανσον, Λαμπρόπουλου να πιουν το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους.

Επιθετικά, όχι μόνο δεν έκανε κάτι για να αλλάξει τον τρόπο ανάπτυξης με τις μεγάλες μπαλιές προς τον Μπακασέτα, που τις καθάριζε εύκολα η άμυνα του Ολυμπιακού, αλλά ενίσχυσε αυτήν την πρακτική παιχνιδιού, περνώντας τον Πέκχαρτ.

Είναι περίεργο και δείχνει πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που λειτουργεί με εγωισμό, να παίζεις με τον Ολυμπιακό που πρέπει να τον χτυπήσεις στην ταχύτητα και να επιλέγεις να δώσεις χρόνο στον Πέκχαρτ και όχι στον Αραβίδη.

Αλλά επαναλαμβάνω, αυτό έχει να κάνει με το συνολικό πλάνο του Κετσπάγια, πλάνο το οποίο θεωρεί φυσικό να χρησιμοποιείται στόπερ με τα χαρακτηριστικά του Λαμπρόπουλου στα χαφ, έχει δεύτερη επιλογή στην κορυφή της επίθεσης τον Μπακασέτα, τρίτη τον Πέκχαρτ και τελευταία τον Αραβίδη.

Πλάνο που κρατά ευνουχισμένους του ακραίους μπακ, στερεί ανεβάσματα από τις πίσω γραμμές κατά συνέπεια και συνεργασίες.

ΕΚΑΝΕ ΤΟΝ ΜΑΡΤΙΝΣ ΡΕΔΟΝΔΟ

Να πω την αλήθεια αυτά τα περίμενα από τον Τιμούρ. Δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου πως με τον Κετσπάγια η ΑΕΚ θα παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο, εκεί που με αιφνιδίασε αρνητικά ήταν με το αμυντικό του σχέδιο στο ντέρμπι. Παρουσιάστηκε εντελώς αδιάβαστος και έκανε τον Μάρτινς να μοιάζει με Ρεδόνδο.

Σήμερα ο Μαρτινς αποθεώνεται και δικαίως γιατί ήταν πρωταγωνιστής σε ένα ντέρμπι. Η αλήθεια όμως είναι πως βρήκε χώρους και επιλογές, που του πρόσφερε ο Κετσπάγια.

Ο Μάρτινς, είναι ένα οχτάρι που παίζει με μπάλα, ξεκινά τις προσπάθειες του κοντά στην θέση 6 και έχει σαν όπλο το κάθετο παιχνίδι. Για τον χώρο που παίζει είναι ελαφρύς, επικίνδυνος να χαθεί, σε παιχνίδια που απαιτούν σκληράδα και έχουν μικρούς χώρους.

Ο Κετσπάγια, όμως χώρισε την ομάδα του στα δύο. Μόνιμα βλέπαμε την αμυντική του τετράδα και τους Γιόχανσον, Λαμπρόπουλο στο 1/3 το γηπέδου και τον Μάνταλο κοντά στον φορ. Όποτε έχαναν μπάλα οι παίκτες της ΑΕΚ υπήρχαν τεράστια κενά μέτρα, που ήταν πολύ εύκολο, ποδοσφαιριστής που ξέρει μπάλα να τα εκμεταλλευτεί. Ταυτόχρονα, υπήρχε ο Φορτούνης και οι επιλογές από τα κοψίματα των δύο εξτρέμ.

ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΧΩΡΟ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ

Τον Ολυμπιακό δεν τον παίζεις ποτέ έτσι. Το όπλο του είναι πως στον άξονα έχει ποδοσφαιριστές, που αν βρουν χώρους, μπορούν να σου κάνουν διαφορά.

Για να τον αντιμετωπίσεις, τον φοβίζεις με ταχύτητα, πιέζοντας στις αδυναμίες της αμυντικής του τετράδας δημιουργώντας φάσεις με μεταφορά μπάλας και όχι με μεγάλες μπαλιές.

Φροντίζεις να του μικρύνεις το γήπεδο στον άξονα, δεν του προσφέρεις ποτέ χώρο στο κέντρο και τον αναγκάζεις να ακουμπήσει την μπάλα στις πλευρές, όταν προσπαθεί να αναπτυχθεί. Αφήνοντάς τον να βγάλει το έλλειμμα ποιότητας που έχει στα άκρα κάτι που θα του δημιουργήσει εκνευρισμό.

Ο Κετσπάγια έκανε ακριβώς το αντίθετο, κράτησε ψηλά τους Πατίτο, Χριστοδουλόπουλο, ψηλά τον Μάνταλο και πέτυχε να τον τρυπήσει ο Ολυμπιακός από τον άξονα, ταυτόχρονα, να μπορούν οι Σεμπά, Ελιονούσι, να παίρνουν την μπάλα πάνω στο τρέξιμο τους, στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου και όχι απέναντι σε άμυνα που να τους περιμένει.

Είχαν τεράστια απόσταση μεταξύ τους οι Γιόχανσον, Λαμπρόπουλος από τον Μάνταλο, γεγονός που και μέτρα δημιούργησε να για να κάνουν ματσάρα οι Μάρτινς, Φορτούνης αλλά και τους οδήγησε σε εύκολα πουλήματα μπάλας όταν δέχονταν πίεση.